TamTam

Humbuckers, OD, delay, πολύ αλκοόλ, ταλέντο και πάθος. Ευκόλα δύσκολο και δύσκολα εύκολο. Η γραβάτα προαιρετική. Για μένα πάντως, υπάρχουν μόνο δυο ήχοι. Tο tubescreamer και το fuzz. Τους καλύτερους distortion ήχους τους βγάζουν δυο tubescreamers ή ένα fuzz - dist γερμανίου με κάποιο tremble boost (ή OD σε "clean" ρυμθιση) πριν απ' αυτό. Tα distortion με εξαίρεση ελάχιστα (Burnley, Suhr ίσως) είναι πολύ Toto για τα γούστα μου. Είμαι rawmantic τύπος.

Kι αυτό σωστό είναι...

Aν ενοείς αμέσως μετά το στίχο "I can feel something inside me say" η ίδια κιθάρα είναι. Αν το κομμάτι είναι π.χ. από C, σε εκείνο το σημείο παίζει χτυπητά C,C,C,D (το D πέφτει με το ακόρντο Dm). Έτσι κάνουν views αυτά τα κομμάτια στο Youtube! Tα συζητάνε κάτι τρελοί στο Νόιζ! ;D

Δεν είναι δύσκολοι αυτοί οι ήχοι! Στο πρώτο, μπορεί να είναι οτιδήποτε drive , πριμαρισμένο, από OD μέχρι fuzz σε low gain ρύθμιση. Και είναι επεξεργασμένο με κάποιο αργό σε ταχύτητα phase φίλτρο. Στο δεύτερο, είναι μια απλή κιθάρα, με κάποιο ελαφρύ boost/ΟD να τη βρωμίζει, reverb και tremolo. That's all. Καλά έκανες και έβαλες χρόνους, είναι ανυπόφορα αυτά τα κομμάτια! :D

Χωρίς να σας ξέρω, έχω την αίσθηση ότι εσύ και η αδελφή σου θα τα καταφέρνατε στην φωνή πολύ καλύτερα από κάποιον επίδοξο τραγουδιστή. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, οι περισσότεροι/ες ονειρεύονται να βγουν σε κάποιο talent show και να τραγουδήσουν σαν την Alanis Morrissette, από Adele μέχρι Κατερίνα Κούκα. Εσείς τουλάχιστον ξέρετε τι θέλετε - καλλιτεχνικά μιλώντας.

Νόμιζα ότι είναι προφανές! :)

Ακριβώς αυτό (που δείχνει το βίντεο) προσπαθούσε να εξηγήσει ο Ray στο thread με τους μπασίστες. ;D

Ειδικά στη rock. Θα συμφωνούσε και ο Adam Clayton. :)

Otto, Θα πρότεινα κάποιο από τα OD που high-gainίζουν και παίζουν κατά γενική ομολογία καλύτερα με τους περισσότερους ενισχυτές (OCD, MXR badass OD custom modified, Visual Sound TS 808, Mooer Green mile, Bad Monkey... και πολλά ακόμη, που δεν τα σκέφτομαι τώρα) ή κάποιο OD/boost - αν βγάζει και clean boost με το gain στο 0 ακόμη καλύτερα για να boostάρεις τον ενισχυτή σου αφού όπως λες βγάζει καλό gain (ΒΒ preamp second hand, EHX East River Drive, κ.o.κ.) Προσωπικά, από όλα τα παραπάνω, θα κυνηγούσα το BB Preamp, είναι σαν μικρός ενισχυτής στα πόδια σου και marshallίζει, εύκολα κιόλας. Από delay, επίσης κάποιο γύρω στο 100άρικο - MXR Carbon Copy, κάποιο της ΤC (Ater Ego ή Flashback mini ή normal, ή το Ibanez ES-2. Το Morley Wah που αναφέρεις δεν είναι και ακριβώς ο ορισμός της ... φορητότητας. Eίναι βαρύ, μεγάλο και σιδερένιο. Last but not least, πρόσφατα πήρα second hand ένα Line 6 Μ5, για να χρησιμοποιήσω κάποια delay και reverb του σε μια ηχογράφηση. Ίσως δεν ήταν κακή ιδέα, αν πρόκειται να χρησιμοποιήσεις drive μόνο περιστασιακά και επιπλέον είναι πολύ διασκεδαστικό πετάλι γιατί έχει δεκάδες πολύ καλά εφέ που μπορείς να αποθηκεύσεις σε 24 presets (μόνο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάθε φορά μόνο ένα).

Δεν σου κάνει εντύπωση ότι τόσο ο SF όσο και εγώ συμφωνούμε με το σχόλιο του ΜάνοςΧ, μόνο που ο SF κάνει εντελώς διαφορετική "ανάγνωση" - ερμηνεία ; Εννοείται πως διαφωνώ με αυτό που γράφει ο SF γιατί είναι απόλυτο (και πιστεύω ότι το έθεσα πιο κομψά στο δικό μου σχόλιο για τις "δυτικές δημοκρατίες", οι οποίε φυσικά και μπροούν και πρέπει και παρέχουν δημιουργικές ελευθερίες σε έναν καλλιτέχνη), αλλά από τη μεριά μου, υπόσχομαι να μην εμπλακώ. :) Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Ομοίως κι από μένα. Συμφωνώ απόλυτα. Στο quote που τσιτάρεις, θα συμπεριλάμβανα και την προηγούμενη πρόταση του Μάνου, όμως: "Η θεσμοθετημένη βοήθεια του κοινωνικού κράτους είναι επίσης πολιτισμός, αλλά είναι και αυτό που είναι, δηλαδή ΒΟΗΘΕΙΑ και ΟΧΙ έλλειψη πόρτας." Όταν ο Ταρκόφσκι αυτοεξορίστηκε από τη Σοβιετική ένωση είχε πει τη συνταρακτική φράση "φτύνουν στην ψυχή μου" , γι΄αυτό που άφηνε πίσω. Το ζήτημα κατά τη γνώμη μου, ήταν πάντα η αξιοκρατία. Και φυσικά η ελευθερία της έκφρασης και οι ίσες ευκαιρίες. Η αξιοκρατία έχει σχέση με την ισοτιμία και όχι με την "ισότητα" που είναι φενάκη: Κανείς δεν είναι ίσος με κανέναν, μπορούμε όμως να είμαστε ισότιμοι απέναντι στο κράτος, τους θεσμούς, το Υπ.Πο, το διαγωνιστικό ενός φεστιβάλ κλπ. Και να απολαμβάνουμε ίσες ευκαιρίες. Η ελευθερία της έκφρασης είναι τόσο συντριπτικά πιο σημαντική δημιουργικά για έναν καλλιτέχνη από την όποια "βοήθεια του κράτους", ώστε δεν είναι τυχαίο ότι σπουδαίοι συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφοι κ.λπ. έζησαν και δημιούργησαν σε ολοκλήρωτικά καθεστώτα και χούντες όπως π.χ. της λατινικής αμερικής κ.λπ. Γνώμη μου είναι ότι η αγριότητα της ζούγκλας του ανταγωνισμού (αθέμιτου ενίοτε) , που συμφωνούμε ότι αποτελεί δομικό στοιχείο της ύπαρξης, θα πρέπει κάποια στιγμή, στις δημοκρατίες του δυτικού τύπου που (θέλουμε να) ζούμε, να γίνει υγιής συναγωνισμός. Να υπάρχει χώρος για όλους, ίσες ευκαιρίες προβολής, σεβασμός στο διαφορετικό ακόμη και σε αυτό πυο δεν κατανοούμε ή που δεν μας αρέσει. Να πάψουμε να είμαστε πίθηκοι που το μόνο που θέλουν είναι να τα αρπάξουν όλα, τσαλαπατώντας τους άλλους. Η ικανοποίηση no matter what, των ατομικών μας αναγκών όπως την περιγράφει ο Μάνος παραπάνω (γκομενάρα, κιθαρα σούπερ - αυτοκινητάρα θα πρόσθετα κλπ ) είναι διαφημιστική εξίσωση, όχι ευτυχία. Μόλις απόμακρυνθείς από την τηλεόραση, το συνειδητοποιείς αργά ή γρήγορα.

Μα ήταν...

Δεν χρειάζεται πάντως τάλεντ σόου, αν έχεις... τάλαντο Το τραγούδι του μήνα από την Παυλίνα Βουλγαράκη | Gossip-tv.gr

Ray, το διάβασα , το ίδιο προσπαθώ να πω. Είδα μια μπάντα την Παρασκευή στο Ζοο κaφέ στο Χαλάνδρι, hammond, βαρύτονο, τύμπανα, φωνή. Έσπερναν παίζοντας από Amy Winehouse μέχρι James Brown. Go figure. Θα παίζουν κάθε Παρασκευή απ' ότι μου είπε ο Σπύρος. Προσωπικά, δεν μου έλειπε το μπάσο, αλλά η κιθάρα :) - αν και σε φάση τζαμαρίσματος ανέβηκανε on stage ένας κοντραμπασίστας και ο Πάζιος (!) και γάμησαν. Σκέφτομαι από Wes Montgomery μέχρι Van Der Graaf Generator: το μπάσο είναι... προαιρετικό - οι μπάσες συχνότητες υποχρεωτικές. Αλλά ξαναλέω: εξαρτάται από το τι μουσική θέλεις να παίξεις. Δεν μπορώ να φανταστω ας πούμε U2 ή Cure, RHCP ή Black Sabbath, χωρίς μπασίστα.

Το σχόλιό σου είναι πιο επιστημονικό από το άρθρο :) Επίσης συμφωνώ απόλυτα. Και θα προσθέσω και την παράμετρο του εκάστοτε μουσικού είδους. Υπάρχουν εκατομμύρια είδη μουσικής χωρίς μπάσο , αυτό δεν σημαίνει όμως και ότι δεν έχουν μπάσες συχνότητες. Μήπως θα έπρεπε το άρθρο να αναφέρει ότι ¨οι μπάσες συχνότητες είναι σημαντικές για μια μπάντα" και όχι 'bassists are the most important" κλπ ?

Με πικραίνει να βλέπω πόλεις κοσμήματα, με ιστορία 500 όχι 2500 χρόνων, να έχουν τουρισμό 12 μήνες το χρόνο... Από το Μιλάνο μέχρι την Αμβέρσα και από ΄το Βερολίνο μέχρι τη Βαλέττα... κι εμείς να περιμένουμε 2 μήνες μέσα στο καλοκαίρι να βγάλουμε έσοδα γαι τους υπόλοιπους 10. Πίκρα.

είδες που είσαι προκατηλειμμένος και διαβάζεις τ ανάποδα; Αυτό λέω. Ότι όπως δεν θεωρείται ξεπούλημα η επί αντιτίμου επίσκεψη του χώρου, έτσι δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί και ξεπούλημα η παραχώρησή του* (επί αντιτίμου πάντα), του σε έναν οίκο μόδας. Συμφωνούμε. ;D *Αν και θα ήθελα με πολλούς αστερίσκους και αυστηρές προδιαγραφές αυτό

H Repubblica αναφέρεται στο γνωστό θέμα αλλά και στην κατηγορηματική άρνηση του οίκου Gucci ότι προσέφερε οποιοδήποτε ποσό ως ανταπόδοση. Κατά τα άλλα από το πρωί χάζεψα πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες και πολλά σχετικά δημοσιεύματα. Δεν βρήκα μία που να μην καταννοεί (αν όχι να επιχαίρει) για το υπουργικό "όχι" στο Gucci και να μην τονίζει ότι αυτό ειπώθηκε παρά την δύσκολη οικονομική θεση στην οποία βρίσκεται η χώρα. ::) Δεν διαβάζουν ιεφιμεριδα φαίνεται... ;D Atene dice no a Gucci. Rifiuta i soldi: "Sull'Acropoli non si sfila" - Repubblica.it

Ναι βρε. Κοινά θέματα συζήτησης. Βούτυρο στο ψωμί μας!

Αν εσάς οι σχετικο-άσχετες φωτογραφίες του κκε στην Ακρόπολη και η προ 30ετίας... 177Ν και η Ελευθεροτυπία δεν σας φαίνονται ότι συνιστούν πολιτικά σχόλια και off topic, που φλαμάρουν και προκαλούν να ανοίξει κανείς συζήτηση (ή έστω να απαντήσει) ανατρέξτε δυο σελίδες πίσω να τα βρείτε. Ενώ αν άρχιζα εγώ να λέω π.χ. για τον κύριο iefimerida, τον κομιστή και την εγκυρότητά του ή για την Καθημερινή, θα ήμουν φάουλ. Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύονται όλα αυτά δια ροπάλου. Ούτε νύξεις ούτε να πατάει ο ένας τον κάλο του άλλου. (το κατάλαβα όταν έκανα κι εγώ το λάθος μου σε εκείνο το thread με τον George Michael, χωρίς να υπολογίσω ότι κάποιος μπορεί να αισθανόταν ότι πρέπει να μου απαντήσει/επιτεθεί). Αλλά εδώ δεν είναι facebook να γράφει ο καθένας ό,τι του καπνίσει και η γνώμη μου είναι ότι η διαχείριση θα πρέπει να είναι εύλογη και δίκαιη το ίδιο απέναντι σε όλους. Μακάρι να συζητούσαμε μόνο για μουσικές και πολιτισμό. Εκεί έχουμε όλοι μας τα περισσότερα κοινά.

Όπως με ειδοποιούν από το κοντρόλ ;D , έβγαλε μια ανακοίνωση η ΑΕΠΙ. Πραγματικά οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τίποτα ("τα τελευταία χρόνια έχουν εξορθολογιστεί οι αμοιβές των μελών του ΔΣ"). #Epic_fail

α) Το πα και το ξαναλέω: μην συγκρίνετε βούρτσες με κοχύλια. Η κατάληψη ενός δημόσιου χώρου και ειδικά η αυθαίρετη, δεν (θα πρεπε να) έχει θέση σε μια κουβέντα για παραχωρήσεις χώρων για καλλιτεχνικούς ή άλλους σκοπούς. β) Σε ό,τι αφορά τις παραχωρήσεις χώρων, θα είχα να πω πολλά (άπειρα για την ακρίβεια): -για τα κάστρα της χώρας μας που δεν αξιοποιούνται κινηματογραφικά - όλες οι ταινίες με θέματα από αρχαιότητα μέχρι game of thrones, γυρίζονται στη Μάλτα και όχι π.χ. στο Κάστρο του Πλαταμώνα ή της Λήμνου. Θα μας χάλαγε αυτό; -για τα καλλιτεχνικά δρώμενα: με την ίδια λογική "αποκλεισμού" που λειτούργησε το ΚΑΣ για την Ακρόπολη, θα έπρεπε να μην δίνεται άδεια ούτε για τις περίφημες συναυλίες της Πανσελήνου τον Αύγουστο που γίνονται απ άκρο σ' ακρο σε αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την τουριστική Ελλάδα. Ούτε στην Επίδαυρο. -για το ίδιο το εισιτήριο που πληρώνεις για να μπεις σε ένα αρχαιολογικό χώρο damn! Δηλαδή είναι "εμπορική εκμετάλλευση" να νοικιάσεις ένα χώρο της Ακρόπολης για φωτογράφιση ενός οικου μόδας, αλλά όχι το να χρεώνεις 10 ευρώ το κεφάλι για να την επισκεφθεί όποιος θέλει; Κάποια αντίφαση εδώ, έτσι; Και άλλα πολλά... Διευκρίνηση: αυτό δεν σημαίνει ότι δεν "σέβομαι" έναν ιερό χώρο, μπορεί και να σημαίνει όμως, ότι τον σέβομαι τόσο ώστε να έχω θέσει υψηλότατα κριτήρια (ή υψηλότατο τίμημα αν θέλετε) προκειμένου να μπορεί να διατεθεί για ελάχιστες φορές το χρόνο για κάτι μοναδικό ή σπάνιο.

Όταν έχουν παλιώσει οι χορδές (και θέλουν αλλαγή) ξεκουρδίζονται ("πέφτουν") πιο εύκολα. Όταν είναι καινούριες ("φρεσκοπερασμένες"), το ίδιο. Μέχρι τουλάχιστον να παιχτούν λίγο και να σταθεροποιηθούν. Για τι φάση ακριβώς μιλάμε; Τι κλειδιά έχει η κιθάρα; Πόσο παλιά είναι (τα κλειδιά και η κιθάρα); Ισως απλά χρειάζεται κάποιο σετ άπ όπως είπαν οι συμφορουμίτες.

Rawμαντισμός στα καλύτερά του (It’s your decision honey, my planet or yours?) Τεράστιοι στην Αυστραλία - 'It 's only light' she said Κάθε δίσκο και πιο όμορφα φευγάτοι Arms reaching out, hoping for the chance to start Η φωνή της Εύης με ταξιδεύει πάντα Κλάσικ - Oh amigo, here we do things slow My car became the church and I The worshiper of silence there <3 I do believe it's true That there are roads left in both of our shoes Η πρώην γυναίκα του Jack White ήταν μοντέλο της Vogue και έχει πιο πολύ ταλέντο απ' αυτόν στο songwriting Θα έφευγα μαζί της anyday, anywhere, anyhow με κάτι τέτοιο στα cd player και μπίρες στο πίσω κάθισμα

Παίζει να τον ξέρω ! Ομοιοπαθής γαρ. ;D Ένα γενικό σχόλιο >> ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ::) Συμφωνώ με τις τοποθετήσεις του EZ ("να ταραχθούν τουλάχιστον τα νερά" μπας και βγει κάτι καλό) και του LK toy Trolley (περί του ότι "99% δεν θα γίνει τίποτα"). Συμμερίζομαι επίσης και την αγωνία όσων επιθυμούν προγραφές (το κεφάλι της υπουργού επί πινακι) ή λογαριάζουν ως μη έγκριτη την Εφ.Συν. αλλά όχι π.χ. και το Πρώτο Θέμα. Τα τελευταία όμως, δεν γίνεται όμως να σχολιαστούν χωρίς να πολιτικολογήσει αναπόφευκτα κανείς ή να κάνει name dropping , και γι' αυτό αποφεύγω να τα σχολιάσω γιατί έχω ήδη κίτρινη κάρτα - μην με ταράξετε στα φάουλ. (και σόρι για την ... κατήχηση :D ) Μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα συζήτηση θα μπορούσε να ανοίξει (σε ξεχωριστό thread ίσως) για τα "πνευματικά δικαιώματα" της ιστορικής κληρονομιάς και τις χρήσεις αυτών όταν μια αρχή (υπουργείο, κυβέρνηση, φορέας, αρχαιολογική υπηρεσία ή ...μοναστήρι) διαθέτει π.χ. έναν αρχαιολογικό χώρο ή ένα ιστορικό μνημείο γαι εκμετάλλευση. Λελογισμένη εκμετάλλευση; Εμπορευματοποιημένη εντελώς; Με τι κριτήρια (αισθητικά ή καλλιτεχνικά); Αν ήμουν σίγουρος ότι δεν θα εκτροχιαζόμασταν πάλι να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι την κατάληψη ενός δημόσιου χώρου (όπως έκανε το κκε στην Ακρόπολη) με την "παραχώρησή" του για μια έκθεση τέχνης ή για μια συναυλία, ίσως και να την άνοιγα εγώ.