Τι γίνεται μετά απο ηχογράφηση στα 192 Khz ?

[nikodemos]

....βασικά εννοούσα αυτό

http://www.noiz.gr/index.php?topic=164943.0

....και είναι 12 σελίδες ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

...πάντως όταν και αν βρεις χρόνο ρίξε μια ματιά

 

[skantzos]

    Τα "khz" στα οποία αναφέρεσαι είναι το sampling rate, δεν έχουν σχέση με τα hertz του ακουστικου φάσματος. Όπως στην εικόνα έχουμε τον "κόκκο" (pixel).

    Όσα περισσότερα "pixel" έχει ο ήχος μας, τόσο περισσότερο προσεγγίζει την πραγματικότητα. Βέβαια μετά από ένα σημείο οι διαφορές είναι λιγότερο αντιληπτές.

Συγνώμη αλλά η συχνότητα δειγματοληψίας καθορίζεται από τη μέγιστη συχνότητα που περιέχεται στο φάσμα του αρχικού σήματος, σύμφωνα με το θεώρημα του Nyquist.

Για να το πούμε απλά, ο Nyquist είπε ότι έχουμε τέλεια δειγματοληψία όταν σε φασματικά περιορισμένο σήμα χρησιμοποιήσουμε ως συχνότητα δειγματοληψίας το διπλάσιο της μέγιστης συχνότητας του σήματος.

Επειδή παραδεχόμαστε ότι ο άνθρωπος ακούει μέχρι τα 20 ΚΗz, αν περιορίσουμε τα ηχητικά σήματα σε αυτή τη ζώνη (0-20ΚΗz), μπορούμε μετά με συχνότητα δειγματοληψίας 40KHz (δηλαδή 40 χιλιάδες δείγματα το δευτερόλεπτο) να κάνουμε άριστη δειγματοληψία στο φιλτραρισμένο αυτό σήμα.

Νίκος

 

[korakios]

(Λόγω ζαλούρας) θα πω το εξής απλό:

Ας δοκιμάσει κάποιος (με το cool edit 2 το είχα κάνει παλιά) να μετατρέψει το κομμάτι στα 192ΚHz και να αυξήσει κατα 100 (εκατό) db ή και πολλαπλάσια παραπάνω(στο adobe audition έχει τέτιοα νούμερα νομίζω) μετά τα 45KHz...μετά ας το ξαναμετατρέψει στα 44100...σε μένα ακουγόταν διαφορά πάντως....προς το καλύτερο!

 

[gboul]

Γεια σας

Ασχολούμαι με την ηχογράφηση 192kHz, εδώ και 2 χρόνια και έχω χαλάσει αρκετά χρήματα για να το καταφέρω.Λοιπόν σας λέω ότι πραγματικά αξίζει και όποιος το έχει κάνει σίγουρα το έχει καταλάβει.Εγώ θα σας πω με πολύ απλά λόγια τι κάνει η ηχογράφηση στα 192kHz,το συσχετίζω με μια μικρή σωλήνα νερού 44kHz και μια μεγάλη σωλήνα νερού 192kHz.Δηλαδή στην ηχογράφηση στέλνει λιγότερες πληροφορίες(αριθμούς)στα 44kHZ άρα ηχογραφούμαι πιο φτωχά το αναλογικό ήχο άρα δεν ηχογραφούμαι όλες τις αρμονικές του αναλογικού σήματος που μετατρέπεται  σε digital εν αντιθέσει με το 192kHz.Δηλαδή μεγάλη σωλήνα νερού πιο πολύ νερό μικρή σωλήνα νερού πιο λίγο νερό.Τώρα στην μετατροπή σε 44kHz για να γράψουμε CD, δεν αλιώνονται οι αρμονικές που έχουν ηχογραφηθεί ,γιατί ακριβώς είναι γραμμένες,απλός μεταφέρονται στο CD πιο φτωχά από ποιότητα.Δεν αμφισβητώ ότι το πρώτο πρέπει να έχεις καλά Monitors είτε γράφεις 44kHz or 192 kHz

όπως επίσης καλούς converters,καλές πηγές recording αυτό ισχύει σε ότι sampling rate ηχογραφήσεις.Τωρα γιατί δεν γράφουν πολύ στα 192 kHz.Πρώτον δεν σου δίνει τη δυνατότητα να ηχογραφήσεις και να Μιξάρεις στην καλλίτερη περίπτωση επάνω από36 κανάλια ή τράκς,γιαυτό η περισσότεροι που δουλεύουν στα 192kHz είναι σε surround,ή συγροτήμματα live πουν δεν χρειάζονται περισσότερα από 36tracksκαι ο δεύτερος λόγος είναι ότι στοιχίζει πολύ ακριβα.Από ότι έχεις στα 44kHz να υπολογίζεις επί(Χ)4, ηχογραφείς σε 4 δίσκους ταυτόχρονα,ολα τα Plug-ins που έχεις χάνουν την ισχύ τους 4 φορές,μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ στο computer,  converterς στα  192kHz, sound cards στα 192kHz πιθανόν 2-3 κάρτες γιατί οι κάρτες στα 192 δίνουν πιο λίγα κανάλια  από ότι στα 44kHz,επίσης ένα πρόγραμμα Original που να δουλεύει στα 192kHz, Protools,Nuendo4,Cubase5 e.t.c.

Εγώ που σας τα λέω έχω επαγγελματικό studio όπου ακούω ακριβώς αυτές τις απορίες που λέτε,και σπάνια θέλουν να ηχογραφούν στα 192kHz,και έτσι έχουμε βρει τη μέση οδό στα 96kHz

εγώ όμως επιμένω στα 19kHz.Πολλοί θα ρωτάτε γιατί το κάνω και τη μηχανήματα έχω λοιπόν εγώ είμαι άρρωστος με τη μουσική και τον ήχο,γιατί αν δεν τα έχεις αυτή την αρρώστεια, μην περιμένεις να κάνεις λεφτά από το Studio..Δουλεύω με Protools 8 HD3,Nuendo4,Cubase5,με 2 converters  Apogee Rosseta 800 192kHz, Monitors PMC AML-1, δεν γράφω άλλα για να μη θεωρηθεί διαφήμηση,αυτά τα έγραψα μόνο και μόνο για να σας δείξω με τι δουλεύω στα 192 kHz.

Πιστεύω κάτι να σας είπα!!!!!!!!!!

 

[spy]

Γεια σας

Ασχολούμαι με την ηχογράφηση 192kHz, εδώ και 2 χρόνια και έχω χαλάσει αρκετά χρήματα για να το καταφέρω.Λοιπόν σας λέω ότι πραγματικά αξίζει και όποιος το έχει κάνει σίγουρα το έχει καταλάβει.Εγώ θα σας πω με πολύ απλά λόγια τι κάνει η ηχογράφηση στα 192kHz,το συσχετίζω με μια μικρή σωλήνα νερού 44kHz και μια μεγάλη σωλήνα νερού 192kHz.Δηλαδή στην ηχογράφηση στέλνει λιγότερες πληροφορίες(αριθμούς)στα 44kHZ άρα ηχογραφούμαι πιο φτωχά το αναλογικό ήχο άρα δεν ηχογραφούμαι όλες τις αρμονικές του αναλογικού σήματος που μετατρέπεται  σε digital εν αντιθέσει με το 192kHz.Δηλαδή μεγάλη σωλήνα νερού πιο πολύ νερό μικρή σωλήνα νερού πιο λίγο νερό.Τώρα στην μετατροπή σε 44kHz για να γράψουμε CD, δεν αλιώνονται οι αρμονικές που έχουν ηχογραφηθεί ,γιατί ακριβώς είναι γραμμένες,απλός μεταφέρονται στο CD πιο φτωχά από ποιότητα.Δεν αμφισβητώ ότι το πρώτο πρέπει να έχεις καλά Monitors είτε γράφεις 44kHz or 192 kHz

Το κακό είναι ότι υπάρχουν κάποια άτομα που πουλάνε εξοπλισμό χρησιμοποιώντας επιχειρήματα αυτού του τύπου και ότι - δυστυχώς - υπάρχουν και αγοραστές που τους πιστεύουν.

 

[zestair]

Το κακό είναι ότι υπάρχουν κάποια άτομα που πουλάνε εξοπλισμό χρησιμοποιώντας επιχειρήματα αυτού του τύπου και ότι - δυστυχώς - υπάρχουν και αγοραστές που τους πιστεύουν.

    Θες να πεις ό,τι οι παραπάνω οι παραπανω ισχυρισμοί δε ισχύουν?

Συγνώμη αλλά η συχνότητα δειγματοληψίας καθορίζεται από τη μέγιστη συχνότητα που περιέχεται στο φάσμα του αρχικού σήματος, σύμφωνα με το θεώρημα του Nyquist.

Για να το πούμε απλά, ο Nyquist είπε ότι έχουμε τέλεια δειγματοληψία όταν σε φασματικά περιορισμένο σήμα χρησιμοποιήσουμε ως συχνότητα δειγματοληψίας το διπλάσιο της μέγιστης συχνότητας του σήματος.

Επειδή παραδεχόμαστε ότι ο άνθρωπος ακούει μέχρι τα 20 ΚΗz, αν περιορίσουμε τα ηχητικά σήματα σε αυτή τη ζώνη (0-20ΚΗz), μπορούμε μετά με συχνότητα δειγματοληψίας 40KHz (δηλαδή 40 χιλιάδες δείγματα το δευτερόλεπτο) να κάνουμε άριστη δειγματοληψία στο φιλτραρισμένο αυτό σήμα.

Νίκος

      Άλλο πράγμα ο Nyquist κι άλλο αυτό που λέμε τώρα. Το sampling rate αυτό (192khz) δεν θα φτάσει απαραίτητα στην αναπαραγωγή (αν και σιγά-σιγά με το hda-high definition audio format της Intel, και τα Blu-ray θα φτάσει, αφού εφαρμοστούν και οι νεότερες τεχνολογίες στην κατασκευή ηχείων, και την μεταφορά σημάτων).

      Αλλά κατά την επεξεργασία, μειώνει τις συνολικές απώλειες στην μεταφορά του ήχου από αναλογικό, σε 41khz, και επίσης μειώνει τον ψηφιακό θόρυβο  (quantization noise) και την απώλεια αρμονικών (η οποία λέει ο Rupert Neve ότι μας νευριάζει). Κάθε αρμονική (και υπάρχουν θεωρητικά άπειρες αρμονικές και πρακτικά αμέτρητες αρμονικές σε κάθε σχεδόν φυσικό ήχο). Αφαιρόντας αρμονικές από έναν ήχο, είτε με το digitalising, είτε με low pass φίλτρο, αφαιρείς δομικά στοιχεία του ήχου-τις υψηλότερες αρμονικές, που είναι πάρα πολλές στο άθροισμα τους, οπότε μειώνεις την πιστότητα αναπαραγωγής (Βλέπε και θεώρημα Lissajous).

Τσέκαρε λίγο wiki για μερικές πληροφορίες έτσι αρχικά, αφούμε μιλάς με όρους τηλεπικοινωνιών (nyguist), ας μιλήσω εγώ και με όρους ακουστικής (κλάδος της φυσικής).

http://en.wikipedia.org/wiki/Harmonic

http://en.wikipedia.org/wiki/Harmonograph

http://en.wikipedia.org/wiki/Lissajous_curve

http://en.wikipedia.org/wiki/Jules_Antoine_Lissajous.

Γιατί αν μιλάτε και ψαρώνετε έτσι με τον ψηφιακό ήχο φαντάζομαι τι θα πάθετε αν βρεθείτε στο ίδιο δωμάτιο με ένα καλό βιολί Στραντιβάριους (για προσπαθήστε να με πείσετε ότι φτάνουν οι αρμονικές μέχρι τα 20khz). Για μένα απλά όλες αυτές τις ενασχολήσεις τις κάνει η βιομηχανία για να καταργηθούν οι μουσικοί, οι τεχνοκράτες δηλαδή να περισσότεροι από τους καλλιτέχνες (=ελεύθερα μυαλά). Και είναι εργαλεία στα χέρια των επαγγελματιών. Αποχωρώ!

 

[boukas]

κι εγώ zestair μαζί σου είμαι σε αυτό. Ποτέ δεν κατάλαβα πως έμπλεξαν τα khz του sampling rate με τα ακουστά khz

Βέβαια δεν έχω πολυασχοληθεί κιόλας με το όλο θέμα, οπότε κάπου κάτι χάνω μου φαίνεται

 

[eyeprotocol]

Πόσο πιο εύκολη θα γίνει η κατανόηση του κόσμου γύρω μας, την ημέρα που θα συνειδητοποιήσουμε ότι στόχος της ανθρώπινης καλλιτεχνικής δραστηριότητας δεν ήταν ποτέ η ανταγωνιστική μίμηση του φυσικού κόσμου.

Ο φυσικός κόσμος φαντάζει αυθύπαρκτος και τέλειος: χαζεύουμε ένα ηλιοβασίλεμα και για λίγες στιγμές φαίνεται ότι δεν υπάρχει ανάγκη, ούτε να προσθέσουμε ούτε να αφαιρέσουμε τίποτε. Το ίδιο μας συμβαίνει την πρώτη φορά που ακούμε κάποιον να παίζει καλό πιάνο: ο μεστός ήχος του οργάνου ξυπνά τόσα νοητικά αισθητήρια μέσα μας που αγνοούμε τις ατέλειες του εκτελεστή, αν όχι και το ίδιο το κομάτι που παίζει.

Λίγο μετά όμως, έρχεται η επιθυμία να κρατήσουμε αυτό που συμβαίνει, να το κάνουμε κτήμα μας, να μπορούμε να το περιφέρουμε δεξιά και αριστερά, όπως το αυτοκίνητό μας. Παίρνουμε λοιπόν μία φωτογραφική μηχανή, φωτογραφίζουμε το ηλιοβασίλεμα και μετά παραπονιόμαστε (στο εργαστήριο π.χ.) ότι τα χρώματα δεν είναι τέλεια...

Ή, παίρνουμε ένα μικρόφωνο, ηχογραφούμε το πιάνο και μετά από μερικές ημέρες ακούμε την ηχογράφηση και διαπιστώνουμε ότι η "μαγεία" δεν είναι πλέον εκεί...

Τότε, έρχονται οι γκουρού της εκάστοτε τεχνολογίας με την πραμάτεια τους: "η φωτογραφία σου θα ήταν τέλεια αν είχες πάρει την τελευταία ιαπωνική μηχανή των 9.500 ευρώ και την χρησιμοποιούσες με το μοναδικό φιλμ "Κολορέξ" το οποίο μπλα μπλα μπλα".

Ή, "η ηχογράφησή σου θα ήταν τέλεια αν είχες γράψει στα 192 χρησιμοποιώντας το μοναδικό μικρόφωνο "Αρπατίξ" της γαλλικής εταιρείας "Ορμαφόν" και βέβαια με τέτοιο μικρόφωνο πως να μην θελήσεις και τον τάδε μοναδικό προενισχυτή μπλα μπλα μπλα".

Αρχίζει λοιπόν ένα ξόδεμα χρόνου και χρημάτων στην μάταιη προσπάθεια να κρατήσεις και να αναπαράγεις εκείνη τη μοναδική στιγμή, αλλά την έχεις πατήσει διότι αυτό που έκανε εκείνη τη στιγμή μοναδική δεν έχει σχέση με καμία τεχνολογία. Άσε κιόλας που τα καμπανάκια βαράνε διαρκώς τριγύρω σου: βλέπεις μία ασπρόμαυρη φωτογραφία και παγώνεις από το πόσο σε αγγίζει... και λίγο μετά μαθαίνεις ότι την έκανε κάποιος φουκαράς γάλλος που δεν είχε να φάει και μάλιστα με μηχανή που δεν μπορεί να θυμηθεί το όνομά της.

Ή, ακούς ένα δίσκο της δεκαετίας του 60 και ασυναίσθητα αρχίζεις να κτυπάς τα πόδια σου στο ρυθμό... λίγο πριν μάθεις ότι έχει γίνει με τέσσερα μικρόφωνα και για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε μόνο σε γδαρμένους δίσκους βινυλίου... πριν τον "περιποιηθούν" τα παιδιά του re-mastering.

Στόχος της ανθρώπινης καλλιτεχνικής δραστηριότητας δεν ήταν ποτέ η ανταγωνιστική μίμηση του φυσικού κόσμου. Τα καλλιτεχνήματα οφείλουν να συνυπάρχουν με τον φυσικό κόσμο και να προσπαθούν να ενδυναμώσουν την εμπειρία μας από αυτόν, όχι να την καταλύσουν εις όφελος ενός τεχνολογικού οργασμού.

Αποτελεί ύβρι προς τον ύψιστο Κύριο, όπως και αν τον αντιλαμβάνεται ο καθένας, το να προσπαθείς να φτιάξεις κάτι που να ανταγωνίζεται τον φυσικό κόσμο. Είναι αυτή ακριβώς η ύβρις που γεννά και συντηρεί θλιβερές παρεξηγήσεις του 20ου αιώνα, όπως η ενασχόληση με τα high-end στερεοφωνικά και η επιδίωξη του τέλειου ήχου εις βάρος της μουσικής ουσίας (όπως την έχουμε ζήσει στο ρεπερτόριο κάποιων audiophile εταιρειών).

Είναι η αδυναμία μας να θυμόμαστε την παραπάνω αρχή, που μας βάζει κάθε φορά στη διαδικασία αξιολόγησης, απόκτησης και χρήσης διαρκώς απαιτητικότερου και διαρκώς ακριβότερου εξοπλισμού, όχι κάποια ουσιαστική τελειομανία ή κάποια καλλιτεχνική έμπνευση.

 

[audiokostas]

Λόγω του ότι η ομάδα της σπηλιάς XX (η δική μου) ανακάλυψε τώρα τελευταία τη φωτιά, τα τοιχώματα έχουν γεμίσει κάπνα και δεν μπορώ να χαράξω τα βουβάλια που τρέχουν.   - Κώστας Λουδίτης

Πέρα απο τα αστεία, η τοποθέτησή σου έχει μεγάλα στοιχεία αλήθειας (ή στοιχεία μεγάλης αλήθειας) αλλά ως συνήθως είναι λίγο δογματική.

Η τέχνη είναι τρόπος ερμηνείας και απεικόνισης της πραγματικότητας. Μέσα από ένα προσωπικό πρίσμα. Και η μίμηση έχει τη (μεγάλη) θέση της εκεί. (Πρόσφατα κοίταζα το  Μίμησις - Η εικόνα της πραγματικότητας στη δυτική λογοτεχνία του Erich Auerbach).

Αν δεν απατώμαι, στα Ιαπωνικά μαθαίνω και μιμούμαι έχουν την ίδια ρίζα.

Όταν αναπαράγω, εκ προοιμίου μιλάω και για μίμηση. Αναπαραγωγή η οποία έχει τις δικές της "σχολές", άρα εκ των πραγμάτων είναι εκφράσεις του προσωπικού πρίσματος. Αλλιώς δεν θα γνώριζαν και τόση επιτυχία οι λυχνίες.

Η αναπαραγωγή συναισθήματος είναι άλλο τεράστιο κεφάλαιο πολυσχιδές και πολυσύνθετο που δεν άπτεται μόνο της τεχνολογίας ως μέσο αναπαραγωγής του.

Το θέμα "ύβρις" έχει κάποιο έρεισμα αλλά ύβρις μην ξεχνάμε ότι θεωρήθηκε και η Προμήθεια πράξη.

Είναι μεγάλο και πολύ ενδιαφέρον θέμα και χαίρομαι που το άγγιξες αλλά φοβούμαι ότι δεν μπορώ να αναπτυχθώ άλλο επειδή ανελλειμένες υποχρεώσεις με αναγκάζουν............ και εκεί να δεις ύβρη αν δεν πάω.

 

[Nikolas]

+1 στον eye!  (xaxaxa)

Εεεε λοιπόν καταλαβαίνω ακριβώς γιατι μιλάει ο άνθρωπος και είμαι ταγμένος υπερ του. Φυσικά απο την φιλοσοφική μεριά του πράγματος γιατι κατα τα άλλα, τώρα που ετοιμάζομαι να πάρω μικρόφωνα και προενισχυτή, εεε... θα τα σκάσω στην "αμφορε" εταιρία, και την "τάδε" άλληνα.

Άλλωστε μια απο τις πλέον κλασικές ιστορίες σε ΟΛΕΣ τις θρησκίες (όχι δεν τις έχω μελετήσει όλες, αν μυο βρείτε μια θα με πιάσετε αδιάβαστο!;D) είναι αυτή που ο άνθρωπος θέλει να μιάσει στον θ/Θεο και την πατάει. Ύβρις και τώρα δεν απέχουμε και πολύ απο το ίδιο πράγμα με αυτά που παραθέτει ο eye!

Kudos λοιπόν!  8)

 

[eyeprotocol]

Πέρα απο τα αστεία, η τοποθέτησή σου έχει μεγάλα στοιχεία αλήθειας (ή στοιχεία μεγάλης αλήθειας) αλλά ως συνήθως είναι λίγο δογματική.

Κρίμα που την εισπράττεις με αυτό το τρόπο.

"Δογματική" δεν είναι μία άποψη που διατυπώνεται με σαφήνεια χωρίς περιθώρια παρεξήγησης, αλλά μία άποψη που αρνείται να εξελιχθεί. Η άποψη που διατύπωσα, έχει αλλάξει πολλές φορές μέχρι σήμερα - έτσι, εγώ τουλάχιστον, γνωρίζω ότι δεν είναι δογματική καθόλου. Είναι αυστηρά (λογοτεχνικώς μιλώντας) διατυπωμένη, αλλά αυτό θεώρησέ το ως αντίσταση στον ξύλινο πολιτικάντικο λόγο με τον οποίο μιλούν και σκέπτονται οι περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας.

 

[skantzos]

Θες να πεις ό,τι οι παραπάνω οι παραπανω ισχυρισμοί δε ισχύουν?

       Άλλο πράγμα ο Nyquist κι άλλο αυτό που λέμε τώρα. Το sampling rate αυτό (192khz) δεν θα φτάσει απαραίτητα στην αναπαραγωγή (αν και σιγά-σιγά με το hda-high definition audio format της Intel, και τα Blu-ray θα φτάσει, αφού εφαρμοστούν και οι νεότερες τεχνολογίες στην κατασκευή ηχείων, και την μεταφορά σημάτων).

      Αλλά κατά την επεξεργασία, μειώνει τις συνολικές απώλειες στην μεταφορά του ήχου από αναλογικό, σε 41khz, και επίσης μειώνει τον ψηφιακό θόρυβο  (quantization noise) και την απώλεια αρμονικών (η οποία λέει ο Rupert Neve ότι μας νευριάζει). Κάθε αρμονική (και υπάρχουν θεωρητικά άπειρες αρμονικές και πρακτικά αμέτρητες αρμονικές σε κάθε σχεδόν φυσικό ήχο). Αφαιρόντας αρμονικές από έναν ήχο, είτε με το digitalising, είτε με low pass φίλτρο, αφαιρείς δομικά στοιχεία του ήχου-τις υψηλότερες αρμονικές, που είναι πάρα πολλές στο άθροισμα τους, οπότε μειώνεις την πιστότητα αναπαραγωγής (Βλέπε και θεώρημα Lissajous).

Τσέκαρε λίγο wiki για μερικές πληροφορίες έτσι αρχικά, αφούμε μιλάς με όρους τηλεπικοινωνιών (nyguist), ας μιλήσω εγώ και με όρους ακουστικής (κλάδος της φυσικής).

Το θεώρημα Shannon - Nyquist δεν έχει να κάνει με τηλεπικοινωνίες. Ούτε εγώ, εκτός που στέλνω μηνύματα στο νοιζ

Αν προσέξεις στο αρχικό μήνυμα τόνισα τις λέξεις φασματικά περιορισμένο. Αυτό δεν ισχύει για τα φυσικά ηχητικά σήματα, που έχουν άπειρες, ή εν πάση περιπτώσει πάρα πολλές αρμονικές συνιστώσες . Τώρα το τι πιάνει το αυτί μας είναι σίγουρα αντικείμενο έρευνας, δηλαδή αν είναι τα 20KHz το όριο κλπ. Επίσης όταν έχω ένα σήμα 2KHz. Τα 20 KHz είναι μια σύμβαση, και απο αυτήν και το θεώρημα του Nyquist (που πρακτικά λέει να διπλασιάσεις τη μέγιστη συχνότητα) καθορίστηκαν και τα 44.1KHz ως πρότυπο στη ψηφιακή δειγματοληψία, όταν δημιουργήθηκε το CD.

 

[audiokostas]

Σε τι ακριβώς συμφωνείτε παιδιά;

Ωραία και καλά αυτά που είπε ο Eye αλλά το δια ταύτα μου διέφυγε.

Δηλαδή να πάψει η εξέλιξη της τεχνολογίας της μουσικής αναπαραγωγής επειδή o Robert Johnson έβγαλε συναίσθημα να γεμίσουν δύο τάνκερ πριν από 80 χρόνια με ένα μικρόφωνο από το ταβάνι και κιθάρα από τροχό ποταμόπλοιου του Μισσισιπή;

Τώρα, το ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που χάνουν τον στόχο, όντως, αλλά εκεί θα πρέπει να εστιάζεται η κουβέντα (η οποία δεν είναι αντικείμενο του thread). Αλλά εκεί πάμε αλλού. Το ψηλότερα, μακρύτερα, δυνατότερα, γρηγορότερα, καλύτερα και γενικότερα μία εγγενής ύβρη, είναι στη φύση του ανθρώπου. Από κει και πέρα, έγκειται στα εσωτερικά φίλτρα του καθενός και πόσο ανεπτυγμένα τα έχει να αρχίσει να καταλαβαίνει ποιό είναι το μέσο και ποιός είναι ο στόχος.

Το να κάθομαι να κουβεντιάζω ατελείωτα για τις NOS λαμπίτσες όταν δεν καταλαβαίνω την διαφορά μεταξύ κομπρεσερ και αιδονιού, είναι μαλακία.

Από την άλλη να συζητάω για έναν ενισχυτή και τις λεπτομέρειές του ή οτιδήποτε άλλο, ενώ δεν μπορώ να παίζω παπάδες με αυτόν όπως ο ήρωάς μου που παίζει τον ίδιο (και του οποίου το πρότυπο/μίμηση με έσπρωξε να ασχοληθώ), δεν είναι μεμπτό. Δεν είναι ανάγκη να είμαι σεφ για να μιλάω για μαγειρική.

Μακρυγορώ άνευ ουσίας και συγγνώμη. Αλλά σε όλες τις χομπίστικες (ενίοτε επαγγελματικές) ενασχολήσεις που παθιάζουν, ελοχεύει ο κίνδυνος δάσους / δέντρου. Και εκεί καλείται ο καθένας ως χαρακτήρας να τραβήξει τις προσωπικές του γραμμές.

 

[bloody_sunday]

Πολύ ωραίο κείμενο αυτό του Eye... οι απόπειρες αποτύπωσης της πραγματικότητας, ασχέτως αν είχαν την πρόθεση για δημιουργία "τέχνης" ή όχι (τι απεχθής και περιοριστικός όρος!), πάντα περιορίζονταν από την εγγενή ατέλεια της προσέγγισης. Όμως αυτή έχει μια μοναδική γοητεία που συχνά σήμερα ξεχνούμε, ή που κάνουμε το παν για να την αφαιρέσουμε.

Όχι Audiokosta, δεν το εξέλαβα έτσι. Η μοντέρνα μουσική τεχνολογία με την αλματώδη πρόοδο που παρουσιάζει είναι αναντικατάστατη, και μας φέρνει πολύ πιο κοντά και πιο εύκολα στη μουσική από ότι στο παρελθόν (με τα mp3, με τα DAW, τα plugins, τα modelling στους ενισχυτές, τα convolutions, τα Band In A Box, EZ Drummer κλπ κλπ κλπ). Όμως ορισμένες φορές χρησιμοποιείται σε τέτοιο βαθμό που γίνεται πια κατάχρηση των δυνατοτήτων που μας προσφέρει.

 

[marathon]

Σε τι ακριβώς συμφωνείτε παιδιά;

Συμφωνώ στο "λογοτεχνικό" ύφος.

Τον προτιμώ άλωστε έτσι, από το να με βρίζει...

Προφανώς και είναι ουτοπιστικό, να σταματήσει ή πρόοδος αλλά και η καταναλωτική ανάγκη...πρέπει να ζήσουν και οι εταιρίες που κατασκευάζουν, αλλά και οι εταιρίες που τα διαφημίζουν!

 

[audiokostas]

Συμφωνώ στο "λογοτεχνικό" ύφος.

Τον προτιμώ άλωστε έτσι, από το να με βρίζει...

Σε αυτό θα συμφωνήσω 

Τώρα, την καταναλωτική ανάγκη βρε μαρκετίστα, άστην απέξω (όχι ότι δεν υφίσταται αλλά μιλάμε επι θεωρητικού)

(τι απεχθής και περιοριστικός όρος!)

Σε αυτό θα διαφωνήσω.  ;D

Είναι ένας μεγαλειώδης, ασαφής και απεριόριστος όρος (οξύμωρον) που είναι το εφαλτήριο ατέρμονων συζητήσεων. Και εδώ και αλλού. Και αυτό είναι καλό. Φτάνει να μην υπάρχει αυτό στο οποίο σωστά αναφέρεται ο Eye ως ξύλινη γλώσσα.

 

[darshan]

Συμφωνώ με τον Wow!, κυριώς με την πρόθεση του να μπολιάσει με αφαιρετικότητα ένα τόσο συγκεκριμένο (αν και άκρως ενδιαφέρον και εκπαιδευτικό) thread.

Θα συμφωνήσω επίσης με τον odeon-mastering, στο ότι ακούμε με κάθε κύτταρο του σώματός μας, με το κάθε μόριο, άτομο, σωματίδιο, κλπ. Σαφώς ακούμε περισσότερα απ'όσα νομίζουμε και αντιλαμβανόμαστε.

Το ζητούμενο, νομίζω, δεν είναι το πως θα καταφέρουμε να κρατήσουμε "αληθινό" τον ήχο του Στραντιβάριους ηχογραφόντας το, αλλά παίρνοντας ως δεδομένη την αλλοίωση που θα επέλθει, να φροντίσουμε, με τα καλύτερα δυνατά εργαλεία, τις καλύτερες δυνατές γνώσεις και το καλύτερο δυνατόν αισθητικό κριτήριο (με αύξουσα σειρά σημασίας), το τελικό αποτέλεσμα να είναι όμορφο.

Πάντα είναι η συνολική αισθητηριακή εμπειρία η οποία μετράει.

Και το ηλιοβασίλεμα που χαζεύουμε και θαυμάζουμε δεν είναι μόνο το στιγμιαίο φυσικό φαινόμενο, αλλά είναι η συνισταμένη όλων των πραγμάτων που τρέχουν μέσα στο μυαλό μας. Σαφώς και μαθαίνω ίσον μιμούμαι, αλλά δημιουργία σημαίνει μεταλλάξη, ψευδαίσθηση, ψέμα! Όλα αυτά που ανοίγουν το μυαλό μας και μας εξελλίσουν. Που μας ανοίγουν τα σύνορα της αντίληψης.

Είναι κατανοητή και αναμενόμενη η αναζήτηση υψηλότερης ποιότητας / πιστότητας (πίστη σε τι?), καθώς προκαλείται εξοικείωση του υποδοχέα στο σήμα. 

Συνηθίζουμε στο ψυχοτρόπο στοιχείο και θέλουμε περισσότερα (bits?).

Η ψευδαίσθηση στην οποία ζούμε σχεδόν όλοι, σχεδόν πάντα, ότι αυτό που ζούμε είναι Η πραγματικότητα παραμένει. Και προσπαθούμε με μετρήσιμα πράγματα να σκοτώσουμε τον καταραμένο όφι. 

 

[Jasemeister]

edit: never mind

 

[giannis]

Το ζητούμενο, νομίζω, δεν είναι το πως θα καταφέρουμε να κρατήσουμε "αληθινό" τον ήχο του Στραντιβάριους ηχογραφόντας το, αλλά παίρνοντας ως δεδομένη την αλλοίωση που θα επέλθει, να φροντίσουμε, με τα καλύτερα δυνατά εργαλεία, τις καλύτερες δυνατές γνώσεις και το καλύτερο δυνατόν αισθητικό κριτήριο (με αύξουσα σειρά σημασίας), το τελικό αποτέλεσμα να είναι όμορφο.

Εγώ νομίζω πως πέρα από τις ακραίες γνώσεις,και το τεχνολογικό ψείρισμα στο ήχο

,ο eye, μιλάει και εκφράζει με τα γραφόμενα του την έννοια και την αποτύπωση της ψυχής,η ψυχή είναι κάτι το οποιο θα πρέπει μεταφερθεί μέσα στο έργο,δίνει ύφος και προσωπικότητα,δίνει ζωή,και φυσικά αυτό είναι το ζητούμενο και η μαεστρία.

 

[OurDarkness]

Μετά την ηχογράφηση στα 192 KHz, ακολουθεί η ηχογράφηση στα 384 KHz.

Μετά την ηχογράφηση στα 384 KHz, ακολουθεί η ηχογράφηση σε DSD/DXD.

Μετά την ηχογράφηση σε DSD/DXD, ακολουθεί η ... παράνοια, έμμονες ιδέες, έλλειψη ύπνου, απώλειας βάρους και τελικά... το Δαφνί.