Το κακό στο Spotify και τις πλατφόρμες streaming

Π.χ. αυτή τη στιγμή ακούω αυτό το αριστούργημα που μου πρότεινε στην πρωινή μου βόλτα...δεν το ήξερα αλλά τώρα το έμαθα...

Προβολή συνημμένου 33155
έχω ένα φίλο που έχει αγοράσει μεγάλο ποσοστό δίσκων του βλέποντας το εξώφυλλο...

αυτό δεν θα υπήρχε περίπτωση να το αγοράσει....

Ντροπή πια, Κυριακάτικα, θα κολαστούμε.
ε μα....

πως να το πω....

τρία είναι όλα κι όλα.

όχι το πρώτο το δεύτερο

όχι το τελευταίο το προτελευταίο

είτε δεξιόστροφα είτε αριστερόστροφα

 
έχω ένα φίλο που έχει αγοράσει μεγάλο ποσοστό δίσκων του βλέποντας το εξώφυλλο...

αυτό δεν θα υπήρχε περίπτωση να το αγοράσει....
 ε αυτο σου λεω & εγω....

το spotify σουπροετινει απιστευτα πραγματα και ΠΟΛΛΑ πραγματα οταν εξερευνας σε βαθος ενα ειδος μουσικης, ειδικα αν δεν εχεις εντρυφησει σε βαθος σε αυτο αυτη & μονο η δυνατοτητα το κανει μοναδικο...

 
Το έβαλα τώρα το spotify που έφτιαχνα καφέ να ακούω από το κινητό και αλλάζω τα κομμάτια και την ένταση από το ρολόι το smartwatch? χαχαχαχα άντε να δούμε θα προλάβω να έχουν φτιάξει τον food synthesizer να λες τι καφέ θέλεις και να στον βγάζει όπως στο star trek?

Αυτό να δούμε πόσο θα το χρεώνουν. ?

 
άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία παραχάραξης μουσικής ιστορίας...

Δείτε εδώ στο 2.10 Υπάρχουν πνευστά στον αρχικό δίσκο βινυλίου. το ίδιο και στο outro





Σχετικά με την επανέκδοση, (μιλάμε για έναν απο τους πιό εμπορικούς δίσκους έβερ) το κληροδότημα Jackson άλλαξε τη μίξη, συμπίεσε τα δυναμικά κλπ και έβγαλε τον QJ απο τα royalties του co producer όλων των επανεκδόσεων. Φυσικά ο QJ τους έκανε μια αγωγάρα για 18 μύρια, απο τα οποία τελικά πήρε τα μισά.

Στο spotify προφανώς υπάρχουν οι επανεκδόσεις και μόνον με την σούπερ loud συμπίεση.

Το ίδιο επίσης με τον δίσκο της Amy Winehouse. Στις πλατφόρμες υπάρχει μόνο η συμπιεσμένη έκδοση και όχι η αρχική...Την συμπιεσμένη μάλιστα την είχα αγοράσει σε cd δήθεν deluxe έκδοση και δεν μπορούσα να την ακούσω, ενώ αργότερα μου έκαναν δώρο μια απλή που ήταν τζάμι.

Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα, αν θες να ασχοληθείς και να ενοχληθείς...

 
Δηλαδή για να καταλάβω: για το γεγονός ότι δεν υπάρχει η συγκεκριμένη έκδοση ενός δίσκου σε μια πλατφόρμα, ευθύνεται η πλατφόρμα; Όχι αυτοί που έχουν τα δικαιώματα;

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα, αν θες να ασχοληθείς και να ενοχληθείς...
Είναι όντως ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, αυτό της παραχάραξης. Όμως, δεν έχει κάποια σχέση με τις πλατφόρμες streaming. Υπήρχε πριν από αυτές, και σχετίζεται με σαθρή αντίληψη δικαιωμάτων που απορρέουν από πνευματική ιδιοκτησία. Πράγματι, τι δουλειά έχει ο γυιος κάποιου να ξαναμιξάρει το υλικό του πατέρα του;

Ακόμη σοβαρότερο είναι το θέμα της διατήρησης της μουσικής ιστορίας, και αυτό όντως σχετίζεται με τις streaming πλατφόρμες, με την έννοια ότι θα βοηθήσει, διότι όταν θα είναι απολύτως ασύμφορο να κυκλοφορούν οι δίσκοι των Camel σε χειροπιαστή μορφή, θα είναι πολύ οικονομικότερο να υπάρχουν σαν ψηφιακό υλικό και για τους πέντε που θα έχουν απομείνει να ενδιαφέρονται.

 
Είναι όντως ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, αυτό της παραχάραξης. Όμως, δεν έχει κάποια σχέση με τις πλατφόρμες streaming. Υπήρχε πριν από αυτές, και σχετίζεται με σαθρή αντίληψη δικαιωμάτων που απορρέουν από πνευματική ιδιοκτησία.
Ακριβώς. Θυμάμαι το 2002 που η Sharon, αποφάσισε να αντικαταστήσει το μπάσο και τα τύμπανα στους 2 πρωτους δίσκους του Ozzy επειδή ο Daisley και ο Kerslake την έτρεχαν στο δικαστήρια για τα δικαιώματα.

Κι έβριζα τότε ότι δεν είχα προλάβει να αγοράσω το Diary of a Madman.

 
Δηλαδή για να καταλάβω: για το γεγονός ότι δεν υπάρχει η συγκεκριμένη έκδοση ενός δίσκου σε μια πλατφόρμα, ευθύνεται η πλατφόρμα; Όχι αυτοί που έχουν τα δικαιώματα;
Μπαμπη αστο το ποιος φταει. Ειναι το αποτελεσμα το ιδιο?

Είναι όντως ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, αυτό της παραχάραξης. Όμως, δεν έχει κάποια σχέση με τις πλατφόρμες streaming. Υπήρχε πριν από αυτές, και σχετίζεται με σαθρή αντίληψη δικαιωμάτων που απορρέουν από πνευματική ιδιοκτησία. Πράγματι, τι δουλειά έχει ο γυιος κάποιου να ξαναμιξάρει το υλικό του πατέρα του;

Ακόμη σοβαρότερο είναι το θέμα της διατήρησης της μουσικής ιστορίας, και αυτό όντως σχετίζεται με τις streaming πλατφόρμες, με την έννοια ότι θα βοηθήσει, διότι όταν θα είναι απολύτως ασύμφορο να κυκλοφορούν οι δίσκοι των Camel σε χειροπιαστή μορφή, θα είναι πολύ οικονομικότερο να υπάρχουν σαν ψηφιακό υλικό και για τους πέντε που θα έχουν απομείνει να ενδιαφέρονται.
Και αντε ο γιος...

Η χηρα?

Η γκομενα?

Η πεθερα?

Το θεμα ειναι η γενικευση της αντίληψης,  οκ μωρε το βαλαμε κι αυτο παμε παρακάτω. Οτι αποφασιζεται καπου εξω απο μας οτι η μουσικη ειναι αυτη μπαινει σε ενα κουτι και τελος

 
Δημήτρη το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Έχεις δίκιο.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι η πλατφόρμα αυτή που δημιουργεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα προϋπάρχει και είναι ανεξάρτητο από το μέσο μέσα από το οποίο διανέμεται το προϊόν.

Χρησιμοποιώ το Spotify καθημερινά.

1. Η  ευκολία του να βρίσκω αυτό που θέλω είναι φοβερή.

2. Μου αρέσει που ψάχνοντας ένα τραγούδι, θα δω στα results και εκτελέσεις άλλων καλλιτεχνών που δεν τις είχα καν υπόψιν μου ή και live εκτελέσεις που δεν τις ήξερα. 3. Πολλά από τα πανάκριβα box sets που με ενδιαφέρουν με outtakes, demos, τα βρισκω.

Ακόμα και τα albums που τα έχω ψηφιοποιημένα από τα CDs μου τα ακούω από το Spotify.

Αλλά. Υπάρχει ένα αλλά.

Μπορώ να πω με σιγουριά, ότι δεν ευχαριστιέμαι την ακροαση της μουσικής, όπως παλιότερα.

Ενώ μου αρέσει που βρίσκω τα πάντα, αυτή η υπερπροσφορά και η ευκολία μου στερεί αυτή τη μαγεία της ανακάλυψης μιας νέας μπάντας, ενός νέου κομματιού όπως μου συνέβαινε πριν 25 χρόνια.

 
Πες μου διαβάζει κανείς στον ελεύθερο χρόνο του εγκυκλοπαίδεια?
Παρών!

 Μην κοιτάς τι θέλουν μερικοί παράξενοι.
Είπες επιτέλους τη σωστή κουβέντα.

Δηλαδή για να καταλάβω: για το γεγονός ότι δεν υπάρχει η συγκεκριμένη έκδοση ενός δίσκου σε μια πλατφόρμα, ευθύνεται η πλατφόρμα; Όχι αυτοί που έχουν τα δικαιώματα;


Αυτό είναι το resume για κάποιον τρίτο που διαβάζει.

Διότι με λίγη προκατάληψη τσουβαλιάζονται πλατφόρμες, δικαιούχοι, διανομείς και γίνονται τα "κέντρα που ελέγχουν" γιατί δεν ξέρω τι μου φταίει και γκρινιάζω, που υπάρχουν όλα αλλά όχι ακριβώς όπως τα ήξερα και έχει γεμίσει ο τόπος με ασήμαντους που δεν προωθούνται απο τις εταιρίες, οι οποίες έπιναν το αίμα των καλλιτεχνών μοιράζοντας ψίχουλα τότε και τώρα.

Κι επειδή καλό είναι να το δούμε και σαν μουσικοί και όχι μόνο ακροατές, σήμερα ένας σοβαρός και με στόχο τραγουδοποιός, αφού ηχογραφήσει στο σπίτι του τη μουσική του, μπορεί να την διανείμει με λίγα δολάρια σε όλες τις πλατφόρμες παγκοσμίως και να την προωθήσει στα social media δωρεάν.

Το σημαντικότερο δε είναι πως θα πληρωθεί ένα 70% επι των πωλήσεων για το αποτέλεσμα του κόπου του και όχι ένα 4 - 10% απο την δισκογραφική. Ανάλογα βέβαια και την εμπορικότητα του προϊόντος που θα προσφέρει.

Για μένα δεν υπήρξε καλύτερη εποχή για όλους. Μουσικούς και ακροατές.

Επιτέλους κινούμαστε προς ανεξαρτητοποίηση απο τους καρχαρίες των δισκογραφικών που περαν του ότι δεν πληρώνουν την παραγωγή πλέον, απαιτούν να έχεις και πολλούς followers στα social media για να σε υπογράψουν για να πάρεις κάτω απο 10% των πωλήσεων. Κι αυτοί τι θα κάνουν για να πάρουν το 90%;

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Παρών!

Είπες επιτέλους τη σωστή κουβέντα.

Αυτό είναι το resume για κάποιον τρίτο που διαβάζει.

Διότι με λίγη προκατάληψη τσουβαλιάζονται πλατφόρμες, δικαιούχοι, διανομείς και γίνονται τα "κέντρα που ελέγχουν" γιατί δεν ξέρω τι μου φταίει και γκρινιάζω, που υπάρχουν όλα αλλά όχι ακριβώς όπως τα ήξερα και έχει γεμίσει ο τόπος με ασήμαντους που δεν προωθούνται απο τις εταιρίες, οι οποίες έπιναν το αίμα των καλλιτεχνών μοιράζοντας ψίχουλα τότε και τώρα.

Κι επειδή καλό είναι να το δούμε και σαν μουσικοί και όχι μόνο ακροατές, σήμερα ένας σοβαρός και με στόχο τραγουδοποιός, αφού ηχογραφήσει στο σπίτι του τη μουσική του, μπορεί να την διανείμει με λίγα δολάρια σε όλες τις πλατφόρμες παγκοσμίως και να την προωθήσει στα social media δωρεάν.

Το σημαντικότερο δε είναι πως θα πληρωθεί ένα 70% επι των πωλήσεων για το αποτέλεσμα του κόπου του και όχι ένα 4 - 10% απο την δισκογραφική. Ανάλογα βέβαια και την εμπορικότητα του προϊόντος που θα προσφέρει.

Για μένα δεν υπήρξε καλύτερη εποχή για όλους. Μουσικούς και ακροατές.

Επιτέλους κινούμαστε προς ανεξαρτητοποίηση απο τους καρχαρίες των δισκογραφικών που περαν του ότι δεν πληρώνουν την παραγωγή πλέον, απαιτούν να έχεις και πολλούς followers στα social media για να σε υπογράψουν για να πάρεις κάτω απο 10% των πωλήσεων. Κι αυτοί τι θα κάνουν για να πάρουν το 90%;
Γιαννη ευτυχως που δε μενουμε στην ιδια πολυκατοικια...

 
Αντιθέτως, νομιζω θα κάναμε καλή παρέα. Μου αρέσουν οι έντονες συζητήσεις.

 
Αντιθέτως, νομιζω θα κάναμε καλή παρέα. Μου αρέσουν οι έντονες συζητήσεις.
Ο καυστήρας ίσως θα ήταν ακόμα χαλασμένος, το αυτόματο πότισμα θα βαρούσε στο γάμο του καραγκιόζη γιατί δε θα τα βρίσκατε σε τίποτα, αλλά οι συζητήσεις στις συνελεύσεις θα ήταν talk of the town ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ο καυστήρας ίσως θα ήταν ακόμα χαλασμένος, το αυτόματο πότισμα θα βαρούσε στο γάμο του καραγκιόζη γιατί δε θα τα βρίσκατε σε τίποτα, αλλά οι συζητήσεις στις συνελεύσεις θα ήταν talk of the town ?
Πολωση στην πολυκατοικία 

 
Σιγά τα ωά.?

Ως έντιμοι θα αποφεύγαμε τη διαχείριση και θα μέναμε στους ...ξακουστούς καφέδες.

 
Διαβάζοντας την κουβέντα για να κάνω μια χοντροειδή αναλογία, αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο @dimsonic τίθεται υπέρ της αντιπροσωπευόμενης δημοκρατίας θεωρόντας τα φίλτρα ως μία χρήσιμη έως και απαραίτητη προϋπόθεση & ο @trolley τίθεται υπερ της αμεσοδημοκρατίας επικαλούμενος την κατάργηση κάθε ενδιάμεσου κρίκου τον οποίο δε θεωρεί παρά τροχοπέδη στην πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στη μουσική.

Χρησιμοποίησα αυτή την αναλογία επίτηδες, γιατί η δική μου άποψη είναι πώς δεν μπορεί παρά να υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και στη μία και στην άλλη πλευρά, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα. 

Η δική μου άποψη είναι πώς τα φίλτρα είναι εξαιρετικά χρήσιμα όσο βρίσκεσαι στην αρχή και διαμορφώνεις άποψη. Εκεί βοηθάει ένας έμπειρος άνθρωπος τον οποίο παρακολουθείς και που χρησιμεύει σαν οδηγός στο μουσικό σου ταξίδι. Είναι πιο εύκολο να χαθείς και να κουραστείς χωρίς ένα τέτοιο φίλτρο. Βέβαια οι streaming πλατφόρμες έχουν κι αυτές μια αντιστοιχία σε φίλτρα και καθοδήγηση μέσω των προτάσεων που κάνουν, αλλά σε πολύ μικρότερο και ηπιότερο βαθμό.

Η ένδεια των επιλογών βοηθάει κάποιον που ξεκινάει να εμβαθύνει στην λεπτομέρειες. Αν πχ έχει χρήματα για ένα βινύλιο το μήνα, είναι σίγουρο πως θα του δώσει και δεύτερη και τρίτη και δέκατη ευκαιρία και κάπως έτσι μπορεί ένα παιδί να μυηθεί πχ στους Van Der Graaf Generator, που απαιτούν χρόνο και προσπάθεια, όπως έκανα εγώ στα 16 μου. 

Απ την άλλη σε ότι αφορά τους πιο ώριμους μουσικά, τα πλεονεκτήματα της άπειρης πρόσβασης είναι ξεκάθαρα. Εγώ πχ αυτή την εποχή ακούω ιταλική jazz, soul και cinematic 60s-70s. Αυτό μπορώ να το κάνω μόνο επειδή μου δόθηκε η ευκαιρία να ερευνήσω το είδος μέσα από τα streaming services. Δε με πειράζει ιδιαίτερα που δε θα βρώ την "Χ" έκδοση ενός άλμπουμ. Θυμάμαι ξεκάθαρα πως πρίν 30 χρόνια στα δισκοπωλεία το θεωρούσα ένα μικρό θαύμα όταν έβρισκα οποιαδήποτε έκδοση ενός λίγο πιο ψαγμένου άλμπουμ. 



 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Διαβάζοντας την κουβέντα για να κάνω μια χοντροειδή αναλογία, αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο @dimsonic τίθεται υπέρ της αντιπροσωπευόμενης δημοκρατίας θεωρόντας τα φίλτρα ως μία χρήσιμη έως και απαραίτητη προϋπόθεση & ο @trolley τίθεται υπερ της αμεσοδημοκρατίας επικαλούμενος την κατάργηση κάθε ενδιάμεσου κρίκου τον οποίο δε θεωρεί παρά τροχοπέδη στην πραγματικά ελεύθερη πρόσβαση στη μουσική.
Αν και καταλαβαίνω πως το εννοείς, η Δημοκρατία, δεν έχει και πολύ εφαρμογή στον καλλιτεχνικό χώρο για τον απλούστατο λόγο ότι είμαστε άνισοι - κάποιος είναι πάντα καλύτερος από τους άλλους, οι οποίοι είναι ανόμοιοι και άνισοι μεταξύ τους. Ειδικά στη Μουσική, δεν συνυπάρχουμε με τους σύγχρονούς μας (όπως λανθασμένα νομιζουν οι περισσότεροι) αλλά με όλους όσους έχουν αφήσει έργο εδώ και 500 χρόνια, δηλαδή άστα να πάνε.

Για παράδειγμα, ας πούμε ότι έχω τριάντα λεπτά κενό χρόνο για να ακούσω λίγη μουσική, και πηγαίνω μέχρι το ράφι (ή ανοίγω το Spotify) και έρχομαι αντιμέτωπος με ένα δικό μου δίσκο, ή την πέμπτη του Μπετόβεν... εσύ τι φαντάζεσαι ότι θα βάλω να ακούσω;

Οπότε, το ότι "ακόμη και αν έγραφα την καλύτερη μουσική του κόσμου, τι ελπίδες θα είχα να γίνω γνωστός" είναι ένα απατηλά απλοϊκό ερώτημα, και δεν εξαρτάται από την πλατφόρμα διανομής ή το μέσο αναπαραγωγής.

 
Αν και καταλαβαίνω πως το εννοείς, η Δημοκρατία, δεν έχει και πολύ εφαρμογή στον καλλιτεχνικό χώρο για τον απλούστατο λόγο ότι είμαστε άνισοι - κάποιος είναι πάντα καλύτερος από τους άλλους, οι οποίοι είναι ανόμοιοι και άνισοι μεταξύ τους. Ειδικά στη Μουσική, δεν συνυπάρχουμε με τους σύγχρονούς μας (όπως λανθασμένα νομιζουν οι περισσότεροι) αλλά με όλους όσους έχουν αφήσει έργο εδώ και 500 χρόνια, δηλαδή άστα να πάνε.
Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβες το πνεύμα του ποστ μου, όσον αφορά αυτή σου την τοποθέτηση θα στο θέσω έτσι: Η απάντηση μεταξύ Μπετόβεν ή trap ειναι apples and oranges. Απ την. άλλη αν εγώ δραστηριοποιούμαι σε ενα είδος που έχει ήδη γίνει πολύ καλύτερα από πολλούς στο παρελθόν, εκεί ισχύει αυτό που λες. Ισχύει αν πρόκειται ακόμη και για διαφορετικές δουλειές του ίδιου καλλιτέχνη μέσα στα χρόνια. 

Από κει και πέρα όσων αφορά τα παράπονα της underground σκηνής απ τα streaming services: σίγουρα αν το 90 έβγαζε κάποιος κάτι σχετικά αξιοπρεπές ακόμη και στην Ελλάδα θα κάλυπτε τουλάχιστον τα όχι ευκαταφρόνητα τότε έξοδα των ηχογραφήσεων. Αν ήταν κάποιος underground Αμερικανός ή Άγγλος πιθανότατα θα μπορούσε να επιβιώσει από τις πωλήσεις των cd του. Σήμερα αυτό δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση. 

Το καλό όμως είναι ότι ο καθένας μας πλέον μπορεί να κάνει αξιοπρεπέστατες παραγωγές με ελάχιστο κόστος.

Εν ολίγοις και πάλι η τεχνολογία έχει συν & πλην. 

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top