Το streaming δεν είναι ειδικά φτιαγμένο για όσους ακούνε playlists κάνοντας δουλειές στο σπίτι. Είναι για ακροατές οποιουδήποτε τύπου. Η ποιότητα (στο Spotify) δεν είναι η καλύτερη, αλλά είναι σαφώς καλύτερη από το πικαπ που είχα τη δεκαετία του 80 (είμαι νεότερος από τον Ντιμ και μόλις είχα αρχίσει να εργάζομαι).
Τα λεγόμενα 100-200-300 καλύτερα άλμπουμ της τζαζ (ή της κλασσικής ή της ροκ) χρειάζεσαι μία μικρή περιουσία για να τα αγοράσεις σε δίσκους, οι οποίοι μάλιστα δεν υπάρχουν εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας (έχουν κλείσει τα δισκάδικα), αλλά μπορείς να τους έχεις χωρίς κανένα (ή με συμβολικό) κόστος στο Spotify.
Αυτό κύριοι το λένε ελευθερία επιλογής. Οι παραπάνω λίστες δεν φτιάχτηκαν με τα πρόστυχα μέσα προώθησης της εποχής μας, αλλά είναι το απόσταγμα δεκαετιών της εμπειρίας ακροατών σαν εσένα και 'μένα. Επίσης, δεν θα τις ακούσεις από το ραδιόφωνο, εκτός και αν βρεις τον σταθμό που ακούει ο Ντιμ στα βραχέα (τα οποία έχουν κάκιστη ποιότητα ήχου όμως).
Συμπληρωματικά: το All Things Must Pass (και οι τρεις εκδόσεις του που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια) είναι όντως στο Spotify. Διαβάζοντας χθες (δεν είμαι καλά εξοικειωμένος με το εν' λόγω άλμπουμ) βλέπω ότι η γενική τάση είναι να χρησιμοποιούνται τεχνολογικά μέσα για να περιοριστεί η ζημιά που θεωρείται πλέον ότι έχει κάνει ο Σπέκτορ (τον οποίο πάντα θεωρούσα υπερ-τιμημένο) και το πιθανότερο είναι πως για καθαρά καλλιτεχνικούς λόγους δεν θα εμφανιστεί ποτέ πλέον στην πρώτη έκδοση (όπως την ανέφερε ο Ντιμ). Εδώ να θυμήσω, ότι μία streaming πλατφόρμα κατέχει και στρημάρει νόμιμο και εγκεκριμένο υλικό, δε λύνει καλλιτεχνικές ή νομικές διαμάχες. Με τρεις εκδόσεις διαθέσιμες, νομίζω ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την τέταρτη.
καλημέρα και πάλι
λοιπόν με το φως της ημέρας και πιό ψύχραιμα απο όσο επιβάλλει το σκοτάδι ας ξαναδούμε ορισμένα πράγματα, γιατί χτες ήμουν αρπαγμένος από άλλα και ίσως σε παραμάζωξα, και κακώς (άλλωστε δεν είναι καλό να τα σουρνεις σε έναν από τους ελάχιστους που φαίνεται να ακολούθησαν το κανάλι σου ?).
Το θέμα με μένα είναι ότι, ίσως κακώς, θεωρώ ότι δεξιά αριστερά έχω καταθέσει απόψεις και αυτές θα έπρεπε να τις ξέρουν όλοι. Ετσι παίρνω ανάποδες με σχόλια του στυλ "παρε μια συνδρομή" όταν είχα πάρει τις συνδρομές από την εποχή του beta testing.
Τωρα περι μουσικής ακρόασης
ακούω από πολύ μικρός μουσική (μόνος μου με δική μου επιλογή από μια δισκοθήκη από τα 5 μου). Και απο την ίδια μουσική στο ράδιο, μεσαία, βραχέα. Ειχα την τύχη από την ηλικία αυτή να υπάρχει μια δισκοθήκη στο σπίτι ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός βοηθούσε στα περαιτέρω.
Δεν με ενδιέφερε η ίδια η ποιότητα. Αρκεί να άκουγα το κομμάτι. Ακουσα από πολύ μικρός Veronica, Λουξεμβούργο, VOA και γι αυτό η έννοια του dj, δηλαδή του γνώστη που θα σου προτείνει να ακούσεις και να μάθεις είναι κάτι
ιερό για μένα. Συνεπώς
δεν ελέγχω την ποιότητα του όποιου spotify. Θυμάμαι που στο στρατό καιγόμουν να ακούσω και το ραδιοφωνάκι μου ήταν χάλια, αλλά μου αρκούσε να ακούω.
Τώρα τα 200-300 αλμπουμ
δεν μαζεύονται απο τη μια μέρα στην άλλη. Μαζεύονται σε μια ζωή, όπου μέχρι να έρθει το επόμενο με το χαρτζηλίκι σου
τον δίσκο τον ακούς ήδη 100-200 φορές. Το να έχεις τα πάντα στο πιάτο δεν είναι ευλογία κυριολεκτικά.
Είναι κατάρα. Για μένα το spotify (επαναλαμβάνω με 17 σχεδόν συνδρομές πληρωμένες) δεν είναι παρά
μια εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, όπου υπάρχουν μέσα τα πάντα για να τα βρεις
όταν και αν τα θέλεις. Πες μου διαβάζει κανείς στον ελεύθερο χρόνο του εγκυκλοπαίδεια? Λογοτεχνία διαβάζει. Ψάχνει, βρίσκει, του προτείνουν, διαβάζει. Τι να το κάνω που υπάρχουν τα πάντα και δεν ξέρεις τι είναι αυτά, χώρια που δεν σου φτάνουν 2 ζωές να τα δεις.
Τώρα για το all things must pass.
Δεν το ανέφερα τυχαία και ούτε είναι το μόνο. Αλλωστε έγινε αρκετή συζήτηση στο διαδίκτυο. Σήμερα η μουσική που έχει γίνει
εμπορικό προιόν και αγοράζεται (και πωλείται όπως είναι επιπλωμένη από τον ίδιο τον Ντυλαν πχ) ελέγχεται κεντρικά. Την μουσική του Χαρισον την ελέγχει το κληροδότημα και για κάποιο λόγο αποφάσισε (επαναλαμβάνω όχι μόνο αυτοί και γι αυτό το δίσκο, είναι συνηθισμένη πρακτική) ν
α "διαγράψουν" την αρχική έκδοση. Είναι αλήθεια ότι κι ο ίδιος ο μακαρίτης όταν έβγαλε την επανέκδοση των 30 ετών προσπάθησε να μειώσει την επίδραση του Spector, αλλά σήμερα ο υιός το παράκανε με αποτέλεσμα όλο το διαδίκτυο να φωνάζει για τις διαφορές προς το χειρότερο, με όργανα να είναι θαμμένα στο μιξ κλπ, στην έκδοση των 50 ετών, σχεδόν να επιβάλουν την φίμωση στο κανάλι του Bobby Whitlock (ένας σημαντικότατος -και επιζών-παράγοντας στην δημιουργία του δισκου, και πλέον
η αρχική έκδοση δεν υπάρχει πουθενά στο διαδίκτυο. Εντόπισα κάποια ριπ εκείνες τις μέρες της κυκλοφορίας αλλά αργότερα έφυγαν κι αυτά. Ετσι από περιέργεια έψαξα και αγόρασα μτχ το αρχικό βινύλιο στην πρώτη εγγλέζικη έκδοση. Και είναι
απλά συγκλονιστικό σαν άκουσμα. Και το λέω αυτό έχοντας ακούσει μόνο την έκδοση του 2002 (διότι ως 13χρονος δεν μπορούσα να αγοράσω τότε τριπλό δίσκο...). Αυτό το συγκλονιστικό άκουσμα δεν υπάρχει σήμερα πουθενά έστω για άκουσμα, επειδή κάποιος αποφάσισε να μην υπάρχει. Και υπάρχει παντού καταγεγραμμένη η ρετσινια ότι ο δίσκος χάλασε επειδή έβαλε ο Spector το Wall of sound. Για μένα αυτό είναι
σοβαρότατος κίνδυνος για την μουσική κληρονομιά, δηλαδή να εξαφανίζεται από την μουσική ιστορία ολόκληρο κεφάλαιο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Σήμερα γίνεται τεράστιος ντόρος για τα remix των beatles. Οι περιορισμοί σε κανάλια έκαναν την ηχογράφηση πολλών οργάνων μαζί μονόδρομο. Σήμερα στο Revolver με ΑΙ έχουν ξεχωρίσει τα πάντα και τα μιξάρανε και τα πανάρανε σωστά στην εικόνα. Επικίνδυνο? Πιθανόν Ενδιαφέρον? Απίστευτα. Καλύτερο? Ναι. Αλλά προσοχή... μόνο εφ όσον υπάρχει κάπου το αρχικό, όπως το συνέλαβε ο καλλιτέχνης 50 χρόνια πρίν και αποτυπώθηκε. Που ευτυχώς ακόμα υπάρχει.
Ναι κάποιοι μπορούν να ζήσουν με 3 απο τις 4 εκδόσεις του ATMP, άλλοι δεν γνωρίζουν καν τι είναι και μπορούν να ζήσουν και με 0, και κάποιοι άλλοι αναζητούν το holy grail.
Για μένα αυτή η κεντρική διαχείριση και έλεγχος με ένα κουμπί όλης (?? αυτό που κάποιοι αποφασίζουν ότι είναι ...όλη) της δισκογραφίας απο όπου θα διανέμεται από τον ίδιο server σε όλους τους παρόχους είναι εξαιρετικα επικίνδυνο και καταργεί εν τη γενέσει της την ίδια έννοια της ελευθερίας. Διότι απλά σου λέει
είσαι ελεύθερος να ακούσεις ό,τι θές...απ΄αυτά
Δεν ξέρω αν μπορώ να επικοινωνήσω το σκεπτικό μου, πάντως αυτό είναι.
Συμφωνώ επίσης με τον φούζιο, δεν πα' να γράψω εγώ στο σποτυ την καλύτερη μουσική του πλανήτη? Θα την ακούσουν χωρίς δικό μου σπρώξιμο 10 άντε 20.
Επαναλαμβάνω δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα με τις ΑΙ playlists ακούμε σαβούρα (μας προτείνεται) και ότι η μουσική έχει πάει στο διάολο. Σας λέω απλά : δίνω κάθε μήνα συνδρομή spotify/tidal και το έχω μόνο και μόνο για να βρίσκω καινούργιες και ξεχασμένες μουσικές. Ή παίζει μόνο του όταν έχω άλλη ασχολία που δεν απαιτεί μουσική προσήλωση. Όταν θέλω να ακούσω...βάζω βινύλιο, 45άρια, cd, κασέτες ή βραχέα και ακούω Ράδιο Σενεγάλη... (σίγουρα μπορώ να την ακούσω διαδικτυακά με καλύτερη ποιότητα, αλλά σκεφτείτε μπορώ και
θα μπορώ να την ακούω πάντα χωρίς να με εμποδίζει κανείς, εφ όσον εκπέμπει)
Τέλος για τον Πετρίδη... Τον άκουγα από τα 15 και τον ακούω καθημερινά. Και να σας πω κάτι, ήθελε να έχεις πολύ κουράγιο και τσαμπουκά για να κυκλοφορείς αυτά που κυκλοφόρησε αυτός στην Ελλάδα ή να μπορεις να παίζεις στο ράδιο το Coconut του Nilsson το 1971.
