marathon είπε:
Κατά τη γνώμη σου...που οφείλεται αυτό? Μικρότερη, ελεγχόμενη παραγωγή? πιο προσεκτικός-επιλεκτικός ποιοτικός έλεγχος?...μεράκι για επιτυχία?...
Για να είμαι ειλικρινής, μόνο να εικάσω μπορώ... όλα αυτά μπορεί να ισχύουν.
Το μόνο "αντικειμενικό" στοιχείο που έχουμε για τις γιαπωνέζικες κιθάρες, είναι καθαρά απολογιστικό, και λέει ότι μέσα σε μερικές δεκαετίες κατάφεραν να φτάσουν (και μερικοί θα πουν, να ξεπεράσουν) τους πρώτους διδάξαντες.
Κάποτε, για όλα τα γιαπωνέζικα προϊόντα η γενική παραδοχή ήταν πως επρόκειτο για junk. Η "ελληνική" λέξη "τζάμπα" προέρχεται από "made in Japan" άλλωστε.

Όπως και η λέξη "μέγκλα" από το... made in England (που κατάφερε το μαγικό, να εξαφανίσει ο,τιδήποτε αξιόλογο προϊόν της χώρας μέσα σε μερικές δεκαετίες, με καλύτερο παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία, που διατηρούσε προεξάρχουσα θέση).
Θέλω να πω, έχει ο καιρός γυρίσματα...

Οι γιαπωνέζοι είναι γνωστοί για το πάθος τους για τελειότητα, καθώς και για την αγάπη τους στην αντιγραφή "προτύπων". Η αγορά των vintage οργάνων στην Ιαπωνία πληροφορούμαι ότι φλερτάρει με τα όρια της παραφροσύνης. Και να φανταστείς ότι η Edwards δεν ανήκει στην "ακριβή" σειρά της μαμάς εταιρείας ESP!! Επίσης αυτές οι κιθάρες παράγονται θεωρητικά για την Ιαπωνική αγορά μόνο, όπως και οι Fender Japan. Τώρα, δεν γνωρίζω αν ο μέσος γιαπωνέζος τεχνίτης έχει χαμηλότερες αποδοχές από τον μέσο αμερικανό... Με μπερδεύει και το γεγονός ότι η εξαιρετική (και ιστορική) σειρά SG της Yamaha, που απ'όσο ξέρω παράγεται στην Ταϊβάν, έχει πλέον τιμές που ανταγωνίζονται (προς τα πάνω...) αυτές των αμερικάνικων. :

Μήπως είναι η απάντηση των Ιαπώνων στο mojo των Αμερικάνων?
Από κοντά με τους Γιαπωνέζους και οι Κορεάτες, δες τις Swing για παράδειγμα και πες μου πόσο κοντά στέκονται σε αρκετά ακριβές Fender. Ακόμα και στην Κίνα παράγονται ακριβές κιθάρες (
http://www.eastmanguitars.com/).