- Μηνύματα
- 3,887
- Πόντοι
- 2,098
εχεις δικιο Βασιλη.
Λεμε πανω κατω τα ιδια πραγματα
Σε ευχαριστω για την συνεισφορα σου.
Λεμε πανω κατω τα ιδια πραγματα
Σε ευχαριστω για την συνεισφορα σου.
bassbill είπε:Επαγγελματίας ντράμμερ δέν έιμαι, αλλά έκανα καριέρα σαν επαγγελματίας μουσικός (μπσίστας), για περίπου 20 χρόνια.
Το θεμα το βλέπω ως εξής.
Μουσικός δέν γίνεσαι επειδή ξυπνάς μια μέρα κ η μαμά σου σε γράφει στο ωδείο.
Η μουσική σε διαλέγει, δέν την διαλέγεις. Θέλω να πω, οτι ΔΕΝ μπορείς να κάνεις διαφορετικά! Η επιλογή ΚΑΙ στο επάγγελμα, το να σε επιλέξουν ανάμεσα απο τόοοσους άλλους επαγγελματίες μουσικούς, σε φέρνει στο να γίνεις επαγγελματίας. Τουλάχιστον αυτό έγινε με εμένα,που δέν ερχόμουνα απο οικογένεια επαγγελματιών μουσικών.
Τώρα υπαρχει κ αυτή η κατηγορία μουσικών, αυτοί δηλαδή που λόγω οικογενειακή παράδοσης μάθανε ένα όργανο για να βγάλουν μεροκάματο, και στην πλειονότητά τους είναι μουσικοί-διεκπεραιωτές όπως τους αποκαλώ εγώ, απλά δηλαδή "βγάζουν" την δουλειά με μέτριο αποτέλεσμα κ τίποτα παραπάνω απο αυτό.
Η δουλειά τώρα, για να γυρίσω ον-τόπικ, πέθανε, και ας πω κι αυτό, και πολύ καλά έκανε. Ίσως τώρα οι μουσικοί θυμηθούμε οτι η πραγματική μουσική δέν έχει να κάνει με τα Ελληνικά σκυλάδικα, Εθνικής οδού κ πολυτελείας, με τους ατάλαντους μαέστρους, τους κακόφωνους ψωνισμένους φιρμοτραγουδιστάδες και τις άφωνες κοκόνες, αλλά με την ουσία της τέχνης και της δημιουργίας όπως αυτή υπαρχει παντού στον κόσμο.
Δέν έχει να κάνει με τα 200 - 500 € μεροκάματο, αλλά με την γεμάτη ψυχή. Και ίσως αυτό μας βάλει σε ενα καλύτερο μουσικό μέλλον, γιατί το παρόν μας είναι μουσικά ξεπουλημένο όπως και οτιδηποτε άλλο σε τούτη την χώρα.
Θυμηθείτε οτι αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που για 25 χρόνια έζησε με τα χρήματα που έβγαλε απο αυτή την δουλειά.
Να πω οτι αισθάνομαι οτι πέταξα τα καλύτερα μουσικά μου χρόνια στα γουρούνια...
Η απαντηση λοιπόν στο ερώτημα του τόπικ, είναι πως κατα την γνώμη μου, ΔΕΝ αξίζει να δώσει κάποιος ούτε ώρα απο το ταλέντο με το οποίο τον προίκισε ο Θεός, ούτε ώρα απο τις ώρες που έστρωσε τον κ@λ@ του στην μελέτη, ούτε λεπτό απο την αξιοπρέπεια του στην βρωμιά των μαγαζιών στην Ελλάδα.
Άν καποιο παιδί φτάσει σε ψηλό επίπεδο και γίνει ας πούμε καθηγητής σε κάποια σχολή ή ωδείο, τότε πάλι επαγγελματίας ντράμμερ είναι.
Διαφορετικά, άς κάνει κάποιο άλλο επάγγελμα για την διαβίωσή του, και ας παίζει μουσική για την ψυχή του. Άν η μουσική τον διαλέξει, θα βγάλει και χρήματα απο αυτήν. Διαφορετικά απλά θα συμβάλλει στην μιζέρια και την κακομοιριά που φέρνουν οι συνεχόμενες ποιοτικές εκπτώσεις που συνεπάγεται η νοοτροπία του " κοιτάω μόνο πως θα βγάλω λεφτά" και όχι το με ενδιαφερει να παίζω-γράφω-απολαμβάνω-ακούω καλή μουσική...
My two cents...