Ελληνικο ροκ

[frunobulax]

Aphrodite's child

 

[pastelius]

Aphrodite's child

[move]Και λέω δε θα τους πει κανείς...Απο που νομίζετε επηρρεάστηκε ο Keenan? ;D[/move]


Η rock είναι τρόπος ζωής και ψυχοσύνθεση, όχι σκισμένα τζην και τσιγάρα.


+100 για Socrates.


+απειρο για Bob Dylan

 


you know the times they are a changin' ...

 

[The_Rover]

η βλακεία με τους aphrodite's child οπως και τους socrates είναι οτι μπορουσαν να κάνουν μεγάλο όνομα αλλα...

+1 για aphrodite's child πως μου ξέφυγαν

 

[frunobulax]

η βλακεία με τους aphrodite's child οπως και τους socrates είναι οτι μπορουσαν να κάνουν μεγάλο όνομα αλλα...

+1 για aphrodite's child πως μου ξέφυγαν

Δεν κάνανε και "μικρό όνομα"!!

Μεγάλο μέρος της δράσης τους ήταν στο εξωτερικό όπου είχαν και αρκετή απήχηση...

 

[The_Rover]

ναι αλλα μεχρι ο ένας να πάει στον στρατό μια το ένα μια το αλλο μετα απο 2 χρόνια το διαλύσαν...

 

[onarovatis]

Παιδιά εγώ πιστεύω πως υπάρχει ελληνικό ροκ και θεμελιωτής του είναι ο Πρίγκιπας. Πραγματικά, ο Παύλος Σιδηρόπουλος είχε φτιάξει ένα είδος μουσικής που μπορεί, άξια, να ειπωθεί ελληνικό ροκ. Αν και δεν πρόλαβα εκείνη την εποχή, ξέρω από αρκετό "ψάξιμο" ότι εκείνη την εποχή τα περισσότερα ροκ συγκροτήματα εδώ στην Ελλάδα χρησιμοποιούσαν κυρίως αγγλικό στίχο. Ο Παύλος όμως προσπάθησε και ,κατά τη γνώμη μου, κατάφερε να προσαρμόσει με αρτιότητα τον ελληνικό στίχο στην ροκ μουσική.

  Φυσικά δεν είναι μόνο αυτός. Σαφώς και υπάρχουν συγκροτήματα και τραγουδιστές που έχουν θέση στην ελληνική ροκ, όπως οι Τρύπες, Διάφανα κρίνα, Ξυλινά Σπαθιά. Επίσης, αν και η μουσική τους αμφιταλαντεύεται μεταξύ ροκ, έντεχνο και λίγο λαϊκό, θα εντάξω μέσα και τους Πυξ Λαξ. Και φυσικά, ο μεγάλος αυτός άνθρωπος που τρεις γενιές μεγάλωσαν με το ροκ του, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Αλλά πάνω απ'όλους ο Παύλος...

 

[haryy]

Άντε να δούμε σε ποιο αιώνα θα βγεί ελληνικό γκρουπ που να εκφράζει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της και να μην βγάζει μιζέρια και απαισιοδοξία..

 

[boukas]

Συγνώμη παίδες, αλλά όσο ροκ ήταν ο ντυλαν άλλο τόσο ήταν και ο παύλος. Όσο το ζούσε και το πίστευε ο 1, άλλο τόσο το ζούσε και το πίστευε και ο άλλος. Όσο τεράστιος ήταν ο 1, άλλο τόσο ήταν και ο άλλος.

Ας μην λεγόταν Παύλος αλλά πολ, και να μην καταγόταν από την Ελλάδα, αλλά από αμερικα ή από ιγκλαντ και να τα έλεγε και στα εγγλέζικα και θα έβλεπα τότε πως θα τον αντιμετωπίζατε....

Τουλάχιστον κάτι εγγλέζουρες που γνώρισα το καλοκαίρι εδώ στην Αθήνα, είχαν άλλη άποψη γιαυτόν! 

 

[menelaos]

Άντε να δούμε σε ποιο αιώνα θα βγεί ελληνικό γκρουπ που να εκφράζει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της και να μην βγάζει μιζέρια και απαισιοδοξία..

Ζωγράφισες. Ακριβώς αυτό.

 

[wasted]

+ 1000 στα περί Παύλου.

Πάντως αυτά τα περί Ελληνικού Ροκ τα έχουμε συζητήσει και παλαιότερα και είχα πει το ροκ είναι παγκόσμια μουσική.

Η άποψη ότι μόνο η Αγγλία βγάζει πραγματικό ροκ, κάτι σαν την Ελλάδα και τη φέτα δηλαδή, μου φέρνει ολίγη από μιζέρια και επαρχιώτικο κομπλεξισμό.

Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορίσμού είναι θεμελιώδες στον άνθρωπο, ;D και από τη στιγμή που εγώ θέλω να ονομάζω τον εαυτό μου ροκά, και τη μουσική μου ροκ, κανείς δε μπορεί να μου το στερήσει...   

Μην ξεχνάτε το θείο Νώντα ώρε παίδες.

Και τους Πελόμα Μποκιού.

Επίσης Λευκή Συμφωνία, Σαύρα των Βασικών Δρόμων, Make Believe, πολλούς άλλους 90ς που μου διαφεύγουν

Και βέβαια τιμή και δόξα σε εκατοντάδες, μην πω χιλιάδες, συνοικιακά γκρουπάκια, που μαζεύονται για την πλάκα τους και βγάζουν τη ροκιά τους επί 30 περίπου χρόνια σε όλη την Ελλάδα, χωρίς καμιά ελπίδα αναγνώρισης. Για του ποιητές άγνωστοι πουναι που λέει κι ο Καρυωτάκης.

 

[bloody_sunday]

Αφορμή για το ποστάρισμα η αναφορά στους Make Believe. Οι προτιμήσεις μου από παλιό ποστ για μερικά από τα καλύτερα ελληνικά ροκ άλμπουμς της δικής μου προτίμησης:

Διάφανα Κρίνα - τα 3 πρώτα

Τρύπες - Τρύπες στον Παράδεισο, Πάρτυ Στον 13ο όροφο, Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια

Αρνάκια - Στο Στόμα Του Λύκου

Nightstalker - Use

Make Believe - Playground και το 7'' του Leave Me Alone

Honeydive - Frail

Common Sense - Sun Comes Up

και όποιο θέλετε από Bokomolech και Last Drive

...δλδ η ελπίδα δεν έχει χαθεί ακόμη... αρκεί καλοί μουσικοί όπως οι Raining Pleasure να μην καβαλάνε το καλάμι!

 

[ggorgo]

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΥΡΜΙΖΗ

Που εχει χαθει αυτη......

Ναι ρε παιδι μου, τετοια ταλενταρα μακαρι να "αναδηθει" ξανα!

μαλλον αφοσιωθηκε στην οικογενεια της. κριμα...

 

[Trolley]

Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορίσμού είναι θεμελιώδες στον άνθρωπο, ;D και από τη στιγμή που εγώ θέλω να ονομάζω τον εαυτό μου ροκά, και τη μουσική μου ροκ, κανείς δε μπορεί να μου το στερήσει...   

Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού δεν είναι θεμελιώδες στον άνθρωπο, αλλά ο μέσος έλληνας (και εγώ δηλαδή) νομίζουμε ότι είναι θεμελιώδες δικαίωμα του μέσου έλληνα. Μάλιστα η παρεξήγηση φτάνει μέχρις του σημείου του να μη θεωρούμε το δικαίωμα ως αυτονόητο ούτε καν για τον μη-μέσο έλληνα (π.χ. πως θα μας φαινόταν αν θύμιζα ότι ως "ροκάς" έχουν κατα καιρούς αυτοχαρακτηριστεί οι: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Κραουνάκης και συνάφι, Φοίβος, Βανδή κλπ.

Οι χαρακτηρισμοί που έχουν κάποια σημασία δεν είναι αυτοί που αποδίδουμε στον εαυτό μας, αλλά αυτοί που μας αποδίδουν οι άλλοι - ευτυχώς δηλαδή διότι αυτό μας θυμίζει ότι πρέπει να πείσουμε για την ποιότητα και το ποιόν μας. Αλλιώς είμαστε απλά γραφικοί.

Και βέβαια, boukaw κάνεις απόλυτο λάθος να επιμένεις να βάζεις τον Ντύλαν και τον Σιδηρόπουλο στην ίδια πρόταση. Δεν είναι θέμα ιεραρχίας, αλλά (αβυσσαλέα) διαφορά κλίμακας. Ο Σιδηρόπουλος έχει βγάλει τρεις ( δίσκους, ενώ ο άλλος είναι active για τέσσερις δεκαετίες αφήνοντας κατά μέρος τις συνεργασίες του με τρίτους σα μουσικός ή παραγωγός ή συνθέτης κλπ. Εγώ προσωπικά έχω λιώσει στο πικαπ τους δίσκους του Σιδηρόπουλου (διότι στην Ελλάδα που μεγάλωσα ήταν προτιμότερο να ακούς Σιδηρόπουλο, παρά Αρλέττα) αλλά αυτό δε θολώνει τη κρίση μου.

Το υλικό του Σιδηρόπουλου δεν είναι κακό, αντίθετα σε μερικές περιπτώσεις είναι θαυμάσιο, αλλά το υλικό του Ντύλαν βρίσκεται πίσω από οτιδήποτε ακούμε και λέγεται "ροκ" (σχεδόν οτιδήποτε). Και σκέψου ότι έφτασε να τον ξέρει όλος ο πλανήτης σε εποχές όπου η πληροφόρηση δεν ήταν τόσο άνετη όσο σήμερα. Ο Σιδηρόπουλος δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τα πλαίσια (όχι της Ελλάδας που περιμένεις να πω...) της Αθήνας πριν η νεότερη γενιά τον πάρει μαζί της στα περιφερειακά πανεπιστήμια.

Κάτι σημαίνουν όλα αυτά, ναι;

 

[Trolley]

μαλλον αφοσιωθηκε στην οικογενεια της. κριμα...

Εγώ δεν την ήξερα καθόλου - έψαξα να τη βρώ στο Google και το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω είναι ότι αν αυτή η κουκλάρα αφοσιώθηκε στην οικογένεια της πρέπει να την κάνουμε άγαλμα. Πείτε τίποτε για δίσκους της, που βρίσκονται κλπ...

 

[haryy]

Ρε παιδιά την θυμάμαι ως guest σε ένα διαγωνισμό που είχαμε πάει και δεν θυμάμαι να με έχει αφήσει άναυδο.In fact δεν την είχαμε κουβεντιάσει καθόλου είχε περάσει εντελώς απαρατήρητη (μπαρδόν κιόλας).

 

[Superfunk]

+1 σε ολα  Eye...

και οντας προσωπικα ενεργο μελος της "ροκ" ελληνικης κοινοτητας εδω και...αιωνες.... αυτος ο "αυτοπροσδιορισμος" ο οποιος εχει μεταμορφωθει σε ΑΚΡΑΤΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ (και ογκωδες ΚΟΛΛΗΜΑ) ειναι που δεν εχει αφησει την ελληνικη "ροκ" (προτιμω  να την λεω ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ γιατι το "ροκ" την παει ΠΙΣΩ ετσι κι αλλοιως μια και χρησιμοποιειται σε λαθος βαση...) να παει ΜΠΡΟΣΤΑ και να "μπει" στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ του ΜΕΣΟΥ Ελληνα....

Οταν ακομα και ΣΗΜΕΡΑ το 90% της σκηνης αυτης (ειδικα της ελληνοφωνης μια και για ΕΛΛΗΝΙΚΟ "ροκ" μιλαμε,το αγγλοφωνο κομματι της απλα δεν με ενδιαφερει μια και θεωρω εντελως παραδοξο το γεγονος ακομα και της υπαρξης του για λογους που εχω επανειλημενα εξηγησει....) παραγει μουσικη με αισθητικη και φορμες/μανιερες των 80s (& 70s) & μαλιστα χωρις καμμια διαφοροποιηση δεν ειναι δυνατον να την παρει κανεις σοβαρα τοσο "καλλιτεχνικα" οσο και κοινωνικα (σαν καταλυτη εξελιξεων δηλαδη..)

Δυστυχως ο κυριος υπευθυνος (και δεν βγαζω τον εαυτο μου απ'εξω) της "μη αποδοχης" της απο το "ευρυ" κοινο και ΜΜΕ ειναι η ΙΔΙΑ η "ροκ" σκηνη.....

Και για να μην φανω κακος να τονισω οτι οι προσωπικες μου σχεσεις με παρα πολλα μελη της σκηνης αυτης ειναι κατι παραπανω απο καλες (μια ολοκληρη ζωη ειμαστε παρεα..) και οτι την αποψη μου αυτη την εχω εκφρασει ανοιχτα παμπολλες φορες....

Αυτο που λειπει τραγικα απο τη σκηνη αυτη ειναι η ΦΡΕΣΚΑΔΑ,η ΠΡΟΤΟΤΥΠΙΑ & οι ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ  (με αλλα λογια αν ξανακουσω εστω και εναν "ροκ" τραγουδιαρη να αναπαραγει τον "Βασιλη" θα κοψω τις φλεβες μου....   ) 

Ευτυχως τα τελευταια χρονια τα πραγματα ΑΛΛΑΖΟΥΝ ως προς τα παραπανω αλλα η αλλαγη προχωραει τραγικα ΑΡΓΑ.......

 

[boukas]

Προφανώς και δεν καταλάβατε καν προς τη η σύγκριση Ντυλαν-Σιδηρόπουλου.... Αλλά αν έφτασε να θεωρείται κάποιος ως πιο ροκ από τον άλλο, αναλόγως των δίσκων που πούλησε και του πόσοι τον άκουσαν - και ο Σιδηρόπουλος έχει ακουστεί παραπέρα και από την ελλαδίτσα όταν η τελευταία το μόνο που έχει να επιδείξει από την τότε εποχή είναι το τέλος των ελληνικών μιούζικαλ (που αυτά και αν έχουν γνωρίσει την παγκόσμια επιτυχία...) κάνει την αντιπαράθεση με οικονομικά κριτήρια το λιγότερο άστοχη - , εντάξει τότες, δόξα και τιμή στην Μπριτνεϊ...

Και δεν κατάλαβα αυτό με το 70-80... Το θέμα ξεκίνησε με την ερώτηση αν υπάρχουν συγκροτήματα και καλλιτέχνες που να έπαιξαν (και όχι απαραίτητα να παίζουν τώρα) ροκ στην Ελλάδα. Τώρα το αν αυτοί υπήρξαν τότες, τι σημαίνει αυτό; Μου άρεσε κιόλας ότι το ξεκαθάρισα από το 1ο μου ποστ:

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όταν λέμε για ελληνικό ροκ, αυτόματα το μυαλό μας πάει σε αυτό που αργότερα μετονομάστηκε έντεχνο λαϊκό ξεχνώντας έτσι όλους τους άλλους τους παλιούς;

Τέλος πάντων, έχουμε φαίνεται πολύ διαφορετικά κριτήρια για το πως η μουσική κάποιου χαρακτηρίζεται ως ροκ, ίσως επειδή ακόμη τη βλέπω (λόγω ηλικίας; μπορεί) ως μια ολόκληρη κουλτούρα και τρόπο έκφρασης, παρά ως άλλο 1 ακόμη είδος της μουσικής βιομηχανίας. Μάλλον έμεινα πολύ πίσω, τι να πω!

 

[haryy]

+100 Superfunk.

Θα ήθελα να προσθέσω πως και οι δισκογραφικές εταιρείες και οι εταιρείες διανομής και οι manager και τα liveάδικα θα πρέπει να δουν το φρέσκο αίμα της ελληνικής ροκ σκηνής (ναι,εμένα μου αρέσει να την λέω έτσι και μακάρι η λέξη να αποκτήσει αίγλη) και να αποτοξινωθούν από το μπουζουκόζουμο για να δει και αυτή η έρμη (η σκηνή) καμιά άσπρη μέρα.

Τα γκρουπ χρειάζονται υποστήριξη, δεν γίνεται να τα κάνουμε όλα μόνοι μας, και σύνθεση-ενορχήστρωση, και παραγωγή-ηχοληψία, και δημόσιες σχέσεις, και διανομή, και χρηματοδότηση, ΕΛΕΟΣ.

Βοήθεια ρεε.

Βάλτε φρέσκους ανθρώπους στα σωστά πόστα να κάνουν την δουλειά τους και να ανανεώσουν και τη μουσική, αλλά και τις εταιρείες τους. Ο κόσμος μπάφιασε με τα ίδια και τα ίδια.

 

[Trolley]

Τέλος πάντων, έχουμε φαίνεται πολύ διαφορετικά κριτήρια για το πως η μουσική κάποιου χαρακτηρίζεται ως ροκ, ίσως επειδή ακόμη τη βλέπω (λόγω ηλικίας; μπορεί) ως μια ολόκληρη κουλτούρα και τρόπο έκφρασης, παρά ως άλλο 1 ακόμη είδος της μουσικής βιομηχανίας. Μάλλον έμεινα πολύ πίσω, τι να πω!

Κατ' αρχήν, δεν έμεινες πίσω. Το ελληνικό ροκ έχει μείνει πολύ πίσω ακριβώς για τους λόγους που ανέφερε ο Superfunk (ήτοι, την έλλειψη γόνιμων ιδεών).

Κατά δεύτερον, το ροκ δεν είναι ούτε κουλτούρα, ούτε "τρόπος" έκφρασης, ούτε ένα ακόμη είδος της μουσικής βιομηχανίας. Είναι ένα μουσικό ιδίωμα, με τις πηγές του, τους εκφραστές του, τους πατέρες του, τους τιμητές του, τα αδιέξοδά του.

Το σύνολο των ιδεολογημάτων που ανέφερες ως ροκ "κουλτούρα", ούτε ποτέ το ασπάστηκαν οι περισσότεροι από τους μουσικούς που υπηρέτησαν αυτό το ιδίωμα, ούτε είναι κάποια σταθερή αξία στο πέρασμα του χρόνου (π.χ. ποια είναι η θέση των εκφραστών της ροκ κουλτούρας για τα ναρκωτικά; ποια ήταν τη δεκαετία του 60; ποια τη δεκαετία του 50; ποια σήμερα; ποια του Σιδηρόπουλου; ποια του Ντύλαν. Εν' τάξει, ωραία είναι να πιπιλάμε κάποια αυτονόητα πράγματα (όπως π.χ. το ότι είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο) αλλά πόσες τέτοιες κοινά αποδεκτές ιδέες έχεις συναντήσει συνομιλώντας με άλλους "ροκάδες"; Να το πάω και πιο πέρα; Ποια είναι η θέση της ροκ κουλτούρας για τη μισθωτή εργασία; Για τον σεξισμό; Για τον εθνικισμό; Χρειάζεται να υπάρχουν κυβερνήσεις και αν ναι, τότε ποιας πολιτικής απόχρωσης (θυμίζω ότι οι Βρεττανοί είναι δεξιοί εδώ και πολλά χρόνια). Ροκ κουλτούρα δεν υπάρχει, κατανόησέ το σε παρακαλώ. Μιλούν για ροκ κουλτούρα μόνο ατάλαντοι που θέλουν να καλύψουν τη καλλιτεχνική τους γύμνια κάτω από αυτό το μανδύα - κανείς, μα κανείς άλλος.

 

[frunobulax]

Δεν ήμουν ποτέ φανατικός του Σιδηρόπουλου όμως ως πιτσιρικάς που πήγαινα στο ΑΝ και τον έβλεπα, επηρρεάστηκα και μου έδωσε λόγους να ασχολούμαι με το "άθλημα", όπως φαντάζομαι επηρρεάστηκαν και πολλοί άλλοι...!

Δεν τον συγκρίνω με καλλιτέχνες του εξωτερικού, δεν τους έβλεπα (ειδικά τότε!!!) live.

Αυτό που άκουγα τότε απο αυτόν, μέσα στα πλαίσια της εποχής του, ήταν αρκετό για εμένα...! Και το αν αυτό περιείχε κάποια αλήθεια, στη δική μου συνείδηση αποδυκνείεται τώρα, μετά απο τόσα χρόνια, που συνεχίζει να μου αρέσει χωρίς να με παθιάζει! Σε αντίθεση με πολλά άλλα ακούσματα (κυρίως της ξένης σκηνής) που όταν τα κοτάζω απο την απόσταση αυτών των ετών, κάποια ξεθώριασαν και κάποια μου φαίνονται για γέλια!!!