Αντίθετα με τα πρότυπα του "δεν πειράζει κι αν είσαι άξεστος, η καρδιά είναι που μετράει" που προβλήθησαν ιδιαίτερα στην χώρα μας (ειδικά από μια δεκαετία και μετά), θεωρώ ότι η αντίληψη της τέχνης και των τεχνικών που την περιβάλλει, απαιτεί και την δέουσα εκπαίδευση όχι μόνο από τον δημιουργό αλλά και από τον ακροατή.
Αυτός που έχει λάβει υπόψην την ιστορικότητα (αφού η τέχνη εκ των πραγμάτων παράγεται σε συγκεκριμένο χρονικό και κοινωνικό πλαίσιο) και την πορεία της συγκεκριμένης τέχνης και έχει εκπαιδευθεί στο μάτι, στο αυτί, με τις τεχνικές, τις νοοτροπίες και έχει την ειδική εκπαίδευση, την γενική κουλτούρα και την απαραίτητη ευαισθησία, είναι σαφώς (για μένα πάντα) μια φωνή που θα ενσκύψω να ακούσω με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από το καθόλα μεν δεκτό αλλά λιγότερα τεκμηριωμένο "
είναι ωραίο γιατί.....μου αρέσει ρε συ".
Νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό σας παραδείγματα τέχνης στον χώρο της μουσικής, λογοτεχνίας, κινηματογράφου, χορού, θεάτρου που είδαμε/ακούσαμε αλλά αδυνατούσαμε να παρακολουθήσουμε αφού μας έλειπε αυτό κανάλι επικοινωνίας με τον δημιουργό του και καταλήγαμε είτε στο "Μούφα το παραμύθι του μαέστρου. Μας τα κανε λαζάνια για το τίποτα." είτε στο "Πσσσσ τις κάλτσες του έπαιξε ο άνθρωπας αλλά δεν κατάλαβα τίποτα."
Όχι βέβαια ότι άμα δεν καταλαβαίνουμε το έργο εμείς είμαστε απαραίτητα γκάουκες και ο καλλιτέχνας έτη φωτός μπροστά και βγάζει φλας για Σείριο αλλά πρέπει, όπως και σε κάθε διάλογο, να έχουμε κάποια βάση κοινώς αξιωματικά αποδεκτή προκειμένου να προχωρήσουμε στο παραπέρα.
Υ.Γ Άσχετο αλλά ήθελα να το αναφέρω.
Πολλά (και πολλές φορές επιτυχημένα) είναι τα αποφθέγματα που έχω δει/ακούσει σχετικά με την τέχνη αλλά πριν λίγο καιρό είδα το "
The Earth without art is just an "eh"" και μου άρεσε. ;D
ΥΓ2 Ο δε Pollock αντιπροσωπεύει
για μένα, αυτό που είπε ένας ισάξιός του (κι αυτός ζάμπλουτος και διάσημος Νίκο) "
Art is anything you can get away with" (Andy Warhol).
Θα θελα όμως κάποτε να βάψω ένα μπάσο έτσι. 8)