Eye με την τελευταία σου ενδιαφέρουσα τοποθέτηση για το metal μου θυμίζεις σε σημεία τον φοβερό Aργύρη Ζήλο, λογικά εσύ και ίσως κι άλλοι (πχ SF) θα τον ξέρουν. Να σχολιάσω μερικά που είδα:
Ο Σιδηρόπουλος δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τα πλαίσια (όχι της Ελλάδας που περιμένεις να πω...) της Αθήνας πριν η νεότερη γενιά τον πάρει μαζί της στα περιφερειακά πανεπιστήμια.
Κάτι σημαίνουν όλα αυτά, ναι;
Tα όρια είναι γλωσσικά. Στο ελληνικό "ροκ" (εντός ή εκτός εισαγωγικών, πάρτε το όπως θέλετε) είναι ένα ακόμη εμπόδιο. Οι γλωσσικοί περιορισμοί, το τι κάνει την δικιά μας νεολαία να ακούει "ξένα" και τον έξω πληθυσμό, από πιτσιρίκια μέχρι γριούλες, να ακούει πράγματα στην μητρική του γλώσσα χωρίς καν να ξέρει τι εστί "ξένο" πέρα από την ταμπέλα του έθνικ, είναι θέματα που έχω αφιερώσει δεκάδες ώρες σκέψης.
Στην Ελλάδα θεωρείται τρέντυ και must να ακούς "ξένα", πχ. Franz Ferdinand, ενώ πχ στη Βρετανία (και ΟΧΙ μόνο σε αγγλόφωνες χώρες όπως έχω διαπιστώσει προσωπικά πολλάκις) τους ακούν οι νοικοκυρές την ώρα που σφουγγαρίζουν και οι χτίστες στις οικοδομές. Στην Ελλάδα γίνεται αυτό; Mπορεί κανείς να αρνηθεί την
υπέρτατη περιφρόνηση που θα έδειχναν όλα τα Ελληνάκια σε ένα συγκρότημα που θα λεγόταν "ΜΕΓΑΘΑΝΑΤΩΣ" (ναι, με ωμέγα κύριε διορθωτά) και με στίχους στα ελληνικά; Ή μπορεί κανείς να αρνηθεί την ευκολία με την οποία ακούγεται ένας ξενόγλωσσος στίχος με γελοίο περιεχόμενο, κρυβόμενος πίσω από την "εξωτική" ηχητική εντύπωση που προκαλεί, και την παράλληλη γελοιότητα που θα έχει ο ίδιος στίχος στα ελληνικά; Tόσο μπλέκεται το θέμα και τόσο το μπέρδεψα κι εγώ, αν βγάλατε νόημα σας δίνω το karma μου!!
Να σημειώσω ότι οι επιλογές του SF σε εκείνο το cd που έλεγε μπορεί να ήταν λανθασμένες, εγώ έχω παραδείγματα που έστελνα πριν από δέκα χρόνια (...χτες, δλδ
) στην μεγάλη μου αδελφή cd με ελληνικό ροκ, ελληνόφωνο και αγγλόφωνο, όταν σπούδαζε στο Cambridge, και όλα έκαναν πάταγο, ειδικά στα μεγάλα πάρτυ που διοργάνωνε (ναι, εννοώ ΜΕΓΑΛΑ και με άτομα από κάθε γνωστή και άγνωστη γωνιά του πλανήτη).
Αλήθεια, γιατί να περιοριστούμε στο ελληνόφωνο ροκ; Ποιος θα μας βάλει τέτοιους περιορισμούς και τι βάση θα έχουν;
Το underground που δεν είναι εμπορική μουσική στην Αμερική και Ευρώπη έχει αξιόλογες πωλήσεις, στην Ελλάδα την πιο αξιόλογη ροκ μπάντα αμερικάνικη ή ευρωπαϊκή να έφερνες και είχε ελληνικό στίχο θα πούλαγε ένα που$#%, γιατί;νομίζω ότι το γιατί το ξέρουμε όλοι καλά, οι περισότεροι έλληνες παραγωγοί είναι για τον $#%$# όπως και οι εταιρίες και από την άλλη έχουμε και πολυ μικρή αγορά.
Άλλο μεγάλο θέμα αυτό: το "underground" έγινε εμπορική μουσική επειδή σε ένα ποσοστό του πληθυσμού φάνηκε αυθεντικό και διαφορετικό από όλα τα άλλα. Ας πούμε ότι ήταν το 5% του πληθυσμού (και πολύ λέω). Πάρε το 5% του πληθυσμού των αγγλόφωνων χωρών πχ από Αμερική, Βρετανία και πάρε το 5% της Ελλάδας. Καταλαβαίνετε για τι τεράστια διαφορά υποστηρικτών και αγοραστικού κοινού μιλάμε; (γιατί οι εταιρίες βέβαια το βλέπουν σαν αγοραστικό κοινό και τίποτα παραπάνω)
Αυτή η πεποίθηση σήμερα έχει αντικατασταθεί από τη συναίσθηση ότι δεν μπορείς να υπερβείς τη μοίρα της φυλής σου (...)
Πάλι συμφωνώ με την παράγραφο αλλά στη θέση "συναίσθηση" θα έβαζα την λέξη "ψευδαίσθηση".
Νόμιζα πως μόνο οι αρειανοί (σκουλήκια) φοράνε το φλαϊτ ανάποδα!
ΤΙΙΙΙ; Kαλά, αν έχει περίεργη γεύση η μπύρα σου δεν θα φταίω εγώ αλλά το ποντικοφάρμακο.
;D
