pericles είπε:
EΙΠΑΜΕ kαλη μπαντα αλλα οχι και αλανθαστοι η ακομα καλυτερα οχι και παικταραδες
Για το αλάνθαστοι ή παικταράδες νομίζω ότι μόνο εσύ ασχολείσαι σε αυτό το θρεντ... και νομίζω ότι κατ'ουσία δεν διαφωνεί κάποιος μαζί σου. Αλάνθαστος κανείς δεν είναι, αλλά οι πρώτοι μεγάλοι ρόκερς που τους συμβαίνει αυτό είναι ή οι τελευταίοι; Μόνο μπάντες που απαρτίζονται από πολύ ολοκληρωμένους και δουλεμένους οργανοπαίχτες (που δεν είναι πολλές συνολικά στη ροκ... βλέπε Toto, Queen) είναι εμφανώς ανώτεροι σε αυτούς τους τομείς, και ακούγεται ένα αποτέλεσμα στο ζωντανό ανώτερο. Η υπόλοιπη ροκ σκηνή εκείνης της δεκαετίας ειδικά πάνω κάτω στα ίδια κυμαίνεται στα λάιβ... Ακόμα και ο Θεός Jimi υπάρχουν σημεία στα λάιβ του που μπορεί να μην ακούγεται (και υπάρχουν και άλλα βέβαια που ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να το φτάσει).
(εκτος του bonzo το οποιον σεβομαι ).Τι να κλασουν οι Ζεπ μπροστα στους :ΥES,GENESIS,JETHROTULL,ELP
THE WHO για να αναφερω μονο μερικα απο τα Γ@μ@τα ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ ROK groups
Μάλλον κλάνουν ένα καράβι κλανιές μπροστά στις μπάντες που ανέφερες... Μόνο οι Who κατ'εμέ μπορούν να συγκριθούν μαζί τους έστω και λίγο.
Επίσης μιας και έχεις μια τάση μουσικής απαξίωσης όλων των μελών των Ζέπελιν πριν του Μπόναμ για κάποιο λόγο... Αν θες άκου προσεκτικά πχ λίγο το No Quarter, και μετά κάνε την απόπειρα να ακούσεις κομμάτια από τον πρώτο δίσκο των Return to Forever του εκατομμύρια φορές μεγαλύτερου μουσικού που λέγεται Chick Corea... Εκεί κάποιος καταλαβαίνει και αν έχει κάποια αξία και ένας παλιοροκάς σαν τον John Paul Jones (για αυτό λέω ας ακούμε πρώτα). Επίσης για τον Plant προσωπικά καταλαβαίνω κάποιος να μην το γουστάρει (είναι από τις περιπτώσεις που ή το λατρεύεις ή σε χαλάει ένας τραγουδιστής), ωστόσο ο τύπος είναι ερμηνευτής από τους λίγους της ροκ... δεν ακούς στείρα φωνητικές γραμμές, έχει ερμηνεία το μενού. Για τον Πέιτζ τα είπαμε ήδη... δεν πάει να είναι κάποιος κουλός κιθαριστικά (γιατί ο Edge τι είναι παρεπιπτόντως - άλλη περίπτωση ταλέντου εκείνος), το οποίο και πάλι είναι υπερβολή, καθώς έχει τις καλές - στουντιακές - στιγμές του (πχ το λιτό και περιεχτικό σόλο στο κορύφωμα του Stairway to Heaven είναι δείγμα κιθαρίστα με μουσικότητα), όταν κάποιος έχει αφήσει στην ιστορία ένα Kashmir, μας κοιτάει από απόσταση και χαμογελάει σαν μη κοινός θνητός ένα πράγμα.
Μπορεί λοιπόν οι Ζέπελιν στα λάιβ να μην έβγαζαν απόλυτα το ηχητικό μεγαλείο των στουντιακών εκτελέσεων, όμως δεν ήταν και πάλι για τα μπάζα... Ήταν άλλωστε και εποχή έντονου πειραματισμού για τις περισσότερες μπάντες, και αυτό στις λάιβ ηχογραφήσεις ήταν πασιφανές.
Από κει και πέρα και γώ τη σήμερον ημέρα λάιβ των Ζέπελιν δεν θα βάλω να ακούσω, για αυτό υπάρχουν άλλες μπάντες πιο σύγχρονες και με δικό τους "μεγάλο" ήχο ζωντανά, πιο ταλαντούχες σε αυτό το κομμάτι επίσης (πχ και το αντίπαλο δέος Purple διαχρονικά ήταν πάντα πάρα πολύ δυνατοί στο λάιβ - ανεξάρτητα περιόδου και μελών - , κατ'εμέ δυνατότεροι των Ζέπελιν)... και γενικότερα συγκριτικά με άλλα ήδη μουσικής, λίγες είναι οι μπάντες στη ροκ που πραγματικά μπορούν να σταθούν σαν live performers δίπλα στα λάιβ που έκαναν και κανουν τέρατα της funk, rnb, jazz, latin, pop κλπ...
είτε επειδή η δεξιοτεχνία και η μουσικότητα είναι σε άλλα επίπεδα...
Αντικειμενικότητα με βάση προσωπικά ακούσματα δεν πολυϋφίσταται, καθώς ο καθένας μάλλον θα επικαλεστεί την προσωπική του αντικειμενικότητα, η οποία μάλλον κάπως αλλιώς λέγεται. Το παν είναι να μην επικροτείται η ημιμάθεια, και δυστυχώς αν δεν συναντήσεις τον άλλον από κοντά είναι δύσκολο να καταλάβεις μέσω του γραπτου λόγου του σε ένα φόρουμ τι "κουκιά σπέρνει".
Πολλά είπα. Άντε καλή Ανάσταση να έχουμε με το καλό.
γιατι μου κανει εντυπωση οτι δεν ακους καλα 
