@fuZZed,gdevelek,pericles
Βιρτουοζοι...
Ναι σε κάποια μουσικά είδη είναι αυστηρό προαπαιτούμενο ένα μίνιμουμ τεχνικής και θεωρητικής κατάρτισης, στην ροκ, ιδιαιτέρα σε ποιο παλιές δεκαετίες, σίγουρα όχι.
Δεν θα μπορουσε ποτέ να σκασει μυτη ο jonnhy Ramone σε μία big band και να πει: γιαααα παίζω κιθάρα ,μήπως ενδιαφέρεστε ;
Ούτε θα περιμένει κανείς να καταλάβει ότι το χ έργο του σενμπεργκ δεν είναι μια τυχαία ακολουθία νοτων, αλλά υπάρχει συγκεκριμένη δομή και φόρμα.(αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να το απολαύσει....)
Διάνοιες...
Νομιζω ότι υπάρχουν προσωπικότητες που επηρέασαν και την μουσική αλλά και μελλοντικές γενιές μουσικών με έναν τέτοιο τρόπο που δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος αντικαταστάτη.
Ο κλαπτον για παράδειγμα είναι ζωντανός θρύλος στην ροκ, αλλά τι θα άλλαζε στην ιστορία της μουσικής (πέρα από την εύλογη επιρροή του σε άλλους κιθαρίστες) αν έλειπε ; Φανταζομαι οχι πολλά.
Μπορεί κάποιος να πει το ίδιο , το ίδιο εύκολα για τον σενμπεργκ, τον Ντεμπισσι, τον μαιλς νταιΪβις ;
Πιστεύω λοιπόν ότι η ροκ έχει σαφώς λιγότερες , εάν όχι ελάχιστες τέτοιες προσωπικότητες διότι ως είδος δεν ήταν προσανατολισμένο 100% στην μουσική , συνδέθηκε με μύθους, συμπεριφορές, τρόπο ζωής,σοου, αλλά και στα θετικά του με κοινωνική και πολιτική παρέμβαση που άλλα είδη δεν είχαν.
Και ως εκ τούτου επιστρέφοντας στο πρώτο μου σχόλιο, δεν έχω την απαίτηση από τον page να μην κάνει λάθη επί σκηνής, ούτε να είναι ο ποιο ορίτζιναλ σύνθετης και ούτε το θεωρώ και κακό ;D
ρε waterfall 47 δευτερόλεπτα είναι όλο κι'ολο ;D
για τον μάλερ ρε γαμώτο...
υ.γ:
έτυχε να συναντήσω για 5 λεπτά τον john paul jones ο τύπος είναι πραγματικά γλυκύτατος και μορφή.
Υπάρχουν δάσκαλοι σε ωδεία με πολύ περισσότερο ύφος και τουπέ από αυτόν..