Μη σου κάνει εντύπωση. Τα μαθήματα αυτα ειναι σε άλλο επίπεδο και γινονται πιο πολυ σαν σεμιναριο, γνωμοδοσία και βελτιστοποίηση. Έτσι κάνουν οι σοβαροί. Η Κάλας οπου πήγαινε, πηγαινε μαζι με τη δασκάλα της. Ο Hvorostovsky τραγουδαγε στον πατέρα του (ηταν επαγγελματιας σολιστ πιανου, κορεπετιτορας και τραγουδιστής) και τον διοθωνε εν ειδει μαθήματος. Η διαδικασια του να μελετάς σε βελτιώνει συνεχώς ακόμα και αν δεν την κανεις στο βασικο σου οργανο.Θέλω να πιστεύω ότι τα παπούτσια του Beato είναι ανατομικά ή κάτι τελος πάντων γιατί κατα τα άλλα είναι εγκληματικά άσχημα.
Κατα τα άλλα αγαπημένο μου ίσως κομμάτι της συνέντευξης εκεί όπου μιλάει για τον δάσκαλό του και το τι μελετάει τελευταία (γιατί ο τύπος έχει μαζέψει IBMA award αλλά συνεχίζει να μελετάει με δάσκαλο, duh) και πώς το Tonyrice-ικό Escanaba (που είναι το αγαπημένο μου κομμάτι του τελευταίου δίσκου) προήλθε "απευθείας" απο το Donna Lee και τις arpeggio ασκήσεις.
Ακριβώς για αυτό το έγραψα! Οχι τοσο επειδή μου έκανε εντύπωση αλλά για να το επιδείξω ως παράδειγμα του πως σκέφτονται μουσικοί τέτοιου βεληνεκούς.Έτσι κάνουν οι σοβαροί.