+10000000mentalvortex είπε:πριν κάμποσα χρονάκια θεωρούσα τους theater ως μία από τις αγαπημένες μου μπάντες (ακόμη θεωρώ τα images and words και το awake δισκάρες, κυρίως το πρώτο), δυστυχώς ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΠΟΨΗ, από τότε που έφυγε ο moore άρχισε και η μουσική κατηφόρα....όχι πως δε βγάζουν μερικά ενδιαφέροντα τραγούδια αλλά χάθηκε η 'μαγεία'....ακόμη και ο petrucci ώρες ώρες (αν όχι πάντα) αναλώνεται στο να επιδυκνείει την τεχνική του κατάρτιση, ενώ στο images πχ τα σόλο του ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εκάστοτε τραγουδιού και όχι ένα "κατεβατό από νότες"
Και η εποχή Sherinian ήταν καλή (και τα Falling into Infinity και Change of Seasons είναι δισκάρες, ειδικά το πρώτο και πολύ αδικημένο....) και με τον Rudess έχουν να δείξουν τη δισκάρα Scenes From a Memory... Ως εκεί όμως... Μετά ξεκίνησαν τα μυστήρια... Το πάντρεμα μελωδίας , λυρισμού , groove και metal riffing έγυρε μονόπατα προς λιγότερο μελωδικές και περισσότερο 'κάφρικες' καταστάσεις...
Τα κομμάτια έγινα σκόρπια συνοθυλεύματα ιδεών που παρακαλάς να περάσουν για αν οδηγηθούμε στα solo όπου βλέπεις με λύπη έναν Petrucci να 'αγνοεί' τις φρασάρες και το modal παίξιμο που είχε κάποτε και να αναλώνεται σε βαρετά κατά τη γνώμη μου και ανέμπνευστα solo...Θυμάστε πόσο όμορφα έπαιζε την εποχή του Live in Tokyo που ήταν πιτσιρικάς ακόμα, λίγο μετά το Images....?
Η ομάδα έγινε πολυεθνική.... κολοσσός... επιχείρηση. Οι 2 μεγάλοι τα καβαλήσανε το καλάμι... Εχετε δει το DVD με το making of του Systematic Chaos? Του τα πρήξανε κυριολεκτικά του Labrie.... Απορώ πως τους αντέχει... Και να λέγαμε για στίχους με μέτρο, να πω οκ, έχουν δίκιο!!!! Μιλάμε για στίχους που ΔΕΝ τραγουδιούνται εκτός αν το γυρίσουν σε Rap..... παράδειγμα το τραγικό Τhe Dark Eternal Night...
O Portnoy με το φανελάκι των Knicks και το 7/8 +3/8+12/8+10/8 = 32/8 δηλαδή 4 μέτρα των 4/4 παίξιμο συνεχίζει να είναι παιχταράς αλλά πολύ ύφος ρε παιδιά.... Πολύ ύφος...
Ο Labrie μπορεί να μην μου αρέσει (φαντάζεσται Theater με Daniel Gildenlow στα φωνητικά?) αλλά κάπου τον καταλαβαίνω....
Γενικά τους Theater τους έχω αγαπήσει ΠΟΛΥ, έχω ακούσει πολύ αλλά πλέον με έχουν ξενερώσει αφάνταστα.... Μακάρι να βγάλουν AOR album αλά Journey για να ισορροπήσουν λίγο αλλά δεν το βλέπω... Πάλι πέτσιασμα θα πέσει μάλλον...
ΥΓ Προφανώς και είναι περιττό να πω ότι είναι μουσικάρες... Είναι μουσικάρες όντως...