Απόλυτα σεβαστό αυτό που λες... και γω ψάχνω αυτό που σ'αρέσει. Απλά θεωρώ πχ καλύτερο κιθαρίστα τον Gary Moore από το Santana, γιατί αν ακούσω το συναίσθημα που βγάζει ο ένας στο Europa και ο άλλος στο Still Got the Blues (καθώς και οι δύο είναι "συναισθηματίες"), με συνεπαίρνει πολύ περισσότερο το δεύτερο, και εξήγησα και το γιατί. Επίσης αναφέρθηκα στο vibrato, γιατί το θεωρώ τη θεμελιώδη τεχνική σε κάθε κιθαρίστα (η οποία σχεδόν καθορίζει το συνολικό παίξιμο κάποιου) και κατ'επέκταση σε κάθε μουσικό και τραγουδιστή. Και ναι, οι παπάδες, από μόνοι τους δεν λένε τίποτα... Σημαίνουν κάτι όταν υπάρχει και όλο το "πακέτο" από πίσω...
Όσο για αυτό που είπες X-minor, πάντα μουσική ακούμε. Ακόμα καλύτερα όταν αυτή ακούγεται ωραία στα αυτιά μας και κάποιοι χρησιμοποιούν καλή τεχνική για αυτό. Ο Clapton ας πούμε δεν είναι μεγάλος βιρτουόζος όπως ο Paco De Lucia, αλλά μια τεχνική την κατέχει πολύ καλά και εκεί πάνω έχει στηρίξει όλη του την τέχνη σαν κιθαρίστας (vibratο)... Άλλο παράδειγμα είναι ο Vai, που μπορεί να είναι ίσως ο άνθρωπος που έχει κάνει τις περισσότερες ποζεριές που υπάρχουν πάνω στο όργανο, αλλά πίσω από αυτό έχει όλα όσα χρειάζεται για να κάνει το όργανο να ακουστεί όπως ο ίδιος θέλει... μιλάω για τεχνική, για μουσικότητα, για τα πάντα... επομένως όταν κάποιος ακούσει το Vai, επιλέγει να ακούσει τη μουσική του Vai, που απλά τυχαίνει να χρησιμοποιεί πολλές διαφορετικές τεχνικές για να αποδώσει αυτό που θέλει (και τις χρησιμοποιεί όλες με απίστευτη έκφραστικότητα και άνεση). Μακάρι όλοι μας να είχαμε την τεχνική του Vai και το τρομακτικό ταλέντο του Vai, και ας παίζαμε απλές φράσεις σαν τον Clapton (βέβαια και ο Clapton εάν είχε τη διάθεση να εξελιχθεί περισσότερο σαν οργανοπαίκτης, μην νομίζετε ότι θα έπαιζε μόνο αυτά που παίζει).
Σας παραθέτω κάτι που είχε γράψει ο quintiplet σε παλιότερο topic(δεν το ξέρω το παιδί, απλά συμφωνώ απόλυτα με αυτά που είχε γράψει)...
"Κάποτε, σε μια συνέντευξη είπαν στον al di meola ''Παίζετε πολλές νότες και γρήγορα. Συμφωνείτε με αυτό που είπε ο John Lee Hooker (ότι πιο σημαντικές είναι οι νότες που δεν παίζεις και ότι μετράει το feeling και όχι η ταχύτητα)''. Τότε ο Al di Meola τα πήρε με τη νοοτροπία ''όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια'' και εξήγησε πως η ταχύτητα και η τεχνική είναι παρεξηγημένη, και πως το να μπορείς να παίζεις γρήγορα και τεχνικά μόνο θετικό είναι γιατί έχεις πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα έκφρασης. Έχουμε καταντήσει να λέμε feeling τα πανάθλια, αργά και κακοπαιγμένα πεντατονικά σολίδια και φλυαρίες όλα τ'άλλα !!
Και κλείνω με μια φράση που είπε ο Satriani όταν τον ρώτησαν τη γνώμη του για τον Neil Young (ως κιθαρίστα, όχι ως καλλιτέχνη). Είπε λοιπόν ο joe : ''Neil Young is playing as good as he can. But if he could play better, he would..""
Γενικώς, καλή η υποκειμενικότητα, υφίσταται στο μυαλό όλων μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αντικειμενικά πράγματα, όπως το ότι ο Vai εκτός από όλα όσα κάνει έχει υπέροχο vibrato, και μπορεί να παίξει με συναίσθημα ένα μπλουζ, ή όπως το ότι ο Clapton δεν είναι βιρτουόζος... είναι ένας κιθαρίστας που έχει αφήσει μια κληρονομιά πίσω του στη ροκ/μπλουζ παράδοση, αλλά δεν είναι και κάποιος που θα δώσει solo concert να πας να ακούσεις...
