LK είπε:
Να θέσω αλλιώς λίγο το ερώτημα.
ΑΝ σας χάριζαν , λέμε τώρα
, δύο ισάξιες (όσο το δυνατόν) κιθάρες (μια καινούργια και μια vintage) ποια θα διαλέγατε;
Δυο περιορισμούς όμως θα βάλω:
1ον Δεν θα μπορούσε να πουληθεί ΚΑΜΙΑ (για να μην μπούμε στο τριπ … «θα πουλούσα τη vintage για $$$$» &
2ον Ούτε θα μπορούσε να αγοραστεί ίδιου τύπου άλλη κιθάρα (για να μην σκεφτούμε, οκ «οκ, καβαντζωνώ τη vintage (που δεν βρίσκω ) και παίρνω και μια καινούργια άμα λάχει».
Ωραίο το ερώτημα. Σαφώς τη μονδέρνα. Αν μιλάμε για τραπέζι με χορδές (ηλεκτρική) δεν βρίσκω πλεονεκτήματα της vintage, έναντι της μονδέρνας, πέρα ίσως από τον ψυχολογικό παράγοντα ( για μένα μιλώντας, είναι υπαρκτός ). Καινούρια. Όχι δαγκωτό, αλλά δαγκωμένος.
Αν μιλάμε για κανονική κιθάρα (ακουστική ή κλασσική) υπάρχει κι άλλος παράγων στην εξίσωση: ο ήχος. Kαι πάλι όμως, όχι αρκετός ώστε να αντισταθμίσει τα υπόλοιπα δεινά ενός παλιού ακουστικού οργάνου (που είναι περισσότερα απ΄' ότι μια ηλεκτρονικιά): Στρεβλώσεις γεωμετρικές(στο μανίκι και στο καπάκι κυρίως), δομική αστάθεια (bracings), δυσκολία στο setup γενικά. Κι εδώ καινούρια.
Μια vintage (αυτές που μέχρι μέσα 70ies ονομάζονταν μεταχειρισμένες απλά) δεν θα την ήθελα για μοναδική μου κιθάρα. Ανάμεσα σε άλλες όμως, θα χωρούσε κάλλιστα.
Πάντως ΔΕΝ είναι τυχαία όλη αυτή η τρέλα με τις vintage, καθώς ξεκίνησε κατά βάση από ανθρώπους που έψαχναν όργανα (Martin κυρίως) συγκεκριμένων περιόδων κατασκευής. Ο λόγος ήταν κυρίως για τον ήχο τους. Γιατί οι σύγχρονες ακουστικές είχαν πάρει την κάτω βόλτα- από πλευράς κατασκευής και συνεπώς - ήχου. Σε αυτή την αναζήτηση οι έμποροι βρήκαν πρόσφορο έδαφος και σαφώς την εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν, επεκτείνοντας τη γκάμα του "vintage" και σε άλλα μοντέλα, άλλες μάρκες (
Gibson, Stromberg, Larsson Bros, Washburn ) αλλά και είδη (ηλεκτρικές). Φυσικά το πράγμα μετά, ξέφυγε εκτός ελέγχου του τύπου " το hype έκανε την κιθάρα ή η κιθάρα το hype? "
Οποιαδήποτε ιστορία περί ωρίμανσης ξύλου κλπ. με αφήνει παγερά αδιάφορο. Μην παρεξηγηθώ, όχι γιατί δεν ισχύει, αλλά γιατί από μόνος του ως παράγων, παίζει απειροελάχιστο ρόλο στη γκουμούτσα που λέγεται ηλεκτρική κιθάρα.
Στις κανονικές κιθάρες, φυσικά και ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του (καλά και κακά). Κι εδώ όμως ισχύει το "αν από την αρχή ένα όργανο είχε μέτριο ήχο, μετά από 30 χρόνια θα έχει λίιιγο πάνω του μετρίου". Με άλλα λόγια, πρέπει να μπιστάει εκ γενετής.
