Να πω εδώ πέντε κουβέντες για τα blues (και όχι μόνο) ευκαιρίας δοθείσης.
Το blues είναι ένα πολυφορεμένο ιδίωμα (με πολύ απλή και γνωστή φόρμα), που μπορείς να παίξεις σχεδόν τα πάντα και να get away with επαρκώς.
Όμως ....
Αν θέλει κάποιος να παίξει σόλο πάνω σε blues φόρμες, καλό θα είναι να γνωρίζει ότι παρ' όλο που είναι απλές αρμονικά, δεν διαφέρουν από την jazz όσο νομίζουμε, όσον αφορά στην λογική του σολίστα.
Τρία ακκόρντα? Τέσσερα?
Δεν έχει σημασία, σημασία έχει να τους δίνουμε την απαραίτητη προσοχή στον αυτοσχεδιασμό.
Καλό θα είναι λοιπόν να δίνουμε και σολιστικά αυτές τις αλλαγές συγχορδιών, παίζοντας κάποιες βασικές για αυτά νότες, όταν αλλάζουν από το ένα στο άλλο.
Θα μου πείτε τώρα "τι λε ρε φίλως, όλοι αυτοί οι μπλουζίστες ξέρανε νότες και αλλαγές συγχορδιών?".
Όχι βέβαια, αλλά αν προσέξετε την παραδοσιακή φρασεολογία, θα διαπιστώσετε ότι (χωρίς να ξέρουν) έπαιζαν πάνω στις αλλαγές.
Οι περισσότερες από τις κλασσικές φράσεις του ιδιώματος, τονίζουν αυτές ακριβώς τις αλλαγές.
Τα λέω αυτά, γιατί δεν άκουσα πολλούς που δοκίμασαν (όσο καλά κι αν έπαιξαν) να το κάνουν πράξη αυτό.
Επίσης, πάνω σε φράση (ή σόλο) φωνής ή άλλου οργάνου, καλό είναι να είμαστε φειδωλοί, ή να μην παίζουμε καθόλου.
Δεν θυμάμαι κανέναν να σίγησε πάνω στην φράση των πνευστών προς το τέλος.
Όλα αυτά, απλά για ενημέρωση και προσοχή, και χωρίς φυσικά καμιά διάθεση ψόγου για κανέναν.
EDIT: Μιχάλη, μου άρεσε πολύ όπως το έχτισες.