Εγώ θα σου λεγα να κλείσετε ένα τραπέζι σε ένα ωραίο εστιατόριο της αρεσκείας σας που θα πάτε αφού δείτε μια καλή παράσταση.
Μετά για ένα (ή και παραπάνω αν δεν οδηγάτε) ποτό και κατόπιν σπίτι για επισφράγισμα της μακρόχρονης αγάπης σας.
Όσο δώρο αξίζεις εσύ άλλο τόσο δώρο αξίζει και αυτή.
Και με τη λογική αυτή ΔΕΝ είναι εποχές για διχίλιαρα (πολλώ δε μάλλον για τετραχίλιαρα).
Αυτά τα περί "θέλω μια καλή κιθάρα για μια ζωή", συγγνώμη κιόλας, τα χουμε πει όλοι και έχουν την βαρύτητα του "λεφτά υπάρχουν".
Μη χολοσκάς στο φινάλε. Θα βρεθούν πολλές καλές ευκαιρίες για ωραίες κιθάρες που θα σου αρέσουν και θα βαρεθείς ή θα αγαπήσεις.
Αντίθετα με την σπανιότητα των ευκαιριών για συντρόφους μιας ζωής....
Όχι ότι μου πέφτει λόγος. Απλώς η άποψή μου...