trolley

Σε ευχαριστούμε που, ενώ είχες αποφασίσει, αποφάσισες να μας τεστάρεις. Θα το έχουμε υπ'όψιν μας στην επόμενη ερώτησή σου.

Therefore the Master says: I let go of the law, and people become honest. I let go of economics, and people become prosperous. I let go of religion, and people become serene. I let go of all desire for the common good, and the good becomes common as grass. Tao Te Ching

Συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση του blue. Αυτό που περιγράφει, έχει συμβεί σε όλους μας.

Επίσης, μπορείς να ακούσεις παλιούς δίσκους από Χιώτη-Λίντα, Πάνο Γαβαλά-Ρία Κούρτη, και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ηπειρώτικα παραδοσιακά.

Perhaps, you are not asking the right people? Anyway, it is easier than it seems, just detach yourself from the problem and the proper solution will present itself.

Και εγώ δουλεύω μικρή μου. Θες να τα φτιάξουμε;

Εγώ ισχυρίζομαι κάτι ακόμη πιο απλό: πάρε μία κυμματομορφή (όποια θέλεις, γραμμένη από ότι θέλεις, extracted από όποιο cd θέλεις) και άνοιξέ τη μέσα από το Cubendo και πάτα play. Μετά, κάνε το ίδιο με το Samplitude. Στο ίδιο σύστημα αναπαραγωγής. :)

Οκ, ξαναδιάβασα το πρώτο σου ποστ. Μετά ξαναδιάβασα το τελευταίο: Μη χαθείς.

Δυστυχώς, αυτή η πρόταση καταδεικνύει ότι δεν τα γνωρίζεις επαρκώς. Αυτό που γράφεις είναι αυτό που μου είχαν πει (πριν δύο χρόνια) στο Νάκα. Ως επίσημοι αντιπρόσωποι έχουν σοβαρό πρόβλημα να παραδεχθούν ότι η "ναυαρχίδα" τους, καίτοι πανάκριβη, είναι ασύγκριτα κατώτερη από το "φθηνό" πρόγραμμα της Magix, δηλαδή το Samplitude.

Σιγά τα σκούρα... Ρε' σεις, σταματήστε να νομίζετε ότι μιλάτε στον καθρέπτη. Έκανα μία κριτική επί της κινηματογραφικής αξίας μίας ταινίας, η οποία ΑΥΤΟ-ΣΕΡΒΙΡΕΤΑΙ σαν κάτι σοβαρό, και συνεπώς δίνει δικαιώματα για τέτοια κριτική. Ούτε το μέταλ έθιξα (έχω πάψει να ασχολούμαι εδώ και χρόνια), ούτε τους μεταλάδες, ούτε τους φλώρους, ούτε τους γιεγιέδες, ούτε τίποτε άλλο. Από που και ως που, αυτή η κριτική μπορεί να είναι αιτία (ή μήπως αφορμή) για το σχεδόν "φυλετικό" μίσος που έβγαλε ο playloud (και το οποίο δεν είδα να επικρίνει ο όχλος), αυτό μπορεί να το εξηγήσει μόνο η ιδεοληψία σας. Το έγραψα και στον playloud, να το πω και δημόσια: άμα πέντε σκυλάδες γυρνάγανε ένα ντοκυμανταιρ για τη δεκαετία του '80, θα "κατέληγαν" στο συμπέρασμα ότι το σημαντικότερο γεγονός της δεκαετίας ήταν ο πρώτος δίσκος της Άντζελας Δημητρίου. Θα ήταν έτσι όμως; Όχι, δε θα ήταν. Είναι δικαίωμα του καθενός να ζει στο κόσμο του. Καλά κάνει και μπορεί και να είναι πολύ ωραία. Αλλά να μας περιφρονεί επειδή αρνούμεθα να πέσουμε στην ίδια αφασία, δεν είναι αποδεκτό.

Χμμ... τι να σου πω... ας περιμένουμε να μας πουν και άλλοι τη γνώμη τους... εγώ έχω κολλήσει σε αυτά που σου γράφω επί τη βάσει πληροφοριών που μου είχαν δώσει από το Νάκα και επί τη βάσει προσωπικής μου εμπειρίας με το Nuendo... για να δούμε...

Έτσι ήταν μέχρι την έκδοση 4 πάντως. Άν άλλαξε (αμφιβάλλω) θα άλλαξε μόλις.

Συμφωνώ απόλυτα. Τα "σχετικά θέματα" έχουν αξία μόνο αν: α) Επρόκειτο για άρθρα, δηλαδή για οριστικές τοποθετήσεις επί του εξεταζομένου ζητήματος (κάτι που δε συμβαίνει). β) Ήτο βέβαιο ότι ο τίτλος του θέματος έχει ευοδώσει στην ανάπτυξη του θέματος (κάτι που επίσης δε συμβαίνει, τις περισσότερες φορές). Μία εναλλακτική λύση θα ήταν: να εμφανίζονται τα "σχετικά θέματα" μόνο αν ανήκουν στην κατηγορία "απαντημένα", και αν τα "απαντημένα" ήταν "κλειδωμένα". Έτσι όπως είναι τώρα, θα πήξουμε στη νεκρανάσταση και την ηλιθιότητα.

Δεν ισχύει ότι το δίλλημα Nuendo ή Smaplitude είναι τόσο άκυρο όσο τα υπόλοιπα που αναφέρεις. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα που μπορούν να αποτιμηθούν και να καταλήξει κάποιος σε συμπεράσματα. Ίσως διότι πάντα υπάρχει ένα καλύτερο setup; Εσύ γιατί ασχολείσαι (σε άλλο thread) με το Cubase 5; Το 4 δεν είναι αρκετό;

Δεν γίνεται αυτό. Όταν αναβαθμίζεις το license που περιλαμβάνεται στο dongle, χάνεις (οριστικά και αμετάκλητα) τη δυνατότητα να τρέχεις την προηγούμενη έκδοση. Ήτοι, ποτέ δεν θα έχεις την 4 και την 5 να τρέχουν από το ίδιο dongle. :)

Playloud, εγώ έγραψα το παρακάτω κείμενο, το οποίο δεν περιέχει καμία προσωπική επίθεση σε κανέναν. Εσύ, παρέθεσες το κείμενό μου και απάντησες με το παρακάτω κείμενο: ... όπου, απαντώντας υποτίθεται σε εμένα, με κατηγόρησες ότι ξέρω ΣΚΑΤΑ, ότι είμαι ΦΛΩΡΟΣ και ότι είμαι ΛΑΚΗΣ (ανάμεσα σε άλλους που δεν κατονομάζεις). Αν νομίζεις ότι είμαι υποχρεωμένος να είμαι ευγενικός απέναντι σε τέτοιες αλητείες, τότε μιλάς με λάθος άνθρωπο. Θα τρώς ένα μείον κάρμα την ημέρα μέχρι να αποφασίσει ο admin ότι αρκετά λέρωσες το φόρουμ με το αίσχος και το θράσος σου. Παρακαλώ τους λοιπούς mods να μην μετατοπίσουν και να μην πειράξουν την απάντησή μου την οποία εννοώ 100%, πόσο μάλλον αφού δεν έκριναν σκόπιμο να πειράξουν εγκαίρως τις αθλιότητες που έχει γράψει ο playloud παραπάνω.

Για τους ΡΕΦΕΝΕ πότε θα μας πεις; Να αρχίσω να βάζω φωτογραφίες; Έχεις διαβατήριο; Ποζερά της πλάκας, πάντα αστείοι είσασταν...

Δεν ισχύει το θεώρημα της "μίας και μόνο μίας φοράς". Προσέξτε, ότι η "μπαλαρίνα" είναι μόνο μία διδιάστατη επιφάνεια. Δεν έχει ούτε μία φωτοσκίαση πάνω της που να της δίνει όγκο. Είναι "αυθυποβολή" όταν τη "βλέπεις" να περιστρέφεται, είτε δεξιόστροφα, είτε αριστερόστροφα. Ξέρω τι λέω. :)

Και επειδή κάποιος σκέφτεται ήδη "και τι μας νοιάζει ρε φίλε αν είναι ντοκυμανταίρ;" η απάντηση είναι ότι "ένα ντοκυμανταίρ υποτίθεται ότι παρουσιάζει την αλήθεια μίας κατάστασης", ενώ η συγκεκριμένη ταινία, δεν το κάνει. Αρκετοί (ακόμη και ανάμεσα σε αυτούς που την ενέκριναν) εντόπισαν το στόμφο στη φωνή του αφηγητή: είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Βλέπετε, η "αλήθεια μίας κατάστασης" δεν μπορεί να εντοπισθεί μέσα από τη στείρα αφήγηση των "δρώμενων". Έγραψα και πιο πάνω ότι και εγώ ήμουν παρών τη δεκαετία του 80, και οφείλω να σας διαβεβαιώσω ότι στην Ελλάδα δε συντελέστηκε απολύτως τίποτε αξιόλογο μουσικά. Σε παγκόσμια κλίμακα δε, το "χέβυ-μέταλ" απέχει μακράν από το να χαρακτηρισθεί ως πρωταγωνιστής αυτής της δεκαετίας. Αυτά.

Για την αλήθεια του πράγματος, η ταινία που παρακολουθήσαμε είναι "ντοκυμανταίρ" εξ' ορισμού. Δεν έχει σενάριο, δεν χρησιμοποιεί ηθοποιούς (ούτε καν ερασιτέχνες) και επικαλείται την αλήθεια των γεγονότων που εξιστορεί ακατάπαυστα. Είναι "ντοκυμανταίρ" με τη βούλα - απλώς είναι κακής ποιότητας.

Ναι, αλλά επίσης μιλάμε για κάποιον που έχει κάνει τις απαραίτητες (ψυχολογικές/οικονομικές) επενδύσεις προκειμένου να αποκτήσει τις γνώσεις που θα του επιτρέψουν να φτιάξει ένα τέτοιο φιλμ. Εφ' όσον υπογράφει σαν σκηνοθέτης ντοκυμανταίρ, σαν τέτοιος θα δεχτεί κριτική. Εμένα δε με νοιάζει αν ειναι χεβιμεταλάς ή τζαζίστας, με νοιάζει ότι λειτουργεί σαν διαλαλητής μίας ανύπαρκτης πραμάτειας, ενώ (με τόση δουλειά) θα μπορούσε να κάνει ένα εξαιρετικό φιλμ. Τώρα, για το ότι δεν έχει ακούσει τίποτε άλλο, εν' τάξει δεν είναι και για να τον ζηλέψουμε... :)

To βρήκα εξόχως βαρετό και επιτηδευμένο. Κάποιος ανέφερε ότι ξέρει τον σκηνοθέτη... ας του πει ότι ένα ντοκυμανταίρ οφείλει να είναι αμερόληπτο και να προσπαθεί να καταδείξει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα... αυτό το φιλμάκι προσπαθεί να μας πείσει ότι κάπου δίπλα μας (τη δεκαετία του '80) συντελέστηκε μία μίνι-μουσική-επανάσταση, την οποία όμως (περιέργως) δεν τη θυμόμαστε καθόλου. Οι εκατοντάδες μικρές ανακρίβειες (που ο σκηνοθέτης, όχι απλώς τις αφήνει, αλλά μάλλον τις πριμοδοτεί) προκαλούν μόνο το γέλιο (δείτε π.χ. τη σκηνή στην αρχή όπου ένα ανθρώπινο ντόνατ αναπολεί πως έδερνε τους φλώρους!). Εν' τάξει, καταλαβαίνω, όλοι θέλουμε να θυμόμαστε τη νεότητά μας με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, αλλά επίσης όλοι ξέρουμε ότι στους άλλους αυτό προκαλεί αμηχανία, θυμηδία και ενόχληση. Κρίμα το δίωρο.

Και εγώ δεξιόστροφα την βλέπω. Παρ'ότι προπαθώ να δω το αντίθετο... Η ιστορία της ζωής μου δηλαδή...

Τα χρόνια περνούν και... κάποτε ο Johnny Lydon θα καταλήξει να διαφημίζει βούτυρο στην τηλεόραση. Ουπς... πέρασαν κιόλας τα χρόνια.... :)

Δοκίμασα πολλές φορές να εγκαταστήσω RT kernels σε Ubuntu διανομές, προσπαθώντας να βελτιώσω τις επιδόσεις του Csound. Κατάπληκτος παρατήρησα ότι δεν υπήρχαν σοβαρές διαφορές, το οποίο κατά τη γνώμη μου οφείλεται σε ανεπάρκεια υποσυστημάτων όπως το Jack και όχι στον kernel.