Γιατι δεν πρέπει να γίνεις rapper...

dimsonic είπε:
πριν από λιγο στη Λουμπλιάνα. ..

(αν ανεβηκε η φωτο)

ο τύπος με το κουαρτέτο του και τρεις φωνητικα καλυψε μια μεγαλη γκαμα από r&b bluesy jazzy stuff κλωνοποιωντας με αξιοθαύμαστη άνεση Ray Charles...

η πλατεια ηταν γεματη από ηλικιες 17-77...

χτες στον ιδιο χώρο  χιπ χοπ και νταμπ.... μετρησα γύρω στα 20 ατομα...

συμπερασματα ...δικα σας
Μάλλον δεν έχεις υπ' όψιν σου πόσο δημοφιλέστερη της τζαζ (σε οποιαδήποτε μορφή) είναι η hip-hop. Να σε βοηθήσω: είναι εκ/ρια φορές δημοφιλέστερη. Όχι ότι εγώ θα χρησιμοποιούσα ποτέ κάτι τέτοιο ως επιχείρημα για την αξία ενός μουσικού ιδιώματος (σε γενικές γραμμές, η εμπορική επιτυχία μου είναι αδιάφορη) αλλά μιας και επιδιώκεις κάτι τέτοιο, η μόνη λογική απάντηση είναι πως ήσουν στη λάθος πλατεία.

:) :) :)

 
Μπραβο!Αρα λοιπον συμφωνουμε οτι μουσικη δεν κανει μονο οποιος εχει γεμισει μια πλατεια στη Λιουμπλιανα.Οσο για το παραδειγμα σου...εδω μιλαμε για ανθρωπους που ειτε εδωσαν βραβειο ειτε πληρωσαν λεφτα απο την τσεπη τους να αγορασουν το δισκο η να πανε στο gig....δε μιλαμε για μυγες...εχουν παρατηρηθει καποιες διαφορες αναμεσα στα δυο ειδη.Ουτε εμενα μ αρεσει ο Bieber...ουτε οι ΠΥΞ ΛΑΞ μ αρεσουν...ουτε καν οι PINK FLOYD και ο Bob Dylan με τρελαινουν!!!!!!!!!Αλλα τους σεβομαι και πιστευω οτι αυτο που κανουν ειναι μουσικη.Εκτος αν ειναι τα εκατομμυρια ολοι ηλιθιοι και ειμαι εγω ο εξυπνος....

 
dimsonic είπε:
να μη σου θυμίσω τι γουσταρουν ενα δισεκατομυρια μυγες....
Όπως είπα, εγώ δε χρησιμοποιώ την εμπορική αποδοχή ως κριτήριο, αλλά επιχείρησες να το κάνεις εσύ.

Επί τη ευκαιρία, το συγκεκριμένο σκατολογικό ευφυολόγημα το είχε γράψει ένας άγγλος δημοσιογράφος για ένα άλμπουμ των Tangerine Dream (δεν το θεώρησε "μουσική"). Χρόνια μετά ζήτησε συγνώμην, όχι πως την περίμενε και κανείς, όμως.

Βασικά, αυτό που προσπαθούμε να σου πούμε είναι ότι εσύ χάνεις. Δες' το και από μία άλλη άποψη, τι σε ωφελεί η προσήλωση σε μία ατεκμηρίωτη πεποίθηση; Καλύτερα δεν είναι να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας, τουλάχιστον πριν τον απορρίψουμε;

 
Τεσπα επειδη αισθανομαι οτι κουβεντιαζω τα αυτονοητα και πλεον ΔΕΝ μπορω να ξεκιναω κουβεντες απο μηδενικη βαση αποχωρω απο το θεμα με ολο το σεβασμο προς ολους τους συμμετεχοντες.

 
dimsonic είπε:
να μη σου θυμίσω τι γουσταρουν ενα δισεκατομυρια μυγες....
Κάποτε πάντως γούσταραν Beatles.

Είναι αυτό κριτήριο για να τους απορρίψεις?

Κάποιοι μεγάλωσαν με Bach, Mozzart, κλπ.

Πώς λες να τους φάνηκε ένα αγροτόπαιδο που κουνούσε τους γοφούς του και τα κομμάτια που έπαιζε είχαν τρία, τέσσερα ακκόρντα σαν τον Elvis?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
πάντως αυτό που λέτε κάποιοι ότι "χάνουμε"  δεν το κατανοώ. Κι εσείς χάνετε που δεν ακούτε Goregrind ξέρω γω  ;D ( λέμε τώρα )

Εκτός κι αν πιστεύετε ότι σε όσους από εμάς που δεν μας αρέσει το είδος μουσικής της ραπ, το κάνουμε με προκατάληψη

Προσωπικά άκουσα και απλά δεν με αφορά, δεν είναι για μένα

έχει την ιστορία του, την ιδεολογία του έστω ως αφετηρία του ιδιώματος, είναι αυτό που είναι τεσπα

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Rebel_Of_South είπε:
πάντως αυτό που λέτε κάποιοι ότι "χάνουμε"  δεν το κατανοώ.
  Δε θεωρώ ότι "χάνετε", γιατί δεν ακούτε, ντε και καλά, χιπ χοπ (που για όσο με αφορά, έχει διαμαντάκια...τσεκάρετε, πχ, κομμάτια από Beastie Boys, Eric B and Rakim, NWA, Bodycount κ.α), αλλά, γιατί δεν το θεωρείτε "μουσική" (να υποθέσω λόγω των samples, που χρησιμοποιούν οι rappers, αντί να γράφουν original μουσική;) και περιορίζετε αυτό που θεωρείτε "μουσική" σε αυτά που κινούνται πέριξ των γούστων σας ή παράγονται με παραδοσιακούς τρόπους.

Αν, δηλαδή, ο μουσικός δεν κρατάει και χρησιμοποιεί, με ορθόδοξο τρόπο, κάποιο μουσικό όργανο, δεν παράγει μουσική (είχαν γίνει αντίστοιχες συζητήσεις περί noise και αν είναι μουσική ή όχι).

Αλήθεια, αν δεν είναι μουσική το rap, τότε ως τι το ορίζουμε;

 
μόνο ένα μέλος ανέφερε ότι δεν το θεωρεί μουσική, προς τι ο πληθυντικός ???

το "χανετε" που έγραψα, το διάβασα πάνω από μια φορά πάντως. Και εξακολουθώ να μην το κατανοώ.

Αλλά δεν με νοιάζει να κατανοήσω κιόλας

Του έχω δώσει ακροάσεις του είδους ΜΟΥΣΙΚΗΣ , ειδικά κάτι τύποι σαν τον Kendrick Lamar κ.α. έχουν πράγματα να δώσουν που εμένα όμως δεν με αφορούν

 
και παλι Καλημέρα

παιδες...εγω το ειπα και ουτε το παιρνω πισω ουτε αλλαζω γνωμη.

δεν εφτασα στην ηλικία αυτη χωρίς να εχω καταληξει στο τι πιστεύω ότι ειναι μουσικη και τι δεν είναι. (οχι τι δε μου αρέσει).

Λοιπόν δεν λεω δεν μου αρεσει. Ξαναλεω δεν ειναι μουσική.

ειναι εμμετρος λογος.

ενα μονοχορδο αφρικανικο ή τυμπανο ειναι. Αυτό δεν είναι.

τωρα δεν σας αρεσουν αυτα που πιστεύω προσπεραστε τα.  ή διαγράψτε τα...

 
Rebel_Of_South είπε:
μόνο ένα μέλος ανέφερε ότι δεν το θεωρεί μουσική, προς τι ο πληθυντικός ???

το "χανετε" που έγραψα, το διάβασα πάνω από μια φορά πάντως. Και εξακολουθώ να μην το κατανοώ.

Αλλά δεν με νοιάζει να κατανοήσω κιόλας

Του έχω δώσει ακροάσεις του είδους ΜΟΥΣΙΚΗΣ , ειδικά κάτι τύποι σαν τον Kendrick Lamar κ.α. έχουν πράγματα να δώσουν που εμένα όμως δεν με αφορούν
Επειδη το εγραψα και εγω*, να διευκρινησω αν και νομισα οτι ειναι προφανες αλλα ο γραπτος λογος ως γνωστον ξεγελαει.

Οταν λεω "χανετε" λοιπον αναφερομαι σε οποιονδηποτε δεν εχει μπει στον κοπο να δωσει μια ευκαιρια σε ενα τοσο πλουσιο ειδος μουσικης, επειδη δεν εχει σολο κιθαρας, επειδη νομιζει οτι ολα τα κομματια απλα μιλανε για ναρκωτικα και πορνες, επειδη "ειναι μονο για πιτσιρικια", επειδη δεν ειναι σοβαρο, επειδη επειδη...

Εννοω δηλαδη αφορισμους  που μπορει να κρατησουν καποιον "εκτος" ενος ειδου μουσικης (ή σινεμα ή κουζινας ή...) και εν τελει οχι μονο ειναι αχρειαστοι (κατ'εμε οπως ειπα παραπανω) αλλα και συχνα αντικειμενικα αβασιμοι (i.e. αυτο που στο χωριο μου λεμε πιπες).

Προφανως δεν αναφερομαι σε αυτο που περιεγραψες εσυ, σε καποιον που μπηκε σε επαφη με το ειδος, ακουσε εψαξε λιγο και κατεληξε οτι απλα δεν ειναι και ιδιαιτερα του γουστου του ο χωρος. Ανθρωποι ειμαστε, γουστα εχουμε και προφανως δεν θα αρεσουν σε ολους μας τα ιδια.

*φανταζομαι οτι μεσες ακρες και ο trolley το ιδιο εννοει αλλα προφανως δε μπορω να σου απαντησω για λογαριασμο του

 
dimsonic είπε:
δεν εφτασα στην ηλικία αυτη χωρίς να εχω καταληξει στο τι πιστεύω ότι ειναι μουσικη και τι δεν είναι. (οχι τι δε μου αρέσει).
Τι σημασία έχει η ηλικία σου φίλτατε Δημήτρη; Είναι κάποιου είδους μέτρο δικαιωματικού δογματισμού;

Αναγνωρίζω φυσικά το δικαιώμά σου να πιστεύεις ό,τι θέλεις. Όμως υιοθετώντας μια τέτοια απόλυτη άποψη ουσιαστικά απαξιώνεις οποιονδήποτε πιστεύει το αντίθετο. Εγώ π.χ. τις προάλλες έκλεισα τα 41 και έκανα δώρο στον εαυτό μου την πεποίθηση ότι η γη είναι επίπεδη και δε με νοιάζει τι πιστεύετε οι υπόλοιποι. Εγώ ξέρω, εσείς τα πρόβατα (ή οι μύγες) έχετε παραπλανηθεί.

Τεσπά δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση. Δήλωσες απολυτότητα με κάθε δυνατό τρόπο οπότε δεν υπάρχει λόγος να το κουβεντιάζουμε άλλο.

Ακολουθεί γενική άποψη απευθυνόμενη προς όλους και κυρίως προς τον εαυτό μου (γιατί συχνά το ξεχνάω):

Ως μουσικοί, επαγγελματίες. ερασιτέχνες, χαβαλέδες, σοβαροί, μικροί ή μεγάλοι, το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουμε λέγεται αυτί. Όσο περισσότερο ανοιχτό και δεκτικό το κρατάμε, τόσο περισσότερο ωφελούμαστε.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ειχα ακουσει ελαχιστα  απο το ειδος-τα πασιγνωστα και ευρειας καταναλωσεως πραγματα- και,ψεματα μην πω,ειχα και του λογου μου μια προκαταληψη.

Χωρις ουσιαστικα να ξερω τιποτα γι'αυτο,ισως με "ενοχλουσε" και το αισθητικο μερος.

Πριν καποιο διαστημα φιλος χιπχοπας που ραπαρει δικους του στιχους πανω σε ετοιμα τρακς και σαμπλς,ηρθε να ηχογραφησουμε καποια πραγματα.

Γραφοντας,συζητωντας και ακουγοντας λιγο περισσοτερα κομματια και με πιο μεγαλη προσοχη,ειδα οτι ο πλουτος του ειδους ειναι μεγαλος,αρκει να σου "κανει" και να θες να ακουσεις.Αλλοι θα παρουν,αλλοι οχι.




 
@jazzjoker

δεν απαξιωνω κανέναν.

Τους ανθρώπους τους εκτιμω (εφ οσον συμβαίνει) για την συνολική θεωρηση που εχω γι αυτούς.  Οχι για τη μουσική που παίζουν ή ακούν.

το αν θα γουσταρουν τον mnm δεν εχει καμία σημασία.

Δογματικος μπορεί να ακούγομαι.

Και είμαι σε τετοια ζητήματα.

Ειναι άποψη.

Πρεπει να με απαξιώσετε λοιπον ή να μου αλλαξετε μυαλα?

εξ αρχης ειπα οτι γράφοντας σε δημόσιο και πιστεύω ελεύθερο φορουμ γραφω τη γνωμη μου.

Και το να είναι ολες οι γνώμες ίδιες δεν φτιαχνουν εποικοδομητικη συζήτηση.

και δυσκολεύομαι κι ολας μια και είναι θεμα να ψαχνω wifi ανοιχτό με το κινητο....

 
Jazzjoker είπε:
Τι σημασία έχει η ηλικία σου φίλτατε Δημήτρη; Είναι κάποιου είδους μέτρο δικαιωματικού δογματισμού;
Σε όλους μας η ηλικία λίγο ή πολύ λειτουργεί ή θα λειτουργήσει κάπως έτσι.

Η εμπειρία που έχεις συγκεντρώσει από τη ζωή, σου δίνει την εντύπωση ότι είσαι σοφότερος, ξέρεις περισσότερα και ότι όλοι πρέπει να σε ακούνε. Το έζησα με τον πατέρα μου, το κάνω στην κόρη μου. Αρχίζει να σε ενδιαφέρει πολύ λιγότερο η συνδιαλλαγή και η συζήτηση και οι όποιες απόψεις σου - ανεξαρτήτως του πόσο ανοιχτός ήσουν - πετρώνουν και γίνονται απόλυτα δόγματα, θέσφατα.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι μεγαλύτεροι είναι πάντα πολύ πιο συντηρητικοί από τους νεώτερους.

Έτσι το να προσπαθείτε εσείς οι νέοι να πείσετε τους μεγαλύτερους να ανοίξουν τα αυτιά τους και να ακούσουν κάτι για το οποίο έχουν στηλώσει τα πόδια, δεν έχει κανένα νόημα. Ο Dimsonic εξέφρασε την άποψή του. Την ακούσατε (/-με), διαφωνήσατε (/-με), συνεχίζουμε.

Να πω κι εγώ ότι κατά βάση σιχαίνομαι τη ραπ, αλλά δεν μπορώ να μην την χαρακτηρίσω μουσική. Έχω ακούσει πολύ περισσότερη ραπ από άλλα είδη που σιχαίνομαι π.χ. free jazz, black metal κτλ. αλλά δεν έκατσε.

 
RayDTutto είπε:
Η εμπειρία που έχεις συγκεντρώσει από τη ζωή, σου δίνει την εντύπωση ότι είσαι σοφότερος, ξέρεις περισσότερα και ότι όλοι πρέπει να σε ακούνε. Το έζησα με τον πατέρα μου, το κάνω στην κόρη μου. Αρχίζει να σε ενδιαφέρει πολύ λιγότερο η συνδιαλλαγή και η συζήτηση και οι όποιες απόψεις σου - ανεξαρτήτως του πόσο ανοιχτός ήσουν - πετρώνουν και γίνονται απόλυτα δόγματα, θέσφατα.
Έτσι είναι. Μετά όμως διαβάζεις για κάποιον συνάνθρωπό σου που πέθανε (π.χ. από τροχαίο) στα 30 και σκέπτεσαι... "μάλιστα, και εγώ που έφτασα στα 50, έχω να επανεξετάσω τις απόψεις μου εδώ και 20 χρόνια, άρα μήπως τελικά έχω πεθάνει και εγώ και έχουνε ξεχάσει να μου το πούνε;".

Τότε, πέφτει στα χέρια σου ένας κατάλογος (που τον έφτιαξε κάποιος που δεν ξέρεις) με τα 50 καλύτερα χιπ-χοπ, ή φρη τζαζ, ή δημοτικά, ή κάτι-άλλο-που-εγώ-δεν-ακούω-χρυσό-να-με-κάνετε και λες μέσα σου "ρε, σύ.. ας δώσω μία ειλικρινή ευκαιρία, σε τελευταία ανάλυση το πολύ-πολύ να αποδειχθεί ότι είμαι και εγώ μύγα", οπότε πατάς το ρημάδι το play (μάλιστα, με τις συνδρομητικές υπηρεσίες streaming που συζητάγατε τις προάλλες, είναι ακόμη πιο εύκολο από ποτέ).

Και.. διαπιστώνεις ότι (απίστευτο) είναι πραγματικά κάτι που κομίζει feeling, ενέργεια, έχει βάθος, έχει κανόνες, έχει αξία. Και βέβαια, δεν αισθάνεσαι ξαφνικά μαύρος στο Μπρονξ (απ'την άλλη, ποτέ δεν είχες αισθανθεί working class hero from Manchester), αλλά (και ίσως ακριβώς επειδή είσαι 50 ετών) διαπιστώνεις ότι ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ τι παίζει.

Ο Ύψιστος, τέτοιες ώρες χαμογελά... "καλώς τον άφησα να φτάσει μέχρι τα '50, χαράμι οι τυρόπιττες που μασούλησε".

:)

 
trolley είπε:
Έτσι είναι. Μετά όμως διαβάζεις για κάποιον συνάνθρωπό σου που πέθανε (π.χ. από τροχαίο) στα 30 και σκέπτεσαι... "μάλιστα, και εγώ που έφτασα στα 50, έχω να επανεξετάσω τις απόψεις μου εδώ και 20 χρόνια, άρα μήπως τελικά έχω πεθάνει και εγώ και έχουνε ξεχάσει να μου το πούνε;".

Τότε, πέφτει στα χέρια σου ένας κατάλογος (που τον έφτιαξε κάποιος που δεν ξέρεις) με τα 50 καλύτερα χιπ-χοπ, ή φρη τζαζ, ή δημοτικά, ή κάτι-άλλο-που-εγώ-δεν-ακούω-χρυσό-να-με-κάνετε και λες μέσα σου "ρε, σύ.. ας δώσω μία ειλικρινή ευκαιρία, σε τελευταία ανάλυση το πολύ-πολύ να αποδειχθεί ότι είμαι και εγώ μύγα", οπότε πατάς το ρημάδι το play (μάλιστα, με τις συνδρομητικές υπηρεσίες streaming που συζητάγατε τις προάλλες, είναι ακόμη πιο εύκολο από ποτέ).

Και.. διαπιστώνεις ότι (απίστευτο) είναι πραγματικά κάτι που κομίζει feeling, ενέργεια, έχει βάθος, έχει κανόνες, έχει αξία. Και βέβαια, δεν αισθάνεσαι ξαφνικά μαύρος στο Μπρονξ (απ'την άλλη, ποτέ δεν είχες αισθανθεί working class hero from Manchester), αλλά (και ίσως ακριβώς επειδή είσαι 50 ετών) διαπιστώνεις ότι ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ τι παίζει.

Ο Ύψιστος, τέτοιες ώρες χαμογελά... "καλώς τον άφησα να φτάσει μέχρι τα '50, χαράμι οι τυρόπιττες που μασούλησε".

:)
Συμφωνώ. Έτσι έγινε με εμένα και την country και ένα CD του Brad του Paisley. Όχι πως τώρα τρελαίνομαι για country αλλά ακούω ορισμένα κομμάτια ευχάριστα και δεν τη σιχαίνομαι πια.

Από την άλλη, grindcore δεν πρόκειται να ακούσω ποτέ.

 
RayDTutto είπε:
.

Από την άλλη, grindcore δεν πρόκειται να ακούσω ποτέ.
Εντάξει, αυτό δεν είναι μουσική. ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 
Technically, στο rap/hip hop μουσική παίζει από πίσω, οπότε αναγκαστικά, μουσική θα το πεις.

Τώρα, ας πάμε ν'αναλύσουμε λιγάκι. Έχουμε:

-Μουσική που μας αρέσει (μεγάλη πιθανότητα να μην αρέσει σε άλλους)

-Μουσική που δεν μας αρέσει (μεγάλη πιθανότητα ν'αρέσει σε άλλους)

Εμένα δεν μου κάνουν κούκου οι U2, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Άλλοι τους έχουν ήρωες. Εγώ θ'ακούσω άνετα έναν δίσκο mayhem. Άλλοι τον χρησιμοποιούν για βασανιστήρια.  κτλ. κτλ. κτλ.

Ακόμα πιο λακωνικά, περί ορέξεως, burzum.

On topic, το αρχικό ποστ ούτε εγώ το κατάλαβα.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top