The Genius Loci

Όχι ακριβώς. Είναι προϊόν ξύλου αναμεμιγμένο με εποξική ρητίνη. Το μίγμα αυτό μετά εκχύνεται υπό πίεση σε καλούπια (injection molded στα ελληνικά). Όπως το γράφεις, μπορεί να συμπεράνει κάποιος ότι είναι ΟΝΤΩΣ από πολτό, που ΕΧΕΙ χρησιμοποιηθεί παρεμπιπτόντως σε πάμφθηνες κιθάρες στο παρελθόν. ;)

Λάκη το νου σου... αντιλαμβάνεσαι φυσικά ότι είναι παγίδα.

Σωστά (ειδικά αυτό που έχω κάνει bold). Ψάξε για ανάλογα θέματα για "ακριβές κιθάρες" κλπ. Το έχουμε ξανασυζητήσει. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως, για τις (σύγχρονες) κιθάρες που έγραψα, ισχύει ότι μπορεί να τις δει κάποιος ως "επένδυση", στο βαθμό βέβαια που τον ενδιαφέρει και δεδομένων πιθανών "ατυχών" γεγονότων, όπως για παράδειγμα κάποιας ζημιάς (που θα κοστίσει ακριβά να επισκευαστεί και θα απομειώσει την αξία), τοπικής ή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (για παράδειγμα, για προσπάθησε να πουλήσεις στην Ελλάδα ακριβή κιθάρα αυτή την εποχή...), κλπ. Αλλά το πρόβλημα είναι ακριβώς ο καταναλωτισμός, που, επειδή προσποιούμεθα τους καλλιτέχνες, τον έχουμε βαφτίσει GAS. Κατά τη γνώμη μου αδελφέ, παπαριές καμαρωτές. Αν δεν ήταν οι κιθάρες θα ήταν κάτι άλλο. Εκτός αν θέλεις να το δεις ως συλλέκτης το θέμα, όπου ξεφεύγουμε από το σκοπό της συζήτησης. Οι συλλέκτες κατά κανόνα πληρώνουν, δεν πληρώνονται. Για την δική σου περίπτωση όπως την περιγράφεις, που δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ σπάνια, αυτό που θα σκεφτόμουν είναι: "πούλα τες όλες εκτός από τις μία-δύο καλύτερες/αγαπημένες σου, και με τα λεφτά πάρε μία ίδια με την Νο1 σου, ίσως με μικροδιαφορές σε επιμέρους χαρακτηριστικά". Έτσι θα έχεις 2-3 κιθάρες που πραγματικά θα παίζεις, και, το πιθανότερο, λόγω αξίας, να μπορούν και να πουληθούν με μικρή χασούρα, αν χρειαστεί.

Δεν ρώτησα αυτό. Το να επεκταθούμε στην vintage αγορά, η οποία απαιτεί ενασχόληση και γνώση, αλλά και κάτι που σίγουρα δεν έχουμε (χρήμα) είναι ζήτημα θεωρητικό (για το 99.9% των μελών του φόρουμ). Ξαναρωτάω λοιπόν: θέλεις να μιλήσουμε θεωρητικά ή πρακτικά;

miii, θα ήθελα ειλικρινά να μου απαντήσεις αν κάνουμε θεωρητική συζήτηση, ή προσπαθούμε να εξάγουμε πρακτικά συμπεράσματα.

Ελπίζω ειλικρινά να αστειεύεσαι.

Ναι, τον Ed να ακούς και θα προκόψεις. ;D ;D ;D Πιο σοβαρά τώρα. Την vintage αγορά δεν την συζητάω καν. Ούτε εσύ πρέπει να τη συζητάς. Εδώ ισχύει το: Όποιος ξέρει δε μιλάει (αντιθέτως, βλέπει/ψάχνει/αγοράζει/πουλάει) και όποιος μιλάει δεν ξέρει. Είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις τα μίνιμουμ 10 χιλιάρικα (για πέταμα) που απαιτούνται για να μπεις σ'αυτή την αγορά, αλλά, αν σου βρεθούν κάποια στιγμή, απλά πρόσεχε. Μένουν λοιπόν οι παλιότερες, αλλά όχι vintage κιθάρες και οι νεώτερης παραγωγής, τις περισσότερες από τις οποίες μπορείς να αγοράσεις καινούργιες. Εικάζω ότι η αγορά των vintage κιθαρών, ΔΕΝ θα συνεχίσει να ανανεώνεται. Σήμερα vintage θεωρούνται οι κιθάρες κατασκευής μέχρι το '80 (τυπικά, 30 χρόνια πριν). Όμως, μετά απ'αυτή τη χρονολογία, και μέχρι σήμερα, οι κατασκευαστές οδηγήθηκαν σε μαζικής παραγωγής όργανα. Τα οποία μάλιστα ακολουθούσαν και τη μόδα της εποχής. Η οποία έχει παρέλθει. Ευτυχώς. Ποια θα ήταν η δική μου επιλογή για "επενδυτικά" όργανα; Χμμμ.... 1) PRS πριν το καινούργιο εργοστάσιο, διότι πάντοτε θα βρεις έναν κολλημένο να του την πουλήσεις σαν "καλύτερη" από τις νεώτερες. Το αυτό ισχύει για κάθε ανάλογη περίπτωση μάρκας. Σ'αυτό έχει δίκιο ο Ed ο οποίος απ'αυτά βγάζει τα λεφτά του εξάλλου. 2) Όλα τα χειροποίητα ή ημι-χειροποίητα όργανα κρατάνε καλά την αξία τους, αλλά κάπως δύσκολα να την ξεπεράσουν. 3) Το ίδιο ισχύει για (ακριβά) επετειακά όργανα, τα οποία είναι και περιορισμένης παραγωγής. Και όλα τα custom shop, dealer select, πολύ περιοριμένης παραγωγής όργανα συγκαταλέγονται σ'αυτή την κατηγορία. Δυστυχώς λοιπόν κάπως σκούρα τα πράγματα για να βγάλεις φράγκα από την υπόθεση. Το να κρατήσουν μεγάλο μέρος της αξίας τους (και, στην πραγματικότητα, να έχεις πληρώσει ένα πολύ χαμηλό "ενοίκιο" όταν φτάσεις να την πουλήσεις), sure, υπάρχουν πολλές επιλογές. Σχεδόν όλες οι PRS, όλες οι Anderson, όλες (μα όλες) οι Tyler, σε μεγάλο βαθμό οι Suhr, και γενικά οι μπουτικάδηκες κιθάρες. Για Fender CS και τέτοια παραμύθια, θα πρέπει να βρεις κάποιον κολλημένο που λέγαμε παραπάνω. Για Gibson, βλέπε και Fender ;D αλλά με κάποιες εξαιρέσεις. Π.χ. αν αγοράσεις σήμερα μια Johnny A. Signature, είναι μάλλον σίγουρο ότι θα μπορείς να την πουλήσεις στο 80% της τιμής της τουλάχιστον σε 5 χρόνια (αυτό ισχύει σήμερα, τουλάχιστον).

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να παραθέσω ένα βιντεάκι που είχα ανεβάσει και (πολύ) παλιά, σχετικά με το κούρδισμα, ειδικά για κιθάρα: και συμφωνεί για την παρατήρηση περί θορύβων ;) Και εγώ ό,τι θέλω θείε Μανώλη;; :P :P Γιατί έχω κάτι... ανωμαλίες που πρέπει να συζητήσουμε κάποια στιγμή! ;D

Κάτσε γιατί έχουμε χάσει την μπάλλα με το τι θέλει να κάνει το παληκάρι. Φίλε loufos, αν θέλεις να κάνεις real time μίξη από διάφορες πηγές, παίρνεις κονσόλα. Αν θέλεις να μιξάρεις κανάλια που έχεις γράψει στο DAW σου "έξω από κουτί" όπως λέμε, τότε συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Ο Nikodemos (που είναι από τους γκουρού του θέματος) έχει γράψει ένα άρθρο για τα υπέρ και τα κατά αυτής της λύσης. Ψάξτο. Γνώμη μου είναι ότι το outboard απαιτεί πολύ καλά εργαλεία, τεράστια αυτιά και ακόμα πιο τεράστια μπαλλάκια (από άποψης εμπειρίας) για να το διαχειριστείς σωστά. Αυτό που θα μπορούσες να κοιτάξεις όμως, είναι μήπως σε καλύπτει κάποιος controller που θα παίζει το ρόλο μίκτη, όπως το Mackie Control Universal, ή και κάποιο φτηνότερο και απλούστερο για αρχή (το Behringer, παρά το ότι μοιάζει με παιχνίδι, κάνει δουλειά). Έτσι θα έχεις την χαρά να πειράζεις πραγματικά faders και να μην παίζεις με το ποντικάκι. Επιπλέον, απ'όσο έχω καταλάβει, μιλάς για ηλεκτρονική μουσική. Επομένως οι προενισχύσεις, τα eq κυκλώματα και τα λοιπά χαρίσματα μιας κονσόλας ίσως σου είναι αδιάφορα. Γνώμη μου (θα είμαι σύντομος κύριε πρόεδρΑ): κοίτα ebay για καμμία μτχ Mackie Control πρώτης γενιάς. Αλλιώς δες κάτι πιο οικονομικό σ'αυτή την κατηγορία. Ξεζούμισε την καρτούλα σου και μετά πήγαινε σε μια αξιοπρεπή, με καλούς drivers και support (όχι απαραίτητα με ένα δισεκατομμύριο κανάλια). Και ό,τι χρειαστείς το προσθέτεις σιγά σιγά (π.χ. έναν μονοκάναλο προενισχυτή/strip για μικρόφωνο, αν θέλεις να γράψεις με περισσότερες αξιώσεις φωνή, συν ένα καλό πυκνωτικό).

Την έχω εδώ και χρόνια. Οι προενισχυτές της είναι καλούτσικοι (όχι ότι θα σου χρειαστούν για τη δουλειά που θέλεις αλλά λέμε). Το EQ της είναι πάρα πολύ καλό. Αλλά το βασικό της ατού είναι πως έχει πολύ ευέλικτο routing σε περίπτωση που θέλεις άλλα outboard μηχανήματα.

Στέφανε τα θερμότατα συγχαρητήριά μου για τη δουλειά και τη γνώση που παρέχεις στο φόρουμ. Keep it up! :)

Υπάρχει: http://www.thomann.de/gr/soundcraftspirit_m8.htm Και με direct outs για όταν αποκτήσεις πολυκάναλη κάρτα. Μεγειά.

Filos, άνοιξε άλλο θέμα για να καταλάβουμε τι εννοείς... πως πείθουμε τους άλλους να τις αγοράσουν ή πως το διαχειριζόμαστε ψυχολογικά;

Πρόκειται για φανταστική κιθάρα που πέρασε από τα χέρια μου για ένα φεγγάρι και το μετανοιώνω που την αποχωρίστηκα (για τους ίδιους λόγους...). Ο καθένας μπορεί να πουλάει ένα όργανο (ακόμα και αγαπημένο) για τους Χ δικούς του λόγους. Εδώ μόνο πρακτικά μπορούμε να μιλήσουμε. Πρακτικά λοιπόν, πιστεύω ότι η κιθάρα σου ΔΕΝ θα αυξήσει σημαντικά την αξία της με τα χρόνια. Παρακολουθώ από μαζοχιστικό βίτσιο τις τιμές των SG1000/2000 στο ebay τα τελευταία χρόνια, και είναι εκεί ακριβώς που είναι και σήμερα. Το μοντέλο συνέχισε να βγαίνει (στο εργοστάσιο της Ταΐβάν) για πολλά χρόνια, και πρόσφατα η Yamaha έβγαλε καινούργια σειρά (σε τιμές δηλητήριο) για της SG (ή SGB όπως είναι σωστότερο). Αν έχεις αποφασίσει να την πουλήσεις, δοκίμασε μεν της Αγγελίες του Noiz, αλλά το καλύτερο bet είναι να την βγάλεις στο ebay. Ειδικά στη Γερμανία και την Ευρώπη γενικότερα, πάρα πολλοί αναζητούν SG2000, πολύ περισσότερο αν είναι και σε καλή/original κατάσταση.

Έχω την ίδια κάρτα με εσένα. Τελευταία χρησιμοποιώ το Zoom G3 (δες και σχετικό θέμα) για direct ηχογράφηση, στέλνοντας και ένα dry σήμα ταυτόχρονα (έχει τη δυνατότητα) το οποίο χρησιμοποιώ αργότερα για reamping. Αν δεν έχεις ανάγκη από πολλά ταυτόχρονα εφφέ, αλλά σε ενδιαφέρει το core amp sound που λέμε, κοίταξε και το Zoom, πιστεύω ότι θα σε εκπλήξει ευχάριστα. ;)

Περίμενε, τη θέλεις για ηχογραφήσεις; Έχει σημασία αν ψάχνεις κάτι τέτοιο.

Προσωπικά δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα με την FF400 όσο καιρό την χρησιμοποιώ (ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια). Τώρα με firewire controllers, ναι, υπήρξαν προβλήματα, μάλιστα αυτόν που έχω τώρα τον χρησιμοποιώ στα Win7 σε legacy mode (δουλεύει περίφημα).

Τι προβλήματα εννοείς; Τα μόνα προβλήματα που ξέρω να έχουν αναφερθεί είναι με κάρτες firewire στα PC. Παλιότερα και με κάποιους Mac. Ο,τιδήποτε έχει να κάνει με bug και ασυμβατότητες, συνήθως λύνεται στο επόμενο firmware update.

Μαζί σου σε όσα λες. Κι εγώ όταν παίζω... μόνος μου (και σε όλα όσα ηχογραφώ) προσπαθώ να είμαι απαλλαγμένος από "ταμπέλες" και απλά να βγάζω ελεύθερα όλες τις επιρροές που έχω συγκεντρώσει. Για το λόγο αυτό δεν είμαι σε θέση να χαρακτηρίσω τη μουσική μου ως ένα ορισμένο είδος. Και ούτε με ενδιαφέρει να χαρακτηρίζω τη μουσική των άλλων. Ωστόσο αυτά που ακούμε εδώ, είναι χαρακτηρισμένα και ειδικά ο Kaiser έχει μια μακρόχρονη ιστορία στο χώρο, κάτι που φαντάζομαι μεταφράζεται σε ευρύ (τηρουμένων των αναλογιών) κοινό που παρακολουθεί τέτοιες μουσικές. Επομένως την ταμπέλα την βάζουν οι ίδιοι (και το κοινό τους). Το ερώτημα αυτού του thread ίσως έγκειται στην αναζήτηση της αλήθειας πίσω από την τελευταία παρατήρηση του post σου. ;) Ιδού και μια συνέντευξη with the man himself:

Δεν αναφέρομαι στην παικτική δεινότητα των μουσικών. Υπάρχουν και άλλα βιντεάκια, σε κάποιο παίζουν 3 άτομα, εμένα μου φαίνεται σαν να τζαμάρουν σε τρία διαφορετικά κομμάτια ο καθένας... και κάποια στιγμή ο μπασσίστας με τον περκασσιονίστα πέφτουν μαζί... και φωνάζει ενθουσιασμένος ο δεύτερος "μπράβο, αυτό είναι!!". ::) ;D ;D

O Henry Kaiser έχει ξανασυζητηθεί εδώ, η αφορμή για το παρόν ήταν αυτό το βιντεάκι που είδα: και δεν μπορώ να καταλάβω Χριστό. Το πιθανότερο είναι η άποψή μου περί "Πειραματικής Μουσικής" (και δη κιθαριστικής) να είναι πολύ διαφορετική... Δεν θέλω να γίνω κακός ή να κάνω σχόλια που ίσως αποδεικνύουν την άγνοιά μου ή την έλλειψη μουσικής παιδείας. Γι'αυτό παραθέτω αυτό το βίντεο ως αφορμή συζήτησης επί παρόμοιων ιδιωμάτων και μουσικών αναζητήσεων, και αναμένω τις γνώμες σας.

Έτσι είναι... ο Θεός της Επανάστασης σε άλλους δίνει Springsteen και Morello και σε άλλους κοντοπίθαρα Ντ@λ@#$ειδή και Παπαβασίληδες. Κατά τα άλλα εμείς το έχουμε στο DNA μας και αυτοί είναι αμερικανάκια. Ευχαριστώ για το βίντεο. ;)

Niiiiiice! ;D

Να σου πω είχα σκεφτεί παλιότερα για controller και είχα καταλήξει στη Mackie. Έκτοτε αποφάσισα ότι δεν χρειάζομαι κάτι τέτοιο, μιας και προτιμώ να μιξάρω με automation envelopes. Αλλά αν αγόραζα κάτι, θα πήγαινα κατευθείαν στη Mackie. Αξίζει να σημειωθεί ότι το παλιότερο μοντέλο, αν ψάξεις, μπορείς να το βρεις σε πολύ καλή κατάσταση και τιμή και μπορεί να σε καλύπτει μια χαρά.

Με την M-Audio παίρνεις μαζί και μια κάρτα ήχου, που πιθανότατα δεν χρειάζεσαι. H Mackie θεωρώ ότι αποτελεί εγγύηση, μεταξύ άλλων και σαν μεταπωλητική αξία. Διαθέτει και το πλεονέκτημα της επεκτασιμότητας και υποστηρίζεται από σχεδόν όλα τα DAW.