θα σας ρωτήσω πως στην ευχή του θεού αυτές οι κακοτοπιές δεν αναφέρονται ποτέ από τους επαγγελματίες που συχνάζουν στο noiz. Επίσης, πως γίνεται εγώ κάθε φορά που έχω πρόβλημα με κάτι που αγοράζω (το πιο πρόσφατο είναι ένα microKorg που αγόρασα από το Μαρούσι), η ανταλλαγή γίνεται άμεσα και με πολλά χαμόγελα;
Στην Ελλάδα (κατά κανόνα) για να εξυπηρετηθείς θα πρέπει να ανήκεις σε 1 από τις παρακάτω 2 κατηγορίες αγοραστή:
1) Να είσαι επώνυμος.
Όπως και να το κάνουμε, άλλη αντιμετώπιση θα έχει πχ ο Σπάθας που θα πάει να ακούσει μια κιθάρα, ή ο Λάντσιας ένα synth και άλλη ο...Λιάκος από τα Γιάννενα που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του (άσχετα με το αν στο "ταγάρι" του έχει περισσότερα φράγκα για ξόδεμα από έναν επώνυμο). Επίσης, όπως αναφέρθηκε, ο επώνυμος (και κατά πάσα πιθανότητα και πιο έμπειρος μουσικός απο τον Λιάκο) θα έχει και περισσότερες τεχνικές γνώσεις επί του θέματος, οπότε θα αποφύγει τις πιθανές κακές αγορές.
2) Να είσαι "καλός πελάτης".
Είναι λογικό ότι όλα τα μαγαζιά (και όχι μόνο τα μουσικά) φροντίζουν τους καλούς πελάτες τους. Στη "φροντίδα" αυτή, συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο οι καλές τιμές, η δυνατότητα δοκιμής, αλλαγής του οργάνου κλπ, αλλά και η ευγένεια και η αντιμετώπιση του καταναλωτή με ευθύτητα, ειλικρίνεια και κυρίως σοβαρότητα.
Ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι, αλλά δυστυχώς, ο κανόνας στην Ελλάδα λέει ότι για να απολαύσεις τα παραπάνω προνόμια του "καλού πελάτη", θα πρέπει να έχεις πιθανότατα "χτίσει το μαγαζί", ή να έχεις παίξει τουλάχιστον μια φορά στο Ηρώδειο με τον Θεοδωράκη βρε αδερφέ...
Προφανώς, η πλειοψηφία του κόσμου δεν είναι
ούτε σε θέση,
ούτε διαθετημένη να αποκτήσει τα προνόμια των παραπάνω 2 κατηγοριών πελατών και έτσι επιλέγει τον εύκολο δρόμο της online αγοράς...
Τουλάχιστον έτσι, γνωρίζει ότι θα έχει τα αυτονόητα δικαιώματα του καταναλωτή (ανταγωστικές τιμές, εξυπηρέτηση, δικαίωμα αλλαγής κλπ κλπ) χωρίς απαραίτητα να είναι ούτε επώνυμος, ούτε "καλός πελάτης".