Βαγγέλη, μεγάλη φωτιά άναψες χριστουγεννιάτικα... ;D
Άντεξα να διαβάσω μέχρι τη σελ 12! Ωραία τα λένε οι φίλοι νοιζάδες, καθένας από τη σκοπιά του βεβαίως.
Εγώ θα συνταχτώ με τους απαισιόδοξους της παρέας... :-\
Για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα, ένα γνωστό ανέκδοτο που κυκλοφορεί για εμάς τους κιθαρίστες:
-Τι διαφορά έχει μια πίτσα από έναν κιθαρίστα;
-Η πρώτη μπορεί να ταϊσει μια οικογένεια, ενώ ένας κιθαρίστας όχι!
Αν στο "κιθαρίστας" βάλεις πάσης φύσης μουσικό-πνευστό, κρουστό, έγχορδο , πάλι μέσα είσαι.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη λοιπόν, η μουσική μπορεί για τους πολλούς (υπάρχουν σαφώς και οι εξαιρέσεις) να προσφέρει -αν όχι τίποτα- ένα οικονομικό συμπλήρωμα μόνο, ένα χαρτζιλίκι-μέχρι εκεί, με την καμμία όμως βιοποριστική εξασφάλιση. Επομένως, η όποια επένδυση (σε χρήματα, χρόνια, θυσίες) για τη μουσική αξίζει κατ 'εμέ μόνο σε επίπεδο χόμπι- για να "φτιάχνεται" ο καθένας μας και να γουστάρει μ' αυτό που κάνει. Κάθε παραπάνω προσπάθεια με την ελπίδα της μεγάλης καριέρας -και χωρίς "καλλιτεχνικούς" συμβιβασμούς- είναι μάλλον όνειρο θερινής νυχτός...
Οι λίγοι (νομίζω) που τα καταφέρνουν να ζουν από τη μουσική, είναι ανεξαρτήτως ταλέντου και αξίας, απλά κ..λόφαρδοι που συνομώτισε το σύμπαν και είδαν φως στο τούνελ, παρά τις αντιξοότητες. Ειδικά στο Ελλάντα!
Συμπεραίνοντας: Παίχτε για την κ..λα σας και μόνο! Για τα άλλα, διαλέξτε διαφορετικό επάγγελμα (να τροφοδοτούμε και το ακριβό μας χόμπι...)! 8) 8)