Vintage Vs Modern instruments

[odis13]

Πάντως με βάση μια εβδομάδα που πέρασα σε εκείνα τα μέρη το '17, το Μονακό δε το χώνεψα γρι, ΓΡΙ λέμε. Δεν έχω ξανανίωσει Βασ. Ολγας στα χειροτερά της πουθενά όσο το έζησα σε μερικά μέρη του Μονακό, να είσαι 200 μέτρα απο τη θάλασσα και οχι να μη τη βλέπεις, να μη μπορείς να πάρεις ανάσα απο τη κλεισούρα και το καυσαέριο. 'Ασε που πρέπει να παίζεις καράτε με τους κινέζους τουρίστες στα πεζοδρόμια για να πας οπουδήποτε. Kαι ο καφές στο Cafe de Paris μια μετριότης, ασταδιάλα. 'Αυριο να μου χαρίσεις σπίτι εκεί μεθαύριο το έχω πουλήσει και έχω πάει οπουδήποτε αλλού στον άξονα Cannes-Antibes-Nice. 'Eχεις το Eze δίπλα ακριβώς, τι να λέμε τώρα.

 

[LK]

Πάντως με βάση μια εβδομάδα που πέρασα σε εκείνα τα μέρη το '17, το Μονακό δε το χώνεψα γρι, ΓΡΙ λέμε. Δεν έχω ξανανίωσει Βασ. Ολγας στα χειροτερά της πουθενά όσο το έζησα σε μερικά μέρη του Μονακό, να είσαι 200 μέτρα απο τη θάλασσα και οχι να μη τη βλέπεις, να μη μπορείς να πάρεις ανάσα απο τη κλεισούρα και το καυσαέριο. 'Ασε που πρέπει να παίζεις καράτε με τους κινέζους τουρίστες στα πεζοδρόμια για να πας οπουδήποτε. Kαι ο καφές στο Cafe de Paris μια μετριότης, ασταδιάλα. 'Αυριο να μου χαρίσεις σπίτι εκεί μεθαύριο το έχω πουλήσει και έχω πάει οπουδήποτε αλλού στον άξονα Cannes-Antibes-Nice. 'Eχεις το Eze δίπλα ακριβώς, τι να λέμε τώρα.

Καλά θα πάω Νίκαια

 

[odis13]

Eκεί μάλιστα! 'Εχουν και ωραίο μουσείο φωτογραφίας

 

[LK]

Eκεί μάλιστα! 'Εχουν και ωραίο μουσείο φωτογραφίας

Αν περισέψουν λεφτά, θα κάμω και μια πισίνα στο μπαλκόνι, σαν τον Αλέν Ντελόνε στο Λα Πισίν....και δεν θα ξεκουνάω , όχι για μουσείο....ούτε για τσιγάρα

 

[Terry RoscoeBeck5]

Αν περισέψουν λεφτά, θα κάμω και μια πισίνα στο μπαλκόνι, σαν τον Αλέν Ντελόνε στο Λα Πισίν....και δεν θα ξεκουνάω , όχι για μουσείο....ούτε για τσιγάρα

Τέτοια θέλω να διαβάζω φίλος. Χλιδές
Και για να το πάω παρακάτω, εκεί στο μπαλκόνι δίπλα από την πισίνα θα είσαι με μια Explorer '58 Corina καρφωμένη σε ενισχυτή της αρεσκείας σου και θα ρεμβάζεις τη θέα και θα ρίχνεις καμιά πενιά, ενώ σε διπλανό τραπεζάκι θα υπάρχει δροσιστικό aperol.

Αφτά ίνε

 

[LK]

Τέτοια θέλω να διαβάζω φίλος. Χλιδές
Και για να το πάω παρακάτω, εκεί στο μπαλκόνι δίπλα από την πισίνα θα είσαι με μια Explorer '58 Corina καρφωμένη σε ενισχυτή της αρεσκείας σου και θα ρεμβάζεις τη θέα και θα ρίχνεις καμιά πενιά, ενώ σε διπλανό τραπεζάκι θα υπάρχει δροσιστικό aperol.

Αφτά ίνε

Αφού υποτίθεται ότι πουλησα την Χ για να πάρω το διαμέρισμα.....πώς θα γίνει αυτό.
Τα άπερολ και τα τέτοια δεν τα ξέρω....

 

[Nestoras]

Καλά θα πάω Νίκαια

Καλά θα πάω Νίκαια

Είναι και ο Κορυδαλλός δίπλα …

 

[Terry RoscoeBeck5]

Είναι και ο Κορυδαλλός δίπλα …

Εσύ συνέχισε να ψάχνεις στην αποθήκη. Γιατί καλό το electric mistress, αλλά άμα πέσεις πάνω σε καμία ξεχασμένη Explorer ή V του '58, θα γίνεις μπρούκλης λαίμαι

 

[Θανάσης Καλδής]

Είχα αυτό (Gibson eb3 του 1969)

Και είχα και αυτό (Gibson SG bass, η μοντέρνα βερσιόν...)

Δεν χρειάζεται να πω πιο ήταν καλύτερο...

Χωρίς να θέλω να εξιδανικεύω, με βάση την μικρή μου εμπειρία από 3 μόνο vintage όργανα που κατάφερα να αποκτήσω και είχα την δυνατότητα να τα δοκιμάσω έχω να πω ότι :
Ναι, όντως υπάρχει ένα μυστήριο, κάτι μαγικό σε αυτές τις παλιατζούρες και σαν αίσθηση στο χέρι, και σαν ήχο. Με το πρώτο παίζεις το White room των cream και ο ήχος είναι εκεί χωρίς ψάξιμο. Αν το βάλεις και στον σωστό ενισχυτή... Γυρνάς πίσω στον χρόνο. Με το δεύτερο... Είναι σαν να συγκρίνουμε την φέτα με το λευκό τυρί, κοντά αλλαααααα.....

Βέβαια και το καινούριο ωραιότατο ήταν, αλλά του έλειπε η ιστορία. Τι να κάνουμε...

Το ίδιο και με ένα πραγματικό έπιπλο που πέρασε από τα χέρια μου, ένα epiphone rivoli του 64. Εάν έπαιζες animals ή Yardbirds ήσουν spot on. Τι να κάνουμε, δεν γίνεται να συγκριθεί με τα far east reissue της epiphone... Για ξυλεία τι να πω... Χάος η διαφορά. Και βέβαια οι μαγνήτες καμία σχέση.

Ναι είναι ντελικάτα και εύθραυστα και δύσχρηστα και ιδιότροπα και outdated ηχητικά και εργονομικά ίσως.

Επίσης υπάρχει μεγάλη διαφορά στις τιμές των vintage κιθάρων και των vintage μπάσων που είναι κάπως πιο προσιτά σε τιμές, πάντα τηρουμένων των αναλογιών.

Εμείς μπορούμε να βρούμε ένα αυθεντικό 70s jazz bass με 3 χιλιάρικα ή να πάρουμε ένα 70s custom shop reissue με 4.500 χιλιάδες. Δεν θα αγόραζα ποτέ το κατά πολύ ακριβότερο αντίγραφο. Θα πήγαινα για το real thing με όλα του τα στραβά γιατί με αυτό έπαιζε ο Marcus Miller

 

[odis13]

Εμείς μπορούμε να βρούμε ένα αυθεντικό 70s jazz bass με 3 χιλιάρικα ή να πάρουμε ένα 70s custom shop reissue με 4.500 χιλιάδες. Δεν θα αγόραζα ποτέ το κατά πολύ ακριβότερο αντίγραφο. Θα πήγαινα για το real thing με όλα του τα στραβά γιατί με αυτό έπαιζε ο Marcus Miller

Μή σου πω και με 2-2μιση αν είσαι λίγο κωλόφαρδος ή ειναι κανένα player grade. Και το μοντερνο re-issue πάει και 5 και 5μιση. Πραγματικά απορώ ώρες ώρες.

Fender 75 Jazz Bass RW 3-Tone Sunb CC

Electric Bass Body: Alder, Bolt-on neck: Maple, Fingerboard: Rosewood, Neck profile: 75 J-Bass, White poly pearloid block fingerboard inlays, Fingerboard radius: 241 mm (9.5"), Nut width: 38.1 mm (1.5"), 20 Medium jumbo frets, Pickups: 2 Josefina...

www.thomann.de

1976 Fender Jazz Bass guitar, made in USA; Body: three-tone sunburst refinish, a few light dings; Ne

1976 Fender Jazz Bass guitar, made in USA; Body: three-tone sunburst refinish, a few light di... in The Guitar Sale - Five Day Auction - (10 Jun 2025)

auctions.gardinerhoulgate.co.uk

https://reverb.com/uk/item/87005310-fender-jazz-bass-3-bolt-with-maple-fretboard-1975-mocha-brown

https://reverb.com/uk/item/91757533-fender-jazz-bass-3-bolt-natural-maple-fretboard-1977

 

[Θανάσης Καλδής]

Μή σου πω και με 2-2μιση αν είσαι λίγο κωλόφαρδος ή ειναι κανένα player grade. Και το μοντερνο re-issue πάει και 5 και 5μιση. Πραγματικά απορώ ώρες ώρες.

Έχεις δίκιο! Πολύ συντηρητικά τα είπα τα ποσά για custom shop

 

[Terry RoscoeBeck5]

@odis13 Πας να θέσεις τον @Θανάσης Καλδής εκτός... λειτουργίας
Τα JB από το 1975 και μετά είναι να δεις τι σου 'χω για μετά για τη μέση σου. Είναι ash ή μάλλον το βαρύτερο ash που έχει κυκλοφορήσει.

Δες τα κιλά Οδυσσέα JB '70s πριν το 1975- alder ή αν πέσεις σε κάνα από το ελάχιστα swamp ash που είχαν κυκλοφορήσει.
Πληρώνεις σίγουρα περισσότερα, αλλά γλυτώνεις το ραντεβού με τον ορθοπεδικό.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Θανάση, μιλάμε για κιλά τα συγκεκριμένα, όχι αστεία... Μια φορά είχα πέσει σε ένα μόκα σαν αυτό το '77 που παρέθεσε ο Οδυσσέας (μπορεί να ήταν '78). Πήγα να το σηκώσω από το stand και με πήρε μαζί του... Άγκυρα Έπαιζε ωραία, αλλά τι να το κάνεις... Ασήκωτο.

 

[Θανάσης Καλδής]

@odis13 Πας να θέσεις τον @Θανάσης Καλδής εκτός... λειτουργίας
Τα JB από το 1975 και μετά είναι να δεις τι σου 'χω για μετά για τη μέση σου. Είναι ash ή μάλλον το βαρύτερο ash που έχει κυκλοφορήσει.

Δες τα κιλά Οδυσσέα JB '70s πριν το 1975- alder ή αν πέσεις σε κάνα από το ελάχιστα swamp ash που είχαν κυκλοφορήσει.
Πληρώνεις σίγουρα περισσότερα, αλλά γλυτώνεις το ραντεβού με τον ορθοπεδικό.

Είναι άγκυρες όλα!! Έπαιξα ένα jazz ενός φίλου και με έπιασαν τα γέλια (από το άγχος ) λες και φτιάχτηκε από γρανίτη. Το ίδιο και με ένα late 70s precision με το κλασσικό σκατουλι καφέ χρώμα, μαύρο pickguard και maple ταστιέρα . Αυτό το precision είχα την μεγάλη τύχη να μου παραχωρηθεί ως δανεικό για τρία χρόνια από τον ιδιοκτήτη του όταν ξεκινούσα να μαθαίνω με αποτέλεσμα το τότε δικό μου ibanez btb να μην ξαναδεί ούτε ήλιο ούτε φεγγάρι . Εννοείται πως καμαρωνα σαν το γύφτικο σκεπάρνι μόνο που το έπιανα στα χέρια μου και ας ήταν βαρύ. Από τότε κακό έμαθα

 

[Terry RoscoeBeck5]

Το ίδιο και με ένα late 70s precision

Ότι βγήκε από τα μισά των '70s (JB, P) και ήταν ash, είναι από βαρύ ως πολύ βαρύ και σε ορισμένες περιπτώσεις εξωφρενικά βαρύ.

Θα σου πω ότι κάποια στιγμή στα '90ς είχα ένα P ash. Εγώ στα νιάτα μου μεγάλωσα μέσα στο μαγαζί του Καγμάκη (καλή του ώρα), με πολύ φιλικές σχέσεις με τον Βαγγέλη.

Κάποια στιγμή είμαι μαζί του στο εργαστήρι του και βλέπω εκεί ένα σώμα P (ash) με ανάποδο maple μπράτσο- τρελή ποζεριά.

Παθαίνω ντουβρουτζά και μου λέει ο Βαγγέλης, "το θες; Δικό σου." και είδα... πυροτεχνήματα. Το σώμα ήταν από γιαπωνέζικη κόπια Ormond (ίσως και το μπράτσο, αλλά δεν το θυμάμαι) πολύ αρχές '80ς.

Μου έκανε λοιπόν δώρο ο Βαγγέλης τα ξύλα, και εγώ αγόρασα το hardware - SD quarter pound, badass καβαλάρη, το έκανα τούμπανο.

Και καμαρωτός - καμαρωτός το παίρνω και αυτό σε καλοκαιρινές συναυλίες μας με τον Ρακιντζή.

Μόνο που τα κιλά του ήταν κατηγορίας Fender P της γνωστής χρονικής περιόδου.

Μια που το έπαιξα σε μια συναυλία (και όχι σε όλη τη συναυλία), μια που την άλλη μέρα ήμουν με χάπια για τη μέση και μια που το πούλησα...

 

[Θανάσης Καλδής]

Το ξανά έπιασα στα χέρια μου μετά από μια δεκαετία όταν πήγα για διακοπές με την σύζυγο στον τόπο του εγκλήματος. Το ζήτησα να μου το δανείσουν για αυτές τις μέρες των διακοπών και ήταν σαν να ξανασμίγω με έναν παλιό φίλο!