Τι σημαίνει άραγε "αξιολογώ ως μουσικός"

[Jet72]

Βαγγέλη όντως αυτά που τρέφουν το δικό σου μουσικό μυαλό μπορεί κάποιον άλλον απλά να τον ταλαιπωρούν. Ίσως τελικά αυτός που είναι κοντά στην Τέχνη να απομακρύνεται από τον κανονικό κόσμο. Φαντάσου τι παθαίνει αυτός που είναι "μέσα" στην Τέχνη.... 

Μάλλον χάνεται η "μαγεία" όταν μπορείς και αναλύεις το αντικείμενο. Θυμάμαι μικρός να ακούω μουσική χωρίς να καταλαβαίνω τι ακριβώς ακούω. Θυμάμαι να εισπράττω τον συνολικό ήχο που είτε μου άρεσε ( πολύ ) είτε τον απέρριπτα ( τελείως! ). Αυτό το συναίσθημα πλέον δεν μπορώ να το ξανανιώσω. Ακούω Stevie Wonder και ψάχνω το Clavinet, ακούω Led Zeppelin και ψάχνω την μπότα του Bonham, ακούω Dire Straights και προσπαθώ να μαντέψω αν ο Knopfler παίζει με Strat ή Les Paul...

Ο Bob Ross ΔΕΝ λέει "the ART of painting" αλλά "the JOY of painting". Και μου αρέσει πολύ, αν και αναγνωρίζω τον λόγο που οι "κανονικοί" ζωγράφοι γελάνε μαζί του. Είναι όμως αυτό άδικο; Είναι εν μέρει, αφού ο Β.R. έχει καταφέρει να δώσει JOY σε πολύ κόσμο με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Όπως και οι Sex Pistols...

 

[gkourmoul1]

ενω σεβομαι απολυτα το μουσικο αισθητηριο ενος απλου ακροατη...φανταζεστε τι θα ειχε συμβει αν ειχε επικρατησει αυτο κ μονο αυτο σαν μεσο να αναγνωρισουμε την καλη μουσικη?

Αν η κυριουλα που ειχε το ΚΨΜ της Columbia ειχε κ ενα γραφειο οπου ακουγε τις παραγωγες  κ αποφασιζε πριν εκδοθουν...?

Δεν θα ειχαμε ακουσει το  50% της μουσικης που εχουμε ακουσει σημερα {σαν μουσικοι}

Μου θυμησες το χταποδι που προβλεπει τον νικητη του μουντιαλ, την ωρα που τοσοι και τοσοι ειδικοι αναλυτες πεφτουν εξω.  :classic_biggrin:

Περα απο την πλακα, ενα απαιδευτο, και ξεκουραστο αυτι μπορει να μας "δωσει" απο την πλευρα του. Εχει την "ικανοτητα" να αξιολογει ολο το δασος να μη "μενει" στο δεντρο. Ειναι πολλες φορες που γυναικα μου ή και η κορη μου ακομα, μου εχουν πει οτι τους αρεσει οπως τραγουδω ενα Χ τραγουδι. Και η ιστορια ειναι οτι συνηθως εχουν δικιο, χωρις να μπορουν να το εξηγησουν περαιτερω. Επισης αληθεια ειναι και εγω, διδοντας σημασια σε λεπτομερειες, χανω συχνα το δασος και τελικα προσεγγιζω διαφορετικα καποια πραγματα.

 

[Spyros Delta]

Και η ιστορια ειναι οτι συνηθως εχουν δικιο

Αυτο ακριβως.

 

[gvour]

Παντα ακουω κατι για να γουσταρω-παροτι πολλες φορες δεν-και δεν ψειριζω το πραγμα.

Πιθανο δεν εχω το αυτι να το κανω,δε με ενδιαφερει κιολας.

Αν μου αρεσει και με φτιαχνει δεν πα να παιζουν 685/5 η παρεστιγμενα 7α η οτι αλλο.

Μου εχουν φανει και μου φαινονται ενδιαφεροντα πραγματα παναπλα και το αντιστροφο βεβαιως.

Η βαρυτητα μιας γνωμης και ποσο τη λαμβανουμε υποψιν,εχει να κανει μαλλον με το φιλτρο που περναμε εμεις οι ιδιοι αυτον που μας τη λεει,ως μουσικο/"απλο"ακροατη/ανθρωπο.Ο καθενας τους απο τη δικη του πλευρα,εχει τα στεγανα που εχουν προαναφερθει κι εμεις ως δεκτες τα δικα μας.

Αξιολογουμε και παιρνουμε συνηθως αυτο που θελουμε και μας "βολευει".
 

Δε θεωρω εαυτον ομως μουσικο και δεν ειμαι κιολας οποτε η γνωμη μου εχει μικρη βαρυτητα θεωρω.

Απο την αλλη γλυτωνω την "καταρα" που αναφερουν καποιοι συν-φορουμιτες εδω,αλλα και φιλοι μουσικοι που μιλαω καμια φορα και μου λεν οτι δεν μπορουν να ακουσουν κατι με τα αυτια του "απλου" ακροατη,χωρις να το υπεραναλυσουν στο μυαλο.

Τους καταλαβαινω,χανουν πραγματα.

Απο την αλλη ειναι αυτο που εχουν διαλεξει να κανουν κι αυτο ισως φερνει το πραγμα σε ισορροπια,τους ευχαριστει και κερδιζουν με αλλο τροπο που του λογου δεν μπορω να νοιωσω.

Κατι χανεις,κατι κερδιζεις.

 Και μου αρέσει πολύ, αν και αναγνωρίζω τον λόγο που οι "κανονικοί" ζωγράφοι γελάνε μαζί του.

Μπορει να ισχυει,δεν το ξερω να πω την αληθεια(εννοω αν γελανε μαζι του).

Κι ομως,απο συνεντευξεις ή μιλωντας μερικες φορες με "κανονικους" μουσικους(και καποιους θεωρουμενους εξαιρετους στη πιατσα) αρκετοι μου εχουν φανει πολυ ανοιχτομυαλοι ακομα και στη γνωμη ή την κριτικη,ακομα και απο απλους ακροατες σαν εμας.

Δεν ξερω αν ειναι ο κανονας,κατι λεει ομως.

Αυτοι που εμεις λεμε "ειδικοι",εκεινοι,απο μεσα,μπορει να το βλεπουν αλλιως.

Αυτα τα ολιγα.?

 

[cos_dr]

Αν υποθέσουμε πως δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με τη μουσική σε εκτελεστικό, συνθετικό, παραγωγικό κλπ. επίπεδο, πιστεύω πως θα αξιολογούσα τη μουσική με τον ίδιο τρόπο. Το γεγονός ότι έχω ασχοληθεί δεν με επηρεάζει.

 Το ότι έχω αποκτήσει κάποιες γνώσεις μπορεί να βοηθά π.χ. στο ότι έχω γνωρίσει κάποια ήδη μουσικής που πιθανώς δεν θα τα άκουγα.

 Αλλά αυτό θα γινόταν και απλά ως άκουσμα.

 Είτε τα άκουγα τυχαία, είτε μου τα πρότεινε κάποιος.

 Αυτό θα διαμόρφωνε και τις προτιμήσεις μου και την άποψη μου.

 Τώρα αξιολογώ ως μουσικός........... Είναι θέμα τι κριτήρια θα βάλεις και αυτά μπορεί να είναι στάνταρ, μπορεί και να μην είναι.

 Τι κριτήρια αξιολόγησης θα βάλουμε.

 Για την εμπορική μουσική, για τις ερασιτεχνικές προσπάθειες.

 Η εμπορική μουσική που έχει κάποια στάνταρ, δεν μπορεί να είναι κακή μουσική.

 Καλή θα είναι σίγουρα. Μπορεί να μην αρέσει υποκειμενικά αν σε κάποιον δεν αρέσει το στύλ.

 Αλλά για το στύλ θα έχει μια καλή βάση. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να είναι εμπορική. Ε? Κάπως έτσι.

 Αν υποθέσουμε τώρα πως αξιολογούμε σαν μουσικοί μια προσπάθεια κάποιου να εκτελέσει και να παράξει μουσική ή να αξιολογήσουμε μια live παράσταση, η διαφορά μας με έναν που δεν ασχολείται με τη μουσική, την οργανοπαιξία κλπ. δεν θα είναι τόσο στην αξιολόγηση. Το λάθος, το κακό συνολικό αποτέλεσμα θα το εντοπίσουμε όλοι. Οι ασχολούμενοι με τη μουσική απλά θα μπορούν να ονομάσουν με μουσικούς όρους το τι φταίει και με μουσικούς όρους να αποτυπώσουν, να προτείνουν και λύσεις.

 Κάπως έτσι το βλέπω με ελεύθερο σκεπτικό.

 Αυτή είναι η διαφορά της αξιολόγησης κάποιου που ξέρει μουσική με κάποιον που δεν ξέρει.