Digital εναντίον Analog

[kourosava]

Αν αμμοβολισουμε ενα cd' date=' ενα σκληρο δισκο και μια πολυκαναλη ταινια, ποιο ειναι πιο πιθανο να παιζει, εστω και ταλαιπωρημενο?[/quote']


Αν βάλουμε μία ταινία και ένα CD

(α) σε δωμάτιο με υγρασία

(β) σε δωμάτιο με υψηλή θερμοκρασία

(γ) δίπλα σε μαγνητικό πεδίο

τι είναι πιο πιθανό να παίζει;

Συγνώμη ρε παιδιά...αλλά τι λέτε;

Ξέχασες τον σκληρό

 

[akisd28]

feather, εξαιρετικό post το προηγούμενο.

Μια ερώτηση. Σε ποιες συχνοτικές περιοχές αναφέρεσαι λέγοντας ότι λείπουν απ'το ψηφιακό; Αυτό που μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή είναι οι συχνότητες που είναι ψηλότερα απ'το συχνοτικό φάσμα που ακούμε, αλλά που η διαφορά τους μας δίνει άλλες χαμηλές. Αυτό προφανώς δε μπορεί να γίνει στα 44.1k. Αφ'ετέρου, βέβαια, κόντρα σ'αυτό που μόλις έγραψα, μ'αυτό τον τρόπο υποτίθεται πως "προσθέτει" μπάσα (μέσω ηχείων που κανονικά δεν μπορούν να τα αποδώσουν, π.χ. σε laptop) π.χ. το MaxxBass της Waves, το οποίο και πάλι δουλεύει στα 44.1k - τουλάχιστον εκεί ακούμε το αποτέλεσμα. Αναφέρεσαι σ'αυτό ή σε κάτι άλλο;

 

[Trolley]

δεν αρμόζει ο όρος "παραδοσιακό" στο αναλογικό φορμά

Δεν χρησιμοποίησα τον όρο "παραδοσιακός" με υποτιμητική διάθεση - ούτως ή άλλως δεν έχει τεχνολογικό έρεισμα. Απλά, θεωρώντας ότι κάθε μία από τις διαθέσιμες τεχνολογίες φέρει και μία ομάδα νοοτροπιών, εγώ βλέπω κυρίως μία σύγκρουση ανάμεσα σε παραδοσιακές και σύγχρονες αξίες και αντιλήψεις.

 

[akisd28]

feather' date=' εξαιρετικό post το προηγούμενο.
Μια ερώτηση. Σε ποιες συχνοτικές περιοχές αναφέρεσαι λέγοντας ότι λείπουν απ'το ψηφιακό; Αυτό που μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή είναι οι συχνότητες που είναι ψηλότερα απ'το συχνοτικό φάσμα που ακούμε, αλλά που η διαφορά τους μας δίνει άλλες χαμηλές. Αυτό προφανώς δε μπορεί να γίνει στα 44.1k. Αφ'ετέρου, βέβαια, κόντρα σ'αυτό που μόλις έγραψα, μ'αυτό τον τρόπο υποτίθεται πως "προσθέτει" μπάσα (μέσω ηχείων που κανονικά δεν μπορούν να τα αποδώσουν, π.χ. σε laptop) π.χ. το MaxxBass της Waves, το οποίο και πάλι δουλεύει στα 44.1k - τουλάχιστον εκεί ακούμε το αποτέλεσμα. Αναφέρεσαι σ'αυτό ή σε κάτι άλλο;[/quote']

Επίσης πάνω σ'αυτό, αφού η συχνότητα που παράγεται ως διαφορά των δύο υψηλών ακούγεται, πρέπει να ηχογραφείται κιόλας, ε; Sorry που παραθέτω τον εαυτό μου κτλ, απλά, αυτό με προβληματίζει και θα εκτιμούσα αν κάποιος το γνωρίζει, να το απαντήσει.

 

[akisd28]

Σερφάροντας βρήκα κάτι πολύ ενδιαφέρον:

Response Curves of Analog Tape Recorders

Στο site θα βρείτε και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το ποιος είναι ο Jack Endino.

 

[akisd28]

Μην παραβλέπουμε και το σχόλιο του Bob Clearmountain:

"To me, analog is unpredictable; it does that funny thing to the bottom end. You work really hard on the bottom to get it exactly right, and then you play it back on your analog tape, and it's like, 'Oh, what happened there?' The storage medium is making decisions about what the bottom end should sound like."

o Endino αναφέρει χαρακτηριστικά:

Nonetheless, I'll note that I still mix to half-inch whenever possible (and I prefer 15 IPS for rock and roll) despite the stuff you're about to see below; forearmed is forewarned in this case.

Σαφώς, αλλά δε λέει ότι το κάνει επειδή η συχνοτική απόκριση είναι "flat". Το άρθρο έχει πολύ συγκεκριμένο θέμα.

Εντυπωσιακό, πάντως το γεγονός ότι όλα τα μηχανήματα παρουσιάζεται να έχουν "πρόβλημα" στα μπάσα - ακόμα κι αυτά με τα οποία έχει δουλέψει ο Clearmountain (άσχετα με αυτά του άρθρου, απλά απ'το σχόλιό του)... Ίσως ένα (πιθανώς μεγάλο) μέρος του αποτελέσματος να οφείλεται και σ'αυτό:

It has been standard in the studio biz to use three test tones for alignment purposes for analog tape machines: 100 Hz, 1kHz, and 10 kHz. Imagine my surprise to discover that a recorder can be aligned perfectly at these frequencies, and yet be totally whacked. I have since used two additional tones at all times: 40 Hz and 16 kHz. As it turns out many mastering engineers prefer this but no one listens to them!

Φυσικά, μια πιο "εργαστηριακή" δοκιμή, με κοινές ρυθμίσεις κτλ. θα ήταν χρησιμότερη.

 

[haryy]

όσον αφορά το σχόλιο του Bob Clearmountain: γύρω στο 1960 τα studios στη νέα υόρκη αποφάσισαν να εγκαταστήσουν εκτός από τα μεγάλα μονιτορ και "consumer" ηχεία ως μέθοδο αναφοράς για τις μείξεις τους. Κάποια από αυτά ήταν το KLH' date=' το JBL 4310, το Advent και το Υamaha NS-4. Το NS-4 ήταν καλό σαν μέσο αναφοράς καθώς είχε μεγάλη παρουσία στην αγορά hi fi. H Yamaha όμως το έβγαλε εκτός παραγωγής και για κάποιο διάστημα στόκαρε ανταλλακτικά που ακουγότας τελείως διαφορετικά από αυτό που ήξεραν όλοι. Έτσι βγήκε στην αγορά σαν αντικαταστάτης το NS-1O.

Ο Clearmountain αντικατέστησε τα Auratones του με αυτά, και χρησιμοποιούσε μαντίλια πάνω στα tweeters των NS-10 σε μια προσπάθεια να τα κάνει να ακούγονται σαν τα NS-4. Συν του ότι τα NS-10 έχουν κάκιστη απόδοση στις χαμηλές σε σχέση με τα NS-4, οπότε ένα από τα σημεία που γινόταν εξισορρόπηση ήταν και το bias της ταινίας. Ανάλογα με το δίσκο και τη μείξη και τα όργανα, αξιοποιούσαν (και αξιοποιούν) την ελαστική συμπεριφορά των αναλογικών μέσων όσον αφορά την απόδοση των χαμηλών.

Το κόλπο του Clearmountain με το μαντίλι οδήγησε την Yamaha στην παραγωγή του NS-10M, με πιο "μαλακό" tweeter, αλλά και πάλι ξέχασε να ενισχύσει τις χαμηλές. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί ηχολήπτες έμαθαν να μειξάρουν ταυτόχρονα σε άλλα μεγάλα ηχεία για να ακούνε την απόδοση στα χαμηλά. και πάγια τακτική των ηχοληπτών και των τεχνικών να προσαρμόζουν την συμπεριφορά των αναλογικών μέσων ανάλογα με τον τρόπο δουλειάς τους.[/quote']

Δεν νομίζεις πως αποδίδεις την ιστορία με λίγο "μπακάλικο" τρόπο;

πχ "...ξέχασε να ενισχύσει τις χαμηλές"

Και εμένα δεν μου αρέσει σαν ηχείο (ούτε καν σαν δεύτερο ζευγάρι) αλλά είναι νομίζω κοινώς αποδεκτό πως το ns-10 πέτυχε στην αγορά σαν ενα ηχείο αναφοράς του μέσου ακροατή,δηλ. οτι επίτηδες είχε ασχημα μπάσα και γενικά κακό ήχο ώστε να "μεταφέρει" τον ηχολήπτη μέσα στο "αυτί" του ακροατή,γιατί καλώς ή κακώς πρέπει να παίρνουμε υπόψιν μας το γεγονός πως η μουσική θα ακουστεί και στους χειρότερους χώρους ακροασης ή μέσα όπως πχ mini-hifi,restaurants, fast foods κλπ.

Έτσι,αν εγώ εχω βαλει πχ ένα super καθαρό bassline που είναι σημαντικό στο track που φτιάχνω,ακούγεται "καμπάνα" στο studio μου αλλά η απόκρισή του φτάνει μέχρι τους 100 κύκλους,τότε όταν θα πάω στο χαμπουργκεράδικο και το ακούσω,θα ακουσω μόνο ένα "γκλιν-γκλιν" και το bassline θα έχει μείνει στο studio.

Πιστεύω δηλαδή οτι το ns-10 κατόρθωσε να μην κάνει το ηχολήπτη "γυρολόγο" με το να κατορθώνει να αναπαριστά πολλούς κακούς χώρους ακρόασης μαζί,οπότε αυτομάτως το κατέστησε αναγκαίο εργαλείο του ηχολήπτη.

 

[akisd28]

Πάντως το να αλλοιώσεις το frequency response στην αναπαραγωγή της ταινίας για να ισορροπήσεις τις απώλειες των ηχείων το καταλαβαίνω, αλλά όχι και το recording frequency response...

 

[akisd28]

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Εξ'άλλου, απ'την αρχή μιλούσα για γενικές διαφορές μεταξύ αναλογικού-ψηφιακού, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα παραδείγματα ως επιχειρήματα γι' αυτά που έλεγα - όπως έκανες κι εσύ - και πιστεύοντας ότι ωφελούσαν τη συζήτηση.