χτες με ρώτησε ένας φίλος που είχαμε να τα πούμε καιρό τι κάνω με τη μουσική. Του είπα οτι μελετάω, γράφω, ασχολούμαι, αλλά κακά τα ψεματα, έχω πάψει προ πολλού να είμαι relevant. Για να καταλάβει τι σημαίνει αυτό του εξήγησα οτι κατά τη γνώμη μου, relevant είναι κάποιος που κάνει χιπ χοπ - τύπου "λέει κάτι"
Και εξηγώ (εδώ) : η μουσική μπορεί να επιτελέσει πολλούς διαφορετικούς σκοπούς, ένας εκ των οποίων είναι η δημοσιοποίηση εσωτερικών καταστάσεων που μπορεί να έχουν κάποια απεύθυνση. Κοινωνικά δηλαδή στη μουσική, αν έχεις κάτι να πεις, τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται πια είναι λιγότερο οι κιθάρες με παραμορφώσεις (80-90), οι κιθάρες με εφέ και ντραμ μασιν (90-00), κοκ (που γνώρισα εγώ από κοντά).
Η σύγχρονη μουσική παραγωγή (definition pending) παράγεται και καταναλώνεται από νέους ανθρώπους και εγώ© δεν είναι δυνατό να μπορώ να επηρεάσω αυτή την πραγματικότητα εφόσον ο δίσκος_ορόσημο που έχω βγήκε αισίως πριν από 20 χρόνια. Ακόμα χειρότερα αν μελετάω ανεπιτυχώς μουσικούς του '30. Αυτά κάνω ωστόσο και κάτι βρίσκω εκεί μέσα. btw απολαμβάνω τα γηρατειά μου με την απόλυτη ελευθερία να κοιτάξω στη μουσική όσο βαθιά και οπουδήποτε χρονολογικά χωρίς κανένα άγχος να πρέπει να είμαι relevant.
Η μουσική δίνει άπειρα θετικά και έχει άπειρες εφαρμογές (i.e., απεύθυνση)
φυσικά ακόμη και όταν είναι μουσειακή, σε βαθμό που δε νομίζω οτι χρειάζεται ανάλυση. Ωστόσο, η συζήτηση μπορεί να διαμεριστεί στο "ποιά είναι πλέον η σύγχρονη μουσική?" και σε αυτό απαντάω οτι προφανώς είναι αυτή που παράγουν και καταναλώνουν οι νέοι. Δεν μπορεί να είναι σκατά.
