Μανία με τα κομμάτια των άλλων

gdevelek είπε:
είναι πράγματι απίστευτο πώς μπορεί να αναλώσει ένας άνθρωπος μια ζωή για να σπουδάσει ένα όργανο ως εκεί που δεν πάει άλλο, χωρίς ποτέ να συνθέσει κάτι δικό του

τελικά ένας τέτοιος άνθρωπος είναι μουσικός ή ερμηνευτής;  ???

παράγει, ή αναπαράγει;  :-\

τι συνεισφέρει στην τέχνη που υπηρετεί; τι θα αφήσει "πίσω";  :-\
Θυμάμαι έναν τέτοιο. Τον έλεγαν Segovia. Κάτι άφησε "πίσω"...

 
FABRICAUDIO είπε:
Ολοι οι γνωστοι μουσικοι οταν εκαναν διασκευες ειχαν ηδη εδραιωσει το κοινο τους με τα δικα τους κομματια
Δεν είναι έτσι.

Ελλείψει χρόνου θα κάνω μία μόνο παράθεση και είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να κάνετε δεκάδες από εκείνη την περίοδο.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Rolling_Stones_(album)

Μόνο ένα.  ;)

 
Γενικα ολα τα αγγλικα ροκ ν'ρολλ γκρουπ της δεακετιας του 60 ξεκινησαν παιζοντας διασκευες γνωστων (ή μαλλον οχι και τοοοοσο γνωστων ;D) αμερικανικων ροκ ν ρολλ και μπλουζ τραγουδιων μια και ακομα..μαθαιναν να...ροκ... ;D,οταν εμαθαν αρχισαν να γραφουν δικα τους.... ;D

Βεβαια ΑΛΛΗ εντελως φαση τα γκρουπ αυτα με τα σημερινα cover bands & αλλες οι εποχες βεβαιως,βεβαιως.

 
spy είπε:
Θυμάμαι έναν τέτοιο. Τον έλεγαν Segovia. Κάτι άφησε "πίσω"...
υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα

 
audiokostas είπε:
Δεν είναι έτσι.

Ελλείψει χρόνου θα κάνω μία μόνο παράθεση και είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να κάνετε δεκάδες από εκείνη την περίοδο.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Rolling_Stones_(album)

Μόνο ένα.  ;)
Σιγουρα υπαρχουν πολλα παραδειγματα δεν αντιλεγω, και διαφορα στον τροπο διανομησ της μουσικης εκεινη την εποχη. Εαν δεν συνθετει υλικο ενα συγκροτημα ειναι καταδικασμενο να ειναι στην αφανεια και απλα ενα μιμητης.

Ολα εξαρτωνται απο ποιες ειναι οι προσδοκιες καθενος, αλλα δεν πιστευω οτι ξεχωριζεις απο τους αλλους με το να μιμησε. Πιστευω οτι καθε μουσικος εχει κατι να πει απο μονος τους απλα καμια φορα βολευετε με το παιζει διασκευες. Πιστευω οτι ο κοσμος που ειναι μουσικοφιλος και ενημερωνετε (και οχι απλα ακουει παγια συγκροτηματα) τα συγκροτηματα με τις διασκευες τον αφηνουν αδιαφορο.

Νικος

 
Καθε μουσικος εχει δικαιωμα να κανει αυτο που του αρεσει ετσι δεν ειναι?? Ειτε ερασιτεχνης ειτε επαγγελματιας, αλλος τη βρισκει με το να συνθετει και να προσπαθει να "πιασει το απιαστο", και αλλος ικανοποιειται με το να παιζει κομματια αλλων. Δε νομιζω οτι χρηζει μεγαλυτερης διερευνησης η απορια του thread. Προσωπικα, θεωρω οτι απο το να γραφει καποιος αηδιες, καλυτερα να ασχολειται με επανεκτελεσεις.

Αλλα ακομα κι αν αυτες οι αηδιες για αυτον που τις σκαρωνει ειναι αριστουργηματα, καλα κανει και τις γραφει. Οπως λεει και ο freerock, οτιδηποτε κανεις, εαν γεμιζει την ψυχη σου, καλως το κανεις. Το ολο thread ειναι σαν να λεμε "εξοργιζομαι οταν βλεπω ατομα που τους αρεσουν τα μακαρονια με κιμα και οχι με σαλτσα".

 
σε μια μπάντα 4-5 ατόμων ειναι δύσκολο να μην υπάρχει ουτε ένας που να φερνει που και που κάποιο δικό του κομμάτι, απλά οι υπόλοιποι πρέπει να ειναι και αυστηροι εκει που πρέπει αλλά και να αναγνωρίζουν αν ειναι κάτι καλο ( συνήθως γίνεται μόνο το ένα η μονο το άλλο και πανε κατα διαόλου)

αν κριθει ένα κομμάτι εντελώς αντικειμενικά απ όλους τότε έχει πολλές πιθανοτητες να ειναι πραγματικά ωραίο

 
gdevelek είπε:
υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα

Κοίτα, αν νομίζεις ότι βάζοντας τρια ακκόρντα στη σειρά και γράφοντας και μια τονική μελωδία από πάνω προσφέρεις παραπάνω στην τέχνη από "ερμηνευτές" επιπέδου Segovia ή Gould, ή Richter ή εκατοντάδων άλλων "εξαιρέσεων"  ;D είσαι ΠΟΛΥ γελασμένος.

Πρώτον γιατί μιλάμε για διαφορετικούς τομείς της τέχνης και δεύτερον γιατί η τονική μουσική (αν δεν εξαντλήθηκε ) έφτασε στο peak μόλις... 250 χρόνια πριν  ;D

 
spewfy είπε:
Γιατί τα περισσότερα συγκροτήματα έχουν μανία με το να παίζουν κομμάτια άλλων και όχι τα δικά τους? Βλέπω κατα καιρούς δεμένες μπάντες με πολύ καλούς μουσικούς και τις περισσότερες φορές με απογοητεύουν παίζοντας τα ίδια και τα ίδια (συνήθως λιγο χειρότερα από την original εκτέλεση). Τους έχει πει κανεις ότι αν παίξουν κομμάτια άλλων θα τους εκτιμήσει ο κόσμος? Τα παραδείγματα πολλά και αναρωτιέμαι... είναι δυνατόν τόσο καλοί μουσικοί να μην έχουν δικά τους να παίξουν?
Και το μεροκάματο πως θα βγεί?

Τι να παίξω σε Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, δυτικούς και ανατολικούς?

Δικά μας?

 
FABRICAUDIO είπε:
Σιγουρα υπαρχουν πολλα παραδειγματα δεν αντιλεγω, και διαφορα στον τροπο διανομησ της μουσικης εκεινη την εποχη. Εαν δεν συνθετει υλικο ενα συγκροτημα ειναι καταδικασμενο να ειναι στην αφανεια και απλα ενα μιμητης.

Ολα εξαρτωνται απο ποιες ειναι οι προσδοκιες καθενος, αλλα δεν πιστευω οτι ξεχωριζεις απο τους αλλους με το να μιμησε. Πιστευω οτι καθε μουσικος εχει κατι να πει απο μονος τους απλα καμια φορα βολευετε με το παιζει διασκευες. Πιστευω οτι ο κοσμος που ειναι μουσικοφιλος και ενημερωνετε (και οχι απλα ακουει παγια συγκροτηματα) τα συγκροτηματα με τις διασκευες τον αφηνουν αδιαφορο.
- Μπορεί να είσαι δημιουργός και να παραμείνεις στην αφάνεια.

- Το βόλεμα μπορεί να είναι και η δημιουργία και η συντήρηση μια μανιέρας παρά να παίζεις καινούρια και απαιτητικά κομμάτια άλλων.

- Ο δισκος του Bryan Ferry (As Time Goes by), Rod Stewart (American Songbook), οι τελευταίοι δίσκοι του Cash δεν άφησαν τον κόσμο αδιάφορο.

Και τα λέω (επειδή δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι) συμφωνόντας μαζί σου ότι η απόπειρα της δημιουργίας πρέπει να επιλέγεται (σε οιονδήποτε βαθμό) κατά την διάρκεια της ζωής ενός γκρουπ.

 
audiokostas είπε:
Λοιπόν προχθές είχα αυτή τη κουβέντα με μια φίλη της συζύγου η οποία είναι επαγγελματίας μουσικός (κλασσική κιθαρίστρια). Μιλάμε για κοπέλα με βαθύτατη γνώση της κιθάρας και πολυετή επαγγελματική ενασχόληση (με μαθήματα και κονσέρτα). Και της έκανα την ίδια ερώτηση. Καλά τόσα χρόνια κιθάρα, δικό σου έργο έστω και μικρό γιατί δεν έχεις γράψει;

Δεν την ενδιέφερε διόλου.

Είτε λόγω ανασφάλειας, είτε βολέματος (χλωμό γιατί και μόνο η προετοιμασία για ένα κονσέρτο προϋποθέτει - ναι δεν το είχα συνειδητοποιήσει - απίστευτη προετοιμασία και μελέτη), είτε η λατρεία/σεβασμός προς τους μεγάλους κλασσικούς, δεν την ενδιέφερε καθόλου και ούτε το είχε πολυσκεφτεί. Δεν ξέρει ούτε καν τραγουδάκια της παρέας να παίξει. Δεν παρουσιάζει όπως λέει ενδιαφέρον και  δεν βρίσκει τον λόγο να παίξει κάτι που δεν θα είναι καλή !!!
το παραπάνω ισχύει 100% και για τις περίπτωσεις μουσικών κλασσικής(πιάνο,κιθάρα,βιολί) που γνωρίζω και εγώ....

μιλάμε για πάνω από 10 άτομα , εκ των οποίων οι μισοί παίζουν και ηλεκτρική κιθάρα ,....

εεεε....ακόμα και αυτοί που παίζουν ηλεκτρική παίζουν μόνο από παρτιτούρες....διασκευές.... ;D

 
manosx είπε:
Κοίτα, αν νομίζεις ότι βάζοντας τρια ακκόρντα στη σειρά και γράφοντας και μια τονική μελωδία από πάνω προσφέρεις παραπάνω στην τέχνη από "ερμηνευτές" επιπέδου Segovia ή Gould, ή Richter ή εκατοντάδων άλλων "εξαιρέσεων"  ;D είσαι ΠΟΛΥ γελασμένος.
όχι, κάτι τέτοιο ΔΕΝ το νομίζω  ;)

 
Ούτε εγώ  ;D

Λοιπόν, δεν έχει σημασία τι παίζεις αλλά πως. Οι metallica π.χ. κάνουν διασκευές αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι ακούει metallica. Εκεί είναι η μαγκιά  ;)

Τώρα, άμα σου κάτσει και ένας Cliff δένει το σιρόπι Τζετ! 

 
manosx είπε:
Κοίτα, αν νομίζεις ότι βάζοντας τρια ακκόρντα στη σειρά και γράφοντας και μια τονική μελωδία από πάνω προσφέρεις παραπάνω στην τέχνη από "ερμηνευτές" επιπέδου Segovia ή Gould, ή Richter ή εκατοντάδων άλλων "εξαιρέσεων"  ;D είσαι ΠΟΛΥ γελασμένος.
καλά .... τώρα τι είναι τέχνη είναι κάτι πολύ σχετικό....

εμένα πάντως με ενδιαφέρουν τα 3 ακκόρντα και καθόλου ο Σεγκόβια.... ;)

 
audiokostas είπε:
- Μπορεί να είσαι δημιουργός και να παραμείνεις στην αφάνεια.

- Το βόλεμα μπορεί να είναι και η δημιουργία και η συντήρηση μια μανιέρας παρά να παίζεις καινούρια και απαιτητικά κομμάτια άλλων.

- Ο δισκος του Bryan Ferry (As Time Goes by), Rod Stewart (American Songbook), οι τελευταίοι δίσκοι του Cash δεν άφησαν τον κόσμο αδιάφορο.

Και τα λέω (επειδή δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι) συμφωνόντας μαζί σου ότι η απόπειρα της δημιουργίας πρέπει να επιλέγεται (σε οιονδήποτε βαθμό) κατά την διάρκεια της ζωής ενός γκρουπ.

+1

Η αναφορα μου ειναι περισσοτερο στα συγκροτηματα που ξεκινανε. Η μουσικη ειναι προσωπικη επιλογη ειτε εισαι μουσικος ειτε εισαι κοινο.

Κατι που παρατηρησα τα 3 χρονια στο μπαρ που δουλευω

Εναρξη συναυλιας.

Διασκευες =Λιγα εως κανενα χειροκροτημα

Αυθεντικο=Χαμος, υπηρχαν φορες που περιμεναν κανα 5λεπτο για να αρχισουν

Ληξη συναυλιας

Διασκευες= Εαν αξιζαν και δεν εχει φυγει ο κοσμος στα μισα, γινεται χαμος και ζητανε και encore

Αυθεντικο= Ο περισσοτερος κοσμος μενει εαν το συγκροτημα ειναι καινουργιο για να δει τι εχει να πει (αλλωστε δεν το εχει ξανακουσει) και υπαρχει το αναλογο χειροκροτημα που δηλωνει ευχαριστηση η απλα ευγενεια

Εαν το συγκροτημα ειναι γνωστο εχω δει μεχρι και 3 encore και ουρα στο merchandise

Δεν πιστευω οτι υπαρχει εξισωση για κανεις καποιο κομματι επιτυχια, αλλα τουλαχιστον βγαζεις την ιδεα σου προς τα εξω.

Ακομη και ενας να ειναι αυτος σημαινει αυτο που ειχες στο δικο σου μυαλο ειναι αποδεκτο σε καποιον αλλο

Νικος

 
JIMMYPAP είπε:
Καθε μουσικος εχει δικαιωμα να κανει αυτο που του αρεσει ετσι δεν ειναι?? Ειτε ερασιτεχνης ειτε επαγγελματιας, αλλος τη βρισκει με το να συνθετει και να προσπαθει να "πιασει το απιαστο", και αλλος ικανοποιειται με το να παιζει κομματια αλλων. Δε νομιζω οτι χρηζει μεγαλυτερης διερευνησης η απορια του thread. Προσωπικα, θεωρω οτι απο το να γραφει καποιος αηδιες, καλυτερα να ασχολειται με επανεκτελεσεις.

Αλλα ακομα κι αν αυτες οι αηδιες για αυτον που τις σκαρωνει ειναι αριστουργηματα, καλα κανει και τις γραφει. Οπως λεει και ο freerock, οτιδηποτε κανεις, εαν γεμιζει την ψυχη σου, καλως το κανεις. Το ολο thread ειναι σαν να λεμε "εξοργιζομαι οταν βλεπω ατομα που τους αρεσουν τα μακαρονια με κιμα και οχι με σαλτσα".
Ο καθένας ότι γουστάρει σίγουρα, το παρεξήγησες, το γιατί πολλοί γουστάρουν έτσι και όχι αλλιώς εξετάζουμε, όχι αν ειναι σωστό-λάθος-καλό-κακό.. αυτό πάντως που λες οτι λέει και ο freerock εγώ το θεωρώ ακρότητα προς αποφυγήν (τουλάχιστον οπως το διαβάζω εδώ μεμονωμένα)..

btw ευγε.. ειδα το live και θα σας εχω υποψιν

 
pan12 είπε:
εμένα πάντως με ενδιαφέρουν τα 3 ακκόρντα και καθόλου ο Σεγκόβια.... ;)
Το τι σε ενδιαφέρει προσωπικά δεν έχει σχέση με την πορεία της τέχνης. Άλλωστε και τα " τρία ακκόρντα" εξαντλήθηκαν εδώ και... 40 χρόνια.  ;D

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση: Υπάρχουν 11 τραγούδια  ;D

Έτσι λένε τουλάχιστον οι μορφωμένοι, γιατί εμένα 5-6 μου βγαίνουν  ;D

 
Κάνω λάθος αν πιστεύω ότι η έναρξη δημιουργίας στην εφηβική ηλικία είναι πιο εύκολη (ορμόνες, συνεχή εξωτερικά και καινούρια ερεθίσματα, άγνοια κινδύνου, εύκολη αμφισβήτηση, θράσος κλπ κλπ) από ότι σε μεγαλύτερη (λόγω ακριβώς του αντίθετου όλων των προαναφερθέντων);

 
audiokostas είπε:
Κάνω λάθος αν πιστεύω ότι η έναρξη δημιουργίας στην εφηβική ηλικία είναι πιο εύκολη (ορμόνες, συνεχή εξωτερικά και καινούρια ερεθίσματα, άγνοια κινδύνου, εύκολη αμφισβήτηση, θράσος κλπ κλπ) από ότι σε μεγαλύτερη (λόγω ακριβώς του αντίθετου όλων των προαναφερθέντων);
Noμίζω ότι κάνεις λάθος...σε κάποια επαγγέλματα, η δημιουργία είναι ζητούμενο (καμμιά φορά και με δύσκολες συνθήκες και πιεστικούς χρόνους), άρα πρέπει να μπορείς να το κάνεις σε κάθε ηλικία.

Και η εμπειρία, σου επιτρέπει να το αντιμετωπίσεις.

Προφανώς και έχεις δίκιο όταν αναφέρεις τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τις μικρές ηλικίες.

 
marathon είπε:
Noμίζω ότι κάνεις λάθος...σε κάποια επαγγέλματα, η δημιουργία είναι ζητούμενο (καμμιά φορά και με δύσκολες συνθήκες και πιεστικούς χρόνους), άρα πρέπει να μπορείς να το κάνεις σε κάθε ηλικία.

Και η εμπειρία, σου επιτρέπει να το αντιμετωπίσεις.

Προφανώς και έχεις δίκιο όταν αναφέρεις τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τις μικρές ηλικίες.
Συμφωνούμε (μπας κι είμαι άρρωστος; ;D) αλλά η λέξη κλειδί ήταν η "έναρξη" if you know what I mean.  ;)

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top