βλέπω σας ιντριγκάρει το flame....
Λοιπόν
εμένα με ενδιαφέρει να μάθω, ή αν υποθέσουμε ότι ξέρω χ, να μάθω +χ1
Ξέρω ότι παλιά, δεκαετία 60, mastering ήταν κυρίως να ετοιμάσουν την τελική master tape για το μέσον που ήταν το βινύλιο. Κοινώς να κόψουν χαμηλές έτσι ώστε να μην πηδάει η βελόνα και να χωράνε άνετα 17 λεπτά ανα πλευρά.
Όταν μας τελείωσε το βινύλιο γύρω στο 198τόσο τί στο καλό κάνουν οι άνθρωποι αυτοί?
Από όσο διαβάζω το ζουμί είναι eq, comp, limit
Η "κακιά" wiki λέει ότι σήμερα ο μαστεράς θα κάνει:
- Editing minor flaws
- Applying noise reduction to eliminate clicks, dropouts, hum and hiss
- Adjusting stereo width
- Equalize audio across tracks for the purpose of optimized frequency distribution
- Adjust volume
- Dynamic range compression or expansion
- Peak limit
- Inserting ISRC codes and CD text
- Arranging track in their final sequential order
- Fading out the ending of each song (if required)
- Dither
και σχολιάζω 1. οκ, 2...σήμερα ίσως αχρείαστο, 3. οκ, 4. αυτό που φωνάζω, 5. το αυτό. 6. εμπίπτει στα 2 προηγούμενα νομίζω, 7. το καταφέρνω, 8. ψιλοαδιάφορο, 9. το κάνω ουτως ή άλλως, 10. το κάνεις και στο μιξ, 11. λογικό
Και να προσθέσουμε το 12 που δεν ξέρω αν εμπίπτει στο 5,6,7 να ετοιμάσεις το loudness για το streaming καθώς αυτό είναι το μέσον σήμερα.
Και συνεχίζω. Στα 5-6 χρόνια που ασχολούμαι κάνω αρκετά καλές μίξεις, αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω τι κάνω και τι πρέπει να κάνω (αν πρέπει να κάνω)στο μάστερ.
Για μένα που φωνάζω στο παρόν νήμα είναι το 4,5,6.
Τώρα γιατί την πατάω και εκεί είναι το θέμα μου με το mix. Ψάχνω να το βρω. Και ρωτάω ευθέως. Μήπως κατα την διάρκεια του βασικού mix δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε dynamic εργαλεία? Δηλαδή, compression, maximizers, mastering tools τα οποία όμως βλέπουμε ότι τα γυρεύει το κομμάτι. Αλλιώς πχ ένα σόλο rhodes θα βγεί ψοφίμι αν δεν κομπρεσάρεις. Μήπως πρέπει να μην κάνεις τίποτα και να το κάνεις αυτό στο τέλος? Μήπως πρέπει να βρεις τρόπο να το ξεχωρίσεις στο μιξ μόνο με eq και χαμήλωμα των άλλων? Παράδειγμα δίνω.
Ρωτάω...