trolley

Η επιθυμία σου για κάτι καλό είναι τόσο μεγάλη που... πραγματικά αισθάνομαι άσχημα να απαντώ παριστάνοντας τον ρεαλιστή... αλλά είναι δυστυχώς αλήθεια ότι τα νούμερα δε βγαίνουν.

Δεν το εννοούσα απαξιωτικά καθόλου (παρ' ότι δε συμφωνώ ότι καλύπτει και τους δύο χώρους, αντίθετα νομίζω ότι δεν τους καλύπτει επαρκώς), άλλωστε και εγώ αυτό διάβαζα για πολλά χρόνια. Το εννοούσα στο στυλ "ακόμη και αυτό το επιτυχημένο περιοδικό, δεν θα ήταν ίσως βιώσιμο αν αναφερόταν μόνο στη μουσική, αντίθετα χρειαζόταν πάντα και το κοινό του hi-fi για να επιβιώνει διαφημιστικά", το οποίο είναι άλλος ένας τρόπος να πεις ότι όντως δεν υπάρχουν αρκετοί μουσικόφιλοι. Μάλιστα - δεν ξέρω αν το έχεις υπ' όψιν σου - είχαν υπάρξει εισηγήσεις από τους συνεργάτες του περιοδικού για αυτονόμηση της μουσικής ύλης, δηλ. για τη δημιουργία δύο περιοδικών - όμως δεν έγινε ποτέ.

Μία γνώμη και από εμένα: το "περιοδικό" που ζητείται στο πρώτο ποστ δεν είναι μουσικό περιοδικό, αλλά περιοδικό για μουσικούς. Θα πει κάποιος "και τι μας το λες;". Σας το λέω, ακριβώς για να υπογραμμίσω ότι ζητάμε ένα περιοδικό για μουσικούς, σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει καν περιοδικό για τη μουσική, το οποίο δεν υπάρχει διότι το ενδιαφέρον για τη μουσική είναι σχεδόν μηδενικό. Αν αναζητήσετε, θα βρείτε ότι (ειδικά πριν το ίντερνετ) υπήρχαν δεκάδες παρόμοια έγκυρα περιοδικά και στις ΗΠΑ και στην Αγγλία, τα οποία πληροφορούσαν για μουσικά θέματα από κλασσική μουσική μέχρι ακραίο σκληροπυρηνικό πανκ. Στην Ελλάδα, το μόνο περιοδικό που θυμάμαι να έχει τέτοιο προσανατολισμό ήταν το "Ποπ και Ροκ" (του Πετρίδη βέβαια), και αυτό έπαψε να είναι βιώσιμο και χάθηκε πριν πολλά-πολλά χρόνια. Ο "Ήχος" παλινωδούσε πάντα ανάμεσα στο Hi-Fi και τη μουσική (άσε που πριν λίγες μέρες πηγα να το πάρω - 12 του μήνα - και ακόμη δεν είχε βγει). Οπότε, κατανοείτε φαντάζομαι την αντίφαση: αν δεν υπάρχουν αρκετοί ακροατές μουσικής για να συντηρήσουν ένα έστω μουσικό περιοδικό, τότε πως θα συντηρηθεί ένα περιοδικό για μουσικούς, οι οποίοι είναι σίγουρα λιγότεροι;; Δεν είναι λοιπόν θέμα φόρμας, ή τεχνολογίας ή κρίσης: απλά στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αρκετοί μουσικόφιλοι και αυτό είναι όλο. :)

Βεβαίως, έτσι είναι. Όταν λέω "δεν με απασχολούν" δεν εννοώ ότι είναι απορριπτέοι, εννοώ ακριβώς ότι "δεν με απασχολούν", όπως "δεν τους απασχολώ". Δικαιοσύνη man. Υ.Γ. Τώρα, ας παραδεχτούμε μεταξύ μας ότι οι περισσότεροι δεν συμμετέχουν διότι απλώς δεν αντιλαμβάνονται την αξία του να συμμετέχουν, ως αποτέλεσμα ελλειπούς τεχνολογικής τους "παιδείας", όχι ότι... δεν έχουν χρόνο... έλεος... Είναι σα να λέμε ότι αυτοί που όντως συμμετέχουν, τους τρέχει ο ελεύθερος χρόνος από τα μπατζάκια, το οποίο τι σημαίνει, ότι δεν έχουν δουλειά;;... Δεν είναι έτσι.

Για να είμαι ειλικρινής, διαφωνώ με όλα όσα έγραψες. Αρχίζοντας ανάποδα, εμένα δεν με έφερε εδώ η αγάπη μου για τη μουσική, αλλά η αγάπη μου για τη συζήτηση. Όσο και να αφουγκράζομαι, δεν ακούω καμία μουσική να παίζει ενώ χαζεύω το noiz: συζητήσεις βλέπω, όχι μουσικά έργα. Άσε που εδώ μέσα οι πιο πολλοί είναι ροκάδες και εγώ δεν σχετίζομαι ποσώς. Συνεχίζοντας ανάποδα, όντως αυτό που γράφεις είναι το ζητούμενο, αλλά η λέξη "αντιπαράθεση" και η λέξη "διαφωνία" (που χρησιμοποίησα εγώ) είναι πολύ καλές φιλενάδες: για την ακρίβεια είναι ασύληπτα βαρετό να συμφωνείς με τους συζητητές σου όλη την ώρα (πρώτον) και σίγουρα δεν χρειάζονται επτά έτη για να το εμπεδώσεις ότι συμφωνείς (δεύτερον). Συνεχίζοντας ανάποδα, γνωρίζω ότι εγώ, ο μάραθον, ο γιάμεθ κλπ είμαστε όλοι μας επαγγελματίες και όμως βρίσκουμε χρόνο. Η λέξη-κλειδί είναι το "βρίσκουμε", ήτοι, αντί να πάμε να κάνουμε κάτι κατάλληλο για τα γεροντικά μας κόκαλα, καθόμαστε εδώ και συζητάμε με πιτσιρικάδες που έχουν ενιακοσιαπλάσια ενέργεια από εμάς και ενιακοσιαπλάσιο ελεύθερο χρόνο. Οι επαγγελματίες που αναφέρεις (αυτοί που - και καλά - δεν έχουν χρόνο) δεν με απασχολούν ποσώς: έχει αποδειχτεί ότι αυτή είναι και η κατάρα τους, διότι όπως δεν έχουν χρόνο για το noiz συχνά δεν έχουν χρόνο και για άλλα πράγματα (π.χ. να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, ή να είναι ενημερωμένοι για τις αντιρρήσεις των πελατών τους κλπ). Οι ελάχιστες εξαιρέσεις σε αυτό το θλιβερό ελληνικό κανόνα, είναι γνωστές εδώ μέσα και χαιρόμαστε ιδιαίτερα. Και τελειώνοντας (πάντα ανάποδα), το αν "γουστάρουν" ή όχι φαίνεται από το εντυπωσιακό ποσοστό αύξησης των μελών αυτά τα χρόνια. Η διαφωνία είναι καλό και χρήσιμο πράγμα, ιδιαίτερα αν καταφέρει κανείς να μη χάσει τη ψυχραιμία του, και αν έχει ο ίδιος εμπειρία ζωής για να ξέρει ότι διαφωνώντας κινδυνεύει να αλλάξει ακόμη και ο ίδιος. Φιλικά.

Το επιτυχημένο αστείο βγάζει γέλιο επειδή ακριβώς δεν ξέρει κανείς αν μιλάς σοβαρά ή όχι. Προσπαθώ πάντα για αστεία που να παραμένουν αστεία ακριβώς όταν τα παίρνει ο συνομιλητής μου σοβαρά (δηλ. όταν εύσχημα αναρωτιέται αν είμαι με τα καλά μου). :)

Αντιλαμβάνομαι μόνο ΕΝΑ είδος δικτυακού σεβασμού: να αποδίδεις στον άλλο την αξία ότι αυτά που γράφει τα γράφει στα σοβαρά και όχι χαριεντιζόμενος. Είναι - κατά τη γνώμη μου - και ο μόνος τρόπος να αποδευχθεί το πάγιο πρόβλημα του ότι "ο γραπτός λόγος παρεξηγείται εύκολα", διότι πως να παρεξηγείται αν ξεκινάμε με την προϋπόθεση ότι όλοι μιλάμε σοβαρά. Με αυτή την απλή παραδοχή, οι απόψεις - οσοδήποτε ακραίες - βρίσκουν τη θέση τους, οι καυγάδες και οι διαφωνίες έχουν νόημα, οι σύμπνοιες επίσης κλπ.

Συγνώμη για το διπλο-ποστ, αλλά έχω περισσότερες σκέψεις για το ζήτημα: ένα κλασσικό παράδειγμα είναι το θέμα του mastering. Οι επαγγελματίες του χώρου που έχουν κατά καιρούς συμμετάσχει στο noiz, πρέσβευαν την κοινώς-αποδεκτή πεποίθηση ότι το mastering είναι μία υπηρεσία που προϋποθέτει γεναίες οικονομικές επενδύσεις σε εξοπλισμό, πολυετή πείρα σε ηχοληπτικές διαδικασίες και πρακτικές, ένα φυσικό ταλέντο (που βεβαίως δεν είναι δυνατόν να έχουμε όλοι) κλπ κλπ. Διαφώνησα με τους ανθρώπους αυτούς, παρ' ότι η επαγγελματική μου σχέση με το χώρο είναι μηδενική, επί της βάσεως ότι στα 45 μου χρόνια έχω δει πολλές φορές την άνοδο, την ακμή και την παρακμή επαγγελμάτων που στηριζόντουσαν σε αυτές τις τρεις γενικές παραμέτρους που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο. Το έκανα (το ότι διαφώνησα) διότι μου αρέσει να διαφωνώ (αφ' ενός) αλλά επίσης επειδή ενοχλούμαι από κάθε προσπάθεια υπερ-τίμησης (προσοχή: όχι υπερ-τιμολόγησης) προσφερομένων υπηρεσιών, δοξάζοντας παράλληλα την λογική του DIY, η οποία με χαρακτηρίζει ως άτομο. Στη πορεία, έχει προκύψει (και θα προκύπτει όλο και πιο συχνά) ότι οι δισκογραφικές εταιρείες (οι κύριοι πελάτες των mastering houses) έχουν "στραβώσει" με το όλο θέμα, και προωθούν λογικές σταδιακής, οριστικής απαξίωσης του θεσμού. Θεωρώ βέβαιο ότι - ειδικά στην Ελλάδα - πολύ σύντομα όλα αυτά θα είναι παραμύθια της χαλιμάς, οπότε ποιος τελικά είχε δίκηο: ο επαγγελματίας μαστεράς, ο επαγγελματίας της δισκογραφικής, εγώ, ή κάποιος άλλος. Το θέμα δεν είναι απλό λοιπόν, όσον αφορά την απόδοση του προσήκοντος σεβασμού στους επαγγελματίες, ακόμη και αν δεν ίσχυαν όσα έγραψα στο προηγούμενο πόστ μου. :)

Εφιστώ την προσοχή μας, στα παρακάτω: α) Κατ' αρχήν, που στην ευχή μπορώ να ξέρω εγώ -ή οποιοσδήποτε- τι επάγγελμα κάνει το κάθε μέλος; Υπάρχει κάπου αυτή η πληροφορία; Όχι βέβαια - άσε που και αν υπήρχε δεν θα υπήρχε άμεσος τρόπος να διασταυρωθεί. β) Κατά δεύτερον, από πότε "επαγγελματίας" σημαίνει "επιτυχημένος επαγγελματίας" και με ποια ακριβώς κριτήρια θα καθοριζόταν αυτό το "επιτυχημένος"; Εμπορικά, καλλιτεχνικά, εθνικής αναγνωρισιμότητας; γ) Κατά τρίτον, τι γίνεται όταν κάποιος είναι μεν επαγγελματίας, αλλά όχι "επαγγελματίας του χώρου"; Εγώ το ξέρω ότι ένας "άνθρωπος της αγοράς" (όπως μου αρέσει να αυτοχαρακτηρίζομαι) έχει σχέση και γνώμη για πολλά διαφορετικά θέματα... αλλά τα μέλη το ξέρουν αυτό; Το αποδέχονται; Τι λέτε;

Η δήλωση που αποδίδεται στον Pastorius (ούτε εγώ μπορώ να βρω αν την είπε, απλά έχω υπ' όψιν μου παρόμοιες), πρέπει να αναγνωσθεί μέσα από το πρίσμα της τζαζ κουλτούρας, και όχι της ροκ κουλτούρας. Δηλ. δεν είναι το ισοδύναμο του να πει κάποιος ότι "δεν παίζω Malmsteen επειδή δεν μπόρώ να παίξω σα τον Malmsteen" (κομπλεξιλίκι δηλ.), αλλά είναι αναγνώριση του ότι κάθε μουσικός έχει ένα μοναδικό ύφος που δεν υπάρχει λόγος να προσπαθεί κάποιος άλλος να το μιμηθεί. Είναι, αναγνώριση ποιοτικής διαφοράς, όχι ποσοτικής (άλλωστε ο Pastorius έπαιζε άλλο όργανο και είναι αναγνωρισμένος ως δεξιοτέχνης και δάσκαλος στο όργανό του). Πέραν των παραπάνω, ο Mingus είναι το ΘΕΜΑ του δίσκου της Joni Mitchell, όχι ένας δίσκος στον οποίο παίζει ο Mingus. Ο δε Pastorius δεν προσπαθεί καν και δεν παίζει τίποτε σαν τον Mingus στο συγκεκριμένο δίσκο. Είναι από τη τζαζ περίοδο της Mitchell, η οποία μάλιστα είχε και live σκέλος, αυτό που μπορείτε να δείτε στο DVD "Shadows and Light", ή να ακούσετε μόνο στο ομωνυμο άλμπουμ. Υ.Γ. Α, και κάτι ακόμη: η μουσική του Mingus είναι εξόχως δύσπεπτη για πάρα πολλούς λόγους, και το ίδιο ισχύει και για το άλμπουμ της Μίτσελ. Είμαι πολύ τυχερός για το ότι ήταν το πρώτο τζαζ άλμπουμ που άγόρασα και άκουσα στη ζωή μου, εκ' τοτε όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονται "μπεμπέ λιλή".

Όντως, είναι εντελώς Sweet Home Alabama το άτομο.

Του έστειλα λοιπόν, το εξής: I had a discussion this morning with a friend that recently returned from the States. during his stay there, he often sent small packages to relatives in Greece. This person, suggested that indeed one can send the package via the standard Mail, using a special service called EMS (USPS EMS) (standing for EXPRESS MAIL SERVICE), which is supposedly provided in the exact same building as "normal shipping" and provided by the exact same people. Is this accurate? Is this service accessible to you, in your town? If so, inform me so that i can order via Kagi (or whatever). Είναι εντάξει;

Και βέβαια κατάλαβα ότι προσπαθείς να με βοηθήσεις. Παρεξήγησες το κείμενό μου: το εννοώ ότι είσαι πιο ψαγμένος από τον αποστολέα του πακέτου μου, δεν το λέω ειρωνικά. Θα του μεταφέρω την πληροφορία που δίνεις, αλλά λάβε υπ'όψιν σου ότι του πληρώνω τα επιπλέον 100 δολάρια προκειμένου να στείλει με UPS Express και δεν εννοεί να καταλάβει τι πρέπει να κάνει. Τα δικά σου, παίζεται να τα θεωρήσει rocket science. Μην τσαντίζεσαι. Θυμήσου τον Mark E. Smith. :)

Όχι, δεν έχω χάσει επεισόδια, αλλά δεν είμαι εγώ ο αποστολέας. Αυτός που είναι (ο αποστολέας) δε λέει τίποτε για όλα όσα αναφέρεις, το οποίο σημαίνει ένα και μόνο ένα πράγμα: ότι είσαι πολύ ψαγμένος για για τα ελληνικά και για τα διεθνή δεδομένα. Απόλαυσε τη μοναξιά της κορυφής.

Σωστά, ζητώ την κατανόηση διότι έχω άλλους τρεις να μου τα λένε στο τηλέφωνο. Πάντως το περιστατικό που περιγράφω είναι ακριβές.

Έγινε αντιληπτή η τοποθέτησή σου, δεν χρειάζεται να την επαναλαμβάνεις. Άλλωστε, όπως είπα, ήδη προσπάθησα να πείσω τον αποστολέα να μου το στείλει με UPS, αλλά... έτσι για να ξέρεις ότι βλαμμένοι δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, το τοπικό γραφείο της UPS και της FEDEX στη πόλη του, του είπαν ότι (μάλλον) πρέπει να συνοδεύει την αποστολή με certificate of origin, οπότε ο άνθρωπος δεν έχει καμία όρεξη να τρέχει για να βγάζει άχρηστα χαρτιά. Εγώ - με τη σειρά μου - επικοινώνησα με τα εδώ γραφεία της FEDEX και της UPS και μου είπαν ότι τέτοιο θέμα δεν τίθεται και ότι δεν ξέρουν για ποιο λόγο του λένε αυτές τις ανοησίες. Οπότε, ας ανησυχούμε και για τα δύο κομάτια της διαδρομής καθώς η χαζομάρα είναι διεθνές φαινόμενο...

Είναι μάλλον από τις μεσοπολιτείες, λίγο προς τα δυτικά. Έχεις όντως γνώση του να επηρρεάζει αυτό το χρόνο μέχρι την παράδοση του πακέτου και - αν, ναι - πως επηρρεάζεται αυτός ο χρόνος όταν είναι από την περιοχή που σου περιγράφω;

Παίδες, ποιος από εσάς ξέρει να μου πει πόσο χρόνο θα χρειαστεί ένα πακέτο από Η.Π.Α. (όχι μεγαλύτερο από βιβλίο) για να έρθει στην Αθήνα με κανονικό ταχυδρομείο; Ο αποστολέας αρνείται να συννενοηθούμε να το στείλει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Ευχαριστώ εκ' των προτέρων

Πρόσφατα, έβαλα μία αγγελία στο smart.noiz.gr, στην κατηγορία "Υπολογιστές", η οποία δεν έχει μέχρι σήμερα ευοδώσει. Πάνω από αυτήν, έχουν προστεθεί κάμποσες αγγελίες με προϊόντα πληροφορικής, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τη δημιουργία ή την επεξεργασία μουσικής - μάλιστα, μερικά από αυτά το γράφουν κιόλας ότι δεν έχουν, προς τιμήν τους βέβαια. Και τότε, κατάλαβα ξαφνικά για ποιο λόγο θεωρούσα πάντοτε προτιμότερο να είναι οι αγγελίες μέρος του φόρουμ: διότι μόνο μέσα από το feedback και τις "απαντήσεις" που αυθόρμητα υποβάλλουν τα μέλη, μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικό moderation των αγγελιών. Εφ' όσον υπάρχει (και προβάλλεται) η ιδέα της κοινότητας ανάμεσα στα μέλη, δεν μπορώ να φανταστώ σε ποιο άλλο τομέα θα μπορούσε να ευοδώσει περισσότερο αυτή η ιδέα, αν όχι όταν καλούμαστε να δώσουμε χρήματα, οπότε χρειαζόμαστε τη μέγιστη δυνατή υποστήριξη (αν αυτό που πουλάμε αξίζει όντως το κόπο) και τη μέγιστη δυνατή προστασία (αν αυτό που μας πουλάνε είναι ανάξιο λόγου). Βέβαια, είναι ευνόητο ότι - ειδικά εκείνοι που θέλουν να σπρώξουν τη σαβούρα τους - θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε κριτική, με καυγάδες και ύβρεις. Ε, και; Το κύρος κάθε μέλους δεν μπορεί να θιγεί από τις άκυρες αντιρρήσεις κάποιου απατεωνίσκου (και υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι στις αγγελίες). Χωρίς αυτή τη παράμετρο, οι αγγελίες του noiz δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις απρόσωπες αγγελίες οποιασδήποτε εφημερίδας: δείτε μόνο το πώς άλλοι δικτυακοί τόποι με θεματικό προσανατολισμό προσπαθούν να κατακτήσουν αυτό που το noiz είχε και πέταξε: την ενοποίηση των αγγελιών τους στην ύλη και -κυρίως- στο σκεπτικό του site. Ως επαγγελματίας του ίντερνετ, σας διαβεβαιώνω ότι αν κάποιος κατάφερνε να φτιάξει μία δυναμική κοινότητα για το μακιγιάζ (π.χ.) και έφτανε στο σημείο να έχει πείσει το κόσμο ότι αν θέλει αγγελίες για μακιγιάζ ΕΚΕΙ θα πάει, τότε θα γινόμουν ένας πιο πλούσιος άνθρωπος. Εμείς γιατί το πετάξαμε αυτό που είχαμε; Συνοπτικά λοιπόν: πιστεύω ότι αγγελίες χωρίς moderation είναι απρόσωπες και συχνά επιζήμιες, πιστεύω ότι το μόνο αποτελεσματικό moderation για τις αγγελίες είναι το να είναι ανοικτές σε κριτική από τα μέλη και πιστεύω ότι το νέο σύστημα έχει οριστικά απομακρυνθεί από αυτό το ιδεώδες. Και τώρα έρχεται το μέγα ερώτημα: για ποιο λόγο; Τελικά ποιος εξυπηρετείται καλύτερα με το νέο σύστημα, αν όχι ακριβώς ο απατεωνίσκος που θέλει να σπρώξει τη σαβούρα του; Και τι πρέπει να κάνουμε οι υπόλοιποι που περιμένουμε σα μαλάκες μία ευκαιρία για να δουν την αγγελία μας; Π.χ. εγώ θα μπορούσα να βάλω την αγγελία που θέλω (μία κάρτα ήχου) και μετά να ελέγχω την εμφανισιμότητά της βάζοντας πριν και μετά από αυτήν αγγελίες για κάθε απίστευτο σκουπίδι που έχω στο κουτί με τα καλώδια.. από άχρηστα USB hubs μέχρι ποντίκια των δύο ευρώ, μέχρι ότι θέλεις. Αυτά όμως δεν έχουν σχέση με μουσική... διάολε, θα μπορούσα ακόμη και να βάζω χρήσιμα πράγματα σε τιμές που ξέρω ότι ΔΕΝ πρόκειται να πουληθούν, και να γεμίσω τις αγγελίες με τις δικές ΜΟΥ αγγελίες. Είναι φανερό ότι κάτι δε πάει καλά... τουλάχιστον να υπήρχε ένα σύστημα για επιλεγμένη προβολή πληρωμένων αγγελιών, θα μπορούσαμε να δώσουμε κάποιο ποσό και να κάνουμε τη δουλειά μας διαχωρίζοντας εαυτόν από τη καφρίλα.. Όμως δεν...

Οι τόνοι αφορούν στην εκφώνηση των ήχων, όχι το νόημά τους. Στην εποχή μας δεν υπάρχει κατανόηση αυτού του ζητήματος, αλλά η βαρεία, η δασεία κλπ, σήμαιναν την αναγκαιότητα να γίνει εκφώνηση της συγκεκριμένης συλλαβής με ειδικό ΤΡΟΠΟ. Έχει λοιπόν άμεση σχέση με τον ΗΧΟ των λέξεων. Οι λαοί με πολύπλοκο γλωσσικό σύστημα (αν και δεν μπορώ να φανταστώ ποιους εννοείς), δεν είναι λιγότερο επιρρεπείς στο να ξεχάσουν το λόγο ύπαρξης των ειδικών συμβόλων της γραμματικής τους, συνεπώς τίποτε δεν εγγυάται ότι θα είχαν καλύτερο IQ. Και βέβαια, το IQ δεν έχει καμία σχέση με τη νοημοσύνη όπως θα μάθεις αν έρθεις ποτέ αντιμέτωπος με κάποιο αιλουροειδές αρπακτικό, το οποίο τρώει ευχαρίστως και τους έξυπνους και τους ηλίθιους, αφού τους παγιδεύσει με τη πανουργία του. :)

Μερικές παρατηρήσεις: α) Το ποσοστό των ανθρώπων που ξέρουν να μιλήσουν και να γράψουν χωρίς λάθη, ήταν (πάντα), είναι και θα είναι (πάντα) πολύ μικρό, σε όλες τις χώρες και όλες τις εποχές. Οπότε μην κλαίτε τη κατάντια της χώρας : ποτέ δεν ήταν διαφορετική, ούτε καμία άλλη χώρα είναι διαφορετική. β) Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει κάποιος την αμορφωσιά του είναι να διαβάζει βιβλία. Με αυτό το τρόπο θα μάθει και να μιλά, και να γράφει και - κυρίως - να σκέπτεται με τρόπο αποτελεσματικό. γ) Ας μην είναι κανείς υπερήφανος για την αμορφωσιά του. Είναι ταυτόσημη της φτώχειας, σε κάθε επίπεδο. Αυτά.

Βινύλια θα βρεις και στο κατάστημα "Ο Χαρωπός Δεινόσαυρος", το οποίο είναι θυγατρική της Ατλακόλ. Δεν ξέρω αν προλαβαίνεις να πάρεις όμως πριν ανέβει ο ΦΠΑ. Γιατί δεν περιμένεις να πέσει πάλι;

Δόξα τη Σαπφώ

Αν έχει κανείς προσβάσεις, να ζητηθεί κάποιο επίσημο σχόλιο από το ΚΚΕ για το μέλλον του ίντερνετ, ώστε το θέμα να μεταφερθεί στα "Απατημένα" και να το χρησιμοποιούμε ως πλαίσιο-ανθαφάς στο μέλλον.

Επίσης συμμετέχουν: Πατ Μεθυσμένη : Ντραγκα-ντρούγκα (πριν φύγει, να πάει αλλού) Πρινς : Ταλέντο Σεμπάστιαν : Φάντασμα Ρόμπυ Μπλού : Κολλητιλίκα με τον Σεμπάστιαν Μάραθον : Ανακρίσεις