Σκορπιες σκεψεις:
1) "Ειναι το Χ μουσικη? Ειναι το Υ τεχνη? Ειναι το παστιτσιο μακαροναδα?". Ποιος νοιαζεται? Σοβαρα τωρα, περαν της ακαδημαικης, μουσικολογικης συζητησης (που δεν ειναι αυτο που κανουμε εδω) , τι νοημα εχει να σε βασανιζουν τετοια ερωτηματα? Αν βρεις την απαντηση, ειτε μονος σου ειτε επειδη σε επεισε καποιος τριτος, θα αλλαξει η καθημερινοτητα σου? Θα αρχισεις να ακους noise αν σε "πεισουν" με επιχειρηματα οτι ειναι μουσικη? Θα πας σε εκθεση του Rothko αν σε "πεισουν" οτι ειναι το ιδιο "καλος" με το Rembrandt? Μουσικη, κινηματογραφος, λογοτεχνια, φαι - οτι και να ειναι, το δοκιμαζεις και αν σου αρεσει το καταναλωνεις, αν οχι το αφηνεις. Γιατι να βασανιζεσαι για το ποια ταμπελα του ταιριαζει και κατα ποσο?
2) Σε πολλα ειδη μουσικης αν το σκεφτεις καποια "συστατικα" περνανε σε δευτερη αν οχι τριτη μοιρα, καποια συστατικα ειναι εκει ωστε να υποστηριζουν την ουσια - κανει αυτο κατι "καλυτερο" ή "περισσοτερο" μουσικη απο κατι αλλο? Το οτι ας πουμε η αρμονια υπαρχει εκει κυριως ως υποστηριξη της (μελωδικης) απαγγελιας των στιχων και οχι το αντιστροφο δεν ειναι κατι που θα μπορουσες να πεις εν μερει και για τη μουσικη του Cohen πχ? Οι Sex Pistols παιζανε για τους στιχους τους ή τραγουδουσαν ετσι για να υπαρχει κατι πανω απο τις κιθαρες? Ισα ισα θα ελεγα οτι αυτη η σχεση υποστηριξης μεταξυ των μουσικων στοιχειων ειναι πολυ πιο συνηθισμενη απο αποπειρες ισης εμφασης σε ρυθμικο, μελωδικο αρμονικο και στιχουργικο επιπεδο.
3) Το αν ειναι συγκεκριμενα το χιπ χοπ μουσικη το εχω ακουσει ως προβληματισμο μονο στην Ελλαδα, ειτε στο δρομο ειτε στα ιντερνετσ...κατι μου λεει σε οποιαδηποτε αλλη δυτικη χωρα θα σε κοιτανε σαν εξωγηινο. Διαολε, εχουμε αν μη τι αλλο και μια σχετικα αξιολογη εγχωρια σκηνη, γιατι μας εκατσε τοσο βαρυχωνευτη η αποδοχη του ειδους? ;D
4) Χωρις καμια διαθεση να "την πω" σε οποιονδηποτε, θα σας πω μονο οτι χανετε. ΧΑΝΕΤΕ ΛΕΜΕ. Χανετε μια απο τις πιο ωραιες, γουστοζικες και πολυπλευρες μουσικες εκει εξω, μια απο τις ελαχιστες μουσικες που εχει φτασει να ειναι πλεον πραγματικα παγκοσμια χωρις πιθηκισμους, μια μουσικη που καταφερνει να ακουγεται ακομα φρεσκια μετα απο 30 χρονια εντονης παρουσιας στα mainstream μεσα, μια μουσικη που εχει "μπολιασει" σε πολλα επιπεδα σχεδον ολοκληρο το φασμα της μουσικης του 21ου αιωνα.
Ειναι μια μουσικη που αξιζει και 2η και 3η ευκαιρια, ιδιως για εμας στην Ελλαδα οπου δυστυχως η γνωριμια του περισσοτερου κοσμου με το ειδος εγινε με ενα πολυ συγκεκριμενο, παρεξηγησιμο και ισως αναλογικα αδιαφορο κομματι του που κυριαρχουσε στο MTV και τα αναλογα μεσα στα τελη του 90 και του οποιου η "κουλτουρα" ηταν ιδιαιτερα παρεξηγησιμη (ισως οχι αδικα) στην Ελληνικη κοινωνια. Υπαρχουν ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ περαν αυτου.
Παμε λιγο ρε παιδια.
Δε δαγκωνει.