@ STEFMAISTER, επειδή είχαμε παίξει μαζί σε ένα live πριν από πολλάαααα χρόνια και θυμάμαι ότι και εσύ κι ο Άγης ήσασταν γαμώ τα παιδιά, δεν παρεξηγώ αυτά που λες για τις
Gibson Les Paul Studio ;D. Είχα μια studio 4 χρόνια, έβγαλε πολλά live, recordings και μεταμεσονύκτιες ταλαιπωρίες των γειτόνων. Ακόμα χτυπιέμαι που την πούλησα, κι ας την είχα πάρει (τότε) 1600 ευρώ (και όχι 1200 που κάνει τώρα). Epi Les Paul δεν είχα ποτέ, έχω παίξει βέβαια αρκετές στα κιθαρομάγαζα ή φίλων. Δεν είδα να αναφέρεται ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Δεν ξέρω αν λέγεται resonance, 2, 3 ή 5 κομμάτια μαόνι κτλ. Είναι όμως η αίσθηση που σου δίνει παικτικά, το playability, οι πλούσιες αρμονικές, η ανταπόκριση στις δυναμικές, χαρακτηριστικά στα οποία υστερούν όσες epiphone έχω παίξει. Επίσης, έχω πολλά χρόνια μια Epi DOT-335 που για συναισθηματικούς λόγους δεν πρόκειται να αποχωρισ΄τω πο΄τε. Πήρα όμως πρόσφατα μια
Gibson ES-335 custom shop και καλώς ή κακώς δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Το θέμα δεν είναι όμως ποια είναι η καλύτερη κιθάρα (κάτι τελείως υποκειμενικό), αλλά ποια ανταποκρίνεται στις ανάγκες σου. Ενώ έχω μια
Gibson Black Beauty, που κοστίζει 3 φορές πάνω από τη studio, πολλές φορές η studio ήταν πολύ πιο χρήσιμη για αυτό που ήθελα να κάνω, γιατί είναι διαφορετικές κιθάρες. Η studio είναι διαφορετική από την custom και ενώ όλοι θεωρούν ότι θέλει να είναι μια entry level standard, εγώ πιστεύω ότι είναι μια πολύ χρήσιμη κιθάρα με το δικό της χαρακτήρα. Υπάρχουν κιθαρίστες που χρησιμοποιούν studio ενώ μπορούν να έχουν ό,τι κιθάρα θέλουν (π.χ. ο Jade Puget των AFI). Επίσης πιστεύω ακράδαντα (από ιδία εμπειρία) ότι μια "καλύτερη" κιθάρα σε βελτιώνει παικτικά, καθώς "ακούει" καλύτερα στι δεξί σου και σε αναγκάζει να ραφινάρεις το παίξιμό σου. Για μένα η studio είναι μια πολύ καλή κιθάρα στα λεφτά της, διαφορετική από τη standard, και με έναν p-94 στο neck παίζει πάρα πολύ ωραία και σου δίνει όλη την απόλαυση μιας
Gibson.
Ελπίζω να σε βοήθησα.
