Νίκο: Δεν ξέρω ΠΩΣ έγραψε την 5η ο Μπετόβεν, αλλά αν υπολογίσεις πόσες φορές χρησιμοποιεί αυτό το ΤΑΤΑΤΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ μοτίβο, ακόμη και εν ώρα έμπνευσης να του βγήκε, και πάλι η ανάπτυξη είναι εκεί. Άσε που ο συγκεκριμένος ήταν πολύ αργός κατά την δημιουργία των κομματιών του, αφού το πολεμούσε πολύ το θέμα, και επιπλέον δεν άκουγε και καλά (νομίζω ότι τελικά δεν ήταν 100% κουφός, αλλά και πάλι).
Μάνο: Μάλλον έχουμε διαφορετική σκοπιά απ'ότι φαίνεται... Η θέληση για δουλειά, το πάθος, η αγάπη, η φλόγα... δεν είναι έμπνευση, ή είναι; Όσο για την αισθητική: Διδάσκεται, δεν είναι μόνον βιώματα, και στο τέλος τέλος, ακόμη και να είναι, δε μπορεί ο άλλος να κανονίσει τη ζωή του;
Τώρα για να μην παρεξηγηθούμε: Βεβαίως και υπάρχουν τα πάντα μέσα στην δημιουργία: Αλλιώς όλοι θα γράφαμε τα ίδια πράγματα. Οι επιλογές αλλάζουν, ακόμη και αν τα εργαλεία μένουν τα ίδια σε όλους (εργαλεία = ΚΑΙ τεχνικές). Τα από πού πηγάζουν οι επιλογές είναι το ερώτημα για εμένα: Ένα συνονθύλευμα εμπειριών, γνώσεων, ταλέντου, τυχαιότητα, δουλείας, κλπ.
Και για να επανέλθω στα αρχικά ερωτήματα: Χωρίς ταλέντο γράφεις μουσική, χωρίς τυχαιότητα και πάλι, χωρίς γνώσεις ή δουλειά πολύ πιο δύσκολα (και ειδικά αν έχεις χρονικά όρια). Το αποτέλεσμα ΔΕΝ το κρίνω, και δε μπορεί κανείς να το κρίνει. Μπορώ να φανταστώ ότι χωρίς ταλέντο, έμπνευση και αγάπη για τη μουσική το αποτέλεσμα μάλλον θα είναι μάπα, αλλά το αντίθετο (να περιμένεις την μούσα να σου χτυπήσει την πόρτα) έχει ως αποτέλεσμα... την σιωπή!