• Το Noiz σας εύχεται χρόνια πολλά και ένα ευτυχισμένο 2025! 🎊

review Mega Amp review - 11 amps with a Gibson Les Paul

Συμφωνώ μαζί σας πως ένας ενισχυτής ακούγεται καλύτερα στα δικά μας αυτιά όπως εμείς τον ρυθμίσουμε.

Και ναι, μπορεί ένας ενισχυτής να είναι scooped, με κοιλάδα στα μεσαία και βουνοκορφές στα πρίμα και μπάσα και να τον διορθώνεις με ρύθμιση 0-10-0 γιατί αλλιώς μπουμάρει ή ξύνει. Διορθώνεις έτσι τον κακό χαρακτήρα του ενισχυτή.  Έτσι όμως αυτό που ακούγεται είναι ο ισοσταθμισμένος ήχος και όχι το κύκλωμα σε flat συμπεριφορά.

Το τι κανει ο καθένας για να διορθώσει τον χαρακτήρα ενος συνδυασμού ενισχυτή και μεγαφώνου με το equalizer, αν και δεδομένο, δεν νομίζω πως έχει θέση σε ένα συγκριτικό τεστ σαν το παραπάνω όπως σωστά έκανε ο makam, που σκοπό έχει να μας δείξει τον χαρακτήρα του κάθε ενισχυτή (ή πιο σωστά συνδυασμό ενισχυτή  - μεγαφώνου). Διότι έτσι ακυρώνει την διαδικασία.
 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Να βάλω στην κουβέντα και μια άλλη παράμετρο σχετικά με τον ήχο.

Εκτός από την χροιά και το eq του κάθε ενισχυτή, υπάρχει και αυτό που λέω απόκριση (το οποίο είναι συνδυασμός κιθάρας ενισχυτή).

Θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ.

Είναι ένας συνδυασμός του transient, του sustain του transient, και του eq του transient (της ατάκας δηλαδή).

Όταν χτυπήσουμε μια χορδή το peak της ατάκας έρχεται συνήθως λίγο αργότερα από το χτύπημα.

Όταν αυτό αυτό είναι άμεσο, διαρκεί, και έχει έμφαση στις πριμομεσαίες έχω θέμα.

Εκεί ξεμπροστιάζεται το παίξιμο, και δεν μπορώ να λειτουργήσω παιχτικά.

Ο ενισχυτής από το review αυτό που έχει πιο έντονα αυτό το χαρακτηριστικό, είναι ο peavey.

Σκληρός ενισχυτής.

Αισθάνομαι σαν να περπατάω σε πάγο, και πρέπει συνέχεια να προσέχω τα βήματά μου μην γλιστρήσω, οπότε δεν μπορώ να είμαι χαλαρός.

Ο subway από την άλλη, μου φάνηκε απαλός, smooth, με το peak του χτυπήματος να έρχεται με μικρή καθυστέρηση, και έμφαση στις μπασομεσαίες.

Δεν ξέρω αν το περιέγραψα κατανοητά.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Να βάλω στην κουβέντα και μια άλλη παράμετρο σχετικά με τον ήχο.

Εκτός από την χροιά και το eq του κάθε ενισχυτή, υπάρχει και αυτό που λέω απόκριση (το οποίο είναι συνδυασμός κιθάρας ενισχυτή).

Θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ.

Είναι ένας συνδυασμός του transient, του sustain του transient, και του eq του transient (της ατάκας δηλαδή).

Όταν χτυπήσουμε μια χορδή το peak της ατάκας έρχεται συνήθως λίγο αργότερα από το χτύπημα.

Όταν αυτό αυτό είναι άμεσο, διαρκεί, και έχει έμφαση στις πριμομεσαίες έχω θέμα.

Εκεί ξεμπροστιάζεται το παίξιμο, και δεν μπορώ να λειτουργήσω παιχτικά.

Ο ενισχυτής από το review αυτό που έχει πιο έντονα αυτό το χαρακτηριστικό, είναι ο peavey.

Σκληρός ενισχυτής.

Αισθάνομαι σαν να περπατάω σε πάγο, και πρέπει συνέχεια να προσέχω τα βήματά μου μην γλιστρήσω, οπότε δεν μπορώ να είμαι χαλαρός.

Ο subway από την άλλη, μου φάνηκε απαλός, smooth, με το peak του χτυπήματος να έρχεται με μικρή καθυστέρηση, και έμφαση στις μπασομεσαίες.

Δεν ξέρω αν το περιέγραψα κατανοητά.


Νομίζω ότι χρειάζεσαι έναν ενισχυτή με tube rectifier στη ζωή σου ?

 
Πολύ καλό review, όπως πρέπει να γίνεται (με τις ρυθμίσεις στην μέση).

Προσωπικά έτσι χρησιμοποιώ πάντα τους ενισχυτές (εκτός από τον bassbreaker, που αναγκάζομαι

να κατεβάσω ή να κλείσω σχεδόν τελείως το bass, γιατί διαφορετικά ο μπασίστας μας θα πάει για ψάρεμα,

αφού δεν θα βγαίνει στην μίξη, και εκτός από τον Marshall που κατεβάζω λίγο το gain του καθαρού καναλιού

για να μην βρωμίζει από την αρχή με humbucker κιθάρες) και πάντα έτσι ''δοκιμάζω'' για αρχή έναν ενισχυτή.

Με την κιθάρα πάντα φουλ σε volume και tone.

Το μόνο που ρυθμίζω με βάση τα γούστα μου είναι το tone των πεταλιών (overdrive, boost κτλ).

Aπό εκεί και πέρα, ό,τι διαφορές θέλω περαιτέρω σε gain και tone θα χρησιμοποιήσω τα knobs της κιθάρας.

Σε περίπτωση live που ενώ οι ρυθμίσεις μου αρέσουν, δεν ''βγαίνω'' καλά στην μίξη, μπορείς πάντα να πειράξεις και το

EQ της κονσόλας...

Δεν ξέρω αν αυτή είναι σωστή ή λάθος ''μέθοδος'' αλλά τόσα χρόνια έτσι έχω συνηθίζει και δεν το αλλάζω....

 
Νομίζω ότι χρειάζεσαι έναν ενισχυτή με tube rectifier στη ζωή σου ?


Δεν νομίζω ότι είναι μόνο αυτό.

Έχω παίξει αρκετούς ενισχυτές με solid state rectifier, και μου φαίνονται μια χαρά.

Άλλοι πάλι όχι.

Σίγουρα βέβαια βοηθάει σ' αυτό να έχει tube rectifier o ενισχυτής, όπως φυσικά και τι λάμπα θα έχει εκεί.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Μετά από προσεκτική ακρόαση με ακουστικά ο twin ειναι στη πρώτη προτίμηση μου από κει και πέρα οι Rivera αρκετά κοντά στην κορυφή και οι bogie που είχαν τονισμένες μεσαίες 

όλοι οι ενισχυτές ακούστηκαν καλά εκτός ίσως του aer που δεν ειναι πάνω στην τονικότητα της ηλεκτρικής κιθάρας και είχε διαφορετικό τονικό περιεχόμενο

ευχάριστη έκπληξη ο engl, o Peavy και ο τρανζιστοράτος  fender

Ο ήχος μπορεί να περνάει ικανοποιητικά σε αυτά τα τεστ αλλά αυτό που δεν ακούς ειναι οι δυναμικές που έχει ο κάθε ενισχυτής δλδ κατα πόσο οι δυναμικές του παίκτη και του οργάνου περνάνε στο μεγάφωνο

και αυτό ειναι που λέμε ειναι ο ενισχυτής σκληρός ή smooth ή οτιδήποτε άλλο 

το συχνοτικό περιεχόμενο ειναι η ψευδαίσθηση αυτό που αξιόλογούμε πάντα ειναι οι δυναμικές και τίποτε άλλο?

μπράβο Μάκη πολύ ωραίο το τεστ και από ότι κατάλαβα έχεις να μας παρουσιάσεις και άλλες τέσσερις κιθάρες

θα ήθελα να ακούσω και κάποιον vox  η και Koch αν θέλεις έχω τον studiotone στη διάθεση σου

 
Δεν νομίζω ότι είναι μόνο αυτό.

Έχω παίξει αρκετούς ενισχυτές με solid state rectifier, και μου φαίνονται μια χαρά.

Άλλοι πάλι όχι.

Σίγουρα βέβαια βοηθάει σ' αυτό να έχει tube rectifier o ενισχυτής, όπως φυσικά και τι λάμπα θα έχει εκεί.


Δεν είναι μόνο αυτό όμως, αν και το tube rectifier είναι μεγάλο μέρος της απόκρισης και του "sag" ενός λαμπάτου ενισχυτή. Ρόλο παίζουν και οι μετασχηματιστές, όπως και οι filter capacitors. Ακόμη και με solid state rectifier (πολλοί λαμπάτοι είναι έτσι), τα ρεύματα του κυκλώματος ανταποκρίνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο στις εισόδους, τις νότες δηλαδή που παίζεις, από τις μη λαμπάτες εκδοχές.

Γενικά αυτή είναι και η μεγαλύτερη διαφορά στη φύση ενός λαμπάτου και ενός αναλογικού solid state κυκλώματος ενισχυτή, η απόκριση στη νότα, και όχι ο ήχος.

 
Δεν είναι μόνο αυτό όμως, αν και το tube rectifier είναι μεγάλο μέρος της απόκρισης και του "sag" ενός λαμπάτου ενισχυτή. Ρόλο παίζουν και οι μετασχηματιστές, όπως και οι filter capacitors.


Συμφωνώ.

Έτσι κι αλλιώς το sag γίνεται περισσότερο αισθητό όσο ανεβάζεις το volume του ενισχυτή.

EDIT: Μάκη περιμένω και τις άλλες κιθάρες. Φαντάζομαι τι θα γίνεται με Strat bridge μαγνήτη σε κάποιους ενισχυτές.

Θα ξύνουν κόκκαλα (για τα γούστα μου πάντα).

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Aυτο ειναι το θεμα με τα reviews τετοιου ειδους. (χωρις να θελω να θιξω καθολου τη δουλεια που εκανε ο Makam).

Ακουμε μια ρυθμιση μονο, μια ρυθμιση που μπορει να μην καναμε ποτε αν ειχαμε τον ενισχυτη.

Πχ οταν ακουσα τον super δεν τον αναγνωρισα.

(Καλα παιζει και το οτι εγινε με LP το test. ?)
Ετσι ακριβώς Σπύρο! Αν έβαζα τις ρυθμίσεις που μου αρέσουν, θα ακούγονταν οι περισσότεροι ενισχυτές όμορφα αλλά παρόμοιοι... 

Εγώ πάντως ποτέ δεν βάζω τα ρυθμιστικά στη μέση, πόσο μάλλον που αυτή η ρύθμιση αδικεί πρωτίστως τους Mesa Boogie τους RIVERA και Peavey, ευνοεί όμως πολύ τους Fender που είναι mid-scooped. 

Για τον Super η εξήγηση που εγώ δίνω, είναι ότι το mic πιάνει τον ήχο από ένα 10" μεγάφωνο μόνο, ενώ εμείς ακούμε κανονικά τον ενισχυτή με τα τέσσερα μεγάφωνά του από μια απόσταση περίπου δύο μέτρων. Αλλος ήχος!

 
Πάντα θα κάνεις the extra mile με απόλυτα ορθολογική σκέψη αγαπητέ Μάκη, όπως και σε αυτό το review.

Με αποτέλεσμα τα αξιοποιήσιμα συμπεράσματα που έγραψε ο npap. Ευχαριστούμε.

Προσωπικά μου άρεσαν οι περισσότεροι ενισχυτές με 1 μεγάφωνο που θεωρώ πως έδωσαν και τον πιο ισορροπημένο ήχο, όπως ο μικρός Rivera, ο F50 και ο Deluxe, που όμως δεν ξερω τι συμπεριφορά θα είχε σε μεγαλύτερες εντάσεις, μιας και είχα fender τρανζίστορ της ίδιας εποχής, τον Chorus 60 και δεν έδινε την αναμενόμενη ένταση και έτριζε ολάκερος. Αυτο δεν λέει πολλά για τους τρανζίστορ, (εγώ τους αγαπώ) αλλά λέει για τις ατυχείς προσπάθειες της Fender (ηθελημένα μήπως;) στον τομέα.

Κατι που μου έκανε εντύπωση είναι πως παρα το ότι στους περισσότερους ενισχυτές τα tone controls είναι passive και κανονικά για να ακουστεί φλατ ο ενισχυτής πρέπει να είναι στο 10, επέλεξες να τα βάλεις στη μέση. Ισως είναι πιο κοινή πρακτική απο τους περισσότερους θα μου πεις.


Ευχαριστώ πολύ Γιάννη. 

Στην ουσία τοποθετώντας το mic τόσο κοντά, αυτό που ακούμε είναι ένα μεγάφωνο, άντε καί λίγο από τα bounce του χώρου, κάτι που αδικεί τους Twin, Electradyne και πολύ περισσότερο τον Super. 

Το φλατ στους ενισχυτές κιθάρας είναι πολύ παρεξηγημένο και το έχω ψάξει στο παρελθόν διεξοδικά! 

Αυτό που λέει φλατ η Fender είναι: TREBLE=0, MIDDLE=10, BASS=0 και αυτό γιατί οι Fender είναι πολύ mid-scooped. 

Από την άλλη η Mesa Boogie θεωρεί φλατ ή σαν standard σημείο έναρξης: TREBLE=1:00, MIDDLE=8:00, BASS=1:00 (clock position) αλλά τα pots είναι τόσο interactive που θέλεις αρκετές ώρες ψαξίματος, αλλά στο τέλος θα φέρεις τον ήχο της κιθάρας σου εκεί που θέλεις! 

ο RIVERA προτείνει: TREBLE=6, MIDDLE=1, BASS=4 

ο Peavey: TREBLE=12:00, MIDDLE=10:00, BASS=1:00 (clock position)

ενώ ο ENGL: TREBLE=5, MIDDLE=5, BASS=5 

Παιδιά είναι ιδέα μου ότι όσο ανεβαίνει η ένταση και στρεσσάρονται οι τελικές γίνονται πιο έντονες οι μπάσες συχνότητες και πρέπει να τις κόψεις κάπως;

Σε μονοκάναλο που έχω 5watt με volume και tone μόνο, βλέπω ότι όσο ανεβάζω την ένταση πρέπει να ανεβάζω και το tone γιατί τα μπάσα "μπουκώνουν" τον ήχο. Κάτι αντίστοιχο έχω παρατηρήσει και σε πεταλάκια που προσωμοιώνουν διάφορους ενισχυτές (amp in a box). Σχετίζεται αυτό με αυτό που αναφέρει ο ez ;
Δεν είναι η ιδέα σου! Οσο ανεβάζουμε ένταση, τόσο οι χαμηλές συχνότητες βγαίνουν προς τα έξω.

Θα θυμάστε το κουμπάκι loudness που είχαν οι παλαιότεροι ενισχυτές Hi-Fi, που στην ουσία ενίσχυαν τα μπάσα όταν θέλαμε να ακούσουμε σε χαμηλή ένταση!!

Η σωστή αντιμετώπιση είναι να κόβεις λίγο τα μπάσα (αν υπάρχει ρυθμιστικό) και φυσικά να έχεις το volume της κιθάρας open full, εκτός αν η κιθάρα σου έχει κύκλωμα treble-bleed...

 
Χωρίς αναλύσεις πώς και γιατί, σαν κιθαρίστας που καλείται να επιλέξει ενισχυτή για τις ανάγκες του από αυτά που άκουσε, προσωπικά είμαι electradyne all the way και εν γένει υπέρ των Boogie. Πρέπει όμως να κάνω και ειδική μνεία στον Engl του οποίο το καθαρό δεν περίμενα να είναι τόσο καλό.

Ευχαριστούμε για το review.

 
Κάτσε μάστερ Τζεντάι γιατί με μπέρδεψες τώρα.

Υπάρχει και ΑΛΛΗ ρύθμιση εκτός από αυτήν;

?
Οχι δεν υπάρχει. Αν όμως κάποιος - κατά λάθος - θέλησε να χαμηλώσει το σήμα και τό έκανε από την κιθάρα και όχι από τον ενισχυτή, θα δεί τα πρίμα να εξαφανίζονται και θα νομίζει πως φταίει ο ενισχυτής ή το μεγάφωνο! (εκτός αν η κιθάρα του έχει treble bleed κύκλωμα) όπως προανέφερα...

 
Οχι δεν υπάρχει.
Για τελειως clean ενισχυτη σε μουσικο θεμα σαν του review μπορει να ισχυει, αλλα αν μας διαβαζει και κανεις, που μαθαινει, θα παει απατος.
Παιξιμο κιθαρας χωρις συνεχη χρηση vol pot (με treble bleed απαραιτητως), ειναι ευνουχισμος.

Επρεπε να διευκρινιστεί.

.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Παιξιμο κιθαρας χωρις συνεχη χρηση vol pot (με treble bleed απαραιτητως), ειναι ευνουχισμος.


Μπα...

Ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Βασικά υπάρχουν δύο σχολές:

1.η παλαιοροκ,blues όπου τσιτωνουμε τον ενισχυτή και καθαρίζουμε το vol,αυτή η σχολή συνήθως χρησιμοποιεί και λιγότερα εφέ

2.η jazz,funk,new wave, punk, alternative , post rock αλλά και country/Americana όπου έχουμε έναν καθαρό ενισχυτή, τσίτα τα vol-tone και χρησιμοποιούμε και περισσότερα εφέ.

Διαλέγεις και παίρνεις..

Προσωπικά οπότε κατεβάζω το vol ή το tone (στις κιθάρες που έχουν tone γιατί στις Tele το αφαιρώ πάντα) νιώθω ότι ψοφαει ο ήχος και το σκάσιμο της κιθάρας οπότε επιλέγω την δεύτερη δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κιθαριστωνΕ που μου αρέσουν είναι αυτής της σχολής.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Βασικά υπάρχουν δύο στολές:

1.η παλαιοροκ,blues όπου τσιτωνουμε τον ενισχυτή και καθαρίζουμε το vol,αυτή η σχολή συνήθως χρησιμοποιεί και λιγότερα εφέ

2.η jazz,funk,new wave, punk, alternative , post rock αλλά και country/Americana όπου έχουμε έναν καθαρό ενισχυτή, τσίτα τα vol-tone και χρησιμοποιούμε και περισσότερα εφέ.
Διαφωνω με τις κατηγοριες αλλα δεν χρειαζεται να το αναλυσουμε.
Το θεμα ειναι οτι το "δεν υπαρχει αλλη ρυθμιση εκτος του τερμα volume και tone", δεν ισχυει.

 
Για τελειως clean ενισχυτη σε μουσικο θεμα σαν του review μπορει να ισχυει, αλλα αν μας διαβαζει και κανεις, που μαθαινει, θα παει απατος.
Παιξιμο κιθαρας χωρις συνεχη χρηση vol pot (με treble bleed απαραιτητως), ειναι ευνουχισμος.

Επρεπε να διευκρινιστεί.

.


Συμφωνω απολυτα. Το χρησιμοποιω συνεχως. Δεν μπορω διχως του. Και 50s wiring, στην αναγκη, καλο ειναι.

Εκει που δεν βρισκω εφαρμογη της χρηση του vol pot ειναι σε εγγραφες, καθως εχω την ανεση του χρονου να επιτυχω αυτο που θελω με το volume τερμα ανοικτο. Ακομα δεν μου εχει χρειαστει, εστω.

 
Ισχύει τόσο όσο το "μια είναι η κιθάρα. Fender Telecaster." ?


Άρα ΟΝΤΩΣ ισχύει.

Αλλά το λες λάθος αφεντικό το σωστό είναι "αν δεν γράφει Fender πάνω ΠΕΤΑ την! "

?

Οχι δεν υπάρχει


Πάντως αφού το λέει ο master δεν μπορεί...θα... ισχύει... ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:

Παρόμοια θέματα

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top