review Mega Amp review - 11 amps with a Gibson Les Paul

[Nestoras]

Makam, μπορώ να κάνω μια παρένθεση;

Έχω τον Rivera fifty five twelve. Τον είχα χρόνια στο στουντιάκι μας. Φυσικά και μ' άρεσε και δεν τον αλλάζω επ' ουδενί.

Τον έφερα πρόσφατα σπίτι και πρόσθεσα (για 1η φορά) και μια VHT καμπίνα (8 Ωμ). Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό. Γέμισε σε όλες τις συχνότητες.

 

[makam]

Είχε απλά παρά πολλά μεσαία και κομμένα πρίμα (το tone stack των Boogie με όλα στη μέση ΔΕΝ είναι ουδέτερο όπως στους άλλους ενισχυτές μια και τα controls είναι interactive).

Με τα πρίμα στις 2 η ώρα,τα μπάσα στις 10  και τα μεσαία στις 11 πλησιάζει τον κλασσικό bf scooped Fender ήχο .

Βασικά ο... καλύτερος bf Fender ήχος είναι οποιοσδήποτε...Mesa με 6L6 και σωστή ρύθμιση ?

Θα έλεγα με τα μεσαία κάπου στο 8-9 ο Electradyne μεταμορφώνεται σε έναν 'στρογγυλό-γλυκό' blackface, άσε που παίρνει και τα πετάλια καλύτερα απ' όλους!

Λιγότερο ο Engl η ηχογράφηση του οποίου όμως φαίνεται αρπαγμένη.

Εχεις δίκιο για τον Engl. Οι λάμπες του ήταν μισοπεθαμένες, αλλά τον είχα στη διαθεσή μου για πολύ λίγο ώστε να μπώ στη διαδικασία για αλλαγές. Η ηχογράφηση τον αδικεί, ενώ κατά τα άλλα πρόκειται για πολύ τίμιο και καλό μηχάνημα!! 

(τον ξανα άκουσα μετά το service του - after covid19 quarantine -) και ήταν πεντακάθαρος, λαμπερός και διαυγής!

Γενικά έχει τεράστια σημασία ο μαγνήτης για το ταίριασμα με τον σωστό ενισχυτή,δεν πάνε όλες οι κιθάρες με όλους τους ενισχυτές το ίδιο καλά.. 

κΣερω όμως ότι με humbuckers ο Electradyne τους ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ όλους με σωστή ρύθμιση στα καθαρά ? (και ένα EV μεγάφωνο)

Πόσο δίκιο έχει ο SF! 

Πράγματι δεν ταιριάζουν όλες οι κιθάρες με όλους τους ενισχυτές.

Ναι, ο Electradyne είναι 'to die for'. Τα κάνει όλα τόσο καλά και γλυκά!!! Αν δεν είχε αυτό το βάρος, που νομίζεις ότι είναι χτισμένος στο πάτωμα...?

 

[makam]

Προσωπικά βρήκα τον ήχο του Deluxe τραγικό πάντως... ? σαν να... πέθανε ο ήχος ξαφνικά ..

Δεν θα το έλεγα! Είναι πολύ τίμιος ενισχυτής, πολύ δυνατός, ελαφρύς, φθηνός, με μηδέν έξοδα συντήρησης και ότι καλύτερο έχω ακούσει σε τρανζίστορ που θέλει να γίνει blackface?, αυτός και όλη η σειρά που έβγαζε κάπου εκεί στα '90s η Fender (Princeton chorus, deluxe 112 plus, stage 112, Ultimate Chorus) και ήταν όλοι Made in USA!

Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Fender κάποια στιγμή τους κατήργησε για να τους αντικαταστήσει με την σειρά DSP που ήταν χειρότεροι και αναξιόπιστοι.

Φυσικά μόλις τον κάνεις Α-Β με την αληθινή λάμπα, νομίζεις ότι μπήκε μια κουρτίνα ανάμεσα σε 'σένα και τον ενισχυτή!

Makam, μπορώ να κάνω μια παρένθεση;

Έχω τον Rivera fifty five twelve. Τον είχα χρόνια στο στουντιάκι μας. Φυσικά και μ' άρεσε και δεν τον αλλάζω επ' ουδενί.

Τον έφερα πρόσφατα σπίτι και πρόσθεσα (για 1η φορά) και μια VHT καμπίνα (8 Ωμ). Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό. Γέμισε σε όλες τις συχνότητες.

Και πολύ καλά κάνεις Νέστορα και δεν τον αλλάζεις! Οι RIVERA είναι το κρυμμένο διαμάντι των λαμπάτων ενισχυτών! Αξιόπιστοι, καλοκατασκευασμένοι από κάποιον που σίγουρα ξέρει να φτιάχνει ενισχυτές! 

Δεν είναι τυχαίο (κάπου το διάβαζα τελευταία) ότι η Taylor δοκιμάζει όλες τις ηλεκτροακουστικές της και τα συστήματα που φοράνε, σε έναν RIVERA Sedona, που τον έχει σαν μηχάνημα αναφοράς!!!

 

[fusiongtr]

'Τα κάνει όλα τόσο καλά και γλυκά!!!

Ο πιο γλυκός ενισχυτής που έχω ακούσει/παίξει ποτέ, που κατά την γνώμη μου είχε τα καλύτερα καθαρά (κάτι σαν fender αλλά με πολύ όμορφα μεσαία) ήταν ο Ampeg R12R (ή R212R με 2 12άρια) reverberockect reissue από τα 90s (blue diamond series).

Καταργημένος πλέον, χωρίς περγαμηνές, φθηνός σαν μεταχειρισμένος (αν τον πετύχεις), έπαιρνε υπέροχα τα πετάλια, αλλά ... βαρύς.

Ειλικρινά δεν έχω ακούσει πιο γλυκό καθαρό ήχο.

 

[npap]

πολύ καλή δουλειά Μάκη... και αισθητικά και εργονομικά και "ηχοληπτικά" με αποτέλεσμα το να βγαίνουν εύκολα αξιοποιήσιμα συμπεράσματα από τον οποιοδήποτε... Μπράβο...?

εμένα δεν ήταν ποτέ το κλου μου οι ενισχυτές... κατά κύριο λόγο έπαιζα με ovation άλλωστε...έτσι έχω παίξει με λίγους και έχω ηχογραφήσει περισσότερους... ?

πάρα ταύτα, επίσημη διαχρονική αγάπη μου παραμένει από την εφηβεία ο Twin (από τότε που κουβάλαγα μαζί μου και ένα ibanez σκαφάκι στα λαϊκομάγαζα και περίμενα πότε θα τελειώσει η πρόβα για να την κάνει ο μπουζουκσής και να τζαμάρουμε στη ζούλα με τον ντράμερ και τον μπασίστα)... η καθαρότητα του ήχου του (με ότι και ότι και να παίζεις), το "σκάσιμο" και οι πλούσιες αρμονικές που δεν "θαμπώνουν" ούτε σκληραίνουν, δεν έχουν πάψει τόσα χρόνια να ταυτίζονται εν πολλοίς με τα γούστα μου...

από την άλλη, παράνομη μου αγάπη (πικρό μου ριζικό, όπως θάλεγε και η Ρίτα), ο υποτιμημένος πτωχός πλην τίμιος συχνοτικά "μιξαρομαικαιμονοςμουαμαλάχει" Classic 30 (που "βούταγα" για μεγάλο διάστημα των 90'ς από το studio και για όποια  live μου τύχαιναν, γιατί ο Heritage VTX που ήταν τότε δικός μου, ήθελε τριαξονικό για το κουβάλημα)...

ΥΓ. respect και στον "παρακατιανό" solidιανό ποπολάρο Deluxe 112, που για μένα ηχοληπτικά παράγει ιδανική πρώτη ύλη για δημιουργικό "πείραγμα" στην μίξη όποτε χρειάζεται...

 

[Superfunk]

Θα έλεγα με τα μεσαία κάπου στο 8-9 ο Electradyne

Έχεις δίκιο...από φωτογραφικό υλικό από τους δύο Mesa που είχα (Mark 1 & 3) όντως στο 9 τα είχα ?

Αν και η φιλοσοφία μου έχει αλλάξει εδώ και χρόνια, προτιμώ τους απλούς low wattage ενισχυτές για καθαρά μια και παίζω κατά 90% με Tele και ταιριάζει πολύ το mid hump τους με τους μαγνήτες αυτούς αν έπρεπε να πάρω άλλου τύπου ενισχυτή Mesa θα έπαιρνα , Mark 1 ή Electrodyne.

 

[Πνοή και Νύξη]

Ampeg R12R

Ο ενισχυτής μου, προ Αγγλίας. Υπέροχο μηχάνημα. Τον πούλησα για να πληρώσω μισό ενοίκιο του "σπιτιού" μου όσο μάθαινα την τέχνη...

Για το ριβιου, θα το ακουσω μολις έχω χρονο, με την άνεσή μου και σε καλο σύστημα (πλέον χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά το κινητό, κατηραμμενη τεχνολογία) και θα επανελθω για γνώμη.

 

[stamkosk]

Εξαιρετικό review, ευχαριστούμε.

Τα καθαρά του tween δεν συγκρίνονται με των υπολοίπων, παραμένει μηχάνημα αναφοράς.

Ευχάριστη έκπληξη o Peavey και απογοήτευση μερικά ηχηρά ονόματα (mesa) που ακούστηκαν πεθαμένα.

Καλές μουσικές...

 

[Superfunk]

και απογοήτευση μερικά ηχηρά ονόματα (mesa) που ακούστηκαν πεθαμένα.

Τα είπαμε αυτά, έχει γίνει "λάθος" ρύθμιση. ?

Περισσότερα για το πώς ρυθμίζουμε τους Mesa εδώ:

https://mesahollywood.com/blogs/news/25165953-quickly-dial-on-your-amp-that-tone-youre-hearing-in-your-head

Kαι εδώ βασικά tone settings που δουλεύουν στους περισσότερους 6L6 Mesa amps

Προβολή συνημμένου Mark III.pdf

 

[Nestoras]

Βλέπω ότι αρέσει σε πολλούς ο Ampeq. Πριν καιρό σε αλλαγή πήρα τον GVT 15H που είναι σπουδαίο ενισχυτάκι και αν του βάλεις ωραίες λάμπες (ειδικά στην προενισχυση) συναγωνίζεται ηχηρά ονόματα. 

 

[Superfunk]

Βλέπω ότι αρέσει σε πολλούς ο Ampeq.

Και που να ακούσετε παλιούς reverberocket ή Gemini (τζάμπα τους βρίσκει κανείς)... κανονικοί bf/at killers.

 

[fusiongtr]

Και που να ακούσετε παλιούς reverberocket ή Gemini (τζάμπα τους βρίσκει κανείς)... κανονικοί bf/at killers.

Εννοείς τους 60s.

Έτσι είναι.

 

[makam]

πολύ καλή δουλειά Μάκη... και αισθητικά και εργονομικά και "ηχοληπτικά" με αποτέλεσμα το να βγαίνουν εύκολα αξιοποιήσιμα συμπεράσματα από τον οποιοδήποτε... Μπράβο...?

εμένα δεν ήταν ποτέ το κλου μου οι ενισχυτές... κατά κύριο λόγο έπαιζα με ovation άλλωστε...έτσι έχω παίξει με λίγους και έχω ηχογραφήσει περισσότερους... ?

πάρα ταύτα, επίσημη διαχρονική αγάπη μου παραμένει από την εφηβεία ο Twin (από τότε που κουβάλαγα μαζί μου και ένα ibanez σκαφάκι στα λαϊκομάγαζα και περίμενα πότε θα τελειώσει η πρόβα για να την κάνει ο μπουζουκσής και να τζαμάρουμε στη ζούλα με τον ντράμερ και τον μπασίστα)... η καθαρότητα του ήχου του (με ότι και ότι και να παίζεις), το "σκάσιμο" και οι πλούσιες αρμονικές που δεν "θαμπώνουν" ούτε σκληραίνουν, δεν έχουν πάψει τόσα χρόνια να ταυτίζονται εν πολλοίς με τα γούστα μου...

από την άλλη, παράνομη μου αγάπη (πικρό μου ριζικό, όπως θάλεγε και η Ρίτα), ο υποτιμημένος πτωχός πλην τίμιος συχνοτικά "μιξαρομαικαιμονοςμουαμαλάχει" Classic 30 (που "βούταγα" για μεγάλο διάστημα των 90'ς από το studio και για όποια  live μου τύχαιναν, γιατί ο Heritage VTX που ήταν τότε δικός μου, ήθελε τριαξονικό για το κουβάλημα)...

ΥΓ. respect και στον "παρακατιανό" solidιανό ποπολάρο Deluxe 112, που για μένα ηχοληπτικά παράγει ιδανική πρώτη ύλη για δημιουργικό "πείραγμα" στην μίξη όποτε χρειάζεται...

Ευχαριστώ πολύ Νίκο! 

Νομίζω οι Twin και Bassman είναι οι βασιλιάδες των ενισχυτών! Είναι αυτοί που πάτησαν επάνω τους και αντέγραψαν οι περισσότεροι μετέπειτα κατασκευαστές, αλλά το πολύ καλό πόσο καλύτερο μπορεί να γίνει? 

Βέβαια οι εποχές άλλαξαν, οι σχεδιάσεις έγιναν πιο μοντέρνες με fx loops, pcb boards, τα μεγέθη μίκρυναν και μαζί και το βάρος και τα watts, αλλά όπως λένε και οι Αμερικάνοι 'nothing can replace heavy iron' αναφερόμενοι στους μετασχηματιστές, τα ρεύματα και τα watts! 

O Peavey classic είναι πράγματι ευκαιρία για κάποιον που μπαίνει με αξιώσεις στον χώρο των λαμπάτων και ο Deluxe 112 plus παραμένει αξιοπρεπέστατος!

 

[Superfunk]

αλλά όπως λένε και οι Αμερικάνοι 'nothing can replace heavy iron' αναφερόμενοι στους μετασχηματιστές, τα ρεύματα και τα watts! 

Να σου πω.... αυτό το έλεγα και εγώ πριν καμμιά δεκαριά χρόνια... αλλά άλλαξα γνώμη...ΙΜΗΟ ο ήχος των πρωτόγονων low wattage κυκλωμάτων, βασικά μιλάω για τον πατέρα όλων των ενισχυτων δηλ τον tweed Deluxe, είναι πιο οργανικός και πιο πλούσιος και στα καθαρά σε λογικές εντάσεις ,αν και οντως με διπλούς μαγνήτες  τα ακκορντα μπορεί να είναι θέμα, ενώ στα βρώμικα είναι πραγματική αποκάλυψη (όχι για metal βέβαια)...και γλυτώνεις την... κώφωση και την δισκοπάθεια... ?

Αλλά βέβαια ένας ωραίος twin με ένα βαρβατο Jazz  σκάφος είναι πάντα a thing of beauty...

 

[qesh]

Κατ εμέ, έχουμε και λέμε

1st league (of gentlemen):Twin-Electradyne-Peavey-Subway

2nd league:F50-Chubste-Doce

3rd league:Super-Deluxe-Engl-Aer

 

[Spyros Delta]

Τα είπαμε αυτά, έχει γίνει "λάθος" ρύθμιση.

Aυτο ειναι το θεμα με τα reviews τετοιου ειδους. (χωρις να θελω να θιξω καθολου τη δουλεια που εκανε ο Makam).

Ακουμε μια ρυθμιση μονο, μια ρυθμιση που μπορει να μην καναμε ποτε αν ειχαμε τον ενισχυτη.

Πχ οταν ακουσα τον super δεν τον αναγνωρισα.

(Καλα παιζει και το οτι εγινε με LP το test. ?)

.

 

[Yameth]

Πάντα θα κάνεις the extra mile με απόλυτα ορθολογική σκέψη αγαπητέ Μάκη, όπως και σε αυτό το review.

Με αποτέλεσμα τα αξιοποιήσιμα συμπεράσματα που έγραψε ο npap. Ευχαριστούμε.

Προσωπικά μου άρεσαν οι περισσότεροι ενισχυτές με 1 μεγάφωνο που θεωρώ πως έδωσαν και τον πιο ισορροπημένο ήχο, όπως ο μικρός Rivera, ο F50 και ο Deluxe, που όμως δεν ξερω τι συμπεριφορά θα είχε σε μεγαλύτερες εντάσεις, μιας και είχα fender τρανζίστορ της ίδιας εποχής, τον Chorus 60 και δεν έδινε την αναμενόμενη ένταση και έτριζε ολάκερος. Αυτο δεν λέει πολλά για τους τρανζίστορ, (εγώ τους αγαπώ) αλλά λέει για τις ατυχείς προσπάθειες της Fender (ηθελημένα μήπως στον τομέα.

Κατι που μου έκανε εντύπωση είναι πως παρα το ότι στους περισσότερους ενισχυτές τα tone controls είναι passive και κανονικά για να ακουστεί φλατ ο ενισχυτής πρέπει να είναι στο 10, επέλεξες να τα βάλεις στη μέση. Ισως είναι πιο κοινή πρακτική απο τους περισσότερους θα μου πεις.

 

[Πνοή και Νύξη]

Πολύ ωραίο review, μικρό και περιεκτικό, όπως μου αρέσουν. Και εμενα με ξένισε λίγο το "όλα στη μέση", ίσως θα βόλευε κι ένα συμπηρωματικό με ρυθμίσεις που σου αρέσουν, στον καθένα, ως reference.

Rivera Chubster,Rivera Clubster, Peavey Classic30, Boogie F50 η πρώτη πεντάδα με αυτη τη σειρά προτίμησης.

Το αστείο είναι ότι ο ίδιος ο Les Paul, θα διάλεγε τον ΑER με κλειστά μάτια.

 

[Yameth]

Το αστείο είναι ότι ο ίδιος ο Les Paul, θα διάλεγε τον ΑER με κλειστά μάτια.

Πιστεύω πως η ιδιαίτερη χροιά του οφείλεται σε μεγάφωνο/α που καλύπτουν ευρύτερο φάσμα προς τις υψηλές συχνότητες και γι αυτό δίνει μια χαιεντίλα (καθόλου ζητούμενη στην ηλεκτρική κιθαρα) λες και σύνδεσες την κιθάρα στο Hifi.

 

[fusiongtr]

Rivera Chubster,Rivera Clubster, Peavey Classic30, Boogie F50 η πρώτη πεντάδα με αυτη τη σειρά προτίμησης.

Μια πενταμελής επιτροπή με τέσσερα άτομα? :classic_tongue: