Συνηθίζω, στα forum, όταν κάτι δεν μου αρέσει να το βουλώνω...
(Οι πολυτέλειες των forum είναι αυτές, σε μια ζωντανή παρέα πώς να κρυφτείς αν κάτι δεν σου αρέσει ρε αδερφέ; ).
Σκέφτηκα όμως, αφού τα κομμάτια τελικώς δεν μου άρεσαν, να μην το βουλώσω αυτή τη φορά... Κυρίως για να έχεις και μια "κόντρα" γνώμη στη λίστα σου...Πού ξέρεις, μπορέι και να πω κάτι χρήσιμο...
Ότι πω, θα το πω με απολύτως καλή διάθεση και χωρίς ίχνος εμπάθειας, με την ειλικρίνεια και την αναλυτικότητα που, επώδυνα ίσως, θα ήθελα να αντιμετωπίζονται και τα δικά μου (έστω, της μπάντας) κομμάτια...
Τα κομμάτια σου δεν με κέρδισαν Γιώργο...είναι αλήθεια ότι, αφενός είναι μη εντάξιμα σε κάποια οικεία ταμπέλα (τις οποίες ταμπέλες δεν πολυγουστάρω εξάλλου), αφετέρου κινούνται μακριά από τα δικά μου ακούσματα. Τίποτα απ'τα δύο όμως δεν είναι άλλοθι, ποτέ και για κανέναν που δοκιμάζει να ακούσει κάτι νέο/άγνωστο. Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ. Μπορεί και να συμφωνείς. Μπορέι πάλι και όχι.
Οι ενορχηστρωτικές σου αρετές είναι εμφανείς, τα κομμάτια έχουν σωστές, στα αυτιά μου, ισορροπίες και φαίνεται ότι είναι καρπός πολλών ξενυχτιών...
Πλην όμως, οι μουσικές ιδέες καθαυτές μου δίνουν την εντύπωση (μετά από κάμποσες ακροάσεις) ότι είναι με το στανιό καλουπωμένες μέσα σε ένα άναρχο, ας το πούμε, περιβάλλον. Αυτό εξυπηρετεί προσωπική επιδίωξη, συνισταμένη επιρροών αγνώστων σε εμένα, ή κάτι άλλο; Γιατί, λειτουργικά, είναι λίγο κόντρα στο ίδιο σου το τραγούδι, νομίζω.
Να το πω χοντρά-χοντρά όπως το σκέφτηκα;
Αυτό που εγώ εισέπραξα, είναι ένα σύνολο κομματιών που, κάτω από ένα βαρύ και θολό παραπέτασμα από "πειραγμένα" φωνητικά, πολλά εφέ, και αντισυμβατικά πλήκτρα και κιθάρες, σύνολο που αφήνει κάποιες ελπίδες, δεν κρύβει κάποια έκπληξη, αλλά μια ραχοκοκκαλιά πολύ κοντά σε αυτό που επέλεξε να αυτοαποκαλείται "ελληνικό ροκ". Δεν έχω γνώσεις για πρόσωπα και πράγματα πάνω στο εν λόγω είδος, αλλά έχει ήδη αναφερθεί ο Παυλίδης παραπάνω, άρα δεν είμαι ο μόνος που το είδε έτσι. Μάλλον είμαι ο μόνος που επιλέγει να το χρωματίσει αρνητικά.
Ίσως να φταίει που οι εισαγωγές μου υπόσχονταν εξέλιξη πραγματικά προβοκατόρικη, χωρίς, κατ'εμέ, να την πλησιάσουν εν τέλει.
Last but DEFINITELY not least, οι συνήθως παραβλεπόμενοι στίχοι: Μου πέσανε από βαριοί έως απωθητικοί. Μπορεί και αυτό να ήταν μέρος του στόχου σου, αλλά τα λεκτικά σύνολα "και στο πυώδες μου κέλυφος το νιώθω πως κι εσύ με αγαπάς", ή "τα κτήρια είναι γέρικα πλοκάμια που σαλεύουν με (??δεν το πιάνω???) καμπύλες" εκφράζουν μια εικονοπλασία ΠΟΛΥ μακριά από το δικό μου μήκος κύματος. Είμαι και λίγο του κλασσικού ο κερατάς... :lol:
Αυτά τα...πολλά. Μου βγήκε ολίγον δοκιμιακός ο λόγος, ελπίζω αυτή να είναι ακόμα μια απόδειξη ότι έχω ευγενή κίνητρα. :wink:
Θα είσαι υπο παρακολούθηση πάντως, περιμένω κι άλλο υλικό...