Λείπουν πολλοί παράγοντες σήμερα από την εποχή των guitar heroes. Λείπει το σταριλίκι, λείπει το πέπλο μυστηρίου που δημιουργουσε η απουσία σοσιαλ μίντια, λείπει το ότι λιγοι έπαιζαν καλά κιθάρα τότε (άπειροι σήμερα καλοί τεχνικά παίκτες, ξεχειλίζει το youtube). Λείπει η χίππικη ιδεολογία, ο ρομαντισμός ότι θα αλλάξει ο κόσμος, λείπει κακά τα ψέματα το καινούριο. Αυτά ήταν πρωτόγνωρα στην εποχή τους.
Σήμερα έχουμε τον metal dad που κάθεται σταυροπόδι με τα σορτσάκια και παίζει acdc. Ή το παιδί τον youtuber με τα γυαλιά που σολάρει και κάνει φατσούλες-γκριμάτσες. Ή τον άλλο με τα τατουάζ στο λαιμό που παίζει απίστευτα τεχνικά αλλά ρομποτικά. Ή τον κιθαρίστα των Dragonforce που τον είδα σε βίντεο να κλαίγεται που δεν έβρισκε γκόμενα παρόλο που έπαιζε καλά κιθάρα.
Τους πάω όλους αυτούς, αλλά από την άποψη να εμπνεύσουν κάποιον να παίξει κιθάρα, μάλλον δύσκολο. Είναι και αυτή η ατελείωτη προσβασιμοτητα με τα σοσιαλ που το κάνει δύσκολο να δημιουργηθεί μύθος γύρω από κάποιον σήμερα