Θα δίνατε στο παιδί σας μια κιθάρα σας για να μάθει να παίζει;

[LK]

Χμμμ... let me think. Αν του έδινες στα 14 τις ακριβές, γύρω στα 20 θα μπορούσε να σου ζητήσει κάτι... εκλεκτό. Κάτι του στιλ, "πατέρα, θέλω μια LP του '59 original". Ε, πώς σου φαίνεται;

Εφιαλτικό.
Γενικά είμαι κατά του να δίνουμε στα παιδία ακριβά υλικά αγαθά.
Ανοίγουμε την πόρτα στην ανηδονία.

 

[cos_dr]

Θα τα πάρουμε μαζί μας τα όργανα όταν αποδημήσουμε είς Κύριον

συγνώμη που παρεμβαίνω ως πληκτράς στο θέμα πάλι, αλλά έχω ζητήσει το V-Synth να το βάλουν στο φέρετρο για να με κλάψουν και να με θάψουν μαζί του.

 

[Σπινθηροβόλος γάιδαρος]

Φθηνή κιθάρα στον μικρό. Για ακριβή κιθάρα να δουλέψει και να την αποκτήσει με δικά του χρήματα ώστε να την εκτιμήσει.

 

[kosthrash]

Το θέμα είναι ότι δεν χρειάζονται ακριβές κιθάρες, μιας και στο 99% δεν θα καταλάβουν διαφορά τα πρώτα χρονια από μια mid-tier των 500 ευρώ πανω-κατω. Για πιο φθηνές entry level δεν θα τους αγοραζα, γιατί είναι κρίμα να αποθαρρύνουν το νέο παίχτη με ενδεχομένως κακοτεχνίες στα τάστα, θορυβους από τους φθηνους μαγνήτες και γενικά χαμηλό qc...

Edit: Θα έδινα όμως κάτι παραπάνω για ένα καλό λαμπατο για αρχή, μιας και φανερώνουν όλα τα παιχτικα λάθη (σε σχέση με τους modeling) και γενικά σε κάνουν καλύτερο παίχτη. Άσε που θα έπαιζα και εγώ με αυτόν...

 

[Trolley]

Ανοίγουμε την πόρτα στην ανηδονία.

Εξ ού και το τραγούδι "μου παρήγγειλε το ανηδόνι".

 

[LK]

Εξ ού και το τραγούδι "μου παρήγγειλε το ανηδόνι".

Α να γειά σου

 

[Nekkon]

Θα έδινα όμως κάτι παραπάνω για ένα καλό λαμπατο για αρχή, μιας και φανερώνουν όλα τα παιχτικα λάθη (σε σχέση με τους modeling) και γενικά σε κάνουν καλύτερο παίχτη. Άσε που θα έπαιζα και εγώ με αυτόν...

Μαθαίνοντας θέλεις να παίζεις με backing tracks, άρα θέλει κ έξτρα ηχείο bluetooth. Οι περισσότεροι είναι ασηκωτοι για παιδί (ακόμα και τα 15 κιλά του blues junior). Επίσης κι εκεί θέλει πειθαρχία στο να μάθει το παιδί να ζεσταίνει και να ψύχει τις λυχνίες κλπ

 

[sultan of string]

Δεν υπαρχουν αυτα τα ερωτήματα

 

[kpeyos]

Δεν αγοράζω ακριβά πράγματα. Αγοράζω μόνο όσα μπορώ άφοβα να ευχαριστηθώ.

Οπότε τις προάλλες που είχαν έρθει τα ανήψια μετά χαράς έπιαναν οποιοδήποτε όργανο και περάσαμε όλοι υπέροχα.

Τώρα για την κακομαθησιά για το χτίσιμο χαρακτήρα που διαβάζω, νομίζω ότι αυτό εξαρτάται κυρίως από τα παραδείγματα που οι ίδιοι δίνουμε και είναι εντελώς άσχετο με το αν θα πιάσουν τα παιδιά την Gibson.

Αντίθετα, μου φαίνεται πάρα πολύ άσχημο το παράδειγμα του πατέρα που μπορεί να βάλει το παιδί του στη διαδικασία να νομίζει πως οποιοδήποτε υλικό αγαθό είναι πιο πάνω από εκείνο και που μαθαίνει το παιδί του στο να αγοράζει υλικά αγαθά που δεν σηκώνει η τσέπη του και να τρέμει για αυτά.

 

[Nekkon]

Τώρα για την κακομαθησιά για το χτίσιμο χαρακτήρα που διαβάζω, νομίζω ότι αυτό εξαρτάται κυρίως από τα παραδείγματα που οι ίδιοι δίνουμε και είναι εντελώς άσχετο με το αν θα πιάσουν τα παιδιά την Gibson.

Σωστό, αλλά είναι θέμα parenting και το πώς θα εμπνεύσουμε τη σχέση με τα υλικά αγαθά

 

[Nicholas Chili]

Φυσικά σέβομαι και ακούω τις απόψεις όλων! Απλώς δεν καταλαβαίνω αυτό που λέτε ότι εάν το παιδί πάρει από μικρό ένα ακριβό όργανο, μεγαλώνοντας θα ζητάει ακόμα πιο ακριβό και ακόμα πιο ακριβό και θα γίνει ένας πλεονέκτης που τίποτα δεν θα τον ικανοποιεί.
Για κιθάρες μιλάμε, δεν μιλάμε για παιχνίδια!
Δεν "δουλεύει" έτσι η κιθάρα, από ένα σημείο και μετά δεν έχει νόημα το ανώτερο ή ακριβότερο.
Δηλαδή αν δώσεις στο παιδί μία American Standard σε λίγα χρόνια θα σου ζητήσει American Ultra; Kαι αργότερα θα σου ζητήσει Custom Shop; Συμπαθάτε με αλλά στο δικό μου μυαλό δεν νομίζω ότι υπάρχει αυτό.

 

[Nekkon]

Φυσικά σέβομαι και ακούω τις απόψεις όλων! Απλώς δεν καταλαβαίνω αυτό που λέτε ότι εάν το παιδί πάρει από μικρό ένα ακριβό όργανο, μεγαλώνοντας θα ζητάει ακόμα πιο ακριβό και ακόμα πιο ακριβό και θα γίνει ένας πλεονέκτης που τίποτα δεν θα τον ικανοποιεί.
Για κιθάρες μιλάμε, δεν μιλάμε για παιχνίδια!
Δεν "δουλεύει" έτσι η κιθάρα, από ένα σημείο και μετά δεν έχει νόημα το ανώτερο ή ακριβότερο.
Δηλαδή αν δώσεις στο παιδί μία American Standard σε λίγα χρόνια θα σου ζητήσει American Ultra; Kαι αργότερα θα σου ζητήσει Custom Shop; Συμπαθάτε με αλλά στο δικό μου μυαλό δεν νομίζω ότι υπάρχει αυτό.

Δεν είναι το τι θα σου ζητήσει μετά. Είναι το ότι θα θεωρήσει την καλή κιθάρα ως κάτι δεδομένο, και όχι κάτι που αποκτιέται με προσπάθεια. Μπορεί βέβαια εάν είναι καλός χαρακτήρας να μην το θεωρήσει δεδομένο, εδώ κάνεις 2-3 παιδιά, εσύ είσαι ο ίδιος και αυτά είναι διαφορετικά. Τρέχα γύρευε

 

[Άγιος]

Το να μην χτυπάς το headstock στον τοίχο καταλάθος είναι μέρος της εκμάθησης του οργάνου, με τον καιρό οι διαστάσεις του οργάνου εμπεδώνονται και σταματάς να το χτυπάς εδώ και εκεί. Καλό είναι τα παιδιά να αποκτήσουν αυτήν την ικανότητα με ένα φτηνό όργανο γιατί και τα ίδια θα το εκτιμήσουν αυτό κάποτε, έτσι και αλλιώς τι θα τα κάνετε τα όργανα, μαζί σας θα τα πάρετε

 

[Nicholas Chili]

Δεν είναι το τι θα σου ζητήσει μετά. Είναι το ότι θα θεωρήσει την καλή κιθάρα ως κάτι δεδομένο, και όχι κάτι που αποκτιέται με προσπάθεια. Μπορεί βέβαια εάν είναι καλός χαρακτήρας να μην το θεωρήσει δεδομένο, εδώ κάνεις 2-3 παιδιά, εσύ είσαι ο ίδιος και αυτά είναι διαφορετικά. Τρέχα γύρευε

Υπάρχει ένας αστερίσκος.
Ο αστερίσκος είναι το πόσο μόχθησε ο καθένας μέχρι να αποκτήσει κιθάρα. Ο δικός μου πατέρας πχ δεν είχε καμιά σχέση με τη μουσική δεν έπαιζε καποιο όργανο. Δεν είχε στην κατοχή του κιθάρες.
Συνεπώς για να μπορέσω να παίξω κιθάρα θα έπρεπε να μου αγοράσει.
Αντίστοιχα, θα μπορούσε να υπάρξει ενας άνθρωπος από πολύ φτωχή οικογένεια του οποιου ο πατέρας δεν θα είχε τη δυνατότητα να του αγοράσει κιθάρα και θα έπρεπε μόνος του να δουλέψει και να κάνει αιματηρές οικονομίες για να τα καταφέρει.
Στην προκειμένη περίπτωση που εμείς είμαστε οι πατεράδες, υπάρχουν ήδη κιθάρες στο σπίτι. Δεν βλέπω το λόγο να συμπεριφερθούμε στα παιδιά μας σαν να μην υπάρχουν κιθάρες στο σπίτι.
But that's just me.

 

[kpeyos]

Επόμενο νήμα: Γάτες και καναπέδες

 

[Shelter]

Αν οι γονείς σας είχαν 3 αυτοκίνητα καλά, ή δυο μεγάλα σπίτια, ή είχαν αγρούς θα τα θεωρούσατε δεδομένα?

Αν όχι τότε σας ανέθρεψαν σωστά.

Μεγάλωσα σε ένα σπιτι που ήταν γεματο μουσικά όργανα. Μεταξυ των οποίων 2 κιθάρες που ήταν μέσα στο παιδικο μου δωμάτιο. Εννοειται οτι καθε βράδυ τις πασπάτευα. Χαλάσε τίποτα? ποτέ. Γιατι με ειχαν μάθει. Στα 12 ξεκίνησα κιθάρα και στα 14 ο δασκαλος μου μου έδινε τη Ramirez του. Μιλάμε για ακριβό όργανο που κοστίζει οσο 3 LP custom ή ενα μικρο αυτοκίνητο στην εποχή του... αγχωνόμουν εγώ που την κράταγα όχι αυτός που μου την έδινε. Μάλιστα οταν του ειπα οτι δεν νιωθω καλά να κραταω αυτο το οργανο και μηπως να παιξω με μια Παναγή, μου ειπε οτι ηταν μέρος της εκπαιδευσής μου να μαθω να παιζω με τετοιο οργανο. Φυσικά το όργανο δεν έπαθε ποτέ τιποτα. Όταν πλησίαζα το διπλωμα και έπρεπε να παρω ενα καλο όργανο και δεν ειχα χρήμα, με βοήθησε ο πατέρας μου γιατι ήταν μεγάλο το ποσό. Την πήρα και μετά απο μερικά χρόνια του επέστρεψα τα χρήματα. Φυσικά δεν ήθελε να τα πάρει, αλλά εγώ τα έδωσα. Εννοείται οτι για οτιδήποτε άλλο δεν τους απασχόλησα ποτέ. Οι κιθάρες υπάρχουν ΟΛΕΣ και ειναι σε άριστη κατάσταση. Και της γιαγιάς μου που τότε ο παππούς ξηλώθηκε, και του πατέρα μου, και οι δικές μου και τα ακορντεον και τα πιάνα. Ετοιμα να περάσουν στον επόμενο αν το θελήσει. Για αυτό υπάρχουν.

Το αρχικο παραδειγμα στηριζεται πολυ περισσότερο απο άλλες επιλογές ζωής αλλά δεν αφορούν κανέναν. Απλά υπάρχουν και πιο σημαντικα πραγματα απο τα οργανα οσο ακριβα και να ειναι.

 

[manosx]

Ρε ας πιασει την κιθαρα ετσι οπως ειναι τα πραγματα, και ας του πεσει απο το μπαλκονι, σοβαρα μιλατε;






Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
το 2025 να ακους τραπ


Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες με το youtube ολη τη μέρα είσαι είκοσι χρονών αλλα οχι ροκας

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου σ’ έναν κοσμο σοσιαλμιντιασμενο θα ’σαι πάντα του instagram λαλακισμενο δίχως γκαζια, δίχως fender κι les paul

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου πιασε την κιθαρα να γλυκάνει το αυτι σου σου γιε μου, γιε μου, πώς πονώ

Γιε μου, είν’ στο spotify απάνθρωποι καλέ μου οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του καθε βλαμμενου και γελούν που εσυ ακους τα κομματια αυτα

Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεε μου, που δεν ξερεις να βαρας ουτε τη ΛΑ

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου σ’ έναν κοσμο σοσιαλμιντιασμενο θα ’σαι πάντα του instagram λαλακισμενο δίχως γκαζια, δίχως fender κι les paul

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου πιασε την κιθαρα να γλυκάνει το αυτι σου σου γιε μου, γιε μου, πώς πονώ

 

[Nekkon]

Ρε ας πιασει την κιθαρα ετσι οπως ειναι τα πραγματα, και ας του πεσει απο το μπαλκονι, σοβαρα μιλατε;






Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
το 2025 να ακους τραπ


Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες με το youtube ολη τη μέρα είσαι είκοσι χρονών αλλα οχι ροκας

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου σ’ έναν κοσμο σοσιαλμιντιασμενο θα ’σαι πάντα του instagram λαλακισμενο δίχως γκαζια, δίχως fender κι les paul

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου πιασε την κιθαρα να γλυκάνει το αυτι σου σου γιε μου, γιε μου, πώς πονώ

Γιε μου, είν’ στο spotify απάνθρωποι καλέ μου οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του καθε βλαμμενου και γελούν που εσυ ακους τα κομματια αυτα

Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεε μου, που δεν ξερεις να βαρας ουτε τη ΛΑ

Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου σ’ έναν κοσμο σοσιαλμιντιασμενο θα ’σαι πάντα του instagram λαλακισμενο δίχως γκαζια, δίχως fender κι les paul

Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου πιασε την κιθαρα να γλυκάνει το αυτι σου σου γιε μου, γιε μου, πώς πονώ

Με αυτό έκλαιγε ο Ωνάσης λένε

 

[bouzoukleri]

Να ξέρετε, υπάρχει κάποιος ανάμεσα σας, που αναρωτιέται αυτόματα :
Θα αφήνατε τους γονείς σας να παίξουν με την κιθάρα που έχετε;

 

[MGs]

Ουτέ το σκέφτηκα κάν,όταν ο γιός μου με ρώτησε αν μπορεί να δανειστεί την κιθάρα μου για να παίξει,ένα αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα που είχαμε πάει μαζί με την καλή μου και τα σκυλιά στην παραλία,με το χρυσαφί της θάλασσας να αντανακλά και να αποτυπώνει αυτές τις όμορφες οικογενειακές στιγμές.
"Θα ακολουθήσει τα χνάρια μου"της είπα όταν την πλησίασα.
"Ποιός"με ρώτησε καθώς έσκυβε να μαζέψει το μπαλάκι για τα σκυλιά.
"Ο μικρός,μόλις μου ζήτησε την κιθάρα για να παίξει"της απάντησα γεμάτος περιφάνεια.
"Μα εμείς αγάπη μου δέν έχουμε παιδία"μου απάντησε πετώντας το μπαλάκι στα σκυλιά για ακόμη μία φορά.

Η κιθάρα ήταν μιά όμορφη flamenco blanca,που είχα πάρει από ισπανία.