otto## είπε:
Λάκη η "μονομανία" δε νομίζω ότι ειναι αυτό που θες να πεις. Έχω την αίσθηση ότι μονομανής ειναι ένας άνθρωπος που έχει ψύχωση και όχι αυτός που έχει "μανία με τον εαυτό του". Ψαξ' το και διορθωσέ με αν κάνω λάθος.
Τωρα το ειδα αυτό ;D
Κοίτα σίγουρα δεν χρησιμοποιώ τον όρο "Ιατρικά" , αλλα δεν εννοω μανία με τον εαυτό μου.
Αν π.χ. μου αρέσει/ ταιριάξει κάτι, "κολλαώ" σε αυτό, παραβλέπω άλλες , ενδεχομένως καλλιτερες, περιπτώσεις, το υποστηρίζω σθεναρά (κυρίως μέσα μου) , δεν το αλλάζω εύκολα (σχεδόν ΠΟΤΕ-εκτός αν αναγκαστώ από εξωτερικούς παράγοντες) (η τυχόν αλλαγή π.χ της πρωινής μου ρουτίνας (που ναι δεν ειμαι εύκολος ;D) μπορεί εύκολα να διαταράξει , με όποια συνέπεια, το υπόλοιπο της μέρας μου κ.λ.π.
Παράδειγμα .
Μια φορά ένα προγραμματισμένο ραντεβού μου , τελείωσε αργότερα από το προβλεπόμενο......κανα 10λεπτο.
Αυτό είχε συνέπεια να πάνε , όλες οι άλλες υποχρεώσεις μου πίσω.....κατά 10 λεπτα.
ΜΙΑ ΑΣΤΕΙΑ χρονική απόκλιση από το προγραμμα μου, με εξάντλησε , δεν χάρηκα την προπονηση που ακολουθησε, είχα το "άγχος " να καλυφω το ....10λεπτο......δεν απόλαυσα την επόμενη δραστηριότητά μου.....λόγω ...του 10λεπτου κ.ο.κ.
ΦΥΣΙΚΑ είχα επίγνωση....ότι ΜΑΛΑΚΙΖΟΜΑΙ.....αλλά still..... ;D ;D ;D ;D
Υ.Γ.
Τι να σου πω, ότι βέθηκα σε ένα μέρος μια φορά για 2 εβδομάδες για μια δουλεια.
Την Τρίτη μερα βρήκα ένα μαγαζι που έκανε γεμιστα με ρυζι (μαγειρείο)....τις 2 προηγούμενες (ημέρες) δεν μου άρεσε ιδιαιτερα το φαγητό.
¨Οταν βρήκα λοιπόν τα γεμιστα (με ρυζι-εχει σημασια ;D), και μεχρι να φυγω από εκεί.....για 2 εβδομάδες....έτρωγα γεμιστα με ρυζι εκει ;D ;D ;D
Είμαι ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΟΣ , τι να κάνουμε! ;D ;D ;D ;D
Υ.Γ. 2 Στα πρωτα χρόνια της Δικηγορίας μου ειχα τρομερό άγχος.
Επωμιζόμουν ΟΛΟ το ψυχολογικό βάρος μιας υπόθεσης, με συνέπειες δύσκολες (δεν κοιμόμουν, είχα το μυαλό μου καρφωμένο στην υπόθεση και πουθενά αλλου κ.τ.λ.-και όχι τεχνοκρατικά- ό,τι γινόταν νομικά , το έκανα δεν τίθεται τέτοιο θεμα).
Όταν κατάλαβα ότι ΔΕΝ γίνεται έτσι,.....και αν το συνεχίζω θα με καταστρέψω.....εκει μου γύρισε και το άλλαξα.
Εδω κολλάει ίσως η υπερβολική αγάπη για τον ευατό μου, που ΔΕΝ θα επέτρεπα σε κανέναν ή κάτι (κατάσταση) να μου κάνει κακο.