The Genius Loci

ΑΨΟΓΟΣ! Ευχαριστούμε πολύ! :)

@Dreamdancer Πολλά από τα παραδείγματα που φέρνεις, παραπέμπουν στον αθλητισμό. I rest my case. ;) Επίσης, είναι αυτοί που παίζουν μπαλαντούλες στα γκομενάκια που ΕΧΟΥΝ τα γκομενάκια... ενώ οι περισσότεροι shredders συνήθως μένουν με... τη χήρα... (με "ει"). Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι απίθανα τεχνικοί παίκτες δεν μπορούν να σταυρώσουν ΕΝΑ τραγούδι που να αρέσει στον κόσμο. I rest my case again. @noe13 Δεν ξέρω αν υπάρχει σωστός και λάθος... Θα σου πω μια γνώμη: αν προσπαθείς να βγάλεις ένα σόλο, ένα ριφ, ή ο,τιδήποτε και βλέπεις ότι δεν σου βγαίνει μπορείς να κάνεις μια "ασκησούλα" βασισμένη στο πιο δύσκολο μέρος (εγώ το κάνω ακόμα και μ'αυτά που γράφω, και δε μου βγαίνουν με την πρώτη). Δοκιμάζεις λοιπόν να παίξεις αυτό το πέρασμα, αρχίζοντας αργά, με διάφορες δακτυλοθεσίες (αν γίνεται), και σε διάφορες θέσεις της ταστιέρας. Μετά δοκιμάζεις και με διαφορετικό ρυθμό. Ασχολείσαι δηλ. μ'αυτό που πραγματικά δεν μπορεί να ακολουθήσουν τα δάκτυλά σου (και, βασικά, το νευρικό σου σύστημα), για μισή ώρα, μια ώρα, μια μέρα... όχι παραπάνω. Μετά το ξεχνάς και ασχολείσαι με κάτι άλλο. Βάζω στοίχημα ότι, αν πιάσεις την κιθάρα σε μια εβδομάδα, θα μπορείς να το παίζεις πολύ πιο κοντά στο "ιδανικό". Η διαφορά με τη φιλοσοφία "ασκούμαι σε όλα τα πιθανά δύσκολα σενάρια για να είμαι έτοιμος" είναι πως στην τελευταία, απλά χάνεις το χρόνο σου κάνοντας ασκήσεις. Επαναλαμβάνω, αυτά είναι κόλπα της τελευταίας εικοσαετίας, που προσπαθούν να προσαρμόσουν την μελέτη της κιθάρας σε ανάλογες πρακτικές για το βιολί. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι τιμητές τέτοιων μεθοδολογιών είναι neo-classical shredders. Όμως, νομίζω, ότι ο μέσος κιθαρίστας απέχει πολύ στη φιλοσοφία από τον μέσο βιολονίστα.

Γνώμη μου είναι ότι τα drills τέτοιου τύπου ΔΕΝ οδηγούν σε ΜΟΥΣΙΚΗ εκπαίδευση. Και στην χειρότερη περίπτωση καταλήγει ο ασκούμενος, όταν πάει να παίξει μουσική, να παίζει... ασκήσεις. Κανένας, μα κανένας απολύτως από τους πραγματικά μεγάλους κιθαρίστες δεν καθόταν να κάνει ασκήσεις "ενδυνάμωσης". Τα δάκτυλα δυναμώνουν μια χαρά παίζοντας Μουσκή. Αυτό δε σημαίνει ότι οι ασκησούλες δεν έχουν τη θέση τους, αλλά, μεταξύ κάποιων δασκάλων, έχουν θεοποιηθεί (hiht: μήπως επειδή δεν έχουν κάτι άλλο να διδάξουν; )

Πάντως guys, και στεναχωριέμαι που φαίνεται ότι για μια ακόμα φορά προασπίζομαι τη θρησκεία του modeling :P :P, εγώ πιστεύω ότι, μέσω youtube και αν σας έλεγαν ότι οι ενισχυτές ήταν λαμπάτοι, θα το καταπίνατε αμάσητο. Και δεν ισχύει μόνο γι'αυτούς, αλλά και για τους Fender Mustang, και άλλους. Ας το δούμε όπως είναι το πράγμα: ένα ενισχυτάκι με κόστος κάτω από 300 ευρώ, για χρήση practice, συν καμμιά ηχογραφησούλα, ίσως και κάποιο jam στο σπίτι με κανα φίλο. Γι'αυτά τα δεδομένα πιστεύω ότι είναι εξαιρετική εναλλακτική πρόταση. Το σημαντικό βέβαια είναι ότι η Yamaha είναι γίγαντας και, αν ξυπνήσει σ'αυτό το χώρο, πολλοί θα έχουν προβλήματα. Ίδωμεν...

Ότι πεις "φίλε μου". Είναι φανερό ότι ξέρεις καλύτερα.

Ναι, αν σε ενδιαφέρει να ασχοληθείς με τον αθλητισμό.

Για την ίδια ποιότητα, μια η άλλη θα σου έρθει.

Ωραία mods Σπύρο! Μεγειά! Ο neck μαγνήτης γιατί μπήκε ανάποδα;

Νέστορα, το ELFA δεν υπάρχει πλέον. Και ειλικρινά θεωρώ χαζό να αγοράσω ένα Voodoo σ'αυτή τη φάση που δεν υπάρχει η ανάγκη για τροφοδοσία άλλων πεταλιών. Για τα (ελάχιστα) υπάρχοντα, έχω ένα Harley Benton (νομίζω είναι κόπια του ανάλογου της Carl Martin / Cioks), για το οποίο ο Rob μου είπε ότι ΙΣΩΣ κάνει η έξοδος 12V που έχει. Αλλά και πάλι, επειδή το Ethos θα χρησιμοποιείται πρακτικά μόνο του, η χρήση ενός τροφοδοτικού-γκουμούτσα, είναι κάτι που θα ήθελα να αποφύγω. Μου φαίνεται αυτό με το πολύμετρο θα κάνω τελικά... :)

Όχι μαν. Λέει regulated μέχρι 5%. Voodoo, κλπ, που δεν έχω και δεν έχει νόημα να αγοράσω... Με βλέπω να τρέχω με το πολύμετρο στα μαγαζιά... Όσο για review, θα έρθει, ηχογράφηση υπάρχει ήδη, για όσους ξέρουν που να κοιτάξουν ;)

Λοιπόν, για να μην αφήνω απορίες: http://www.customtonesinc.com/Ethos_User_s_Manual.html Και ΟΧΙ, ΔΕΝ έχει review, είμαι πολύ απασχολημένος με το να παίζω! ;D ;D ;D Δυστυχώς αυτά που έχω βγαίνουν εκτός προδιαγραφών (>18V) που συνιστά σαν ασφαλείς ο κατασκευαστής, με αποτέλεσμα να δίνω μια περιουσία σε μπαταρίες, προς το παρόν...

Πως δεν επιτρέπεται; ;D Γιατί το απαιτεί ο κατασκευαστής του πεταλιού που θα τροφοδοτήσει.

Ψάχνω για ένα τροφοδοτικό στα 12V DC, 500-600mA, unregulated. Δεν θα πρέπει να βγάζει πάνω από 18V, και το λέω γιατί καναδυό που έχω τα μέτρησα και είδα κάτι εξωφρενικά νούμερα (18,9V, κλπ). Αν ξέρετε κάποιο συγκεκριμένο, που μπορώ να βρω σε Αθηναϊκό μαγαζί, please help. Παραθέτω ένα αντίστοιχο που θα μου έκανε (αλλά δυστυχώς είναι discontinued): https://www1.elfa.se/elfa3~fi_en/elfa/init.do?item=69-811-53&toc=19681&name=power_supply_unit_12_vdc_0.6_a

Και κάπου εδώ μπορεί να κλειδωθεί το θέμα. 8) Οι ιδιότητες cliping τόσο των τρίοδων λυχνιών, όσο και των transistor (και ειδικά FET), έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια ότι είναι όχι απλά παρόμοιες, αλλά, δυνητικά, ΙΔΙΕΣ. Δηλαδή έχει αποδειχθεί στο μυαλό όλων εκτός κάποιων ψυχασθενών. Μάλιστα υπάρχει και η περίπτωση, ακόμα και σε απίστευτα ακριβούς ενισχυτές, να υπάρχουν ΚΑΙ κυκλώματα solid state στην προενίσχυση (συνήθως ως booster ή φίλτρα). Βέβαια, η τελική βαθμίδα ενίσχυσης προσθέτει εξίσου στον τελικό τόνο. Ιδανικά, τουλάχιστον για ηχογραφήσεις, πολλοί προτιμούν να υπεροδηγούν ΚΑΙ αυτή (το master στο 11 δηλαδή). Δεν είναι πρακτικό, για να μην αναφέρουμε, καλό για την υγεία, γι'αυτό υπάρχουν τα attenuators.

Κι'εγώ γι'αυτά μιλάω.

Στέφανε μια διευκρίνηση (μιας και σε βρήκαμε!): πιστεύεις δηλαδή ότι ένα σαξόφωνο των 300-400 ευρώ, με ένα καλό (>100 ευρώ) επιστόμιο και reed, μπορεί να βγάλει κάποιον πέρα από τους πρώτους μήνες μελέτης; Τι γίνεται με την ποιότητα κατασκευής και τις πιθανές αβαρίες κατά τη (φυσιολογική) χρήση; Έχοντας πάντα στο μυαλό μελέτη τουλάχιστον μιας ώρας την ημέρα, καθημερινά.

Τα μισά κομμάτια που έχεις ακούσει στην Ιστορία της Ροκ γράφτηκαν με OD/Dist πετάλια μπροστά σε λαμπάτους ενισχυτές. Τα άλλα μισά γράφτηκαν χωρίς.

Αν θέλεις τενόρο, ξεκινάς με τενόρο. Το πολύ να κόψεις το κάπνισμα.

Εγώ πιστεύω ότι η Yamaha θα κεφαλαιοποιήσει την όποια επιτυχία αυτών των μινι-ενισχυτών, με την κυκλοφορία και άλλων μαραφετιών στο εγγύς μέλλον.

Μην κολλάς στα Yamaha (που θεωρούνται καλά, παρεμπιπτόντως). Τα Trevor James ας πούμε που μπορείς να δεις στο πρώτο link που παράθεσα, θεωρούνται από όλους πολύ καλό value for money. Τα σαξόφωνα αυτά (δηλ. πάνω από 700 και κάτω από 1500 ευρώ) θεωρούνται κάτι σαν τις μέσης κατηγορίας τιμής κιθάρες. Δηλ. οι Mexican που ανέφερες, οι (πιο ακριβές της σειράς) Yamaha Pacifica, διάφορες Cort, Ibanez, Epiphone, κλπ, σε παρεμφερή κατηγορία τιμής. Με λίγα λόγια, κιθάρες που ένας έμπειρος θα πάρει για δεύτερες, ή θα τις αναβαθμίσει κατά τα γούστα του, κλπ. Ενώ αποτελούν την καλύτερη επιλογή για κάποιον αρχάριο που διαθέτει τα χρήματα. Όντως υπάρχουν αντιστοιχίες. Θα έλεγα να κάνεις ένα google για "my first (tenor/alto) saxophone". Εκεί θα βρεις αρκετά link, μερικά και με προτάσεις αγοράς, που θα σου λύσουν απορίες. Θα παρατηρήσεις ότι, σχεδόν όλοι, συμπίπτουν στις προτάσεις τους κατά ένα 80%.

Με έναν modeling ενισχυτή σε δύο εκδόσεις, σε αρκετά πρωτότυπο format, και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά: http://sg.yamaha.com/en/products/musical-instruments/guitars-basses/amps/thr_sound/ ! Όσο για την τιμή του, ήδη εμφανίστηκε σε γνωστά διαδικτυακά μαγαζιά, αλλά φαντάζομαι ότι και στην ελληνική αγορά δεν θα έχει μεγάλες διαφορές η τιμή: http://www.dv247.com/guitars/yamaha-thr10-guitar-amp-and-recording-interface--90436

Ναι καρντάση.

Παίδες, λυπάμαι που ακούω για ανατομικά προβλήματα, αλλά έχετε στο μυαλό σας ότι όλα γίνονται. Ας μην μιλήσουμε για τον Django, δείτε ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα παίκτη με πρόβλημα στα δάκτυλα:

Κάποια στιγμή θα δει ο blue το θέμα και θα σου απαντήσει, ως κιθαρίστας που πήγε στο σαξόφωνο. ;) Από τις συζητήσεις με τον εν λόγω μυώδη mod, αλλά και με άλλους (και πολλούς επαγγελματίες παίκτες), θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Οδυσσέα. Πρέπει απαραιτήτως να βρεις έναν δάσκαλο. Ξέχνα τα περί αυτοδιδαχής στο σαξόφωνο. Τα λίγα για τα οποία μπορώ να σε ενημερώσω: 1) Ξέχνα τιμές 300 και 400 ευρώ για σαξόφωνο. Τουλάχιστον αν θέλεις να το πάρεις κάπως σοβαρά. 2) Οι διαφορές ανάμεσα σε ένα σαξόφωνο του πρωκτού και ένα κορυφαίο, είναι αβυσσαλλέες. Καμμία σχέση δηλαδή με τη διαφορά μιας κιθάρας των 400 ευρώ και μιας των 4000. Αυτό θα το καταλάβεις βέβαια μόνο αν αποκτήσεις εμπειρία. 3) Κατά βάση θέλεις ένα σαξ που να μη σε δυσκολεύει σαν αρχάριο και να μπορεί (και να αξίζει) να αναβαθμιστεί στο μέλλον. Μια πολύ εύκολη αναβάθμιση στο σαξόφωνο είναι να αλλάξεις το reed με κάποιο selected. Σύμφωνα με τη γνώμη επαγγελματιών παικτών, σε ένα "student" σαξόφωνο, αν αλλαχτεί όλο το επιστόμιο κάποια στιγμή, η αναβάθμιση είναι φοβερή. Κατά συνέπεια: ψάξε για ένα σαξ γύρω στα 800-1500 ευρώ, στο οποίο να μπορείς να κάνεις αναβαθμίσεις καθώς βελτιώνεσαι και το οποίο θα σου είναι υπεραρκετό για 2-3 χρόνια. Μετά μπορείς να το έχεις ανετότατα για δεύτερο, καθώς θα αγοράσεις (εφόσον συνεχίσεις) ένα καινούργιο ή μεταχειρισμένο επαγγελματικό σαξ. Τσέκαρε εδώ, για να πάρεις μια ιδέα: http://www.sax.co.uk/acatalog/Your_first_Tenor_sax_.html

Δες και τη Μ9 που είναι πιο μαζεμένη. Για την περίπτωση η σειρά M αλλά και το Nova System είναι ταμάμ. Αν μπορείς παίξε για να δεις ποιο σου κάνει περισσότερο.