Η ερώτηση είναι η εξής: πώς μπορείτε να ακούσετε το συγκεκριμένο είδος μουσικής;
Να σου απαντήσω με μια ερώτηση.
Πώς μπορείς να ακούς για μεγάλο χρονικό διάστημα, μια προβλέψιμη μουσική, στην οποία η έννοια του αυτοσχεδιασμού, είναι σχεδόν παντελώς απούσα, που μετά από λίγο, ξέρεις πάνω κάτω τι συμβαίνει και τι θα ακούσεις, χωρίς να βαρεθείς?
Μια μουσική που πχ η αρμονία είναι λίγο-πολύ συγκεκριμένη, και ο σολίστας παίζει πάνω σε μια ή δύο κλίμακες, έχοντας την άνεση να παίξει γρήγορα χωρίς να σκέφτεται τις αρμονικές αλλαγές (αφού δεν υπάρχουν τέτοιες), αυτό να τον περιορίζει δημιουργικά, και να μην το αντιλαμβάνεται.
Σκέψου τώρα ότι πχ ο κβαντικός θεωρεί τον Μάλμστην καλύτερο από πχ τον Lage, γιατί παίζει πιο γρήγορα single lines, που αν τον έβαζες να παίξει πάνω από συνεχείς αρμονικές αλλαγές ζήτημα είναι αν θα έπαιζε το μισά από αυτά που παίζει.
Αν δε, του πεις να παίξει με ακκόρντα ένα σόλο, πολύ φοβάμαι ότι ακόμα θα έψαχνε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός.
Ο καθένας στον τομέα του.
Είναι πολύ καλός, αλλά μάλλον για άλλους λόγους.
Όμως είναι τόσο "στενή" και προβλέψιμη η μουσική του, που απορώ πώς δεν τον βαρέθηκε ακόμα.
Παίζει τα ίδια και τα ίδια για τα γούστα μου.