- Μηνύματα
- 850
- Πόντοι
- 418
Προσωπικά δεν θα έγραφα τίποτα αν το θρεντ είχε έναν τίτλο του στυλ "Οι δανεισμοί (ή και κλεψιές αν κάποιος έχει τέτοια γνώμη) των Ζέπελιν". Είχε όμως γενικό τίτλο με το όνομα της μπάντας, και από κει και πέρα η πλειονότητα των σχολίων ήταν μειωτική (έως απαξιωτική). Κάπου εκεί σκέφτηκα ότι αν ένα 15χρονο που έχει μεγαλώσει με Nickelback ξέρω γω μπει και τα διαβάσει, είναι πιθανό να επηρεαστεί από αυτά που γράφονται και να νομίζει ότι έπρεπε να λέγονται Theft Zeppelin... Για αυτό και μόνο έγραψα και γω τη γνώμη μου στο θέμα, για να ισορροπήσει λίγο προς τη μέση το όλο πράγμα.
Συν τις άλλοις, είναι λίγο περίεργο το γεγονός ότι στο νόιζ υπάρχουν 3-4 μεγάλοι καλλιτέχνες για τους οποίους έχουν γραφτεί τόνοι ποσταρισμάτων για το μεγαλείο τους, ενω με κάποιους αντίστοιχα μεγάλους ή και μεγαλύτερους δεν γράφεται τίποτα, την ίδια στιγμή που νιώθει ο καθένας άνετα με το να υποβιβάζει την αξία τους στο χαλαρό (πχ αν κάποιος έλεγε μια κακή κουβέντα για έναν Γκίλμουρ, για τους U2 κλπ θα έπεφταν διάφοροι της πιάτσας του φόρουμ να του "την πέσουν" κομψά ή και όχι τόσο κομψά αν χρειαζόταν). Για να μην μακρυγορώ, προσωπικά βγάζω αλλεργία με φαινόμενα σαν αυτά όπου διάσημα μέλη κάποιων φόρουμ, και μικρές κλίκες αυτών, επηρεάζουν ιδεολογικά (άθελά τους ενδεχομένως, δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει κάποια πρόθεση) με το έντονο ή ιδιαίτερο γράψιμό τους... και ιδιαίτερα τους μικρότερους και μη διαμορφωμένους αναγνώστες των φόρουμ αυτών. Αυτό ακριβώς πιστεύω είναι και μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια του νόιζ. Φυσικά δεν είναι κάτι που το παίρνω ιδιαίτερα σοβαρά, αλλά μια στις τόσες κάτι μέσα μου με κάνει να το σχολιάσω (σαν αντιδραστικό στοιχείο που όπως φαίνεται είμαι)... αυτά.
Υ.Γ: Στα όσα είπες πριν, αν εστιάσουμε στον Page σαν κιθαρίστα, και μένα δεν μου λέει τίποτα. Ειδικά αυτοσχεδιαστικά μπορώ να πώ ότι με ενοχλεί σε αρκετά σημεία (άσχετα με το ότι στις στούντιο ηχογραφήσεις κάποια σόλο του ήταν καλά δομημένα, ή είχαν και ωραίο feeling), και αυτό είναι κάτι που μπορεί να φανεί και πιο εμφανώς σε κάμποσα live τους. Συνθετικά και δημιουργικά βέβαια μιλάμε για ιερό τέρας, και επίσης σίγουρα ήταν και ο ορισμός του ροκ κιθαρίστα των 70's, οπότε ήταν λογικό να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους να ασχοληθούν με το όργανο μόνο που τον έβλεπαν σαν φιγούρα.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το να θεωρεί κάποιος ανάξιους της φήμης τους τους Ζέπελιν, είναι δικό του θέμα να το ψάξει το θέμα για το τι έχει αφήσει έξω από την εξίσωση για να μην παραδέχεται το έργο τους, ανεξαρτήτως γούστων. Όπως αντίστοιχα ήταν δικό μου θέμα πχ να ξεπεράσω κολλήματα που είχα κάποτε με μπάντες σαν τους Μπιτλς, τους Νιρβάνα κλπ... που ακόμα μπορεί να μην τους πάω με τα μπούνια, αλλά κάπου άρχισα να βλέπω ότι έχουν την αξία τους και δεν βρίσκονται τυχαία εκεί που βρίσκονται σαν legacy.
Συν τις άλλοις, είναι λίγο περίεργο το γεγονός ότι στο νόιζ υπάρχουν 3-4 μεγάλοι καλλιτέχνες για τους οποίους έχουν γραφτεί τόνοι ποσταρισμάτων για το μεγαλείο τους, ενω με κάποιους αντίστοιχα μεγάλους ή και μεγαλύτερους δεν γράφεται τίποτα, την ίδια στιγμή που νιώθει ο καθένας άνετα με το να υποβιβάζει την αξία τους στο χαλαρό (πχ αν κάποιος έλεγε μια κακή κουβέντα για έναν Γκίλμουρ, για τους U2 κλπ θα έπεφταν διάφοροι της πιάτσας του φόρουμ να του "την πέσουν" κομψά ή και όχι τόσο κομψά αν χρειαζόταν). Για να μην μακρυγορώ, προσωπικά βγάζω αλλεργία με φαινόμενα σαν αυτά όπου διάσημα μέλη κάποιων φόρουμ, και μικρές κλίκες αυτών, επηρεάζουν ιδεολογικά (άθελά τους ενδεχομένως, δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει κάποια πρόθεση) με το έντονο ή ιδιαίτερο γράψιμό τους... και ιδιαίτερα τους μικρότερους και μη διαμορφωμένους αναγνώστες των φόρουμ αυτών. Αυτό ακριβώς πιστεύω είναι και μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια του νόιζ. Φυσικά δεν είναι κάτι που το παίρνω ιδιαίτερα σοβαρά, αλλά μια στις τόσες κάτι μέσα μου με κάνει να το σχολιάσω (σαν αντιδραστικό στοιχείο που όπως φαίνεται είμαι)... αυτά.
Υ.Γ: Στα όσα είπες πριν, αν εστιάσουμε στον Page σαν κιθαρίστα, και μένα δεν μου λέει τίποτα. Ειδικά αυτοσχεδιαστικά μπορώ να πώ ότι με ενοχλεί σε αρκετά σημεία (άσχετα με το ότι στις στούντιο ηχογραφήσεις κάποια σόλο του ήταν καλά δομημένα, ή είχαν και ωραίο feeling), και αυτό είναι κάτι που μπορεί να φανεί και πιο εμφανώς σε κάμποσα live τους. Συνθετικά και δημιουργικά βέβαια μιλάμε για ιερό τέρας, και επίσης σίγουρα ήταν και ο ορισμός του ροκ κιθαρίστα των 70's, οπότε ήταν λογικό να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους να ασχοληθούν με το όργανο μόνο που τον έβλεπαν σαν φιγούρα.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το να θεωρεί κάποιος ανάξιους της φήμης τους τους Ζέπελιν, είναι δικό του θέμα να το ψάξει το θέμα για το τι έχει αφήσει έξω από την εξίσωση για να μην παραδέχεται το έργο τους, ανεξαρτήτως γούστων. Όπως αντίστοιχα ήταν δικό μου θέμα πχ να ξεπεράσω κολλήματα που είχα κάποτε με μπάντες σαν τους Μπιτλς, τους Νιρβάνα κλπ... που ακόμα μπορεί να μην τους πάω με τα μπούνια, αλλά κάπου άρχισα να βλέπω ότι έχουν την αξία τους και δεν βρίσκονται τυχαία εκεί που βρίσκονται σαν legacy.