Μανία με τα κομμάτια των άλλων
- Thread starter spewfy
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 115
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 14K
Φιλε Alexei ελπιζω τα τραγουδια σου να ειναι πολυ καλυτερα της ορθογραφιας σου 
By the way εχεις ανεβασμενο καποιο υλικο καπου να ακουσουμε?
Παμε παρακατω. Μαγκες ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΕΠΕΙ "πρεπει ολοι να γραφουμε τραγουδια" λεει ο μεν "θα επρεπε να μας απασχολει η δημιουργια" λεει ο δε. Δε μπορειτε με τιποτα να χωνεψετε οτι καποιοι σκεφτονται ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ απο εσας? Σωνει και ντε ολοι δημιουργοι?
By the way εχεις ανεβασμενο καποιο υλικο καπου να ακουσουμε?
Παμε παρακατω. Μαγκες ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΕΠΕΙ "πρεπει ολοι να γραφουμε τραγουδια" λεει ο μεν "θα επρεπε να μας απασχολει η δημιουργια" λεει ο δε. Δε μπορειτε με τιποτα να χωνεψετε οτι καποιοι σκεφτονται ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ απο εσας? Σωνει και ντε ολοι δημιουργοι?
- Μηνύματα
- 5,554
- Πόντοι
- 798
Η δημιουργικότητα είναι υπερτιμημένη ;D.
Μάλλον αν προσπαθούσαμε να δούμε χωρίς προκαταλήψεις υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης, θα βρίσκαμε οτι αμφότεροι έχουν δίκιο : υπάρχουν συνθέσεις που καλύτερα να μην είχαν καταγραφεί ποτέ (αλλά όντως δεν μπορούμε να πούμε "σταματήστε να γράφετε τραγούδια αφού δεν τό 'χετε"), όπως υπάρχουν και ιδιοφυείς ενορχηστρώσεις ή παιξίματα που τιμούν μια απλή αλληλουχία ακκόρντων με μια στοιχειώδη μελωδία (standards).
Υποστηρίζω οτι είναι εξίσου δημιουργικό να παίξεις ωραία μουσική όσο το να τη συνθέσεις εξ αρχής, καθώς σε μια μαθηματικοποιημένη εκδοχή της μουσικής έχει παιχτεί όλη η αρμονία, άρα υπό μια έννοια όλοι διασκευές παίζουμε
. Η αισθητική του ήχου αποτελεί υποσύνολο του μουσικού είδους που εξυπηρετούμε οπότε μας μένουν οι νότες.
Παρατηρήστε ένα έξυπνο ριφ που έχετε βγάλει. Είτε χρησιμοποιηθεί ως η αρχική ιδέα μιας σύνθεσης είτε ως "μέρος που ταιριάζει" πάνω στο summertime, η ίδια δουλειά έχει γίνει και το ίδιο ταλέντο έχει καταναλωθεί, απλά ο καθένας επιλέγει να τροφοδοτήσει τη δημιουργικότητά του διαφορετικά. Μελετώντας ένα σόλο του Pass παρατηρούμε οτι οι φράσεις που θα κλέψουμε μπορούν αφενός να παιχτούν πάνω από οπουδήποτε, αλλά και να χρησιμοποιηθούν ως αρχικές ιδέες για τη δόμηση ενός "νέου" κομματιού (χρησιμοποιώντας αυτή τη λογική).
Λέω λοιπόν οτι δεν είναι απαραίτητα η δημιουργικότητα που καθορίζει την κατασκευή ενός τραγουδιού, αλλά άλλοι παράγοντες όπως το να μπορείς να βάζεις σε μια σειρά αυτά που διαθέτεις έτοιμα. Έχω την εντύπωση οτι οι πολύ καλοί παίχτες δεν μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία γιατί δεν εμπιστεύονται οτι το ρυθμικό που παίζουν ή η ριφάρα που τους βγήκε μια μέρα που χάζευαν είναι αρκετά για να υποστηρίξουν μια σύνθεση, αλλά νομίζω συμπεριφέρονται έτσι από σεμνότητα μπροστά στη μουσική και σίγουρα όχι από αδυναμία. Έτσι εξηγείται και το πώς το μεγάλο "απόβαρο" στο σύνολο των ""πρωτότυπων"" συνθέσεων (διπλά εισαγωγικά ;D) υποστηρίζεται από τη σχετικά επιφανειακή τοποθέτηση του τύπου "οποιαδήποτε σύνθεση είναι ανώτερη από οποιαδήποτε διασκευή" και άλλα ευφυολογήματα με αναφορές στην παρθενογέννεση που εξισώνουν το συνταγογραφημένο-χιλιοειπωμένο με το πρωτότυπο (χωρίς εισαγωγικά)
Μάλλον αν προσπαθούσαμε να δούμε χωρίς προκαταλήψεις υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης, θα βρίσκαμε οτι αμφότεροι έχουν δίκιο : υπάρχουν συνθέσεις που καλύτερα να μην είχαν καταγραφεί ποτέ (αλλά όντως δεν μπορούμε να πούμε "σταματήστε να γράφετε τραγούδια αφού δεν τό 'χετε"), όπως υπάρχουν και ιδιοφυείς ενορχηστρώσεις ή παιξίματα που τιμούν μια απλή αλληλουχία ακκόρντων με μια στοιχειώδη μελωδία (standards).
Υποστηρίζω οτι είναι εξίσου δημιουργικό να παίξεις ωραία μουσική όσο το να τη συνθέσεις εξ αρχής, καθώς σε μια μαθηματικοποιημένη εκδοχή της μουσικής έχει παιχτεί όλη η αρμονία, άρα υπό μια έννοια όλοι διασκευές παίζουμε
. Η αισθητική του ήχου αποτελεί υποσύνολο του μουσικού είδους που εξυπηρετούμε οπότε μας μένουν οι νότες.Παρατηρήστε ένα έξυπνο ριφ που έχετε βγάλει. Είτε χρησιμοποιηθεί ως η αρχική ιδέα μιας σύνθεσης είτε ως "μέρος που ταιριάζει" πάνω στο summertime, η ίδια δουλειά έχει γίνει και το ίδιο ταλέντο έχει καταναλωθεί, απλά ο καθένας επιλέγει να τροφοδοτήσει τη δημιουργικότητά του διαφορετικά. Μελετώντας ένα σόλο του Pass παρατηρούμε οτι οι φράσεις που θα κλέψουμε μπορούν αφενός να παιχτούν πάνω από οπουδήποτε, αλλά και να χρησιμοποιηθούν ως αρχικές ιδέες για τη δόμηση ενός "νέου" κομματιού (χρησιμοποιώντας αυτή τη λογική).
Λέω λοιπόν οτι δεν είναι απαραίτητα η δημιουργικότητα που καθορίζει την κατασκευή ενός τραγουδιού, αλλά άλλοι παράγοντες όπως το να μπορείς να βάζεις σε μια σειρά αυτά που διαθέτεις έτοιμα. Έχω την εντύπωση οτι οι πολύ καλοί παίχτες δεν μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία γιατί δεν εμπιστεύονται οτι το ρυθμικό που παίζουν ή η ριφάρα που τους βγήκε μια μέρα που χάζευαν είναι αρκετά για να υποστηρίξουν μια σύνθεση, αλλά νομίζω συμπεριφέρονται έτσι από σεμνότητα μπροστά στη μουσική και σίγουρα όχι από αδυναμία. Έτσι εξηγείται και το πώς το μεγάλο "απόβαρο" στο σύνολο των ""πρωτότυπων"" συνθέσεων (διπλά εισαγωγικά ;D) υποστηρίζεται από τη σχετικά επιφανειακή τοποθέτηση του τύπου "οποιαδήποτε σύνθεση είναι ανώτερη από οποιαδήποτε διασκευή" και άλλα ευφυολογήματα με αναφορές στην παρθενογέννεση που εξισώνουν το συνταγογραφημένο-χιλιοειπωμένο με το πρωτότυπο (χωρίς εισαγωγικά)
- Μηνύματα
- 47,831
- Πόντοι
- 2,368
Εχει βεβαια και σημασια το ΕΙΔΟΣ της μουσικης που παιζει καποιος...αν παιζει κλασσικη μουσικη....μοιραια...."διασκευες" θα παιξει...το ιδιο γινεται συνηθως και στην jazz (ακομα και οι γιγαντες της τζαζ τα ιδια και τα ιδια standards παιζουν και ηχογραφουν,αποδιδοντας τας βεβαια πολυ διαφορετικα),απο εκει και περα οσο πιο "ροκ" και "ποπ" γινομαστε τοσο και περισσοτερο...γεννιεται ο...συνθετης μεσα μας... ;D...εχει ομως και σχεση με τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ & τις επιδιωξεις του καθε ανθρωπου (προσωπικα απο τη στιγμη που ασχολουμαι κυριως με την "ποπ" μουσικη,με την ευρυτερη εννοια της, το βρισκω φοβερα βαρετο (αλλα και δυσκολο) να παιζω "ροκ" και "ποπ" κομματια αλλων τη στιγμη που μπορω ευκολα να γραψω/παιξω τα ....δικα μου...μια και η τραγουδοποιια και οχι η...οργανοπαιξια ειναι και ο κυριως λογος που ασχολουμαι με τη μουσικη ;D) ,οπως βεβαια και με τον ΣΤΟΧΟ του (δεν νομιζω ας πουμε αν καποιος εχει σαν στοχο την..ποπ & ροκ δισκογραφια να καταφερει τιποτα με τις διασκευες,οπως και δεν νομιζω αν καποιος εχει στοχο να δουλευει 24/7 σε κρουαζεροπλοια,μπαρακια,"μαγαζια" και ξενοδοχεια να καταφερει τιποτα με τις original συνθεσεις...)
Οποτε to each his own....
Οποτε to each his own....
- Μηνύματα
- 423
- Πόντοι
- 16
Επαναφερω την ερωτηση γιατι πιστευω οτι θεμα εξελιχθηκε σε διαμαχη διασκευων και πρωτοτυπων συνθεσεων, η ερωτηση ηταν γιατι και οχι αν ειναι σωστο?spewfy είπε:
+1 @blue και superfunk
Δεν υπαρχει σωστο και λαθος, απλα ειναι θεμα γουστου και φιλοδοξιων (αλλωστε οι μουσικες επιλογες ειναι υποκειμενικες)
Το κοινο ειναι αυτο που δειχνει αν η μουσικη που παιζει ενα συγκροτημα εχει απηχηση στο κοσμο.
Νικος
- Μηνύματα
- 5,554
- Πόντοι
- 798
παίζοντας και στο ένα και στο άλλο, απλά παρατήρησα οτι υπάρχουν μουσικοί που δεν μπορούν να πάρουν τα χέρια τους, αλλά παίζουν "τα δικά τους"* (τα οποία δεν επαρκούν κατά την απογυμνωμένη από φιλοσοφίες κριτική μου), όπως και μουσικάρες που "διασκεύαζαν"** με τέτοιο τρόπο ώστε αναγκάστηκα να τους τα κλέψω*** για να τα βάλω στα δικά μου ;DSuperfunk είπε:Οποτε to each his own....
___
*δεν μπορούν να τα μετρήσουν, να τα επαναλαβουν με απόσταση μερικών ημερών ή να κάνουν ένα καλό take για να τα ηχογραφήσουν (πόσο μάλλον να τα παίξουν ζωντανά μαζί με άλλους μουσικούς).
**ενορχήστρωναν, έδιναν σεμινάρια αισθητικής με τις αναφορές τους σε γωνίτσες της πεπατημένης και έπαιζαν τόσο flawless που σταματούσα να παίζω για να τους ακούσω (και να τους ληστέψω ;D)
***κατηραμένη κενωνία, άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις ;D
@ fabricaudio, σχετικά με το αρχικό ερώτημα :
για τις βραδινές μου εξόδους έχω υποχωρήσει στην απαίτηση ακρόασης μουσικής που πραγματικά μου αρέσει (αλήθεια, ποιό bar παίζει αυτά που θέλω χωρίς να απολύουν τον DJ και πόσοι ακόμα θα ήθελαν ένα τέτοιο μέρος αλλά δεν το βρίσκουν?). Όμοια, δηλώνω οτι δεν θα βαριόμουν καθόλου να παρακολουθήσω μια διασκευομπάντα που ΜΠΟΡΕΙ να παίξει αξιοπρεπώς massive attack, hooverphonic, portishead, cinematic orchestra, dead weather, tom waits, radiohead, eels, yann tiersen, κ.α.
Θα μου πειτε οτι αυτά δεν παίζονται, όμως οι δημιουργοί τους τα παίζουν. Εν κατακλείδι μου συμβαίνει το εξής : το ίδιο φανταστικά περνάω στα live των Your Hand in Mine και στους Diminuita Swing Trio, αφού και οι δύο έχουν λόγο ύπαρξης και κάτι να πουν. Εκεί δεν θα μπω στη διαδικασία να συγκρίνω ανόμοια πράματα και είμαι βέβαιος οτι στις διαφορές τους δεν συμπεριλαμβάνεται ο όρος δημιουργικότητα. Άλλο ένα που νομίζω με σιγουριά είναι οτι και οι μεν και οι δε , ΔΕΝ παίζουν τα ίδια και τα ίδια, παρά το γεγονός οτι οι diminuita παίζουν μουσειακό είδος.
- Μηνύματα
- 12,260
- Λύσεις
- 2
- Πόντοι
- 1,003
Ωραία όλα αυτά που λέτε, και πολύ δημοκρατικά και newage αλλά, όπως έγραψα και νωρίτερα..
Πως με κόβεις;
Άλλωστε, τι παραπάνω να πω εγώ όταν ο σεβαστός hwept παραδέχεται (a contrario) ότι δεν είναι δημιουργικός; Εδώ προκύπτει ένα θέμα, και ένα ερώτημα: πως τον λέμε το μουσικό που δεν ενδιαφέρεται να είναι δημιουργικός;
"Μουσικάντη" τον λέμ(ν)ε.
Παίζετε και σε παιδικά πάρτυ;
Τώρα, τα περί στόχων κλπ, τα σέβομαι απολύτως: π.χ. σε μία κρουζιέρα όπου θέλω να φάω και να λαμήσω δεν έχω άποψη για το ποιος είναι πρώτος μηχανικός (αχ... η λαμαρίνα), οπότε δε θέλω να έχω άποψη και ποιος παίζει τραγούδια δίπλα στη πισίνα ή πίσω από τη κυρία με το εξώπλατο.trolley είπε:
Πως με κόβεις;
Άλλωστε, τι παραπάνω να πω εγώ όταν ο σεβαστός hwept παραδέχεται (a contrario) ότι δεν είναι δημιουργικός; Εδώ προκύπτει ένα θέμα, και ένα ερώτημα: πως τον λέμε το μουσικό που δεν ενδιαφέρεται να είναι δημιουργικός;
"Μουσικάντη" τον λέμ(ν)ε.
Παίζετε και σε παιδικά πάρτυ;
- Μηνύματα
- 5,554
- Πόντοι
- 798
με την παράθεση συμφωνώ απόλυτα
Με το ποστ μου ήθελα να δείξω το άλλο παρανοϊκό, οτι λέμε πρωτότυπη μια σύνθεση που ΔΕΝ είναι πρωτότυπη (ούτε ετυμολογικά ούτε αν χρησιμοποιήσουμε τη λέξη εννοώντας "αυθεντική") και να υπερασπιστώ τους μουσικούς (και εμένα) που τελικά παρουσιάζουν κάτι πιο αξιόλογο από αυτό που παρουσιάζεται ως ιδεατό -χωρίς εκπτώσεις- για τον πολιτισμό των μουσικών.
Το καλοκαίρι έπαιξα σε ένα κουκλοθέατρο. Εκεί πληρώθηκα και με άφησαν να κάνω ό,τι ήθελα για να συνοδεύσω αυτά που έβλεπα στη σκήνη. Δεν με χάλασε καθόλου και πιστεύω οτι σεβάστηκα τα παιδιά που παρακολούθησαν την παράσταση γιατί δεν τους έπαιξα το ζαμπόν. Να δεχτώ οτι το ζαμπόν -ως ""πρωτότυπη"" σύνθεση- ειναι οπωσδήποτε ανώτερο?
Με το ποστ μου ήθελα να δείξω το άλλο παρανοϊκό, οτι λέμε πρωτότυπη μια σύνθεση που ΔΕΝ είναι πρωτότυπη (ούτε ετυμολογικά ούτε αν χρησιμοποιήσουμε τη λέξη εννοώντας "αυθεντική") και να υπερασπιστώ τους μουσικούς (και εμένα) που τελικά παρουσιάζουν κάτι πιο αξιόλογο από αυτό που παρουσιάζεται ως ιδεατό -χωρίς εκπτώσεις- για τον πολιτισμό των μουσικών.
Τυχαίνεις πολύ επίκαιρος στους προβληματισμούς μουtrolley είπε:
Το καλοκαίρι έπαιξα σε ένα κουκλοθέατρο. Εκεί πληρώθηκα και με άφησαν να κάνω ό,τι ήθελα για να συνοδεύσω αυτά που έβλεπα στη σκήνη. Δεν με χάλασε καθόλου και πιστεύω οτι σεβάστηκα τα παιδιά που παρακολούθησαν την παράσταση γιατί δεν τους έπαιξα το ζαμπόν. Να δεχτώ οτι το ζαμπόν -ως ""πρωτότυπη"" σύνθεση- ειναι οπωσδήποτε ανώτερο?
- Μηνύματα
- 3,563
- Πόντοι
- 338
Να πω και ‘γω την απόψη μου.
Η ”ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ” ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ.
Όταν γίνετε λόγος για την Ελλάδα και τους συνθέτες και τις συνθέσεις, πρέπει να λάβουμε υπόψιν και το επίπεδο παιδείας που διαθέτει ο κάθε συνθέτης και τα θέλω του πάνω στις όποιες συνθέσεις του.
Η δικαιολογία λοιπόν του ερασιτέχνη, βασίζεται εν μέρει στα παραπάνω. Το γιατί βρίσκετε στη γνωστή πρόταση “Μααα,-,-, είναι δικό μου κομμάτι και το γράφω όπως θέλω”
Με τη χρήση της παραπάνω πρότασης λοιπόν, δικαιολογούν την έλλειψη γνώσεων, ακουσμάτων και επιροών.
Οι ίδιοι “συνθέτες” συχνά θα ακουστούν να λένε (σχολιάζοντας ιδέες για τα κομμάτια τους ή κομμάτια άλλων):
Α) “Τι να το κάνεις αυτό το σόλο…πολύ πάει” (επειδή προφανώς οι ίδιοι δεν μπορούν να παίξουν κάτι παρόμοιο)
Β) “Ε τώρα μωρέ και τι έγινε που έβαλε ο τάδε το C7b9, βάλε ένα C και τελείωσε” (επειδή δεν ξέρουν τι είναι το C7b9)
Γ) “Πολύ Αμερικανιά βγαίνει έτσι” (οι οποίοι αμερικάνοι, με τις “Αμερικανίες” τους έχουν γίνει διάσημοι)
Δ) “Σιγά το γκάζι που έχει ο Zakk” ή “χάλια το καθαρό του Springsteen” (ΟΚ, ο ήχος σου τι λέει?)
Αν λοιπόν κάτσουν και σκεφτούν τα παραπάνω σοβαρά, τότε ίσως βγει κάτι καλό.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΣΤΟΙΧΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ
Το πιο σοβαρό πρόβλημα εδώ είναι η προφορά.
Καλώς ή κακώς δεν είναι η γλώσσα μας και έτσι η απόδοση σε ξένο στοίχο σίγουρα θα ακούγεται κάπως , καταστρέφοντας πολλές φορές και το επιθυμητό αποτέλεσμα, κάνοντας ένα ωραία (αντικειμενικά) κομμάτι, χάλια.
Η συγγραφή στοίχων σε ξένη γλώσσα έχει και τους επικριτές της φυσικά, οι οποίοι είναι συνήθως αυτοί που δεν γνωρίζουν καλά (ή καθόλου) μία ξένη γλώσσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Ελληνικός στοίχος θα είναι το ίδιο ταιριαστός σε ένα κομμάτι που η φόρμα του λέει “Θέλω ξένο στοίχο”.
Επίσης, εάν ο συνθέτης αποζητά διεθνή αναγνώριση (είτε είναι σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο youtube ;D), ο Ελληνικός στοίχος δεν θα βοηθήσει και πολύ, έως καθόλου.
ΠΑΙΖΩ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ, ΓΙΑΤΙ?
Οι λόγοι που πολλές μπάντες παίζουν διασκευές δεν είναι πάντα λόγο του ότι δεν μπορούν να συνθέσουν δικά τους κομμάτια, αλλά για λόγους όπως:
Α)Δέσιμο. Μία νεοσύστατη μπάντα, θέλει κάποιο χρόνο για να δέσει και να μάθουν να συνεννοούνται μεταξύ τους.
Αυτό θα γίνει μέσα από διασκευές κομματιών που γνωρίζουν λίγο πολύ όλα τα μελη της.
Β)Προσωπικό στίγμα. Όταν ακούω και λένε μερικοί “θα βάλω το CD, γιατί να πάω να τους ακούσω? “, χωρίς όμως να τους έχουν ακούσει έστω και μία φορά, φρικάρω!
Μία μπάντα που παίζει διασκευές, θα πας να την ακούσεις για το τι έχει να δώσει πάνω στα κομμάτια-διασκευές που θα παίξει. Αν ο ντράμμερ βάλει κάτι παραπάνω, αν ο κιθαρίστας έχει προσωπικό στυλ ή εμπλέκει παικτικά στυλ διαφόρων σε ένα κομμάτι, αν ο μπασσίστας grooveάρει ωραία το κομμάτι, αν κάνει κολπάκια (σωστά) με τη φωνή ο τραγουδιστής, τι σκηνική παρουσία δίνουν ένας-ένας ή σαν σύνολο.
Αυτοί δεν είναι λόγοι να παεί να δει κάποιος μία μπάντα να παίζει διασκευές?
Γ) Βιοποριστικοί Λόγοι. Ναι υπάρχουν και αυτοί οι λόγοι και αυτοί οι μουσικοί .
Όταν έχεις υποχρεώσεις, οικογένεια, παιδιά, κάρτες, δάνεια, ενοίκια τι θα κάνεις? Θα τους πεις γράφω δικά μου κομμάτια, αγοράστε το CD μου να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου?
Όχι, παίζεις διασκευές και πληρώνεσαι για να πληρώνεις. Στους γέρους τουρίστες θα παίξεις Elvis, CCR και Beetles (εκτός αν είναι άγγλοι, οπότε μπορεί και να σου ζητήσουν να παίξεις Sabbath ;D), στους νέους τουρίστες θα παίξεις popάκια που προβάλονται στο MTV, VH1 κλπ, αν παίζεις σε εξειδικευμένο μαγαζί τύπου “Ροκάδικο-Μεταλλάδικο” θα παίξεις τα ανάλογα και πάει λέγοντας.
Στο να παίζεις για βιοποριστικούς λόγους, η μόνη επιλογή που ΜΠΟΡΕΙ να έχεις είναι στο τι είδος θα παίξεις και αυτό μόνο αν είσαι τυχερός.
Δ)Συμπληρώνω Το Μικρό Μου Πρόγραμμα.
Οι διασκευές είναι μία πολύ καλή λύση για νέα μπάντα που έχει περιορισμένη προσωπική δουλειά και το πρόγραμμά τους δεν συμπληρώνει τις απαιτούμενες ώρες που ζητάνε τα μαγαζιά.
Τέλος να πω ότι, καλές οι ρομαντικές και ουτοπικές ιδέες μας, αλλά καλό είναι να κοιτάμε και την πραγματικότητα, να ήμαστε ρεαλιστές, δεκτικοί σε γνώμες και συμβουλές και να μη γινόμαστε ποτέ αυτό που άλλοτε κατακρίνουμε.
Η ”ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ” ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ.
Όταν γίνετε λόγος για την Ελλάδα και τους συνθέτες και τις συνθέσεις, πρέπει να λάβουμε υπόψιν και το επίπεδο παιδείας που διαθέτει ο κάθε συνθέτης και τα θέλω του πάνω στις όποιες συνθέσεις του.
Η δικαιολογία λοιπόν του ερασιτέχνη, βασίζεται εν μέρει στα παραπάνω. Το γιατί βρίσκετε στη γνωστή πρόταση “Μααα,-,-, είναι δικό μου κομμάτι και το γράφω όπως θέλω”
Με τη χρήση της παραπάνω πρότασης λοιπόν, δικαιολογούν την έλλειψη γνώσεων, ακουσμάτων και επιροών.
Οι ίδιοι “συνθέτες” συχνά θα ακουστούν να λένε (σχολιάζοντας ιδέες για τα κομμάτια τους ή κομμάτια άλλων):
Α) “Τι να το κάνεις αυτό το σόλο…πολύ πάει” (επειδή προφανώς οι ίδιοι δεν μπορούν να παίξουν κάτι παρόμοιο)
Β) “Ε τώρα μωρέ και τι έγινε που έβαλε ο τάδε το C7b9, βάλε ένα C και τελείωσε” (επειδή δεν ξέρουν τι είναι το C7b9)
Γ) “Πολύ Αμερικανιά βγαίνει έτσι” (οι οποίοι αμερικάνοι, με τις “Αμερικανίες” τους έχουν γίνει διάσημοι)
Δ) “Σιγά το γκάζι που έχει ο Zakk” ή “χάλια το καθαρό του Springsteen” (ΟΚ, ο ήχος σου τι λέει?)
Αν λοιπόν κάτσουν και σκεφτούν τα παραπάνω σοβαρά, τότε ίσως βγει κάτι καλό.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΣΤΟΙΧΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ
Το πιο σοβαρό πρόβλημα εδώ είναι η προφορά.
Καλώς ή κακώς δεν είναι η γλώσσα μας και έτσι η απόδοση σε ξένο στοίχο σίγουρα θα ακούγεται κάπως , καταστρέφοντας πολλές φορές και το επιθυμητό αποτέλεσμα, κάνοντας ένα ωραία (αντικειμενικά) κομμάτι, χάλια.
Η συγγραφή στοίχων σε ξένη γλώσσα έχει και τους επικριτές της φυσικά, οι οποίοι είναι συνήθως αυτοί που δεν γνωρίζουν καλά (ή καθόλου) μία ξένη γλώσσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Ελληνικός στοίχος θα είναι το ίδιο ταιριαστός σε ένα κομμάτι που η φόρμα του λέει “Θέλω ξένο στοίχο”.
Επίσης, εάν ο συνθέτης αποζητά διεθνή αναγνώριση (είτε είναι σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο youtube ;D), ο Ελληνικός στοίχος δεν θα βοηθήσει και πολύ, έως καθόλου.
ΠΑΙΖΩ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ, ΓΙΑΤΙ?
Οι λόγοι που πολλές μπάντες παίζουν διασκευές δεν είναι πάντα λόγο του ότι δεν μπορούν να συνθέσουν δικά τους κομμάτια, αλλά για λόγους όπως:
Α)Δέσιμο. Μία νεοσύστατη μπάντα, θέλει κάποιο χρόνο για να δέσει και να μάθουν να συνεννοούνται μεταξύ τους.
Αυτό θα γίνει μέσα από διασκευές κομματιών που γνωρίζουν λίγο πολύ όλα τα μελη της.
Β)Προσωπικό στίγμα. Όταν ακούω και λένε μερικοί “θα βάλω το CD, γιατί να πάω να τους ακούσω? “, χωρίς όμως να τους έχουν ακούσει έστω και μία φορά, φρικάρω!
Μία μπάντα που παίζει διασκευές, θα πας να την ακούσεις για το τι έχει να δώσει πάνω στα κομμάτια-διασκευές που θα παίξει. Αν ο ντράμμερ βάλει κάτι παραπάνω, αν ο κιθαρίστας έχει προσωπικό στυλ ή εμπλέκει παικτικά στυλ διαφόρων σε ένα κομμάτι, αν ο μπασσίστας grooveάρει ωραία το κομμάτι, αν κάνει κολπάκια (σωστά) με τη φωνή ο τραγουδιστής, τι σκηνική παρουσία δίνουν ένας-ένας ή σαν σύνολο.
Αυτοί δεν είναι λόγοι να παεί να δει κάποιος μία μπάντα να παίζει διασκευές?
Γ) Βιοποριστικοί Λόγοι. Ναι υπάρχουν και αυτοί οι λόγοι και αυτοί οι μουσικοί .
Όταν έχεις υποχρεώσεις, οικογένεια, παιδιά, κάρτες, δάνεια, ενοίκια τι θα κάνεις? Θα τους πεις γράφω δικά μου κομμάτια, αγοράστε το CD μου να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου?
Όχι, παίζεις διασκευές και πληρώνεσαι για να πληρώνεις. Στους γέρους τουρίστες θα παίξεις Elvis, CCR και Beetles (εκτός αν είναι άγγλοι, οπότε μπορεί και να σου ζητήσουν να παίξεις Sabbath ;D), στους νέους τουρίστες θα παίξεις popάκια που προβάλονται στο MTV, VH1 κλπ, αν παίζεις σε εξειδικευμένο μαγαζί τύπου “Ροκάδικο-Μεταλλάδικο” θα παίξεις τα ανάλογα και πάει λέγοντας.
Στο να παίζεις για βιοποριστικούς λόγους, η μόνη επιλογή που ΜΠΟΡΕΙ να έχεις είναι στο τι είδος θα παίξεις και αυτό μόνο αν είσαι τυχερός.
Δ)Συμπληρώνω Το Μικρό Μου Πρόγραμμα.
Οι διασκευές είναι μία πολύ καλή λύση για νέα μπάντα που έχει περιορισμένη προσωπική δουλειά και το πρόγραμμά τους δεν συμπληρώνει τις απαιτούμενες ώρες που ζητάνε τα μαγαζιά.
Τέλος να πω ότι, καλές οι ρομαντικές και ουτοπικές ιδέες μας, αλλά καλό είναι να κοιτάμε και την πραγματικότητα, να ήμαστε ρεαλιστές, δεκτικοί σε γνώμες και συμβουλές και να μη γινόμαστε ποτέ αυτό που άλλοτε κατακρίνουμε.
- Μηνύματα
- 3,846
- Πόντοι
- 38
Συμφωνώ με τις τοποθέτησεις του μυστακοφόρου moderator.
Το να έχεις την ικανότητα να βρίσκεις να παίζεις κάτι δικό σου επάνω σε κάτι δοσμένο είναι σίγουρα δημιουργία.
Άλλοι μπορούν να το κάνουν με ευκολία (που σημαίνει οτι έχουν μια κάποια συνθετική ικανότητα), άλλοι πιο δύσκολα, άλλοι με πολύ κόπο...
Απλά αγαπητέ Πέτρο υπάρχει και μια μερίδα που δεν μπαίνει καν στον κόπο να προσπαθήσει κάτι τέτοιο.
Οι παίχτες "κασετόφωνο" όπως τους αποκαλώ.
Σίγουρα το να κάθεσαι ώρες ατελείωτες να κάνεις transcriptions νότα προς νότα σε ολόκληρα σόλος γνωστών παιχτών, προυποθέτει υπομονή, επιμονή και ένα σεβαστό επίπεδο τεχνικής.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που τους ενδιαφέρει και μένουν μόνο σε αυτό και όταν καλούνται να εφεύρουν κάτι δικό τους, σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Εκει δεν μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για δημιουργία.
Το να έχεις την ικανότητα να βρίσκεις να παίζεις κάτι δικό σου επάνω σε κάτι δοσμένο είναι σίγουρα δημιουργία.
Άλλοι μπορούν να το κάνουν με ευκολία (που σημαίνει οτι έχουν μια κάποια συνθετική ικανότητα), άλλοι πιο δύσκολα, άλλοι με πολύ κόπο...
Απλά αγαπητέ Πέτρο υπάρχει και μια μερίδα που δεν μπαίνει καν στον κόπο να προσπαθήσει κάτι τέτοιο.
Οι παίχτες "κασετόφωνο" όπως τους αποκαλώ.
Σίγουρα το να κάθεσαι ώρες ατελείωτες να κάνεις transcriptions νότα προς νότα σε ολόκληρα σόλος γνωστών παιχτών, προυποθέτει υπομονή, επιμονή και ένα σεβαστό επίπεδο τεχνικής.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που τους ενδιαφέρει και μένουν μόνο σε αυτό και όταν καλούνται να εφεύρουν κάτι δικό τους, σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Εκει δεν μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για δημιουργία.
- Μηνύματα
- 12,681
- Πόντοι
- 38
......όπως και αυτοί που δεν μπορούν να χειριστούν με μαεστρία και σωστά την δική τους....WilliamSats είπε:
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
- Μηνύματα
- 179
- Πόντοι
- 16
Δειτε το πιό χαλαρά. Αν βρεις ενα μαγαζί που να έχει live και να παίζει τη μουσική που σου αρέσει, είναι μιά πρώτης τάξεως διασκέδαση, πίνοντας το ποτό σου και ακούγοντας κάτι που επέλεξες. Τώρα άν είναι διασκευές, ή tribute ή προτώτυπη σύνθεση, το ίδιο καλά θα περάσω. Εχω δει πολλές μπάντες που παίζοντας μόνο δικά τους για να γεμίσει το πρόγραμμα, καταντάει λίγο κουραστικό. Ενώ βάζοντας και καμμιά γνωστή διασκευούλα (πάντα στα πλάισια του είδους που παίζει) , ανεβαίνει το κέφι. Πιστέύω κάνοντας τον κόσμο να περνάει καλά , σιγα σιγα δημιουργείς τους fans σου και έτσι μπορεις μετα πολύ εύκολα να εκφραστείς με πιο πολλά δικά σου κομμάτια. Η ταπεινή μου άποψη.......
Λυπαμαι που δεν διαβασα μεχρι τελος το θεμα αλλα βρηκα πολυ νωρις ... την πιο σοφη , για μενα , απαντηση!
Π.χ.
Προσφατο σχετικα θεμα βιρτουοζου μπασιστα ονοματι Serino(θαρω)....
"Πο πο τι παιχταρας..." λεει το θεμα ...
... επονται 18 σελιδες "μαλωσιες" χωρις βεβαια να βγει καποια ακρη (ποιος εχει δικιο και γιατι; )
...ενω μια φραση θα μπορουσε να τα πει ολα ...
"Ετσι γουσταρει ... ετσι παιζει"
ΤΕΛΟΣ
Με παρομοια απαντηση θα ειχαν ληξει πανπολλες διαφωνιες εδω μεσα χωρις να "ανοιξει μυτη".
Δε λεω... μεσω διαφωνιων βγαινουν καινουρια (και ισως πιο σωστα) συμπερασματα ... αλλα οταν μια απαντηση ειναι τοσο (μα τοσο) υποκειμενικη ... ισως δε θα πρεπε να ειμαστε και τοσο ισχυρογνωμονες.
Γενικοτερα μιλωντας (τα BOLD ειναι δικα μου) ... πιστευω πως παρα πολλα θεματα θα ειχαν ληξει πριν καν αρχισουν , με μιαν απαντηση τυπου ... "ετσι γουσταρω/εις/ει/ουμε" κ.λ.π!Superfunk είπε:Ασε που παιζει και το αλλο σεναριο,το οποιο μαλιστα ειναι και το πλεον ΣΕΒΑΣΤΟ,πολλα γκρουπ παιζουν διασκευες γιατι ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ....and who is to blame them?
Π.χ.
Προσφατο σχετικα θεμα βιρτουοζου μπασιστα ονοματι Serino(θαρω)....
"Πο πο τι παιχταρας..." λεει το θεμα ...
... επονται 18 σελιδες "μαλωσιες" χωρις βεβαια να βγει καποια ακρη (ποιος εχει δικιο και γιατι; )
...ενω μια φραση θα μπορουσε να τα πει ολα ...
"Ετσι γουσταρει ... ετσι παιζει"
ΤΕΛΟΣ
Με παρομοια απαντηση θα ειχαν ληξει πανπολλες διαφωνιες εδω μεσα χωρις να "ανοιξει μυτη".
Δε λεω... μεσω διαφωνιων βγαινουν καινουρια (και ισως πιο σωστα) συμπερασματα ... αλλα οταν μια απαντηση ειναι τοσο (μα τοσο) υποκειμενικη ... ισως δε θα πρεπε να ειμαστε και τοσο ισχυρογνωμονες.
