Μεταξύ μας....τώρα
οι κιθάρες του Αργύρη ήταν απίστευτα καλές.
Αλλο να τις βλέπετε εδώ και άλλο να τις χουφτώνετε...
Εξαιρετικές ιδέες και τολμηρές προσεγγίσεις τόσο σε σχεδίαση αλλά και υλοποίηση.
Δεν ήξερες ποια να διαλέξεις, αν και παικτικά μου άρεσε η σικλαμέν χρώμα (γκουγκλάρετε οι νεώτεροι :classic_biggrin: ) αλλά ηχητικά παραδόξως η μαυροκοκκινη χρυσωμένη στρατ.
Και οι δυό είχαν φοβερές ταστιέρες, το χέρι γλυστρούσε, και ήταν απείρως καλύτερες και στρωμένες από οποιαδήποτε σχεδόν κιθάρα κατεβάζεις από το ράφι σε μαγαζί.
Μόνο πολύ τιτίζικα και απαιτητικά μάτια θα έβρισκαν ατέλειες, που σίγουρα συγχωρούνται για προσωπικές κατασκευές.
Το ίδιο θα έλεγα και για τα πετάλια, αν και δεν τα πολυπείραξα, διότι
α. δεν τρελλαίνομαι
β. δεν είχα ώρα, προτίμησα τις κιθάρες
γ. είχα τόσα κουμπιά που έβγαζαν 8347286476 ήχους που δεν είχα καμμία υπομονή.
Τώρα να παραδεχτώ ότι με ξαναέπιασε το diy μικρόβιο....αλλά....ο χρόνος θα δείξει.
ότι θα το ξανακάνουμε....ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ...
Τα ...Αργύρεια όργανα ήταν όντως εξαιρετικά. Τελικά κατάφερα να παίξω μόνο την πιμπ εξηλεκτρισμένη και την σίφου ανπλάγκνΤ. Έχω να πώ οτι αυτός ο μπριτζ παρακαλάει για drive γιατί απλά ξεσκίζει. Ο Νεκ σε καθαρό ή ψιλοθαμπό τζαζέ ή και με λίγο breakup δίνει μαθήματα και η μεσαία θέση έχει το κάτι το jazzmasterέ για γλύκες και τρεμολιές (Ευγε Κε Silver). Η κιθάρα είναι βούτυρο στο χέρι, τα σιδερικά του GMI rock solid και το τρέμολο απλά εθιστικό...
Στα χέρια του dimsonic κελαηδούσε στις jazzoπερασιές τόσο unplugged όσο και με το ...ρεύμα.
Στις περίπου 30 απο τις 8347286476 ρυθμίσεις πεταλιών που δοκιμάσαμε στην αρχή, έδειξε τα δόντια της εκεί που έπρεπε και τις γλύκες της όσο οι κυματομορφές παρέμεναν ...ημιτονοειδείς.
Απο πλευράς ενισχυτών, ο μικρός Marshall τολμώ να πώ οτι Plexίζει ευχάριστα, έχει vintage low gain χροια και θέλει τσίτες (ή ...σπρώξιμο) για να βγάλει ..τα άπλυτα στη φόρα.
Το (άστρωτο) 10άρι δείχνει σαφώς πιο focused και κατευθυντικό, σε σύγκριση πάντα με τα 2 12άρια του Vox που άααααααπλωναν τον ήχο στο χώρο... (ΟΚ, ο Vox έχει και Reverb)
Όσον αφορά στο overdrive μου θα ξαναπώ ότι έχει φτιαχτεί sur mesure για τον δικό μου (bass heavy) twin reverb, όποτε με γρήγρη "ανάγνωση" δείχνει ίσως άδειο, πρίμο ή κάτι τέτοιο. Απλά αν κάτσεις καμια ώρα και ψαχτείς με τα μπλιμπλίκια θα βρείς κάτι ενδιαφέρον στην τελική. Στον twin είναι φάση "κλείσε μάτια, ανακάτεψε κουμπιά και παίξε".
Τέλος (but not least) ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Φάνη Πλουμή για την φιλοξενία του και για το γεγονός οτι διέθεσε τα Πνοή & Νύξη R&D headquarters για να κάνουμε εμείς το χαβαλέ μας...
...εις το επαναsessionίζειν!