ΠΟΛΥ εύκολα μπορώ να τό γράψω:
Δεν είναι δα και καμμιά...Πυρηνική Φυσική! Γραμμούλες με νότες στη σειρά είναι!
Είναι η Λα#.
Ιδού:
Προβολή συνημμένου 42015
με # δίπλα.
Εσύ μπορείς να ΠΑΙΞΕΙΣ αυτό;
Προβολή συνημμένου 42013
Πώς θα τό παίξεις άν δεν τό έχεις ακούσει και δεν έχεις δεί να τό παίζουν; Εξήγησέ μας επίσης ΓΙΑΤΙ και με ποιά λογική επέλεξες αυτό τον τρόπο.
Η παρτιτούρα σού δείχνει ΜΟΝΟ νότες, όχι πού θα τίς παίξεις.
(Βασικά, και ΜΟΝΟ που μπορείς με ένα γραπτό μήνυμα να μού δείξεις ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ παίζεις κάτι στη κιθάρα ΧΩΡΙΣ να μού τό δείξεις στη κιθάρα και ΧΩΡΙΣ να μού στείλεις ηχητικό...ήδη κερδίζει η ταμπλατούρα)
Ο James Hetfield (που σημειωτέον ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ να διαβάζει παρτιτούρα όταν τό έγραψε και κάλεσε την Ορχήστρα να τό παίξουν) τό παίζει έτσι:
e--------------0---------
B-----------0-----0------
G-------0------------0---
D------------------------
A------------------------
E--0---------------------
Γιατί να μήν τό παίξουμε όμως έτσι;
e--------------0-----------
B-----------0-----0--------
G--------------------0-----
D--------------------------
A--------------------------
E--0---3-------------------
Ή έτσι;
e-----------------0---------
B--------------------0------
G-----------------------0---
D---------------------------
A-----------2---------------
E--0----3-------------------
Ή έτσι;
e------------------0------------
B-------------------------------
G-------------------------------
D-------------------------------
A-------------2----------2------
E--0----3--------------------3--
Ή έτσι;
e---------------0---------
B-----------0-----0-------
G-------0-------------0---
D-------------------------
A---7---------------------
E-------------------------
Ή έτσι;
e-----------------0-----------
B---------------------0-------
G-------------------------0---
D-----------------------------
A--7------2-------------------
E------3----------------------
Ή έτσι;
e-------------------0--------------
B---------------0------------------
G----------------------------------
D---------5--------------------5---
A---7---------------------2--------
E----------------------------------
Ή έτσι;
e--------------------------------
B---------0--5-------------------
G---------------4--0-------------
D--2--5--------------------------
A--------------------------------
E--------------------------------
Ή έτσι;
e---------------12-----------
B-----------12-----12--------
G-------12--------------12---
D----------------------------
A----------------------------
E--12------------------------
Ή έτσι;
e--------------------12---------
B---------------12-----12-------
G-------------------------------
D-------------------------------
A-------------------------------
E--12----15-----------------15--
Ή έτσι;
e-----------------------12----------
B---------------------------12------
G-----------------------------------
D-----------------------------------
A-----------------14----------------
E--12----15---------------------15--
Ή έτσι;
e-----------------------12--------------
B---------------------------------------
G---------------------------------------
D---------------------------------------
A-----------------14------------14------
E--12----15-------------------------15--
Ή...
Νομίζω κατάλαβες πού τό πάω, δεν χρειάζεται να γράψω όλους τους 7.140 διαφορετικούς τρόπους [
οι 3 νότες (Μι, Σολ, Σι) του κομματιού που παρέθεσα μέσα στις 36 φορές που αυτές επαναλαμβάνονται στη ταστιέρα, άν υποθέσουμε ότι έχουμε 24 τάστα, άρα η κάθε νότα επαναλαμβάνεται 12 φορές, 2 φορές σε καθεμιά από τις 6 χορδές της κιθάρας, ειδικά άν βάλουμε στην εξίσωση και το tapping, που εξαφανίζει το πρόβλημα δυσκολίας πιασίματος απομακρυσμένων νοτών με ένα χέρι στη ταστιέρα]. Ο αριθμός 7.140 προκύπτει από έναν απλό
combinations calculator, όπου "πλήθος στοιχείων συνόλου: 36, στοιχεία σε κάθε συνδυασμό: 3"
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ θα τό παίζεις σωστά, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ θα παίζεις αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που γράφει η παρτιτούρα.
Έχεις όμως ΜΟΝΟ 1 στις 7.140 πιθανότητες να τό παίξεις ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ο συνθέτης.
Άν ΔΕΝ έχεις ΑΚΟΥΣΕΙ το κομμάτι, ΟΥΤΕ έχεις ΔΕΙ σε συναυλία ή βίντεο ΠΩΣ τό παίζει...
...ΠΩΣ μπορείς να αναπαράγεις ΑΚΡΙΒΩΣ τον τρόπο παιξίματος από τη παρτιτούρα;....
Απάντηση:
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ.
Τόσο απλά.
Ενώ μπορούσες τώρα εδώ, με δύο σειρές κειμένου, να μού δείξεις πώς θα τό έπαιζες...
Ακριβώς όπως έκανα εγώ παραπάνω.
ΧΩΡΙΣ να σέ κοιτάζω, ΧΩΡΙΣ να σέ ακούω.
ΤΟΣΟ σαφής είναι η ταμπλατούρα.
Σκέψου και το άλλο:
Θέλεις να παίξεις άλλο έγχορδο, πχ γιουκαλίλι.
Δεν βοηθάει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ η ταμπλατούρα να παίξεις συγχορδίες στο...σχεδόν παράλογα κουρδισμένο γιουκαλίλι;
Κάτσε τώρα εσύ ψάξε τις νότες για να σχηματίσεις τη συγχορδία.
Ενώ με ταμπλατούρα...η ταστιέρα του νέου αυτού οργάνου αρχίζει και "ξεκλειδώνει" πολύ εύκολα...
Χώρια και το άλλο:
Η παρτιτούρα συχνά χρειάζεται εκτός από το πεντάγραμμο ακόμη 3 και 4 βοηθητικές γραμμές, και πάνω αλλά και κάτω, χαλώντας τη συμμετρία και εικόνα όλης της σελίδας με τη παρτιτούρα.
Άς τό έκαναν επτάγραμμο καλύτερα μπάς και τούς χωρέσουν οι νότες! Γιατί πέντε γραμμές δηλαδή;
Και σκεφτείτε ότι το πεντάγραμμο περιέχει ΜΟΝΟ τις 7 νότες κι όχι και τις 12. Τις υπόλοιπες τίς αναφέρει με το σύμβολο της δίεσης ("#"). Φανταστείτε δηλαδή να τίς έγραφε και τις 12! Χαμός από βοηθητικές γραμμές!
Τώρα που τό σκέφτομαι, αφού χρησιμοποιεί το "#", γιατί να μήν είναι...μονόγραμμο;!
Να έχει δηλαδή πχ μονο τη Ντο: η Ντο# θα είναι η "C#", η Ρε θα ειναι η "C##", η Ρε# θα είναι η "C###" η Μι θα είναι η "C####", κλπ!
Άν είναι χρησιμοποιούμε τη "#" άς τό πάμε all the way! Και θα γλιτώναμε και τις ασύμμετρες βοηθητικές.
Και γιατί η εμμονή με τη παρτιτούρα;
Άλλωστε, το να μή ξέρουν να διαβάζουν παρτιτούρα δεν εμπόδισε τους:
- James Hetfield (που όταν έφερε την Ορχήστρα του San Fransisco για το "Nothing Else Matters" που έγραψε ντρεπόταν να τούς πεί πώς να παίξουν διότι δεν ήξερε πεντάγραμμο)
- Hansi Kürsch
- Dave Grohl
- Jimmi Hendrix
- Bob Dylan
- Hans Zimmer
- Βαγγέλη Παπαθανασίου
- Michael Jackson (που υποδείκνυε με τη φωνή του στα όργανα τί ήθελε να παίξουν)
από το γράψουν μουσική... Κι όχι απλά μουσική... ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ.
Αντίθετα εσείς, κι άν ξέρετε παρτιτούρα, δεν γράφετε τίποτα παραπάνω από ανούσιους και "ασφαλείς" πάνω στη μινόρε πεντατονική αυτοσχεδιασμούς που δεν οδηγούν πουθενά, ή γράφετε μισά και ολόκληρα με άπειρο reverb και delay και τό ονομάζετε (και καλά) "ambient", ή παριστάνετε τους μουσικούς με vst, daw, κι άλλα τέτοια δυσνόητα αρχικά (προγράμματα για τον υπολογιστή που δεν χρειάζεται ΚΑΝ να γνωρίζει κάποιος μουσική για να χρησιμοποιήσει), όπως τα 15χρονα παριστάνουν τους managers παίζοντας manager στο playstation
Κι επιτίθεστε με ειρωνίες σε 'μένα που...ΑΠΛΩΣ εξέφρασα μία προσωπική επιλογή!
Γιατί;
Πολύ απλα διότι, καθώς δεν είστε παραγωγικοί και δημιουργικοί μουσικά και καλλιτεχνικά, θέλετε να αισθάνεστε σπουδαίοι.
Έτσι, γίνεστε ελιτιστές και μάλιστα ΧΩΡΙΣ προσόντα που να δικαιολογούν ελιτισμό!
Έν προκειμένω, ελιτιστές με τη παρτιτούρα.
Αλλού, ελιτιστές με τα ξύλα.
Πάντα σε κάτι.
Τα μέλη του νόιζ: πλούσιοι αργόσχολοι που αγοράζουν όργανα μόνο για συλλογή κι όχι για δημιουργία μουσικής, που αγοράζουν όργανα μόνο για να τά μεταποιήσουν και να τά μεταπωλήσουν (άρα απλοί μεταποιητές κι έμποροι και όχι μουσικοί: άλλωστε το να μεταπωλούν όργανα είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν με αυτά) και που χασομεράνε στο διαδικτυακό καφενείο τους λέγοντας κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια αστεία (για telecasters ή με το "ασσούμε"), χωρίς ποτέ να είναι παραγωγικοί ή δημιουργικοί μουσικά και καλλιτεχνικά.
