Σήμερα πρωί-πρωί ξεκίνησα να κολλήσω τα κομμάτια του καπακιού/top του σώματος μεταξύ τους. Είχα ετοιμάσει από το βράδυ το αυτοσχέδιο jig που θα μου επιτρέψει μια εύκολη και αξιόπιστη κόλληση. Μπορείτε να βρείτε αρκετές φωτογραφιές του jig στην προηγούμενη κατασκευή. Δεν είμαι πολύ πρωινός τύπος και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι φωτογραφιες που τράβηξα να είναι κουνημένες.
01.
02. Εφαρμόζω μια μικροποσότητα κόλλας και την απλώνω με το χέρι. Επίσης έχω χρησιμοποιήσει ταινία διπλής όψης στα ξύλα ώστε να αποφύγω τυχόν σκευρώματα. Τα ξύλα είναι εξαιρετικά λεπτά (5mm πάχος) και φοβήθηκα μήπως η εισαγωγή υγρασίας από την κόλλα επιφέρει παραμορφώσεις. Στην φωτό δεν φαίνεται η ταινία διπλής όψης γιατί είναι από την κάτω πλευρά (d'uh).
03. Εδω ψιλοφαίνεται το πως λειτουργεί το jig. Αν χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες ρωτήστε κατά προτίμηση με pm.
04. Πιάνω τα κομμάτια με σφικτήρες με κάθετη προς αυτά δύναμη. Τα πλαινά ξύλα παρέχουν την οριζόντια δύναμη.
07. Τέλος, για τον φόβο των Ιουδαίων, βάζω και δύο βαράκια για έξτρα δύναμη.
Επανέρχομαι με το κρίσιμο ερώτημα για το καπάκι που είχα θέσει πριν απο 2 εβδομάδες.
Μετά από ένα υπερμίνι γκάλοπ, δυο εκ των συνφορουμητών, έδειξαν να προτιμούν την «σκούρη» επιλογή.
Μια απόφαση, που πιστεύω, είχε να κάνει με την έλλειψη πραγματικού φωτογραφικού ντοκουμέντου.
Να είμαι απολύτως ειλικρινής και 'γω προς εκέινη την κατεύθυνση έγερνα μέχρι που έτυχε να καθάρισω με οινόπνευμα το καπάκι. Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι η «σκούρη» πλευρά έχασε κάθε αντίθεση/contrast μετά την περιέλουση. Είδα ένα σχεδόν ολό-μαυρο υπόβαθρο κάτι που με λύπησε γιατί ουσιαστικά θα μπορούσα να βάψω την όλη επιφάνεια και δεν θα υπήρχε λόγος να χρησιμοποιήσω ένα τόσο ακριβό μα συνάμα πανέμορφο τοπ.
Όλα τα κιτρινωπά μέρη, με την εφαρμογή του οινόπνευματος, μου έδωσαν ένα καταπληκτικό βαθύ σκούρο κόκκινο, με μαύρες πινελίες/accents, αποτέλεσμα. Το clear/βερνίκι που θα χρησιμοποιήσω, μετα βεβαιότητα, θα καταλήξει σε αυτούς τους χρωματισμούς.
IMHO αυτό το κοντραστ είναι ότι καλύτερο έχουν να μου δώσουν τα ξύλα και έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω αυτή την οδο. Δυστυχώς δεν κατέστει δυνατό να το αποτυπώσω φωτογραφικά γιατί μέχρι να φωτογραφήσω... το οινόπνευμα εξατμίζονταν (σ.σ. γμτ).
Έχοντας αυτό ως δεδομένο, πήρα την απόφασιση να χρησιμοποιήσω την διεύθυνση που θα μου δώσει τη πιο έντονη αντίθεση.
Αφού ξεμπέρδεψα μέσα μου την διεύθυνση της κόλληση είδα πως μου δίνετε πάλι διπλή επιλογή στο κόψιμο. Από Βορά προς Νότο και τούμπαλην.
Αχχχχχ... Choices, choices....
Anyway, να μην σας πρήζω περισσότερο, ετοίμασα ένα πρόχειρο mock-up με τις επιλογές που μου δίνονται και θα ήθελα να διαβάσω την γνώμη σας.
Παραθέτω φωτό με τις δύο επιλογές, αν και γέρνω κατά 80% στο Β.
Μικρη ανταπόκριση από το φιλοθεάμων κοινό άρα παίρνω την απόφαση πάνω μου και διαλέγω το Β
01. Ετοίμασα ένα σχετικά καλό mock-up και το αντιπαράθεσα πάνω στη κατασκευή. Η φωτο είναι φλουταρισμένη και λυπάμαι αλλά πρέπει να συνεχίσω
02. Ετοιμάζω πάλι ένα πρόχειρο jig για την κοπή του καπακιού πάνω στην ίδια αρχη που χρησιμοποίησα για την ταστιέρα. (δλδ λεπτό mdf ως οδηγό για να περπατησω πάνω την σέγα)
03. Μετά απο κανα 40λεπτο έχω αφαιρέσει τα πλαϊνά και έχω αυτό.
04. Ξαναχρησιμοποιώ το κομμένο σχέδιο και το αντιπαραθέτω με την πρόοδο της κοπής του καπακιού. Ταυτόχρονα μαρκάρω τα σημεία κοπής. Το επόμενο βήμα θα γίνει free-hand γιατί δεν έχω κάποια καμπύλη που μπορώ να χρησιμοποιήσω για οδηγό. Αφήνω 1~1,5 mm «αέρα» σε περίπτωση που κάτι πάει «στραβά»
05. Με οδηγό την μαρκαρισμένη χαρτοταινία, βαθυά ανάσα, και βουτηγμα στα βαθυά.
06. Με αργό και σταθερό «χέρι» προχωράω με baby-steps
07. Ευτυχώς όλα πήγαν κατ' ευχήν
08. Τέλος, πάλι free hand αφαιρώ το τελευταίο κομάτι στο φώλιασμα της ταστιέρας
09. Αυτά θα είναι τα κομμάτια που θα κολλήσω στην πίσω όψη. Αν και είμαι τελείως οριακά. Ελπίζω τελικά να μη μου γίνει μαμουνιά και να τα χρησιμοποιήσω γιατί είμαι ήδη στο δέκατο του χιλιοστού. (γμ την οικονομία μου)
10. Φωτο το κομμάτι της φίρας, ποιος την χάρη του. Κατά πάσα πιθανότητα θα μου δώσει τα κομμάτια του καλύμματος των ηλεκτρονικών και του floyd (και όχι μόνο)...
Είδωμεν...
Για τελειώμα έχω φώτο από προσωπικό ατύχημα.Θέλει πολύ προσοχή κάθε βήμα της κατασκευής και κάθε παραπάτημα πληρώνεται με αίμα κυριολεκτικά
Εύχομαι να γουστάρατε την μέχρι στιγμής πορεία όπως και 'γω
01. Σήμερα ασχολήθηκα με το σώμα. Έπιασα τα δυο κομμάτια με κάθετη φορά πάνω στο κρεβάτι με σφιγκτήρες για να μπορέσω να τα πλανιάρω. Το πράσινο χρώμα που φαίνεται στο δεξί κομμάτι είναι απο τον προμηθευτή μου. Προφανώς, πρόκειται για πλαστικό χρώμα που σκοπό είχε να προστατεύσει από σχισίματοα του ξύλου κατά την ξήρανση. 20-30 χεριές με το γυαλόχαρτο και το εξαφανίζω.
02. Πολύ εύκολη και γρήγορη δουλειά. Η κορίνα δουλεύεται σαν βουτηρο συγκριτικά με τον έβενο και η όλη διαδικασία μου φαίνεται παιδική χαρά
03. Μαρκάρω το βασικό σχέδιο πάνω στα ξύλα και τα αντιπαραθέτω μεταξύ τους
04. Με τη σέγα κόβω την εσωτερικη πλευρά των φτερών. Θα πριονίσω μόνο την εσωτερική καμπύλη έτσι ώστε να έχω κάθετες επιφάνειες κατά το κόλλημα για να μπορώ να πιάσω με σφιγκτήρες εύκολα.
05. Η ολη διαδικασια επαναλαμβάνετε αυτούσια και στο άλλο φτερό.
06.
07. Μετά το πριόνισμα πιάνω τα φτερά μεταξύ τους ώστε να διορθώσω τις μεγάλες ατέλειες που αφήνει πίσω τη η σέγα.
08. Προσπαθώ να τα ευθυγραμμίσω χρησιμοποιώντας πρώτα την ράσπα.
09.
10. Αφού μείνω ικανοποιημένος με την πρόοδο του λιμαρίσματος αρχίζω να σβήνω τα σημάδια της ράσπας με την ξύστρα. Σε κάθε βήμα προσπαθω να διορθώσω τυχών εξογκωματα ή κυλότητες χρησιμοποιώντας ως οδηγό τα χέρια παρά τα μάτια μου.
11.
12.
13. Τέλος με το γυαλόχαρτο τελειοποιώ όλες τις μικρο-ατέλειες.
14. Η ίδια διαδικασία χρησιμοποιείται και για την κοπή του τελειώματος του neck-through λαιμού. Λόγω του έβενου τα πράγματα «σοβαρεύουν». Παρ' όλο που η επιφάνεια είναι περίπου το 1/5 σε σχέση με αυτή του σώματος, μου τρώει ακριβώς την ίδια ώρα για να το συνεφέρω.
15. Μοντάρω όλα τα κομμάτια μεταξύ τους και ξανασχεδιάζω το περίγραμμα της κιθάρας. Έχω αρκετή δουλειά ακόμα.
16. Αρκετά όμως για σήμερα, αύριο πάλι. Για κλείσιμο παραθέτω την ταστιερα και το καπάκι πάνω στην κατασκευή για να θαυμάσω το έργο μου μέχρι αυτού του σημείου.
Πιστεύω πως η ερώτηση σου αφορά τους humbuckers. Η πρώτη μου επιλογή είναι bare knuckles - black hawk με alnico V μαγνήτες (λατρεύω τα πάντα σε αυτό το ζευγάρι μαγνήτες) αλλά δυστυχώς, λόγω capital controls, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τους βρω, θα πρέπει να μιλήσω με τον Φάνη από την «πνοή και νύξη» για να μάθω αν μπορεί να κάνει κάτι.
Δεύτερη επιλογή είναι να φτιάξω τους δικούς μου (πάνω κάτω - συπεριλαμβανομένου των πειραματισμών - τα υλικά ίδια λεφτά θα μου βγουν). Ήδη ψάχνομαι με μαγνήτες νεοδυμίου με καλούτσικα αποτελέσματα (σύντομα θα αναφέρω πιο αναλυτικά για την όλη διαδικασία).
Τρίτη επιλογή, είναι οι καινούργιοι της Duncan (black winter etc), δεν έχω δειι κανέναν τους ακόμα και με «τρώει» να τους δοκιμάσω. Επειδή ο Seymour έχει καλές άκρες στην Ελλάδα είμαι αρκετά αισιόδοξος ότι θα μπορέσω να τους αποκτίσω.
@ krknow
To ελπίζω ;D
@ Soulreaper
Ευχαριστώ για το καλά σου λόγια και την επιλογή για το καπάκι
Μην ξεχνάς κάποτε έφτιαχναν μουσικά όργανα χωρίς κανένα ηλεκτρικό εργαλείο. Εγώ έχω δυο-τριά στην διάθεσή μου
Η συνέχεια λοιπόν....
01. Πήρα τα κομμάτια της «φίρας» από την κοπή του καπακιού και τα ευθυγράμμισα ώστε να τα ταιριάξω στην πίσω πλευρά του σώματος. Συγγνώμη για την φλουταρισμένη φωτογραφία.
02.
03. Σειρά είχε η ενασχόληση με το σώμα. Διόρθωμα με την σέγα κάποιων καμπυλών που δεν καθόντουσαν όπως έπρεπε. Ταυτόχρονα μαρκάρισα τα κομμάτια που ήθελα να αφαιρέσω από το σώμα για την κόλληση με το λαιμό. Χωρίς πολλές-πολλές μετρήσεις προχώρησα στο κόψιμο τους.
04. Η τελική εικόνα του «φτερού» όπως το χρειάζομαι. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι η διαδικασία της ελαφρυνσης του σώματος θα με διευκολύνει στην κατασκευή. Λιγότερο βάρος ευκολότερη μετακίνηση.
05. Παραθετω τα κομμάτια μεταξύ τους για τυχών αποκλίσεις στο πάχος. Ο «προμηθευτής» έκανε άψογη δουλειά και τα ξύλα είναι απολύτως ισοπαχή.
06. Παραθέτω τα φτερά με το υπόλοιπο σώμα ώστε να πάρω περαιτέρω μετρήσεις για την κοπή της κοιλότητας των ηλεκτρονικών.
07. Για να είμαι ακόμα πιο σίγουρος χρησιμοποιώ τα ίδια τα ποτενσιόμετρα και τον επιλογέα πάνω στο σχεδιάγραμμά μου.
08. «Τσακώνω» το φτερό πάνω στο γραφείο και αρχίζω να τρυπάω 2 από τις 4 τρύπες που ανταποκρίνονται στις 4 αντίστοιχες πλευρές της κοιλότητας των ηλεκτρονικών που θέλω να σχηματίσω.
09.
10. Μαρκάρω πάνω στο σώμα το τελικό σχήμα της κοιλότητας
11. Η τρύπα είναι 10mm, αρκετή για να χωρέσει το πριονάκι της σέγας. Χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινάω το κόψιμο.
12.
13. επιτυχία
14. Αφαιρώ το κόμμάτι που μόλις πριόνισα
15.
16. Με την ράσπα τρώω το τελικό σχήμα της κοιλότητας διορθώνοντας τις ατέλειες της σέγας.
17. Αφού τελειώσω με το λιμάρισμα επιστρατεύομαι το γυαλόχαρτο μέχρι το επιθυμητό σχήμα
18. Τέλος παραθέτω τα ποτενσιόμετρα και τον επιλογέα μέσα στην κοιλότητα για να βεβαιωθώ πως έχω αρκετό χώρο για να κινηθώ κατά το κόλλημα το το καλάϊ. Όλα μου πήγαν όπως τα ήθελα ;D
fidelis είσαι μεγάλος μάστορας και έχεις και γούστο. Τα thread σου είναι σκέτη απόλαυση. Αφεντικά, βάλτε πέντε κιλά κάρμα στο παιδί. ;D
fidelis είπε:
Δεύτερη επιλογή είναι να φτιάξω τους δικούς μου (πάνω κάτω - συπεριλαμβανομένου των πειραματισμών - τα υλικά ίδια λεφτά θα μου βγουν). Ήδη ψάχνομαι με μαγνήτες νεοδυμίου με καλούτσικα αποτελέσματα (σύντομα θα αναφέρω πιο αναλυτικά για την όλη διαδικασία).
Ευχαριστώ, πραγατικά ελπίζω να βοηθούν και να μην τρώω άδικα τόσο χρόνο να ανεβάζω τα βήματα με τις φωτογραφίες.
Τώρα όσο αναφορά για τους μαγνήτες όπως προείπα είναι η δεύτερη επιλογή μου. Αν δεν μπορέσω να να βρω BK's (γ*μώ τα κ*λο capital controls) σίγουρα θα το ψάχτώ περισσότερο. Είναι μια μεγάλη οικονομική «πληγή» και δεν είμαι σίγουρος πως πρέπει να εμπλακώ. Μέχρι στιγμής έχω πειραματιστεί με «έτοιμα» πηνία από παλιές «φτηνό» κιθάρες και διφορετικούς μαγνήτες (ειδιαιτέρως νεοδυμίου που με ψάρωσαν). Τα αποτελέσματα δεν είναι απογοητευτικά όμως τα εργαλεία που απαιτούνται για τις σωστές μετρήσεις είναι τόσο δυσεύρετα όσο και πανακριβά. Δεν αποκλείω τίποτα όλα είναι ανοιχτά στο τραπέζι. Ότι καταφέρω να «κατασκευάσω» θα το αναρτήσω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα ήθελα να προσκαλέσω ανοιχτά όλους του «ηλεκτρονικούς» diyers από Θεσσαλονίκη και να τους ζητήσω/παρακαλέσω, εάν και εφ' οσον ενδιαφέρεστε, να δώσετε κανα χεράκι τεχνο-υλικής υποδομής, είμαι όλος αυτιά και περιμένω τις προτάσεις σας στο pm μου.
Ευχαριστώ προκαταβολικά
@HellFire
Νίκο να΄σαι καλά και η strat σου τα σπάει αν και είμαι εναντίον της «λειψανοποίησης» ;D.
Επιστροφή στα μαραγκάδικα ;D
01. Ορμάω να στο κόψιμο του καπακιού για να σχηματίσω το όπισθεν κομμάτι της κατασκευής.
02. Μετράω τα κομμάτια που χρειάζομαι και αρχίζω το πριόνισμα με την σέγα
03. Παραθέτω το κομμάτι του καπακιού και π΄ρνω μετρήσεις για το τελικό σχήμα
04. Τσακώνω το ξύλο με σφιγκτήρες και ταινία διπλής όψης πάνω στο γραφείο και αρχίζω το πριόνισμα.
05.
06.
07. Η ίδια διαδικασία και στις δύο πλευρές
08. Αντιπαραθέτω τα κομμάτια μεταξύ τους. Γουστάρω το γεγογονό που είναι book-matched
09. Και φυσικά τα παραθέτω όλα πάνω στην υπολοιπη κατασκευή για να δω που βρίσκομαι
Καλά για την κατασκευή δεν έχω τι να πω. Μιλάμε για γαμω. Μια απορία έχω μιας και σε έχω παρακολουθήσει στις κατασκευές. Γιατί φτιάχνεις και άλλη V; Αν θυμάμαι καλά έχεις jackson και έχεις φτιάξει και άλλη μία. Γιατί δε την έκανες αυτή σε στιλ σόλοιστ ας πούμε;
Καλά για την κατασκευή δεν έχω τι να πω. Μιλάμε για γ***. Μια απορία έχω μιας και σε έχω παρακολουθήσει στις κατασκευές. Γιατί φτιάχνεις και άλλη V; Αν θυμάμαι καλά έχεις jackson και έχεις φτιάξει και άλλη μία. Γιατί δε την έκανες αυτή σε στιλ σόλοιστ ας πούμε;
Μια που λέμε για εργαλεία, με τη σέγα χειρός την παλεύεις; Έχει ρυθμιζόμενη ταλάντωση και ταχύτητα η Ingco; Ρωτάω γιατί μια Black n Decker που έχω εγώ με fixed ταχύτητα δεν τιθασεύεται με τίποτα. Δεν γίνεται κοπή ακριβείας. Λέω να πάρω μια βαρβάτη Bosch να μπορώ να κάνω τη δουλειά μου.
Για την επιλογή του σχήματος υπάρχουν δύο λόγοι, ή αν υπολογίζεις και τον metalmike τρεις.
Πρώτον το V σχήμα της Jackson είναι το φετίχ μου, από 10 χρονών όταν πρωτο-είδα τον Mustain να παίζει με αυτήν την κιθάρα... I was mesmerised. Fast forward 23 χρόνια μέτα ακόμα δεν το το έχω ξεπέρασει. Πέρα το αστείο του πράγματος (κατά την γνώμη μου πάντα) και πέραν τη θεϊκή ομορφιά που εκπέμπει (στα μάτια μου πάντα) αυτο το σχήμα, είναι το μόνο που ουσιαστικά σε αναγκάζει να πάιζεις με υποπόδιο όταν κάθεσαι, ακριβώς όπως στην κλασσική κιθάρα. Ίσως επειδή έχω κλασσική εκπαιδεύση, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως είναι η μόνη στάση που σου επιτρέπει να παίζεις «ατελείωτες» ώρες χωρίς να φοβάσαι τα μυοσκελετικά πιασίματα λόγο κακής στάσης.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όταν ξεκίνησα να φτιάχνω την πρώτη κιθάρα είχα υπολογίσει τις διαστάσεις της ξυλείας μου ειδικά για την V. Δυστυχώς δεν κατέστει δυνατόν να βρώ ακριβώς τα πάχη που χρειαζόμουν και «αναγκάστηκα» να πάρω υλικό για δύο. Οι neck-through κιθάρες χρειάζοναται ξύλα σε μήκος 95 εκατοστών ενώ για παράδειγμα οι «soloist» απαιτούν τουλάχιστον 115cm (συνυπολογισμένου του συγκεκριμένου headstock). Οπότε ήταν εν μέρη λόγο ανάγκης.
Ο τρίτος λόγος είναι ακριβώς αυτό που είπε ο metalmike. Έχω κρυφή ατζέντα να φτιάξω κιθάρες που να συμβολίζουν το world wide web (www). Έχω άλλες 4 στα σκαριά ;D
@metalmike
Δικέ μου πέθανα στα γέλια ;D
@ Soulreaper
Να είμαι ειλικρινής δεν την παλεύω ;D
Αλλά αν και η σέγα είναι της εντελώς της πλάκας, μου δίνει τη δυνατότητα 6 διαφορετικών ταχυτήτην και έχει ρύθμιση ταλάντωσης. Αν παρατήρησες πάντα σε όλες τις κοπές με την σέγα αφήνω 1~2μμ «αέρα» και οι «ατέλειες» διορθώνονται με εργαλεία χειρός (ράσπα, ξύστρα, καλέμια και πάαααααρα πολύ γυαλοχαρτίαρισμα). Ουσιαστικά δεν πριονίζω τίποτα στις τελικές διαστάσεις λόγω των δυνατοτήτων που μου δίνουν τα εργαλεία μου. Η όλη κατασκευή είναι πιο κοντά στην ξυλογλυπτική παρά στην ξυλουργική.
Ελπίζω να κάλυψα τις απορίες ενδελεχώς γιατί πρέπει να συνεχίσω την κατασκευή.
01. Σήμερα έχω το κόλλημα του δεξιού πίσω καπακιού/top/bottom. Παραθέτω το κάλυμμα πάνω στο φτερό/σώμα και το γωνίαζω ώστε να κάθεται παράλληλα σταθεροποιώντας πρόχειρα το με χαρτοταινία.
02. Το ανοίγω σαν βιβλίο (book match)
03. Το περιλούζω με ξυλόκολλά.
04. Απλώνω την κόλλα με το πινέλο σε όλη την επιφάνεια.
05. «Κλείνω» το «βιβλίο» αφού αφήσω την κόλλα ένα τσιγάρο χρόνο μέχρι να αρχίσει να ψιλό «δαγκώνει». Σε αυτό σημείο διορθώνω ότι μικρό αποκλίσεις έχω από τη τελική του θέση και το πιέζω με το χέρι ώστε να αφαιρέσω την περίσσεια κόλλα και τον παγιδευμένο αέρα. Ταυτόχρονα πιάνω με σφιγκτήρες τις 3 βασικές γωνίες ελέγχοντας πάντα ότι δεν έχω γλιστρήματα.
06. Εφ' όσον είμαι σίγουρος για την ορθότητα της θέσης αρχίζω το καργάρισμα και την πρόσθηκη επιπλέον σφιγκτήρων.
01. Σήμερα ασχολήθηκα με το κόλλημα του δεξιού πίσω φτερού. Ταίριαξα τα κομμάτια μεταξύ τους ώστε να έχω μια καθαρή εικόνα του τι πάει που.
02. Τρεϊσάρω πάνω σε ριζόχαρτο την κοιλότητα των ηλεκτρονικών και σχεδιάζω το τελικό σχήμα του καλυμματος τους. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το ίδιο το ξύλο για να φτιάξω το κάλυμμα έτσι ώστε να έχω ένα αποτέλεσμα με συνεχούμενα νερά
03. Επειδή το πριόνι των χρυσοχόων που είχα μου έσπασε, ο μόνος τρόπος που σκέφτηκα για να σώσω το ξύλο που θα έκοβα, ήταν ο παρακάτω. Θα τρυπήσω πολλές μικρες τρύπες περιμετρικά του σχήματος του καπακιού μέχρι αυτό να απελευθερωθεί από το υπόλοιπο. Χρησιμοποιώ τρυπάνι 2mm. Ετοιμάζω ένα πρόχειρο jig που θα είναι ουσιαστικά είναι ο οδηγός μου για το τρυπήμα. Σαν αποστάτες χρησιμοποιώ το πάχος του τρυπανιού
04. Ανοικτό πλάνο μπας και γίνω πιο κατανοητός από τις φωτογραφίες
05. Η διασκέδαση τώρα ξεκινάει...
06. Η μέθοδος και η πορεία...
07. Κάθε φορά που ολοκληρώνω το τρύπημα, επιβλέπω την πρόοδο μου κόντρα σε μια φωτεινή πηγή για να έχω καθαρότερη εικόνα.
08. Η συνέχεια του έργου...
09. Η πορεία είναι αργή αλλά σίγουρη λύση. Ξανά μανά επίβλεψη της πορεία υπό του φωτός.
10. Κανά δύωρο υπολογίζω μου πήρε η όλη διαδικασία και καμια ωρίτσα το γυαλοχαρτιάρισμα για να καθαρίσω όλες τις επιφάνειες.
11. Αμέσως το αντιπαραθέτω πάνω στο κομμάτι του σώματος για να δω αν οι μετρήσεις του κοψίματος ήταν σωστές. Ευτυχώς όλα πήγαν όπως τα σχεδίασα
12. Ταιριάζω όλα τα κομμάτια μεταξύ τους. Το κενό, ήταν φυσικό μείνει, δεν θέλει άγχος και στεναχώριες γιατί θα καλυφτεί υποχρεωτικά με φιλέτο
13. Εφαρμόζω την κόλλα στα ίδια βήματα που χρεισιμοποίησα στο αριστερό καπάκι.
14. Καργάρω τους σφιγκτήρες περιμετρικά και το αφήνω μέχρι αύριο που θα έχει στεγνώσει η κόλλα.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.