TamTam

Αυτά που περιγράφεις δεν συνιστούν/ φτιάχνουν καλά όργανα και το ξέρεις! Κάποιοι μάλιστα περνούν τα ξύλα από μηχανήματα που "σκοτώνουν" τις ίνες του ξύλου, για να μη σκεβρώσουν. Το γρήγορο στέγνωμα δεν είναι καλό. Τα κάνουν και οι ΚΙνέζοι, Ινδονήσιοι και μέσα σε 5 ώρες η κιθάρα από τη ζούγκλα ταξιδεύει προς το μαγαζί προς πώληση. Αλλά δεν είναι καλό! Ε, ο μάστερ λουθιερ παπαγιάτζιος δε λέει τίποτα γι' αυτό... >> ΑudioKostas, Κανένα μανιάτικο φίλε μου. Λέω απλά ότι: όποιος δεν έχει καθαρά χαρτιά, μπορεί να μην έχει καθαρές προθέσεις. Βάζω κι ένα 'μπορεί' έτσι; Το να τρέξω να υποστηρίξω κάποιον ή κάτι επειδή απλά προέρχεται ( ; ) από την ίδια χώρα με μένα, μου φαίνεται μίζερα τοπικιστικό και απόλυτα λανθασμένο. Με απλά λόγια: Το ότι ο Jam και ο Blue Pedals φτιάχνουν πεταλάρες, δε σημαίνει και ότι αν αύριο εγώ αρχίσω να φτιάχνω κυκλώματα, πως θα πρέπει να φωνάζουμε "φόρτσα μιχάλη, ζήτω η Ελλάδα μας να πάει μπροστά" γιατί μπορεί απλά να είμαι ένα δισυπόστατο λαμόγιο. Επίσης, ισχύει ότι στην Ισπανία, λόγου χάρη, αυτοί που φτιάχνουν κλασικές ή φλαμένκο κιθάρες δεν γίνονται master builders πριν από μια ηλικία. Το ίδιο ισχύει και στο μεξικό, όπου υπαρχουν ολόκληρα χωριά που ασχολούνται με την κατασκευή έγχορδων από ξύλο. Το ίδιο στο Βιετνάμ, με τις ακουστικές, το ίδιο σε όλο τον κόσμο, πλην Λεπτοκαρυάς. Τέλος, να είσαι σίγουρος ότι πολλοί που μπορούν να σκάσουν 3-4 χιλιάρικα (αστείο ποσό για guitar stars που δίνουν 10 Χ και άνω για να αποκτήσουν κάποιες παραγματικά παλιές και σοβαρές κιθάρες), θα τα δώσουν για να βάλουν άλλη μια "ιδιαίτερη" κιθάρα στη συλλογή τους. Το παραμυθάκι κάποιου που είναι "μαστερ λούθιερ" στα 35 του και ζει στους πρόποδες ενός "μυθικού βουνού" και κόβει ξύλα απ' αυτό για να φτιάξει κιθάρες, είναι πολύ αμπρακατάμπρα και πουλάει ίσως. Προσωπικά, θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες για τα υπόλοιπα specs της κιθάρας (που κι αυτά τα φτιάχνουν έλληνες) αλλά φαίνεται ότι ο πραπαγιάτζιος κάνει μόκο γι' αυτά.

Ευτυχώς όμως, μειοψηφία στο Νόιζ είναι και οι θλιβεροί κόλακες, όπως και εκείνοι που όταν κατηγορούν κάποιον συμφορουμίτη δημόσια και μετά καλούνται να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους, κάνουν γαργάρα.

Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, πλην Λεπτοκαρυάς, πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια πριν κάποιος κατασκευαστής φτάσει να θεωρηθεί master builder. Και θα πρέπει να σκουπίσει πολλά πατώματα με πριονίδι πριν ΄΄ερθει εκείνη η μέρα, if you know what I mean. Α, επίσης τα ξύλα πρέπει να στεγνώσουν. Υπάρχουν κατασκευαστές, όπως ο Rick Kelly λόγου χάρη που αναζητούν ξύλα των αρχών του αιώνα, με το σκεπτικό ότι έχουν στεγνώσει ομαλά,, τα τελευταία 150 χρόνια. Το πόσο και πώς έχει στεγνώσει ένα ξύλο, είναι κάτι που θα πρέπει να δείχνει ότι γνωρίζει ένας Luthier, αντί να μιλάει για το δασαρχείο και για το από που πάει και τα κόβει. Διαφορετικά, τίποτα δεν σου εγγυάται ότι η πανάκριβη κιθαρούλα που αγόρασες παστωμένη στο χρώμα ή με τα πολύ ωραία της "νερά" έτσι και τη βάλεις στη γλάστρα δεν θα φυτρώσει. The quality of the material means nothing if the quality of the craftmanship is n't there. Καμία εξήγηση ακόμη για τα δυο ονόματα του συγκεκριμένου; Ξέρετε πολλούς με δυο επώνυμα; (και δεν αναφέρομαι σε κιουρίες που έπαιρναν το επώνυμο του συζύγου κρατώντας παράλληλα και το δικό τους). Αν υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να γίνει αναγνωρίσιμος με το όνομά του ως κατασκευαστής, έχει κανένα νόημα να αλλάζει ονόματα ή να έχει δυο; ΟΚ, κάποιος μπορεί να το παλεύει, και μπράβο του, το ζήτημα είναι όμως, και ΤΙ άλλο παλεύει επίσης.

Απαντάω στον Μαυρομούρη Γράφεις: -"Μόνο που αυτοί τα κρύβουν τα 2πλα και 3πλα ονόματά τους, δεν το διατυμπανίζουν, ούτε βγαίνουν να δίνουν συνεντεύξεις και να δηλώνουν μάλιστα και τον τρόπο διαμονής τους. " >> Μπορούσε να κάνει αλλιώς; Αν ναι, ποιος σου λέει ότι δεν το έχει ήδη κάνει; Αν όχι, γιατί να μην σε βάλει σε σκέψεις; "O μέντορας είναι 80 χρονών Άγγλος ονόματι John Harrison και τα έχει παρατήσει εδώ και χρόνια, λες να είχαν ίντερνετ εκείνα τα χρόνια που ήταν ενεργός? " >> Για πόσα χρόνια λες; Ο Prapas-Γιάντζιος έμαθε την τέχνη της ακουστικής κιθάρας δηλαδή, πριν πόσον καιρό πριν φτιάξει τις πρώτες του ηλεκτρικές; - "Με την άδεια του δασαρχείου ο Πράπας κόβει κάθε χρόνο ένα-δύο δέντρα τα οποία επιλέγει ο ίδιος στον Ολυμπο και σε υψόμετρο μέχρι 700 μέτρα, όπως καρυδιές, μουριές, καραγάτσια, ενώ για τις... σπέσιαλ παραγγελίες χρησιμοποιεί ξύλο ελιάς από κτήματα φίλων του." >> Ξαναδές το βίντεο και κάποιες φώτο στο site και πες μου τι βλέπεις στα ξύλα. Δεν μπορώ να τα λέω όλα εγώ πχιά. Απλώς λέω ότι πρέπει να είμαστε/είναι κανείς υποψιασμένος. - "Ο βρετανός είναι μέλος της ελληνικής κοινότητας? μάλιστα. Η Αυστραλία που κολλάει ακριβώς?" >>Εδώ χαθήκαμε στη μετάφραση. Ϊσως επειδή ο Prapas-Γιάντζιος δεν (σου) λέει ούτε που ήταν πριν "ξεκινήσει από την λεπτοκαρυά" ούτε που γνώρισε αυτόν τον αγνώστου ταυτότητος λούθιερ ακουστικών οργάνων. - "Ο Πράπας ασχολούνταν από μικρός με την ξυλογλυπτική, φτιάχνοντας περίτεχνες πινακίδες για καταστήματα. Το 1991 η τύχη έφερε κοντά του τον Τζον Χάρισον, έναν Βρετανό κατασκευαστή ακουστικών οργάνων"[/i][/b] >> Προφανώς δεν συναντήθηκαν στους πρόποδες του Ολύμπου. - «Οταν ξεκίνησα πριν από περίπου 20 χρόνια από τη Λεπτοκαρυά...» Από που γύρισε δηλαδή και που είναι το μεμπτό να γυρίσει κάποιος στην πατρίδα του και μάλιστα 35 χρονών? >> Γιατί δεν τον ρωτάς; Για κάποιο λόγο δεν τολμάει να το πει. Ούτε από που, ούτε πότε, ούτε γιατί γύρισε. Ίσως επειδή δεν θα συνέφερε σε σχέση με αυτό πoy πάει να πουλήσει τώρα; Ίσως επειδή κάποιος εύλογα θα σκεφτόταν: "αφού είσαι τόσο σπουδαίος οργανοποιος δεν έμενες ας πούμε εκεί ;" - "Μάλλον τα κομματικά κόκκινα γυαλιά σου σε εμποδίζουν να δεις καθαρά. Αν έχεις να πεις κάτι χωρίς υπονοούμενα πες στο καθαρά. Δεν γνωρίζω ούτε αυτόν ούτε εσένα αλλά το να πετάς σκατά στον ανεμιστήρα είναι μια τακτική η οποία δεν τη γουστάρω." >> χα χααχ έλεος ρε παρεάκι του νόιζ. Τι ανοησίες είναι αυτές. Όσα μπορώ να πω για την συγκεκριμένη περίπτωση, τα λέω όσο πιο καθαρά μπορώ. Μην το κάνεις προσωπικό. Οι περισσότεροι εδώ μέσα ξερουν περισσότερα από μένα για λούθιερς και τεχνικά ζητήματα ρε Μαυρομούρη. Σίγουρα θα εχετε δει λούθιερς 60 και βάλε χρονών, με websites, πελατεία πιστή, ανοιχτά χαρτιά και καθαρά ονόματα. Που αγαπούν αυτό που κάνουν και σου μιλάνε ώρες για ξύλα και για μαγνήτες, υλικά, επεξεργασία , τρόπο στεγνώματος , βαφές, κλπ. (όπως οφείλει να κάνει ένας κατασκευαστής κιθάρας δηλαδή και όχι ένας ξυλοκόπος). X-minor. με τα περισσότερα που γράφεις συμφωνώ. Και κάποια δεν απέχουν και πολύ από αυτό που μάλλον (πάντα βάζω ένα "μάλλον") είναι πραγματικότητα. Το #6 σηκώνει τεράστια κουβέντα.

Επίσης, ο Μπάμπης ο Σουγιάς, η Γλυκατζή - Αρβελέρ και η Καρέτα - καρέτα. Και οι γκάνγκστερ ή αυτοί που τους κυνηγάνε. Όλοι αυτοί που μου αναφέρεις είναι καλλιτέχνες και έχουν καλλιτεχνικά nicknames. Το Prapas είναι το καλλιτεχνικό του δηλαδή; Γιατί με το άλλο μοστράρει στα media. Σε ποια επιχειρήματα αναφέρεσαι; Δεν προσπαθώ να αποδείξω κάτι για να έχω επιχειρηματα. Απλώς διατύπωσα σοβαρούς ενδοιασμούς για τον Prapas-Γιάντζιος από τη Λεπτοκαρυά-Αυστραλία: -για την ιδιότητα του "master luthier" που δεν προκύπτει πουθενά, -για τον άγνωστου εθνικότητας-έργου μέντορά του που έφτιαχνε ακουστικές και ΌΧΙ ηλεκτρικές κιθάρες και δεν υπάρχει καν κάποιο site ή δεν ξερει κανείς σε ποια χώρα, -για τη φθηνή πρώτη ύλη του ξύλου που προμηθεύεται πριν φτάσει να πωλείται ως κιθάρα 4 χιλιάρικα και βάλε, και -για το αν είναι πιθανό δυο μέλη μιας ελληνικής κοινότητας του εξωτερικού, όπως πχ στην Αστράλια , να γνωρίζονται πριν αποφασίσει το ένα να "βοηθήσει" το άλλο - δεν μου φαίνεται τυχαίο ότι ο μπαρμπα Γιάννης Πραπαγιάντζιος δίνει συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων αλλά κανένα στοιχείο για το που έμαθε ό,τι λέει πως έμαθε τέλος πάντων, πόσο καιρό ασχολείται με το σπορ και τι σημαίνει "αποφάσισα να γυρίσω (αποκρύπτοντας το από που γύρισε) στη λεπτοκαρυά", 35 χρονών άνθρωπος. Μήπως γίνεσαι λίγο εμπαθής να με χαρακτηρίζεις έτσι; Επειδή δεν βλέπω να έχει "καταπέσει" και κανένας από τους ενδοιασμούς που διατύπωσα. Διευκρίνηση: δεν θα είχα πρόβλημα με τίποτα -σχεδόν- από τα παραπάνω, όλα μαζί όμως, νομίζω ότι θα πρέπει να μας προβληματίσουν . Καθως και το γεγονός με τις χυδαιότητες κατά των gay που έγινε μεσα από τη σελίδα του , την οποίο ανάφερε νωρίτερα ο jazzjocker (και που οι ίδιος ο Prapas-Γιάντζιος ισχυρίζεται ότι την έκαναν... χάκερς που είχαν σκοπό να βλάψουν τον ίδιο και το τρομερό fb page του, το οποίο τότε είχε ... 150 likes). Μάλλον έχεις περίεργη αντίληψη για το τι σημαίνει τρολλινγκ. Αλλά δεν με εκπλήσσει, αφού θεωρείς ότι με αυτό... αποκτά κανείς αξία! Εγώ δεν ήρθα να σου πουλήσω φίλε μου τίποτα για να χρειαστεί να ξέρεις ποιος είμαι και αν έχω κάτι να κρύψω.

Φούζιε, δεν το διάβασα όλο αυτό που έγραψες, σόρι. Πάντως, τώρα που το λες, είναι απορίας άξιο γιατί με τέτοιες κιθάρες παγκοσμίου βεληνεκούς, δεν κάθισε να δουλέψει στην Αυστραλία, αλλά γύρισε στο Ελλάντα. Δεν τη λες και μικρή αγορά την Αστράλια... Rebel of South, αυτό λέω από την αρχή. Να είμαστε διπλά προσεκτικοί.

Γιάννη, δεν είναι θέμα αγγλικών! Στο βίντεο ας πούμε, μιλάει ελληνικά. Αν σε εμπνέει αυτό το βίντεο ας πούμε, όπου υποτίθεται μιλάει για την τεχνη του, πάσο... Αν όμως έχει τύχει να δεις/ακούσεις στις Εκθέσεις που πηγαίνεις και όχι μόνο, ανθρώπους να μιλούν γι' αυτό που κάνουν, luthiers, κατασκευαστές γενικότερα, καταλαβαίνεις... Θα σου πουν για τα ξύλα, για τον ήχο, για τις βαφές, για ότι θες! Αναρωτιέμαι αν παίζει καν κιθάρα αυτός ο άνθρωπος. Από κει και πέρα, οι κιθάρες του δεν μ' αρέσουν, δεν θα πω ψέμματα. Κάνει όμως έξυπνες κινήσεις, όπως προανάφερα, Προσπαθεί να φτιάξει συμμαχίες κρύβοντας το -ενδεχομένως διπλό- πρόσωπό του, και αν κρίνω από το γεγονός ότι σιγά σγά αποκτά "αυλή", δεν τα πάει και άσχημα! Μακάρι να αυξήσει την εθνική μας υπεραξία όπως νοιάζεται ο Σουπερφανκ :) και να αφήσει και κανένα δεντράκι όρθιο στον Όλυμπο :) ;D

Και στο βίντεο τον αναφέρει νομίζω. Είναι κάποιος παγκοσμίως άγνωστος, ονόματι Τζον Χάρισον, ο οποίος δεν φτιάχνει καν ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά κοντά του ο Πράπας-Γιάντσιος Γιάννης έγινε "master luthier". Αυτό που δεν αναφέρει πουθενά είναι ότι πριν έρθει στην Ελλάδα ζούσε στην Αυστραλία, όπως και η (ελληνοαυστραλέζα) Οριάνθη... oh wait... ;) Δυο ονόματα? Δυο φορές σκεπτικοί πρέπει να μαστε!

Ο Prapas-Γιάντζιος, γνωστός και ως σκέτο Γιάννης ;D συνεργάζεται με διάφορο κόσμο από το Noiz απ' ό,τι συμπεραίνω. Έξυπνη κίνηση, μετά την προηγούμενη αυτοκτονική του ενέργεια να χυδαιολογήσει μεσα από την "επίσημη" (RIP) σελίδα της φίρμας του. αν το πήγαινε όλο έτσι, στο τέλος θα το έκλεινε το μαγαζί και μπορεί όντως να έχει δυνατότητες ο άνθρωπος. Αναρωτιέμαι μόνο που έμαθε να φτιάχνει τόσο ζυγισμένες και καλόηχες κιθάρες (αναφέρω μόνο αυτά γιατί τα λούστρα και η αισθητική τους παραπέμπουν σε έπιπλο ...) και ποιος ήταν ο πολύς σπουδαίος αυτός λούθιερ που τον έχρισε Master luthier. Αν ζει κι αυτός στη λεπτοκαρυά, να πάμε να τον βρούμε, ίσως είναι καλύτερος από τον Γιάννη prapas-Γιάντζιος κλπ! ;D ;D ;D Φέτος πήγε και στη Namm. Κάτι τέτοια, είναι που φέρνουν ανάπτυξη και προβολή στη χώρα Σούπερφανκ, όχι τα ιδιωτικά δάση από την Τουρκοκρατία! :D

Καλά, με 800 παίτρνεις και 4 κιθάρες, αλλά δε νομίζω ότι ο Paul Simon θα πάρει τέτοια. ;D Εριστικός δεν είναι όποιος διαφωνεί μαζί σου Ledge. Άσε τους χαρακτηρισμούς κατά μέρος σε παρακαλώ. Και αν ενδιαφέρεσαι για ξλα, στείλε ένα email σε κάποιους από αυτούς που προμηθεύουν τους πραγματικούς luthiers. Πάλι για κσύλα καταλήξαμε να μιλάμε ορέ; ;D ;D ;D

Ό,τι να ναι. 1. Δικαίωμά σου να αγνοείς ότι το ξύλο μόνο μιας κάστομ κιθαρας κοστολογείται κατά μ.ο. στα 800 ευρώ. (μιλάω μαζί με fretboard κλπ, κομπλέ), αλλα οπως σου έγραψα ούτε παραλογισμός είναι αυτο ούτε εξυπνάδα. 2. Χαίρομαι που συμφωνείς ότι τα δασαρχεία δεν πουλάνε δέντρα. 3. Παράδειγμα - αν ήμουν εριστικός θα σου έγραφα (και είμαι σίγουρος ότι θα το καταλάβαινες): "Εχω βάλει στο μάτι κάτι οξιές. Κι έχω κι έναν γνωστό στην υπερεσία του δασαρχείου :police: που μπορεί να μας βγάλει μια προσωρινή άδεια για να κόψουμε ό,τι χρειαζόμαστε για 5-6 κιθάρες των 4-40 χιλιάδων ευρώ, είσαι;" ::) Jazzjocker, ταλιράκια: screenshots από τη σελίδα του που διέγραψε ο ίδιος στην οποία απαντάει με τον ίδιο ανορθόγραφο τρόπο που έγραφε πάντα, με τις ίδιες λέξεις και με τα ίδια επιχειρήματα, χυδαιολογώντας. Επίσης προσωπικές συνομιλίες με τον εν λόγω όταν άρχισε να γίνεται βούκινο. Τότε, είχε άλλο επώνυμο - Τυχαίο; Δε νομίζω... ;D

Συμφωνώ στα περισσότερα που λες για το customisation, αλλά όχι και παραλογίζομαι. Μάλλον δεν έχεις ιδέα από τις τιμές. Ενδεικτικά: Curly Redwood Solid Body Electric Guitar Les Paul Top Sets - Curly Redwood Solid Body Electric Guitar Top Sets - Solid Body Guitar - Guitar Wood For Sale - Tonewood.com Ένα τηλέφωνο στο δασαρχείο ίσως θα αρκούσε... Πουλάνε δέντρα τα δασαρχεία; Κι αν ναι, υπάρχει τιμοκατάλογος; Jazzjocker, δεν ήθελα να τα αναφέρω, αλλά αφού το έκανες εσύ, να σου πω εδώ ότι τα σχόλια τα έκανε ο ίδιος (υπάρχουν και screenshots αλλά δεν τα ποστάρω γιατί θα μαγαρίσουν το φόρουμ) για δικούς του οικογενειακούς λόγους. Όταν σηκώθηκε κατακραυγή, είπε ότι τον χακάρανε... Μπορεί κάποιος να εμπιστεύεται όποιον θέλει, ακόμη και κάποιον με θολό επαγγελματικό παρελθόν, αμφίβολες εμπορικές συναλλαγές, ή δυο και τρια επώνυμα. Εγώ λέω απλά, ψάξτε το και μην πιστεύετε ελαφρά τη καρδία και με την καλή σας προαίρεση ο καθένας, ό,τι δηλώνει κάποιος.

Αυτό είχε γίνει αρκετό καιρό πριν Μαυρομούρη, όχι τώρα που έσκασε ο τύπος στις εφημερίδες. Επίσης, δεν είμαι στην Ελλάδα, για να έφτασε μέχρι εδώ που μένω στη βόρεια ευρώπη... καταλαβαίνεις... Η μόνη "ελληνική νοοτροπία" που βρίσκω εγώ, είναι ότι στην Ελλάδα, ξαφνικά είσαι ό,τι δηλώσεις. Επίσης ελληνική νοοτροπία είναι το ακόλουθο: σε όλο τον κόσμο, για custom μουσικά όργανα , μια μεγάλη δαπάνη είναι τα υλικά κατασκευής, τα κσύλα δηλαδή. Ο δικός μας, όμως, κόβει λέει με άδεια του δασαρχείου... από τον Όλυμπο! Ηλία, ναι αφορούν και το σχόλιό σου. Απαραίτητη διευκρίνηση και λάθος μου που δεν το συμπεριέλαβα: δεν αμφιβάλλω για τη μαρτυρία σου, αλλά για το ότι τα πράγματα είναι ετσι όπως σου τα παρουσίασε ("κιθάρα που έχει ήδη πουληθεί" κλπ). Όλων μας τα καλάθια πρέπει να είναι μικρά σε τέτοιες περιπτώσεις. Ειδικά απέναντι σε ανθρωπους που δεν σου λένε από που έρχονται και γιατί έχουν δυο ονόματα. Καλημέρα σε όλους! Δεν θα επανέλθω με σχόλιο, γιατί αδυνατώ να πω περισσότερα.

Ναι, προφανώς και αφορά το γεγονός που αναφέρω, που έδειξε στον κόσμο το αληθινό (ένα από τα δυο - και όχι μόνο βάσει των δυο ονομάτων του) πρόσωπα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Δεν θέλω να πω τι (συνήθως τέτοιο μαζικό "μαύρισμα" έχουμε εναντίον κάποιου ή μιας σελίδας στο ίντερνετ όταν αυτός κάνει κάτι ειδεχθές που στρέφει μια κοινότητα εναντίον του). Απλά συνιστώ να είναι κανείς πολύ επιφυλακτικός με τον συγκεκριμένο (αν πιστέψω δηλαδή όσα γράφονται εδώ παίρνει μια κιθάρα των 5000 που έχει πουληθεί και την πάει σε κάποιον άλλον να την παίξει σε live - προφανώς αν ψάξετε θα βρείτε πολλά απ' όσα λέει τα οποία δεν "στέκουν") . Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.

+1000 Ίσως επειδή καθαρός θα ακουγόταν ακριβώς σαν Danelectro. Αυτό δεν είναι ήχος Fender.

Εχω εξαιρετικά διαφορετική άποψη και εμπειρία με αυτό που παρουσιάζεται να είναι ο αυτοαποκαλούμενος luthier. Αλλά δεν θα εμβαθύνω στο thread για να μη γίνει ροντέο. Ψάξτε το λίγο. Π.χ. γιατί δυο (τόσο διαφορετικά) ονόματα; Σε ποια χώρα "μαθήτευσε" και έγινε master luthier όπως λέει; (αναφέρει κάποιον ως μέντορά του) Επίσης, το να χαρίσεις μια κιθάρα στην Οrianthi, και να της ζητήσεις να δώσει και μια στον Richie Sambora, ανάμεσα στις 150 που έχει, δεν σημαίνει και ότι "παίζει με αυτή¨. Τέλος, Ray, εσύ που τον έχεις φίλο στο fb, γιατί εγώ μετά από ένα συγκεκριμένο περιστατικό τον μπλόκαρα όπως και πολύς άλλος κόσμος, ρώτησέ τον για ποιο λόγο έσβησε τον προηγούμενο λογαριασμό του, να δεις αν και τι θα σου πει... (ή απλά , δες τις πολλές αρνητικές αξιολογήσεις στη σελίδα της Olymbus guitars που τον έχουν βαθμολογήσει με -1)

Ο "Magic Alex" Μάρδας, έφυγε σε ηλικία 74 ετών. Περίμενα να περάσει μια μέρα, να βγάλουν την είδηση οι φυλλάδες της χώρας μας και μετά να αναρτήσω την παρακάτω συνέντευξη που μου είχε δώσει πριν από 8 χρόνια. Ο λόγος είναι ότι αν και "ελεύθερο" στο ίντερνετ, το υλικό περιέχει και φωτογραφίες που μου είχε παραχωρήσει για δημοσίευση από το προσωπικό του αρχείο, και δεν θα ήθελα με τίποτα να καταλήξουν δημοσιευμένες σε εφημερίδες τύπου πρώτο θέμα κλπ. (για τον λόγο αυτό και τις μίκρυνα σε ανάλυση) Τα τελευταία χρόνια είχε απομονωθεί και είναι ζήτημα αν είχε δώσει ποτέ καμία συνέντευξη. Είχα προσπαθήσει προσωπικά να τον πείσω να φτιάξει μια αυτοβιογραφία και να βοηθήσω αμισθί σε αυτό το εγχείρημα, με editing και συγγραφή, αλλά δεν ήθελε ούτε να το ακούσει. Δεν δεχόταν, είχε πει, με τίποτα, να βγάλει χρήματα από το παρελθόν. Σπουδαίος τύπος που δυστυχώς δεν τον γνωρίσαμε όσο θα έπρεπε και πήρε μαζί του όλη την απίστευτη αύρα και ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής μαζί με τις χιλιάδες ιστορίες που θα είχε να μας πει από τότε. Όλα τα επόμενα χρόνια, έλπιζα ότι κάποιος θα τον έπειθε τελικά να τις γράψει... Στο καλό... Tam Tam Radio: The Beatles & the Stones, backstage με τον "Magic Alex" Και το Β' μέρος, με όσα δεν γινόταν να δημοσιευθούν -και όχι μόνο λόγω χώρου. Tam Tam Radio: Αλέξης Μάρδας: "Τα ‘60s δεν ήταν μια, αλλά πολλές επαναστάσεις"

Μα ειδικά όταν πρόκειται να ταξιδέψει με ταξί, τότε είναι που πρέπει να της λύνεις το μπράτσο ! ;D

Αυτό ακριβώς! Εχω πάει έτσι κιθάρα στο back bag ! Το πρόβλημά μου είναι η μια set neck που έχω πάρει εδώ πέρα στο εξωτερικό και μου αρέσει τόσο ώστε λυπάμαι να την ρισκάρω στις αποσκευές...

Solid wood body έλεγε η αγγελία... ::)

Με φώναξες φούζιε? ;D Να πω κι εγώ μια γνώμη / συν μια ερώτηση (προς τους φίλους πληκτράδες). α) Έχει τεράστια σημασία το είδος μουσικής που παίζεις και πώς εννοείται το σολο act σου μέσα σε αυτή. Μπορεί το σόλο act σου να είναι ελάχιστες νότες, ισοκρατήματα ή και ρυθμικά εφέ. Μπορεί να είναι και jazz improvisation. Δεν υπάρχει κανόνας. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεσαι από τον πληκτρά "μεσαίες" συχνότητες, σε κάποιες άλλες, χρειάζεσαι διακριτική συνοδεία - και "άπλωμα" του chord progression, σε κάποιες τρίτες χρειάζεσαι ενδεχομένως "συνομιλία" ή σύνθεση νέας ατμόσφαιρας/διαφορετικού τρόπυου παιξίματος της σειράς των ακόρντων που έχουν ήδη παιχτεί... κλπ κλπ. You get the picture. Nομίζω όμως ότι οι περισσότεροι ερασιτέχνες κιθαρίστες, απλά αρέσκονται στο να υπάρχει κάποιος να τους συνοδεύει ώστε να κάνουν show off ;D β) Παίζει ρόλο και τί είδους ήχο/ήχους χρησιμοποιεί ο πληκτράς που συνοδεύει, για να σε εμπνεύσει/καλύψει με τις επιλογές του/ταιριάξει με το σόλο που δημιουργείς κλπ. Κάποιοι larger than life ήχοι ας πούμε, hammond, rhodes, strings κλπ, ταιριάζουν κατά τη γνώμη μου πολυ΄καλύτερα για τα περισσότερα είδη μουσικής, απ' ότι ορισμένα πιο μοντέρνα pop synths. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Gary Moore λόγου χάρη να κρατάει τόσες sustained notes πάνω σε phased ή πολύ επεξεργασμένα ακόρντα πλήκτρων. Μπορεί και να κάνω λάθος βέβαια... γ) That said, παίζει ρόλο ποιος είναι ο μουσικός που σου κάνει backup. Ένας που έχει μεγαλώσει με τα πλήκτρα του Don Airey ας πούμε, όσο χεράς, σπουδαγμένος ή οξυδερκής μουσικά κι αν είναι , πιστεύω ότι δύσκολα θα τακιμιάσει με μια neo-garage μπάντα και αντίστροφα, πιθανον να είχε την καλύτερή του αν έπαιζε τίποτα πιο progressive. Σημασία λοιπόν, έχει και το να επικοινωνείς μουσικά με τον άλλον , και αυτό ισχύει για όλα τα όργανα μιας μπάντας. Τέλος, παίζει ρόλο ο τρόπος που παίζει ο μουσικός που σε συνοδεύει. Ακούει τους άλλους (εσένα στην προκειμένη); Ή ξεκινάει και βαράτε βιολιτζίδες; Δουλεύει καθολου με τις δυναμικές ή παίζει σαν κουφός αυτό που έχει κατά νου να παίξει και όποιον πάρει ο χάρος; Μια ερώτηση προς τους πληκτράδες: εσείς παίζετε με παρόμοιο/ίδιο τρόπο όταν συνοδεύετε τον τραγουδιστή/ τραγούδι του κομματιού, το ριφ ή το σόλο κάποιου οργάνου; Το να προσπαθούμε (όλοι όσοι κρατάμε το chord progression ενός κομματιού για να σολάρει ένα άλλο όργανο) να ακούμε "προς τα που το πάει ο παίκτης το σόλο του" και "να παίζουμε ουσιαστικά γι' αυτόν" είναι βασικά κατά τη γνώμη μου, για να παίξουμε "εμπνευστικά" και να πατήσει πάνω μας. Και το ίδιο περιμένω κι εγώ από τον συμπαίκτη μου όταν θα χρειαστεί να σολάρω .

Μιλώντας για τη συγκεκριμένη νέα σειρά των rehoused Βehringers, θα συμφωνήσω... Eχουν κυκλοφορήσει από τον Νοέμβρη στις ΗΠΑ και ελάχιστοι ασχολήθηκαν στα φόρουμ και τα youtube reviews.

Δεν κάνουν 46 κάνουν 49. 45 κάνουν τα παλιά καλά TC Mojo και Dark matter https://www.thomann.de/be/search_dir.html?oa=pra&sw=tc%20electronic Η Δανία (όχι του Νότου :) αλλά η Δανία του Βορρά μια χαρά καπιταλιστική είναι, τι τσαμπουνάς στο άλλο σχόλιο; Και μιλώντας μόνο για τα συγκεκριμένα εφέ, η TC electronic μια χαρά εταιρία ήταν (είναι;) πριν τις φαεινές ιδέες των μανατζαρέων της Behringer... Όπως και τα πεταλάκια της Βehringer ήταν μια χαρά για το κοινό της. Τώρα τι θα βγει από όλο αυτό... Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι η TC θα βγει μάλλον χαμένη (σε υστεροφημία) και η Behringer κερδισμένη (σε τεχνογνωσία).

Ναι αλλά εσύ πήρες την original line της TC -και πολύ καλά έκανες! Mojo Mojo και Dark Matter αν δεν κάνω λάθος! Η νέα σειρά, μου ακούγεται στα ντέμο και απ' ό,τι λένε και οι ίδιοι προφανώς είναι πετάλια Behringer, rehoused και true bypass, στη διπλασια τιμή από τα αρχικά behringer-κλώνους των boss ξέρω γω ... Eπίσης: τα Joyo παίζουν πλέον στα 30-35 ευρώ όχι στα 50 όωπς αυτά. Και η ταπεινή μυο γνώμη, είναι ότι σχεδόν όλα τα joyo (κομπρέσορας, delay, τα δυο της drive κλπ) ακούγονται καλύτερα από τα rehoused Behringer της TC...

So now for something completely different: O product manager της TC Electronic (καθώς και ένα βίντεο review στο YT , επιβεβαιώνουν ότι τα 11 από τα 13 νέα πετάλια TANK της TC, είναι βελτιωμένες εκδοχές πεταλιών της Behringer. Η εντύπωσή μου είναι ότι η TC τα έφτιαξε (απλοϊκό design, σαχλά ονόματα) και τα κυκλοφορησε με μισή καρδιά, βάζοντας απλώς λίγη επιμέλεια και τεχνογνωσία στα τρίκουμπα αυτά πετάλια, και φυσικά το logo της φαρδύ πλατύ και πάνω πάνω. Το μόνο καλό στο άρθρο που διαβάζω, είναι ότι λένε πως την σειρά Toneprint δεν θα την εγκαταλείψουν, αλλά θα συνεχίσει να κυκλοφορεί παράλληλα με τη νέα σειρά. https://www.gearnews.com/tc-electronics-new-pedal-range-announced-bargains/