Σε συνέχεια του ποστ που έκανε ο Yameth:
Εχω παίξει δυο φορές σε φεστιβάλ της ΚΝΕ (την πρώτη ήμουν 15 περίπου και μας δείρανε επί σκηνής, στο Χαλάνδρι), τη δεύτερη που επέμενε το συγκρότημα μου να πάμε γιατί "κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα" και είχαμε κάνει δίσκο, είχαν θυμάμαι ένα τεράτσιο μαυροπίνακα, όπου πήγαιναν οι καλλιτέχνες και έγραφαν ό,τι ήθελε ο καθένας - ένα μήνυμα, ένα σύνθημα κάτι, σαν πελώριο γκράφιτι.
Πήγα λοιπόν και έγραψα "Να μην εμπιστεύεστε αυτούς που ζητούν πρίν απ' όλα την εμπιστοσύνη σας". Μετά τη συναυλία, μας είχαν καλέσει για συνέντευξη στον ρ/σ 902, ο παραγωγός ήταν μάλιστα πρώην συμμαθητής μου. Η συν/ξη θα ηχογραφούταν και μετά θα έβγαινε κονσέρβα, φοβόντουσαν να την κάνουν ζωντανή ή ίσως έτσι είχαν το σύστημα - να περνούν όλα από έγκριση;
Όταν τελικά μεταδόθηκε, διαπιστώσαμε ότι μας είχαν πετσοκόψει τις κουβέντες. Η απάντησή μου στην ερώτηση του παραγωγού αν συμφωνούμε με την εκπομπή του Σαββόπουλου "Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι" στην τηλεόραση της εποχής, είχε εξαφανιστεί - είχα απαντήσει ότι "το ζητούμενο δεν είναι περισσότερο ελληνικό, αλλά περισσότερο ποιοτικό τραγούδι. Η ηλιθιότητα δεν γνωρίζει σύνορα".
;D
Δεν περάσαμε ξανά ούτε απ' έξω από φεστιβάλ τους.
Σε φεστιβάλ Πασόκ έχω παίξει μια φορά - άσχημη εμπειρία, κυρίως λόγω της επιτηδευμένης "πολυφωνίας" να υπάρχουν τόσα πολλά ετερόκλητα σχήματα στην ίδια σκηνή.
Ακόμη, έχω εμφανιστεί στο Tele City (μέγα λάθος με τους φίλους μου ακόμη γελάμε όταν είπα στη δημοσιογράφο ότι "αν δεν συμφωνεί ΈΝΑΣ στο γκρουπ με κάτι, απλά δεν το κάνουμε, στην τέχνη δεν υπάρχει δημοκρατία και αρχή της πλειοψηφίας " και εκείνη μου απάντησε "και πολυ΄καλά κάνει!"
;D
Σόρι αν βγήκε (πάλι
![Wink ;) ;)](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f609.png)
"πολιτικό" το ποστ μου. Η ιδέα είναι για να δείξω ότι όλοι μπορεί να τα κάνουμε όλα, μέχρι να στίψει λίγο το μυαλό μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι αντίστοιχα σημαντικό είναι και το να ΜΗΝ κάνεις πράγματα.
Χαίρομαι πολύ λοιπόν, όταν βλέπω καλλιτέχνες που εκτιμάω, όπως ο Αγγελάκας, ο Ζάικος, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Σπύρος Γραμμένος κλπ να ΜΗΝ βγαίνουν στα mainstream media, ακόμη κι αν είναι για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Αλλά πλέον ξέρω ότι είναι σημαντικό να μπορείς να λες όχι στα πράγματα με τα οποία διαφωνείς αξιακά.
Έχω φύγει από δουλειά σε liveάδικο στο Μαρούσι, όταν ο μαγαζάτορας άρχισε τα "συνέλληνα" και τα "να τους βάλουμε στη βουλή να ρίξουν σφαλιάρες". Απλά μάζεψα το σκούφο μου και σηκώθηκα κι έφυγα, εξηγώντας του φυσικά και για ποιο λόγο. Η έκπληξή του ήταν μεγαλύτρεη από το θράσος μου και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Κι ας μην είχα να φάω εκείνη την εποχή.