Άβυσσος η ψυχη του ανθρωπου ή .......Καλλιτέχνες;

  • Thread starter Thread starter LK
  • Start date Start date
  • Last post Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
  • Απαντήσεις Απαντήσεις: Απαντήσεις 114
  • Εμφανίσεις Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 10K
LK είπε:
εν έτει 2017, και όταν πλέον ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ απενοχοποιήθηκαν οι επισκέψεις σε Ιατρούς Ψυχικής Υγείας/ ή Ψυχολόγους,
Ποιος το λέει αυτό; Οι έρευνες λένε ότι η κατάθλιψη στο σύγχρονο κόσμο "θερίζει" ενώ η αντίστοιχη πληροφόρηση άρα και αντιμετώπιση είναι σε νηπιακά στάδια σε σχέση με το μέγεθος της επιδημίας. Με άλλα λόγια, όπως και όλες οι ψυχικές παθήσεις, η κατάθλιψη είναι ακόμα τεράστιο taboo.

Άλλο που οι κυρίες της καλής κοινωνίας ανά την υφήλιο, δε θεωρούν τον εαυτό τους άξιο μέλος του τζετσετ αν δεν έχουν τον θεραπευτή τους, τον οποίο πληρώνουν αδρά μια φορά την εβδομάδα για να του λένε πως το κανίς έχει παχύνει και το μπότοξ δεν έπιασε.

 
LK είπε:
Από την άλλη, εν έτει 2017, και όταν πλέον ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ απενοχοποιήθηκαν οι επισκέψεις σε Ιατρούς Ψυχικής Υγείας/ ή Ψυχολόγους, εξακολουθεί να μου φαίνεται περίεργο, (ειδικά σε αυτούς τους κύκλους) να μην υπάρχει παρότρυνση η ενθάρρυνση , όταν υπάρχει έστω και υποψία (ναι,  έστω για  ψύλλου πήδημα) να επισκεφτούν εναν ειδικό.
Πρέπει να λάβεις υπ' όψιν σου κάτι πολύ σοβαρό : ότι οι περισσότερες από τις νοητικές τάσεις που οδηγούν έναν άνθρωπο στη (μία ή άλλη) καταστροφή, θεωρούνται ως αυτοδικαίως έγκυρες από τους σύγχρονους ψυχολόγους. Εκατό "ειδικοί" να ήταν κοντά του, δεν θα έβλεπαν (στις περισσότερες περιπτώσεις) κάτι που αυτός θα ήθελε να κρύψει.

 
Jazzjoker είπε:
Ποιος το λέει αυτό; Οι έρευνες λένε ότι η κατάθλιψη στο σύγχρονο κόσμο "θερίζει" ενώ η αντίστοιχη πληροφόρηση άρα και αντιμετώπιση είναι σε νηπιακά στάδια σε σχέση με το μέγεθος της επιδημίας. Με άλλα λόγια, όπως και όλες οι ψυχικές παθήσεις, η κατάθλιψη είναι ακόμα τεράστιο taboo.

Άλλο που οι κυρίες της καλής κοινωνίας ανά την υφήλιο, δε θεωρούν τον εαυτό τους άξιο μέλος του τζετσετ αν δεν έχουν τον θεραπευτή τους, τον οποίο πληρώνουν αδρά μια φορά την εβδομάδα για να του λένε πως το κανίς έχει παχύνει και το μπότοξ δεν έπιασε.
Σπύρο, δεν ξέρω αν είναι tabboο ακόμα.

Στην καθημερηνότητά μου τουλάχιστον βλέπω πως ο κόσμος δεν δυσκολεύεται να επισκευτει Ψυχολόγο/Ψυχίατρο, όπως στο παρελθόν..

 
trolley είπε:
Πρέπει να λάβεις υπ' όψιν σου κάτι πολύ σοβαρό : ότι οι περισσότερες από τις νοητικές τάσεις που οδηγούν έναν άνθρωπο στη (μία ή άλλη) καταστροφή, θεωρούνται ως αυτοδικαίως έγκυρες από τους σύγχρονους ψυχολόγους. Εκατό "ειδικοί" να ήταν κοντά του, δεν θα έβλεπαν (στις περισσότερες περιπτώσεις) κάτι που αυτός θα ήθελε να κρύψει.
Δεν το ξέρω.

Αυτό είναι "τεχνικό/επιστημονικό" θέμα.

Αν μπορεί κάποιος να ¨κρυφτεί" και να "¨ξεγελάσει" κάποιον ειδικό και μάλιστα σε διάρκεια, είναι ένα ζήτημα σοβαρο.

 
LK είπε:
Στην καθημερηνότητά μου τουλάχιστον βλέπω πως ο κόσμος δεν δυσκολεύεται να επισκευτει Ψυχολόγο/Ψυχίατρο, όπως στο παρελθόν..
Έχουν γίνει βήματα σε σχέση με το παρελθόν οπωσδήποτε. Αλλά έχει αυξηθεί δραματικά και η συχνότητα της νόσου. Το συμπέρασμα είναι ότι τα βήματα δεν είναι αρκετά σε σχέση με την αύξηση.

Το βασικό πρόβλημα, όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι ότι ακόμα και το περιβάλλον να είναι υποστηρικτικό, η τάση του καταθλιπτικού είναι να μην παραδέχεται ότι πάσχει και να κρύβεται.

Σκέψου ότι για τον δυτικό κόσμο, ο μέσος όρος αναζήτησης βοήθειας του πάσχοντος από τη στιγμή της εκδήλωσης της ασθένειας είναι 10 χρόνια.

 
Jazzjoker είπε:
Αλλά έχει αυξηθεί δραματικά και η συχνότητα της νόσου.
Λογικό, δεν νομιζω να χρειάζεται να αναπτύξουμε το γιατί, είναι προφανές.

Σκέψου ότι για τον δυτικό κόσμο, ο μέσος όρος αναζήτησης βοήθειας του πάσχοντος από τη στιγμή της εκδήλωσης της ασθένειας είναι 10 χρόνια.
Και αυτό λογικό μου φαίνεται.

Η όποια ψυχική νόσος, δεν λειτουργεί , όπως ο πονόδοντος....ή όποια άλλη παθολογική.

Θελει χρόνο και δουλειά (αυτοκριτική) για να καταλάβει κάποιος (ακόμα και ο ίδιος) ότι πάσχει.

 
LK είπε:
Δεν το ξέρω.

Αυτό είναι "τεχνικό/επιστημονικό" θέμα.

Αν μπορεί κάποιος να ¨κρυφτεί" και να "¨ξεγελάσει" κάποιον ειδικό και μάλιστα σε διάρκεια, είναι ένα ζήτημα σοβαρο.
O Ted Bundy, κατά συρροή δολοφόνος γυναικών, έχει πει σε συνέντευξη ότι έχει επίγνωση πως ένα από τα πράγματα που διαμόρφωσαν την εγκληματική του προσωπικότητα ήταν η αγάπη του για την απόλαυση πορνογραφίας. Παρ'ότι το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό (η λατρεία για την πορνογραφία) είναι παρόν στο προφίλ σχεδόν όλων των κατά συρροή δολοφόνων στο Δυτικό Κόσμο, ειδικά στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα (όπου η δημιουργία τέτοιων προφίλ άρχισε να γίνεται μεθοδικά), έχεις εσύ ακούσει κανέναν να μιλά για τη πορνογραφία σα να είναι κάτι άλλο από fun;

Αυτό σου έγραψα, ότι η Δυτική Ιατρική (δηλαδή, αυτή που γνωρίζουμε, χωρίς να μπλέκουμε με Ασιατικής προέλευσης θεωρήσεις ζωής) θεωρεί ως φυσικά φαινόμενα διάφορες νοητικές διαθέσεις και συνήθειες, όταν μάλλον δεν είναι.

 
@Nikolas

Νικόλα, όπως είπα και παραπάνω, ούτε στατιστικές διάβασα ούτε το αμφισβητώ. (ότι μπορεί να είναι ταμπού).

Απλά λέω ότι νομίζω πως δεν είναι . Αν είναι, κακώς είναι.

@ trolley

Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, αλλά ναι,

Το να σου αρέσει η πορνογραφία, δεν σημαίνει ότι θα γίνεις κατά συρροή δολοφόνος, και καλά κάνει και δεν το δέχεται η σύγχρονη ψυχιατρική (ή η σύγχρονη εγκληματολογία).

Δεν μπορώ να πιστέψω όμως ότι αν τύχαινε να «εξετάσει» κάποιος «ειδικός» αυτόν τον Bundy (ακόμα και πριν διαπράξει έναν φόνο) , δεν θα διαπίστωνε κάποια αποκλίνουσα συμπεριφορά (και όχι βέβαια γιατί του άρεζε η πορνογραφία)

 
Εχω ατομο κοντινο στην οικογενεια μου με (μανιο) καταθλιψη και βιωνω συχνα τι εστι βερυκοκο.Ειναι μια κατασταση για τον ασθενη ΜΗ ΙΑΣΙΜΗ!Μπορει με την καταλληλη αγωγη να παραμεινει σε  καταστολη αλλα το τερας ειναι εκει...και περιμενει τη ΜΙΑ φορα που δε θα παρεις τα φαρμακα σου γιατι θα νομιζεις οτι "οκ παει περασε" για να σε φαει...παλι!Η φαρμακευτικη αγωγη συνηθως ΔΕΝ εμποδιζει την εξελιξη της νοσσου απλα την επιβραδυνει...το λιγο η πολυ εξαρταται απο πολλους παραγοντες.Δε φταιει κανενας για ολο αυτο...συνηθως ειναι κληρονομικο...κακο dna...υπαρχει εκει και μεχρι να εκδηλωθει πρωτη φορα ειναι ολα οκ και δεν μπορεις καν να ξερεις οτι υπαρχει...μπορει η αιτια να εκδηλωθει να ειναι καποιο συμβαν η καποια κατασταση μπορει και να μην υπαρχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΙΤΙΑ.Οποια κακη σκεψη και να εχει ο ασθενης αν με καποιο τροπο τη διωξεις...θα ερθει αλλη...και αλλη...και αλλη...ειναι σαν απειρες κουρτινες η μια πισω απο την αλλη οπως μας ειχε πει ο γιατρος.Αν ειναι πραγματι αυτοκτονια του Cornell δε νομιζω οτι μπορουν να γινουν πολλες αναλυσεις.Οτι υλικο αγαθο και δοξα και να ειχε...οι κουρτινες ειπαμε ειναι απειρες...ολα αυτα (απο το τιποτα στο τα παντα και μετα ξανα στο τιποτα και μετα ξανα στο τα παντα...αναλογα αν εισαι μπροστα σε μια καμερα η on stage η...μονος σου!!!) ειναι "ταρακουνηματα" και οταν απο κατω υπαρχει κατακαθι...δεν "ταρακουνας".Το χειροτερο απ ολα ειναι οτι η εξελιξη της επιστημης σε αυτα τα θεματα ειναι ακομα σε βρεφικο σταδιο...αν οντως μπορει κανεις να φτιαξει ενα μπρατσο που εχει "στριψει"...

 
Έχοντας περάσει σχετικά βαριάς μορφής κατάθλιψη - πριν από 23 χρόνια αλλά θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια - μπορώ να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα των JJ και SF. Η διάγνωση και η ίαση της συγκεκριμένης ασθένειας/διαταραχής, πολύ συχνά δεν είναι ούτε γρήγορη ούτε εύκολη.

Προσωπικά μου πήρε ένα χρόνο - κατά τον οποίο έμεινα κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι (εντελώς όμως, έβγαινα μόνο για τσιγάρα) κοιτώντας το ταβάνι ή βλέποντας τηλεόραση - για να συνειδητοποιήσω ότι είναι κάτι που δεν μπορώ να διαχειριστώ μόνος μου και να απευθυνθώ σε ειδικό. Και είχα όλη την υποστήριξη του κόσμου, από γονείς, φίλους κ.λπ., ενώ δεν υπήρχε  οικονομικό θέμα.

Αυτό που θυμάμαι ιδιαίτερα έντονα ήταν ότι ο "πόνος" του λεγόμενου ψυχικού οργάνου έμοιαζε εντυπωσιακά με έντονο σωματικό πόνο, κάτι που όταν το είπα στην ψυχίατρο/ψυχαναλύτρια που - τελικά - πήγα, έλαβα την απάντηση, "ναι, φυσικά, γιατί σου κάνει εντύπωση;".

Η όλη διαδικασία της "ίάσης" πήρε μια 4ετία. Ίσως να διαρκούσε λιγότερο αν ξεκόλλαγα από την έπαρση και την ξερολίαση της, τότε, ηλικίας και διευκόλυνα τη γιατρό να κάνει τη δουλειά της.

Δεν ξέρω αν συνεισέφερα καθόλου στη συζήτηση, απλά ήθελα να δώσω και την άποψη της άλλης πλευράς, αυτής του καταθλιπτικού.

 
Από σεβασμό στον καλλιτέχνη αλλά και αυτο το πολύ δύσκολο θέμα, θα πω ενα πράγμα που πιστευω μονο, παρακολουθώντας αυτη τη στιγμή που μιλάμε ειδικό για ορισμενα προσωπικά μου θέματα ηπιοτερης μορφής.

Το πιο δύσκολο πράγμα ειναι να καταλάβεις οτι θελεις βοήθεια και να τη ζητήσεις, είτε απο έναν ειδικό, είτε απο έναν δικό σου άνθρωπο για αρχή.

Ο Cornell ειχε ενα βάρος στην ψυχή του και τον νίκησε εν τελει. Ναι ειναι άβυσσος, η οποια τον κατάπιε τελικά. Ποιος ξερει απο ποτε βασανίζεται και ποσο δύσκολο ήταν, ώστε η αγάπη της οικογένειας και του κόσμου να μην φτάνει.

Κρίμα για τον ιδιο που δεν άντεξε αλλο, παλεύοντας μόνος του με κατι πολυ σκοτεινό και δυο φορες κρίμα για τη γυναίκα και τα μικρά παιδια του.

 
Haris είπε:
Προσωπικά μου πήρε ένα χρόνο - κατά τον οποίο έμεινα κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι (εντελώς όμως, έβγαινα μόνο για τσιγάρα) κοιτώντας το ταβάνι ή βλέποντας τηλεόραση -
Αυτό δεν μου λέει κάτι.

Αν σε "διασκέδαζε" (προφανώς δεν σε διασκέδαζε) δεν το θεωρώ κακό.

Θα μπορούσες κατ'΄αντιστοιχία  να είσαι συνέχεια έξω και να κοιτάς  κάτι άλλο.

Αυτό που θυμάμαι ιδιαίτερα έντονα ήταν ότι ο "πόνος" του λεγόμενου ψυχικού οργάνου έμοιαζε εντυπωσιακά με έντονο σωματικό πόνο, κάτι που όταν το είπα στην ψυχίατρο/ψυχαναλύτρια που - τελικά - πήγα, έλαβα την απάντηση, "ναι, φυσικά, γιατί σου κάνει εντύπωση;".
Αντιθέτως αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον

Πόνος; Εντοπισμένος; Αφηρημένος;

 
Και  μιας και ξέφυγε η κουβέντα (και καλά έκανε-αφορμή ήταν η αυτοκτονία του μουσικού).

Προσωπικά είμαι μονομανής και μονόχνοτος, υποχόνδριος, μου αρέσει να περνάω πολλές ώρες μόνος μου…….…….+άπειρο πολλά άλλα (έχω δε δει τόσο πορνό-που λέγαμε με τον trolley- που θα μπορούσα να είχα ξεκληρίσει μια ολόκληρη κωμόπολη ;D ;D ;D) .

Ξέρω ότι αυτές και άλλες συμπεριφορές μου είναι αποκλίνουσες και σίγουρα υπάρχει δόκιμος ορολογία στην ψυχιατρική ή την  ψυχολογία ….να τις περιγράψει.

Από τη στιγμή, που εγώ είμαι άνετος με τις «ιδιοτροπίες μου» αυτές, οι οποίες πολύ με διασκεδάζουν, και με την βεβαιότητα ότι δεν θα πείραζα πότε κάποιον άλλο (δεν το έχω κάνει 42 χρόνια- δεν νομίζω να αρχίσω τώρα να μοιράζω «μπουκέτα» ;D ;D  και φυσικά ούτε εμένα (που με πολυαγαπάω) , μπορώ να  πω με ευκολία ότι δεν είμαι  ψυχικά υγιής αλλά ούτε και  δυστυχισμένος. 

 
Ολα αυτα μπορει να εχουν σταδια εξελιξης και να λειτουργουν αθροιστικα.Επισης η καθε περπτωση ασθενη ειναι διαφορετικη.Αλλος εχει μανιοκαταθληψη με βιαιη συμπεριφορα μονο προς τριτους αλλοι εχουν μονο αυτοκτονικες τασεις αλλοι και τα δυο.Ολα παιζουν!Καποιος ας πουμε που βλεπει τσοντα 24/7 και την εχει ξελαστιχωσει λογικα δεν ειναι ο τυπος που βρισκεται συνεχως σε σχεση η που εχει εντονη σεξουαλικη ζωη...μετα αν το παει παραπισω...αναρωτιεται γιατι να μου  συμβαινει αυτο;Και οσο ψαχουλευει παραπισω και ψαχνει για φιδια....ε στο τελος τα βρισκει κιολλας.Επισης το να κατσει καποιος να δει τσοντα ειναι κατι που θα το κανει ΚΡΥΦΑ...ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ...ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.Δε βλαπτεις κανεναν ετσι(σε πρωτη φαση) αλλα ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΡΟ τοτε οσο χρονο αφιερωνεις κλεισμενος στον εαυτο σου και μεσα στους 4 τοιχους ειτε για να δεις τσοντα ειτε για εξασκηση στην κιθαρα ειτε παιζοντας ηλεκτρονικα...ολη μερα FB Aη Νοιζ.gr ξερω γω :-)  ...ε...τοσος χρονος αφαιρειται απο το ποσο εισαι εξω απο τους 4 τοιχους και συναναστρεφεσαι με αλλους και να κοινωνικοποιεισαι(οσο πιο πολυ συναναστρεφεσαι τοσο πιο πολυ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ μοιραζεσαι τα συναισθηματα σου αρα να πετας-μοιραζεις το βαρος απο μεσα σου ) αρα τοσο λιγοτερες και οι πιθανοτητες να αλλαξει και το status στο οποιο βρισκεσαι!!!!Δε σημαινει οτι οποιος βλεπει τσοντα η κανει κατι αλλο αυτοματως αυριο θα βγει να μας ξεκανει η θα αυτοκτονησει...αν ομως ολοι οσοι τελικα κατεληξαν να κανουν κατι τετοιο ειχαν τετοιου ειδους κοινα χαρακτηριστικα τοτε θα πρεπει να λαμβανεται υπ οψη και να ελεγχεται απο την επιστημη...καθως και απο τον ιδιο μας τον εαυτο οταν καταλαβουμε οτι κατι δεν παει καλα.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ...ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ...ΒΓΕΙΤΕ ΩΞΩ ΩΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!

 
LK είπε:
Και  μιας και ξέφυγε η κουβέντα (και καλά έκανε-αφορμή ήταν η αυτοκτονία του μουσικού).

Προσωπικά είμαι μονομανής και μονόχνοτος, υποχόνδριος, μου αρέσει να περνάω πολλές ώρες μόνος μου…….…….+άπειρο πολλά άλλα (έχω δε δει τόσο πορνό-που λέγαμε με τον trolley- που θα μπορούσα να είχα ξεκληρίσει μια ολόκληρη κωμόπολη ;D ;D ;D) .

Ξέρω ότι αυτές και άλλες συμπεριφορές μου είναι αποκλίνουσες και σίγουρα υπάρχει δόκιμος ορολογία στην ψυχιατρική ή την  ψυχολογία ….να τις περιγράψει.

Από τη στιγμή, που εγώ είμαι άνετος με τις «ιδιοτροπίες μου» αυτές, οι οποίες πολύ με διασκεδάζουν, και με την βεβαιότητα ότι δεν θα πείραζα πότε κάποιον άλλο (δεν το έχω κάνει 42 χρόνια- δεν νομίζω να αρχίσω τώρα να μοιράζω «μπουκέτα» ;D ;D  και φυσικά ούτε εμένα (που με πολυαγαπάω) , μπορώ να  πω με ευκολία ότι δεν είμαι  ψυχικά υγιής αλλά ούτε και  δυστυχισμένος.
Λάκη η "μονομανία" δε νομίζω ότι ειναι αυτό που θες να πεις. Έχω την αίσθηση ότι μονομανής ειναι ένας άνθρωπος που έχει ψύχωση και όχι αυτός που έχει "μανία με τον εαυτό του". Ψαξ' το και διορθωσέ με αν κάνω λάθος.

Στα της κατάθλιψης τώρα, όσα ειπώθηκαν ειναι σωστά και δυστυχώς μόνο απλό δεν ειναι το θέμα. Δύο παρατηρήσεις και από εμενα. Πρώτον, τα χρήματα/οικονομική επιφάνεια δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα. Δυστυχώς αυτά τα πράματα δεν ξεπερνιόνται με μια εγχείρηση ή μια μίνι αγωγή. Δηλαδή και στον καλύτερο γιατρό να πας, κανείς δε σου εγγυάται ότι θα σε κάνει καλά. Ειναι πολύ συνθετο πράμα, όπως ειπώθηκε. Αντιθέτως ένας φτωχός άνθρωπος που όμως έχει ουσιαστική στήριξη από τους δικούς του ανθρώπους έχει μεγαλύτερες πιθανότητες ίασης.

Δεύτερον το θέμα τον καλλιτεχνών/τζετ σετ και λοιπών έχει μια έξτρα παράμετρο που ειναι η κατάχρηση ουσιών. Ακριβώς επειδη η οικονομική/κοινωνική τους κατάσταση τους το επιτρέπει έρχονται σε επαφη με ναρκωτικα κλπ. Αν δεν κάνω λάθος ο Κρις Κορνέλ ειχε και θέμα αλκοολισμού. Η χρήση ουσιών λοιπών, πράγμα που όντως μπορεί να γινεται για να ξεπεραστεί και το θέμα της κατάθλιψης, ειναι πολυ επιβαρυντικός παράγοντας.

 
LK είπε:
Από τη στιγμή, που εγώ είμαι άνετος με τις «ιδιοτροπίες μου» αυτές, οι οποίες πολύ με διασκεδάζουν, και με την βεβαιότητα ότι δεν θα πείραζα πότε κάποιον άλλο (δεν το έχω κάνει 42 χρόνια- δεν νομίζω να αρχίσω τώρα να μοιράζω «μπουκέτα» ;D ;D  και φυσικά ούτε εμένα (που με πολυαγαπάω) , μπορώ να  πω με ευκολία ότι δεν είμαι  ψυχικά υγιής αλλά ούτε και  δυστυχισμένος.
Όλο αυτό θα μπορούσα να το έχω υπογράψει εγώ, αλλά και ένας φίλος μου ο οποίος σου μοιάζει (όχι φυσιογνωμικά) πολύ. Όχι τυχαία, είμαστε και οι τρεις (ή είμασταν) φωτογράφοι, γουστάρουμε μουσική και το ωραίο. Δεν είμαι βέβαιος ότι δεν είμαστε υποψήφιοι για αυτοκτονία, αλλά όμορφη όμως, όχι ξεφτύλικη με ασπιρίνες και τέτοια, αν μας την παρασπάσουν.

ΒΓΕΙΤΕ ΩΞΩ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!
Βγείτε εσείς, να βλέπετε βλαμμένες ελληνίδες, να πίνετε μπόμπες χρυσά πληρωμένες, να ακούτε μουσικές για 14χρονα από ηχεία για κουφούς και να κινδυνεύετε να σας πατήσει το τραμ, λαίμαι.

;D ;D

 
Αν πιάσουμε το θέμα της τσόντας θα πάει πολύ μακριά η βαλίτσα. Δηλαδή στην εποχή του ίντερνετ, πιο πιθανό είναι να βρεις ύποπτες για ψυχική διαταραχή συμπεριφορές σε δείγμα ανδρών που δε βλέπουν τσόντες, παρά σε αυτούς που βλέπουν.

Κατά τ' άλλα και περί αυτών που γράφει ο Λάκης για τον εαυτό του, παραθέτω τη γνωστή ρήση του Καρλ Γιουνγκ "Φέρτε μου έναν φυσιολογικό να τον θεραπεύσω".

Αλλά μια που εξερευνούμε τα όρια της παθολογίας στις ψυχικές διαταραχές, ο γενικός κανόνας είναι ότι η κατάσταση αρχίζει να θεωρείται παθολογική όταν οι όποιες συμπεριφορές/συνήθειες/συμπτώματα εμποδίζουν τον άνθρωπο από το να ζήσει μια τυπική ζωή. Εν ολίγοις του είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατο να εργασθεί, δεν μπορεί να συνάψει ερωτικές σχέσεις, δεν μπορεί να βγει απ' το σπίτι του, δεν μπορεί να κοινονικοποιηθεί κλπ. Και όλα αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 
trolley είπε:
Δεν είμαι βέβαιος ότι δεν είμαστε υποψήφιοι για αυτοκτονία, αλλά όμορφη όμως, όχι ξεφτύλικη με ασπιρίνες και τέτοια, αν μας την παρασπάσουν.
Ενδιαφέρον, πάντα είχα την απορία σχετικά με το ποιον τρόπο επιλέγει κάποιος να αυτοκτονήσει. Στην προκειμένη περίπτωση γιατί αποφάσισε να κρεμαστεί και όχι π.χ. να πέσει από το μπαλκόνι ή να πάει από υπερβολική δόση.
 
Φιλε trolley δεν εννουσα αυτο ακριβως(και τα ψιλοσιχαινομαι και γω ολα αυτα)...αλλα τωρα που το σκεφτομαι αυτοι πρεπει να εχουν λιγοτερες πιθανοτητες να τιναξουν τα πεταλα απο καποιον που ειναι ολη μερα μεσα μονος του...

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top