Παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια ραγδαία αύξηση των παιδιών που θέλουν να ασχοληθούν με τα τύμπανα αλλά και την μουσική γενικότερα...
Δεν ξέρω αν φταίνε τα ηλεκτρονικά τύμπανα που έπεσαν σε λογικές τιμές ή το internet και το youtube που στην κυριολεξία έχουν κατακλυστεί από performance αλλά και drum videos, το θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλά παιδιά αλλά και ενήλικες που θέλουν να μάθουν μουσική εκεί έξω..και που ψάχνουν για δασκάλους.
Υπάρχουν επίσης και πολλοί γονείς που δεν θέλουν να πληρώνουν εξέταστρα και εγγραφές σε ωδεία, και που ψάχνουν καθηγητές για ιδιαίτερα. Υπάρχουν επίσης μαθητές που ξεκινάνε σε μεγάλη ηλικία και απλά...δεν θέλουν να μπλέξουν με ωδεία προτιμώντας την ελευθέρια του ιδιαίτερου.
Ως γνωστόν .. η αυξανόμενη ζήτηση φέρνει την αυξανόμενη προσφορά. Κάθε μέρα βλέπω όλο και περισσότερες αγγελίες απο νέα παιδιά που αποφασίζουν να ασχοληθούν με την διδασκαλία.
Όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με την διδασκαλία λοιπόν, θα πρέπει να γνωρίζει ότι άλλο πράγμα είναι να είμαι καλός μουσικός..και άλλο καλός δάσκαλος
.
Μετά απο 15 χρόνια στο τομέα της διδασκαλίας και περισσότερους απο 300 μαθητές στο βιογραφικό μου , θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές χρήσιμες συμβουλές , με την ελπίδα να αποφύγετε τυχόν λάθη που πέφτουν όλοι οι νέοι καθηγητές στην αρχή {μηδενός εξαιρουμένου..}, και να μπορέσετε να κάνετε ακόμα καλύτερα αυτό που αγαπάτε τόσο πολύ .
Την διδασκαλία.
Πολλά από αυτά που θα διαβάσετε σε αυτό το αρθρο..μπορεί να φαίνονται αυτονόητα . Ωστόσο έχω πολλές φορές διαπιστώσει {και σαν μαθητής αλλά και σαν δάσκαλος σε συνομιλίες με μαθητές} ..ότι μόνο αυτονόητα δεν είναι...
Καλή ανάγνωση.
• Η ύλη.
Για να μπορέσεις να διδάξεις κάποιον, αρχικά πρέπει να έχεις χτίσει ή διδαχτεί μια ύλη και να την έχεις εμπεδώσει .
Η επόμενη κίνηση είναι να φτιάξεις μια διδακτέα ύλη που να αποτελείται απο μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. {όσο αυτό είναι εφικτό}..
Να βρείς ή να ξεσκαρτάρεις δηλαδή τι βιβλία ή τι ασκήσεις θα διδάξεις , με τι τρόπους και με ποιά σειρά. {θεωρώ τελείως άκυρο να βρέθεις μέσα στην τάξη με το μαθητή και να μην έχεις ιδέα τι θα πρέπει να του δείξεις μετά.}
Σειρά έχει να σκεφτείς πως θα μπορέσεις αυτή την ύλη να την κάνεις κατανοητή σε ένα μαθητή- εύκολα και γρήγορα.
Αυτό είναι και το πιο δύσκολο απο όλα. Να έχεις plan B σε αναμονή σε κάθε τι που διδάσκεις, σε περίπτωση που ο μαθητής δεν το πιάνει με τη πρώτη.
Με μια λέξη αυτό λέγετε ..οργάνωση του μαθήματος.
Τώρα επιτρέψτε μου να αναφερθώ λίγο περισσότερο σε καθηγητές drums. {Ίσως κάποιος συνάδερφος καθηγητής κιθάρας ή μπάσου μπορεί να μας πεί τι πρέπει να περιέχει μια βασική ύλη για το όργανο που διδάσκει}
Η ύλη πρέπει να περιέχει ασκήσεις ενδυνάμωσης και σιγά – σιγά να στήνει την ανεξαρτησία, αρχικά δύο , μετά τριών και τέλος τεσσάρων μελών. Αυτό θα οδηγήσει μελλοντικά σε ασκήσεις coordination.
Πρέπει επίσης να περιλαμβάνει ασκήσεις & τρόπους πάνω στους ρυθμούς ,ανάπτυξη του ρυθμικού σολφέζ , εισαγωγή στα rudiments, τις δυναμικές, τα οστινάτος, την ανάπτυξη του sightreading στον μελωδικό τρόπο γραφής{ syncopation}, μια πρώτη επαφή με μουσικά στυλ, παίξιμο πάνω σε play alongs , την ανάγνωση μουσικής παρτιτούρας ,το transcription ,την τέχνη του πως στήνεται ένα σολο, και γενικά οτιδήποτε κρίνετε ότι θα χρειαστεί στα πρώτα του βήματα εκεί έξω.
Παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνικής, θεωρώ αναγκαίο ότι πρέπει να στήνουμε με συζητήσεις και παραθέσεις απο προσωπικές μας εμπειρίες, και την φιλοσοφία πίσω απο τη μουσική {Less is more – Groove ,τι παίζουμε και με ποιον παίζουμε ,}κλπ.
{Εκ πείρας έχω δει οτι τίποτα δεν δουλεύει καλύτερα όταν πρέπει να διδάξουμε δύσκολες έννοιες από τα προσωπικά μας βιώματα.}
Η δυσκολία {level}, και η ταχύτητα του μαθητή θεωρώ ότι πρέπει να ανεβαίνει σταδιακά και με μικρά βήματα και όχι άλματα. Σε αυτό όμως δεν είμαι απόλυτος.
Σε κάποιες περιπτώσεις έχει να κάνει και με το μαθητή.
Ο ρυθμός ανάπτυξης κάποιων μαθητών είναι διαφορετικός...και εξαρτάται απο το ταλέντο τους αλλά και απο το πόσες ώρες αφιερώνουν στο όργανο την εβδομάδα.
Θεωρώ όμως ότι κάθε μαθητής πρέπει να φεύγει απο το μάθημα νιώθοντας ικάνος ότι μπορεί να καταφέρει αυτή την ύλη σε μια βδομάδα.
Είναι λάθος όμως να καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας ή τον ιδανικό μαθητή μπροστά σε κάθε παιδί που έχουμε μπροστά μας, προσπαθώντας να επιβάλουμε ένα ρυθμό ανάπτυξης που μπορεί να μην είναι εφικτός απο εκείνον.
Σε αυτή τη περίπτωση όχι απλά θα χάσουμε το μαθητή..αλλά θα του δημιουργήσουμε μια κακή εντύπωση για την μουσική{στην καλύτερη περίπτωση} ...ή για τον εαυτό του.
Για μένα δεν υπάρχει κακός μαθητής ..μόνο κακός δάσκαλος.
• Πιστοποίηση.
Αν και δεν είναι ο κανόνας…γενικά θεωρώ ότι ένα σοβαρό χαρτί, πάντα ανοίγει πόρτες και διευκολύνει καταστάσεις. {ειδικά όσων αφορά γονείς και καλλιτεχνικούς διευθυντές ωδείων}.
Η άποψη μου είναι ότι όσοι σκέφτεστε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με την διδασκαλία…καλό θα ήταν να επενδύσετε πρωτίστως στην απόκτηση ενός διπλώματος του οργάνου που σκοπεύετε να διδάξετε.
Πέρα από την κατάκτηση του level {άρα και την γνώσης } αυτός νομίζω ότι είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός λόγος για να κυνηγήσετε ένα δίπλωμα από ένα ωδείο ή μια μουσική σχολή.
• Τα παιξίματα !
Ένας μεγάλος παράγοντας που θα προσελκύσει μελλοντικούς μαθητές, με ή χωρίς πιστοποίηση.
Επενδύστε σε παιξίματα με καλλιτέχνες που θα εμπλουτίσουν το βιογραφικό σας. Ένα εκτεταμένο βιογραφικό με γνωστά ονόματα, θεωρείται προσόν, και συχνά ανοίγει πόρτες {ακόμα και χωρίς πτυχίο}, και θα κάνει το τηλέφωνο σας να χτυπάει.
Από εκεί και πέρα όμως, χρειάζεται εξίσου σκληρή δουλειά για να επιτύχουμε και ως δάσκαλοι . Όπως προείπα, καλός μουσικός δεν προϋποθέτει πάντα και καλός δάσκαλος.
• Ο τρόπος διδασκαλίας.
Ο τρόπος διδασκαλίας είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για κάθε δάσκαλο, και αρκετά δύσκολο να αναλυθεί.
Από την στιγμή που ξεκινάει μια συνεργασία με ένα μαθητή ..πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε την αποκλειστική ευθύνη της ντραμιστικής / μουσικής του πορείας .
Πορεία που δεν μπορεί να παρεκλίνει από το πρόγραμμα της, επειδή ο μαθητής είδε στο internet τα cross sticking ή τα freehand , και απαιτεί να τα διδαχτεί …ενώ έχει φτάσει μόλις στα 16α.
Ο Μιχάλης ο Καπηλίδης είχε πει μια σοφή κουβέντα κάποτε, που πολλές φορές έχω υπενθυμίσει στον εαυτό μου.
Είχε πει…- Αν πιστεύεις ότι ξέρεις τι πρέπει να διδαχτείς …σίγουρα δεν χρειάζεσαι δάσκαλο!
Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι ένας μαθητής δεν ξέρει τι έχει ανάγκη…και ότι επηρεάζεται από τους πάντες και τα πάντα γύρω του. Θέλει επίσης να έπαιζε όπως τα είδωλα του ..εχτές!
Είναι δική μας ευθύνη λοιπόν να τον προφυλάξουμε από τις λεγόμενες ¨παγίδες μελέτης¨ και να του εδραιώσουμε ένα πρόγραμμα που έχει σαν βάση τι πραγματικά έχει ανάγκη..και όχι τι θα ήθελε να έχει στα χέρια του.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι μεγάλο λάθος να γινόμαστε κατά παραγγελίαν δάσκαλοι , και πιστεύω ότι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, πρέπει να κάνουμε πίσω.
Πολλές φορές έχω επίσης δει , ότι αυτή η πολιτική{να παίζουμε το παιχνίδι του μαθητή} έχει την τάση να μας γύριζει μπουμερανγκ.
Είμαστε δάσκαλοι – όχι κομμώτριες να ρωτάμε τι χτένισμα θέλει σήμερα ο πελάτης.
Η υπομονή είναι επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της διδασκαλίας και κατά τη γνώμη μου, ένα από τα βασικότερα προτερήματα ενός καλού καθηγητή .
Όσοι φίλοι συνάδερφοι μουσικοί δοκίμασαν την διδασκαλία και την απέρριψαν, είχαν όλοι να πούν την ίδια κουβέντα .. «Δεν έχω υπομονή αν δεν το πιάνει με τη μία..»
Μην ξεχνάμε ότι κάθε μαθητής είναι μοναδικός και έχει διαφορετικό τρόπο αντίληψης και διαφορετικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες .
Άλλα σημαντικά επίσης χαρακτηριστικά είναι το πάθος και η αγάπη για τη διδασκαλία και τους ανθρώπους γενικότερα, αλλά και η γενικότερη οργάνωση πίσω απο αυτό που κάνει. {Θα εξηγήσω παρακάτω}
Tο προσωπικό ψάξιμο στον τρόπο διδασκαλίας μας, θεωρώ ότι είναι επίσης αναγκαίο.
Όπως ξέρουμε, η μουσική δεν τελειώνει ποτέ, πόσο μάλλον ο τρόπος διδασκαλίας της. Πάντα υπάρχουν νέες μέθοδοι διδασκαλίας ,και πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και πάντα έτοιμοι να ενστερνιστούμε νέους τρόπους διδασκαλίας , και να πάμε την μάθηση οποιουδήποτε μουσικού οργάνου, ένα βήμα πιο κάτω από εκεί που την έφτασαν οι δάσκαλοι μας.
Υπάρχουν 2 ειδών καθηγητές για μένα.
Αυτοί που έχουν μάθει ένα τρόπο να διδάσκουν {συνήθως διαιωνίζουν τον τρόπο που τους δίδαξε ο δικός τους δάσκαλος} και στερούνται αυτοκριτικής με κίνδυνο να γίνουν παρωχημένοι.....και αυτοί που εξελίσσονται συνέχεια, παρακολουθούν σεμινάρια και μαθαίνουν από κάθε μαθητή αλλά και από τα λάθη τους, κρατώντας συγχρόνως ανοιχτό μυαλό.
Κατανόηση, ταπεινοφροσύνη , γενναιοδωρία, σεβασμός, αντικειμενικότητα και αμερόληπτη διδασκαλία προς όλους , δεν πρέπει να είναι έννοιες άγνωστες σε όσους σκοπεύουν να ασχοληθούν σοβαρά με το αντικείμενο.
Έπαρση, αλαζονεία, ναρκισσισμός , υπεροψία και μικροπρέπεια, είναι έννοιες που αν θέλουμε να επιτύχουμε σε αυτό το τομέα..πρέπει να τις κάνουμε pause απο το εγώ μας, κάθε φορά που μπαίνουμε σε μάθημα.
Είμαστε εκεί για να διδάξουμε και να εμπνεύσουμε τον κάθε μαθητή..όχι για να του δείξουμε ποιοι είμαστε ή να στήσουμε το δικό μας μύθο.
Ο μύθος στήνετε στα πάλκα όχι στις αίθουσες διδασκαλίας.
• Η σχέση με τον χρόνο στο μάθημα..
Άποψη μου είναι ότι από την στιγμή που θα ασχοληθείτε με ένα ιδιαίτερο {είτε αυτό είναι σπίτι σας – είτε αυτό είναι στο σπίτι του μαθητή}, δεν πρέπει να είστε με το ένα μάτι στο ρολόι . Πιστεύω οτι ξενερώνει αφάνταστα το μαθητή αυτό.{ Εμένα αυτό έκανε...} Είμαστε καθηγητές μουσικής – όχι ψυχαναλυτές σε συνεδρία με το ρολόι απο πίσω μας περιμένοντας να «ανοιχτεί» ο ασθενής.
Έχω ακούσει επίσης απο μαθητές για ιδιαίτερα στο σπίτι διάρκειας 40 λεπτών. Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω.
Αν κάνουμε 40 λεπτά ιδιαίτερο σπίτι μας και 40 λεπτά κάνει και το ωδείο της γειτονιάς μας...{Πιθανότατα σε πιο χαμηλή τιμή απο εμάς} για πιο λόγο ένας μαθητής να επιλέξει εμάς και όχι το ωδείο??
Δεν ξέρω αν φταίνε τα ηλεκτρονικά τύμπανα που έπεσαν σε λογικές τιμές ή το internet και το youtube που στην κυριολεξία έχουν κατακλυστεί από performance αλλά και drum videos, το θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλά παιδιά αλλά και ενήλικες που θέλουν να μάθουν μουσική εκεί έξω..και που ψάχνουν για δασκάλους.
Υπάρχουν επίσης και πολλοί γονείς που δεν θέλουν να πληρώνουν εξέταστρα και εγγραφές σε ωδεία, και που ψάχνουν καθηγητές για ιδιαίτερα. Υπάρχουν επίσης μαθητές που ξεκινάνε σε μεγάλη ηλικία και απλά...δεν θέλουν να μπλέξουν με ωδεία προτιμώντας την ελευθέρια του ιδιαίτερου.
Ως γνωστόν .. η αυξανόμενη ζήτηση φέρνει την αυξανόμενη προσφορά. Κάθε μέρα βλέπω όλο και περισσότερες αγγελίες απο νέα παιδιά που αποφασίζουν να ασχοληθούν με την διδασκαλία.
Όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με την διδασκαλία λοιπόν, θα πρέπει να γνωρίζει ότι άλλο πράγμα είναι να είμαι καλός μουσικός..και άλλο καλός δάσκαλος
.
Μετά απο 15 χρόνια στο τομέα της διδασκαλίας και περισσότερους απο 300 μαθητές στο βιογραφικό μου , θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές χρήσιμες συμβουλές , με την ελπίδα να αποφύγετε τυχόν λάθη που πέφτουν όλοι οι νέοι καθηγητές στην αρχή {μηδενός εξαιρουμένου..}, και να μπορέσετε να κάνετε ακόμα καλύτερα αυτό που αγαπάτε τόσο πολύ .
Την διδασκαλία.
Πολλά από αυτά που θα διαβάσετε σε αυτό το αρθρο..μπορεί να φαίνονται αυτονόητα . Ωστόσο έχω πολλές φορές διαπιστώσει {και σαν μαθητής αλλά και σαν δάσκαλος σε συνομιλίες με μαθητές} ..ότι μόνο αυτονόητα δεν είναι...
Καλή ανάγνωση.
• Η ύλη.
Για να μπορέσεις να διδάξεις κάποιον, αρχικά πρέπει να έχεις χτίσει ή διδαχτεί μια ύλη και να την έχεις εμπεδώσει .
Η επόμενη κίνηση είναι να φτιάξεις μια διδακτέα ύλη που να αποτελείται απο μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. {όσο αυτό είναι εφικτό}..
Να βρείς ή να ξεσκαρτάρεις δηλαδή τι βιβλία ή τι ασκήσεις θα διδάξεις , με τι τρόπους και με ποιά σειρά. {θεωρώ τελείως άκυρο να βρέθεις μέσα στην τάξη με το μαθητή και να μην έχεις ιδέα τι θα πρέπει να του δείξεις μετά.}
Σειρά έχει να σκεφτείς πως θα μπορέσεις αυτή την ύλη να την κάνεις κατανοητή σε ένα μαθητή- εύκολα και γρήγορα.
Αυτό είναι και το πιο δύσκολο απο όλα. Να έχεις plan B σε αναμονή σε κάθε τι που διδάσκεις, σε περίπτωση που ο μαθητής δεν το πιάνει με τη πρώτη.
Με μια λέξη αυτό λέγετε ..οργάνωση του μαθήματος.
Τώρα επιτρέψτε μου να αναφερθώ λίγο περισσότερο σε καθηγητές drums. {Ίσως κάποιος συνάδερφος καθηγητής κιθάρας ή μπάσου μπορεί να μας πεί τι πρέπει να περιέχει μια βασική ύλη για το όργανο που διδάσκει}
Η ύλη πρέπει να περιέχει ασκήσεις ενδυνάμωσης και σιγά – σιγά να στήνει την ανεξαρτησία, αρχικά δύο , μετά τριών και τέλος τεσσάρων μελών. Αυτό θα οδηγήσει μελλοντικά σε ασκήσεις coordination.
Πρέπει επίσης να περιλαμβάνει ασκήσεις & τρόπους πάνω στους ρυθμούς ,ανάπτυξη του ρυθμικού σολφέζ , εισαγωγή στα rudiments, τις δυναμικές, τα οστινάτος, την ανάπτυξη του sightreading στον μελωδικό τρόπο γραφής{ syncopation}, μια πρώτη επαφή με μουσικά στυλ, παίξιμο πάνω σε play alongs , την ανάγνωση μουσικής παρτιτούρας ,το transcription ,την τέχνη του πως στήνεται ένα σολο, και γενικά οτιδήποτε κρίνετε ότι θα χρειαστεί στα πρώτα του βήματα εκεί έξω.
Παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνικής, θεωρώ αναγκαίο ότι πρέπει να στήνουμε με συζητήσεις και παραθέσεις απο προσωπικές μας εμπειρίες, και την φιλοσοφία πίσω απο τη μουσική {Less is more – Groove ,τι παίζουμε και με ποιον παίζουμε ,}κλπ.
{Εκ πείρας έχω δει οτι τίποτα δεν δουλεύει καλύτερα όταν πρέπει να διδάξουμε δύσκολες έννοιες από τα προσωπικά μας βιώματα.}
Η δυσκολία {level}, και η ταχύτητα του μαθητή θεωρώ ότι πρέπει να ανεβαίνει σταδιακά και με μικρά βήματα και όχι άλματα. Σε αυτό όμως δεν είμαι απόλυτος.
Σε κάποιες περιπτώσεις έχει να κάνει και με το μαθητή.
Ο ρυθμός ανάπτυξης κάποιων μαθητών είναι διαφορετικός...και εξαρτάται απο το ταλέντο τους αλλά και απο το πόσες ώρες αφιερώνουν στο όργανο την εβδομάδα.
Θεωρώ όμως ότι κάθε μαθητής πρέπει να φεύγει απο το μάθημα νιώθοντας ικάνος ότι μπορεί να καταφέρει αυτή την ύλη σε μια βδομάδα.
Είναι λάθος όμως να καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας ή τον ιδανικό μαθητή μπροστά σε κάθε παιδί που έχουμε μπροστά μας, προσπαθώντας να επιβάλουμε ένα ρυθμό ανάπτυξης που μπορεί να μην είναι εφικτός απο εκείνον.
Σε αυτή τη περίπτωση όχι απλά θα χάσουμε το μαθητή..αλλά θα του δημιουργήσουμε μια κακή εντύπωση για την μουσική{στην καλύτερη περίπτωση} ...ή για τον εαυτό του.
Για μένα δεν υπάρχει κακός μαθητής ..μόνο κακός δάσκαλος.
• Πιστοποίηση.
Αν και δεν είναι ο κανόνας…γενικά θεωρώ ότι ένα σοβαρό χαρτί, πάντα ανοίγει πόρτες και διευκολύνει καταστάσεις. {ειδικά όσων αφορά γονείς και καλλιτεχνικούς διευθυντές ωδείων}.
Η άποψη μου είναι ότι όσοι σκέφτεστε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με την διδασκαλία…καλό θα ήταν να επενδύσετε πρωτίστως στην απόκτηση ενός διπλώματος του οργάνου που σκοπεύετε να διδάξετε.
Πέρα από την κατάκτηση του level {άρα και την γνώσης } αυτός νομίζω ότι είναι ο δεύτερος πιο σημαντικός λόγος για να κυνηγήσετε ένα δίπλωμα από ένα ωδείο ή μια μουσική σχολή.
• Τα παιξίματα !
Ένας μεγάλος παράγοντας που θα προσελκύσει μελλοντικούς μαθητές, με ή χωρίς πιστοποίηση.
Επενδύστε σε παιξίματα με καλλιτέχνες που θα εμπλουτίσουν το βιογραφικό σας. Ένα εκτεταμένο βιογραφικό με γνωστά ονόματα, θεωρείται προσόν, και συχνά ανοίγει πόρτες {ακόμα και χωρίς πτυχίο}, και θα κάνει το τηλέφωνο σας να χτυπάει.
Από εκεί και πέρα όμως, χρειάζεται εξίσου σκληρή δουλειά για να επιτύχουμε και ως δάσκαλοι . Όπως προείπα, καλός μουσικός δεν προϋποθέτει πάντα και καλός δάσκαλος.
• Ο τρόπος διδασκαλίας.
Ο τρόπος διδασκαλίας είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για κάθε δάσκαλο, και αρκετά δύσκολο να αναλυθεί.
Από την στιγμή που ξεκινάει μια συνεργασία με ένα μαθητή ..πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε την αποκλειστική ευθύνη της ντραμιστικής / μουσικής του πορείας .
Πορεία που δεν μπορεί να παρεκλίνει από το πρόγραμμα της, επειδή ο μαθητής είδε στο internet τα cross sticking ή τα freehand , και απαιτεί να τα διδαχτεί …ενώ έχει φτάσει μόλις στα 16α.
Ο Μιχάλης ο Καπηλίδης είχε πει μια σοφή κουβέντα κάποτε, που πολλές φορές έχω υπενθυμίσει στον εαυτό μου.
Είχε πει…- Αν πιστεύεις ότι ξέρεις τι πρέπει να διδαχτείς …σίγουρα δεν χρειάζεσαι δάσκαλο!
Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι ένας μαθητής δεν ξέρει τι έχει ανάγκη…και ότι επηρεάζεται από τους πάντες και τα πάντα γύρω του. Θέλει επίσης να έπαιζε όπως τα είδωλα του ..εχτές!
Είναι δική μας ευθύνη λοιπόν να τον προφυλάξουμε από τις λεγόμενες ¨παγίδες μελέτης¨ και να του εδραιώσουμε ένα πρόγραμμα που έχει σαν βάση τι πραγματικά έχει ανάγκη..και όχι τι θα ήθελε να έχει στα χέρια του.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι μεγάλο λάθος να γινόμαστε κατά παραγγελίαν δάσκαλοι , και πιστεύω ότι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, πρέπει να κάνουμε πίσω.
Πολλές φορές έχω επίσης δει , ότι αυτή η πολιτική{να παίζουμε το παιχνίδι του μαθητή} έχει την τάση να μας γύριζει μπουμερανγκ.
Είμαστε δάσκαλοι – όχι κομμώτριες να ρωτάμε τι χτένισμα θέλει σήμερα ο πελάτης.
Η υπομονή είναι επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της διδασκαλίας και κατά τη γνώμη μου, ένα από τα βασικότερα προτερήματα ενός καλού καθηγητή .
Όσοι φίλοι συνάδερφοι μουσικοί δοκίμασαν την διδασκαλία και την απέρριψαν, είχαν όλοι να πούν την ίδια κουβέντα .. «Δεν έχω υπομονή αν δεν το πιάνει με τη μία..»
Μην ξεχνάμε ότι κάθε μαθητής είναι μοναδικός και έχει διαφορετικό τρόπο αντίληψης και διαφορετικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες .
Άλλα σημαντικά επίσης χαρακτηριστικά είναι το πάθος και η αγάπη για τη διδασκαλία και τους ανθρώπους γενικότερα, αλλά και η γενικότερη οργάνωση πίσω απο αυτό που κάνει. {Θα εξηγήσω παρακάτω}
Tο προσωπικό ψάξιμο στον τρόπο διδασκαλίας μας, θεωρώ ότι είναι επίσης αναγκαίο.
Όπως ξέρουμε, η μουσική δεν τελειώνει ποτέ, πόσο μάλλον ο τρόπος διδασκαλίας της. Πάντα υπάρχουν νέες μέθοδοι διδασκαλίας ,και πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και πάντα έτοιμοι να ενστερνιστούμε νέους τρόπους διδασκαλίας , και να πάμε την μάθηση οποιουδήποτε μουσικού οργάνου, ένα βήμα πιο κάτω από εκεί που την έφτασαν οι δάσκαλοι μας.
Υπάρχουν 2 ειδών καθηγητές για μένα.
Αυτοί που έχουν μάθει ένα τρόπο να διδάσκουν {συνήθως διαιωνίζουν τον τρόπο που τους δίδαξε ο δικός τους δάσκαλος} και στερούνται αυτοκριτικής με κίνδυνο να γίνουν παρωχημένοι.....και αυτοί που εξελίσσονται συνέχεια, παρακολουθούν σεμινάρια και μαθαίνουν από κάθε μαθητή αλλά και από τα λάθη τους, κρατώντας συγχρόνως ανοιχτό μυαλό.
Κατανόηση, ταπεινοφροσύνη , γενναιοδωρία, σεβασμός, αντικειμενικότητα και αμερόληπτη διδασκαλία προς όλους , δεν πρέπει να είναι έννοιες άγνωστες σε όσους σκοπεύουν να ασχοληθούν σοβαρά με το αντικείμενο.
Έπαρση, αλαζονεία, ναρκισσισμός , υπεροψία και μικροπρέπεια, είναι έννοιες που αν θέλουμε να επιτύχουμε σε αυτό το τομέα..πρέπει να τις κάνουμε pause απο το εγώ μας, κάθε φορά που μπαίνουμε σε μάθημα.
Είμαστε εκεί για να διδάξουμε και να εμπνεύσουμε τον κάθε μαθητή..όχι για να του δείξουμε ποιοι είμαστε ή να στήσουμε το δικό μας μύθο.
Ο μύθος στήνετε στα πάλκα όχι στις αίθουσες διδασκαλίας.
• Η σχέση με τον χρόνο στο μάθημα..
Άποψη μου είναι ότι από την στιγμή που θα ασχοληθείτε με ένα ιδιαίτερο {είτε αυτό είναι σπίτι σας – είτε αυτό είναι στο σπίτι του μαθητή}, δεν πρέπει να είστε με το ένα μάτι στο ρολόι . Πιστεύω οτι ξενερώνει αφάνταστα το μαθητή αυτό.{ Εμένα αυτό έκανε...} Είμαστε καθηγητές μουσικής – όχι ψυχαναλυτές σε συνεδρία με το ρολόι απο πίσω μας περιμένοντας να «ανοιχτεί» ο ασθενής.
Έχω ακούσει επίσης απο μαθητές για ιδιαίτερα στο σπίτι διάρκειας 40 λεπτών. Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω.
Αν κάνουμε 40 λεπτά ιδιαίτερο σπίτι μας και 40 λεπτά κάνει και το ωδείο της γειτονιάς μας...{Πιθανότατα σε πιο χαμηλή τιμή απο εμάς} για πιο λόγο ένας μαθητής να επιλέξει εμάς και όχι το ωδείο??