Τι σας ξενερώνει/αντιπαθείτε στην ΕΜΦΑΝΙΣΗ ή και στον ΗΧΟ μιας κιθάρας;

[sultan of string]

Bonus round: είδα τις προάλλες ένα prototype για PRS Eric Johnson signature και ξέρασα στο στόμα μου, ευτυχώς το έφαγε η μαρμάγκα. Απο τα χειρότερα υβρίδια που έχω δει ποτέ μου. 
 

Προβολή συνημμένου 45156

μήπως ΑΙ ???

τέτοια ασχήμια

 

[Nekkon]

Σου την σπάνε οι κιθάρες που κάνουν 13000€ και δεν έχουν ιστορία;

 

[Σαμη Παραγκα]

Οι Flying V  πιο καρναβάλι κιθάρα, ΔΕΝ υπάρχει (αισθητικά)

 

[Terry RoscoeBeck5]

Οι Flying V  πιο καρναβάλι κιθάρα, ΔΕΝ υπάρχει (αισθητικά)

Οι Flying V, που έχει και ο κ. συνήγορος... που παίζουν και οι... Σκουόρπιονς; ?

 

[Nekkon]

Οι Flying V  πιο καρναβάλι κιθάρα, ΔΕΝ υπάρχει (αισθητικά)

Μα έπαιξε ο γίγαντας...

 

[Superfunk]

Σου την σπάνε οι κιθάρες που κάνουν 13000€ και δεν έχουν ιστορία;

Όχι μου τη σπάνε οι κιθάρες που μοιάζουν σαν σερβαντες.

 

[kwstas79]

Αυτά τα ψευτορελικιάσματα πότε θα τα κρίνει παράνομα και καταχρηστικά το συμβούλιο της επικρατείας;

 

[odis13]

Δεν μπορώ, δεν μπορώ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΩΣ τα οval soundholes σε ακουστικές κιθάρες (πλην των manouche). Είχαν γίνει της μόδας στα 90s απο διάφορους κατασκευαστές (Guild, Martin, Washburn, Yamaha) καθώς "βολέυαν" την κατασκεύη με cutaway. To birkenstock με ασπρη καλτσα του flattop κοσμου.

 

[Nekkon]

Με όλον τον σεβασμό στον Dimebag, δεν υπάρχει πιο άσχημο headstock από αυτό των Dean 

 

[John Goumis]

Σου την σπάνε οι κιθάρες που κάνουν 13000€ και δεν έχουν ιστορία;

Ιστορία δεν έχουν από την άποψη ότι δεν υπήρχαν στα 70s, αλλά πόσοι ιστορικοί παίκτες κατέληξαν να παίζουν με αυτές? ?

Δεν θα αναφέρω καν πιο νέα ονόματα όπως Mikael Akerfeld, Steve Wilson, Orianthi, Dave Navaro κτλ, αλλά Carlos Santana, Bernie Masden, Al di Meola, Neal Schon (Journey), Alex Lifeson (Rush), Martin Barre (Jethro Tull), Mike Oldfield και δεκάδες άλλοι παίκτες με ιστορία ?

A ρε Paul... Διδάσκεις ιστορία... ? Κιθαρακλες ?

 

[John Goumis]

Οι Flying V  πιο καρναβάλι κιθάρα, ΔΕΝ υπάρχει (αισθητικά)

Για αυτό έγραψα πριν ότι είμαι επιρρεπής στις κωλοτουμπες, μυτερές κιθάρες και flying V δεν ήθελα να τις βλέπω και φέτος κατέληξα με Jackson King V ?

Οι Flying V είναι φοβερές κιθάρες εμφανισιακά, αλλά δεν κάνουν για σπίτι και για μελέτη, είναι αποκλειστικά και μόνο για λάιβ. 

 

[Yameth]

Bonus round: είδα τις προάλλες ένα prototype για PRS Eric Johnson signature και ξέρασα στο στόμα μου, ευτυχώς το έφαγε η μαρμάγκα. Απο τα χειρότερα υβρίδια που έχω δει ποτέ μου. 
 

Προβολή συνημμένου 45156

Μα πρόκειται για υβρίδιο Mosrite σαν αυτό που κρέμαγε ο Johnny Ramone.

Κανένας δεν είναι πανκ εδω μέσα;?



Στο θέμα μας, πέρα απο την παραπάνω σιχαίνομαι τα sunburst που έβαψε κάποιος ξυλοκόπος, σαν αυτά της Fender που ανέφερε ο @odis13, τα ανάποδα headstock και τις μυτερές κιθάρες με 37 τάστα και Floyd Rose.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Κανένας δεν είναι πανκ εδω μέσα;

Γνωρίζω έναν πανξ εδώ μέσα, αλλά δεν μας έκανε σοφότερους ο κανάγιας... ?

 

[Σαμη Παραγκα]

Γνωρίζω έναν πανξ εδώ μέσα, αλλά δεν μας έκανε σοφότερους ο κανάγιας... ?

Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει ΄΄ για 30 δεύτερα κι εγώ γίνομαι μπλουζαμάν '' συνήθως συμβαίνει με κάτι μερσεριζέ υφάσματα

 

[fenderiarhs]

Mισω οτιδηποτε προκαλει χασμουρητα με sunburst χρωμα, ειδικα σε στρατ.

Ηχητικα κλεινω αμεσως τραγουδι/κλιπ που εχει γκαζια σε neck μαγνητη les paul. Το μεγιστο ανοσιουργημα να εινια και ηχο με fuzz. Μυγες με λασπη.

 

[gkourmoul1]

Ηχητικα κλεινω αμεσως τραγουδι/κλιπ που εχει γκαζια σε neck μαγνητη les paul

?

Εγώ σε μια les paul πετάω αμέσως τους μαγνήτες εάν δεν μπορούν να παίξουν έτσι στην θεση Neck....

 

[MGs]

Ολες τις κιθάρες με το σήμα της Gibson και ολη την εταιρία γενικός,για την υποβάθμιση της epiphone.

Μια φορά δυστυχώς χρειάστηκε να τους δώσω χρήματα για την epiphone που έχω,ποτέ ξανά.

Το ίδιο κάνω,απο θέμα φιλοσοφίας και για άλλες εταιρίες όπως την χοντρο κόλα,που αγόρασε το καλύτερο αναψυκτικό της κρήτης,την ζελίτα και την εξαφάνισε.

Κωλόπαιδα.

 

[Nekkon]

Είναι άξιο απορίας το πόσοι εδώ μέσα απεχθάνονται το burst σε Stratocaster. Μιλάμε για το πιο δημοφιλές χρώμα της πιο δημοφιλούς κιθάρας ever 

 

[Άγιος]

Είναι μερικά burst κυρίως παλιά, που η μετάβαση από το εσωτερικό λούστρο στο γύρω γύρω χρώμα είναι απότομη, κάπως αδέξια, αυτό νομίζω δεν αρέσει, ούτε εμένα μου αρέσει

 

[odis13]

Ολες τις κιθάρες με το σήμα της Gibson και ολη την εταιρία γενικός,για την υποβάθμιση της epiphone.

Πάντως αν αναφέρεσαι στην "εξαγορά" της Epiphone απο την Gibson το '57, η ιστορία είναι αρκετά πιο περίπλοκη από το "η Gibson (CMI) αγόρασε την Epiphone και την εκανε budget brand" που διαβάζουμε παντού online. Στην πραγματικότητα δεν έγινε καν -αυστηρά μιλώντας- εξαγορά της εταιρείας (εξ'ου και τα εισαγωγικά μου). 

H Epiphone δυστυχώς άρχισε να δυσκολέυεται επιχειρηματικά απο το '43 που πέθανε ο Epi και ανέλαβαν τα αδέρφια του Frixo και Orphie. Το '51 πρακτικά σχεδόν βάρεσε κανόνι μετά απο πολλούς μήνες απεργειών,το εργοστάστιο στη Νεα Υόρκη έκλεισε και η παραγωγή μεταφέρθηκε στη Philadelphia. Μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού (απο factory floor μέχρι και upper management) απλά δεν ακολούθησε, και οι περισσότεροι απορροφήθηκαν απο την Guild, η οποία σχεδόν εν μια νυκτί αντικατέστησε την Epiphone ως τον κύριο αντίπαλο της Gibson στην archtop αγορα.

Απο το '51 λοιπόν μέχρι και το '57 η εταιρεία φυτοζωούσε, με συνεχείς διαμάχες μεταξύ Orphie και πιστωτών ως προς τον έλεγχο της εταιρείας, με περιορισμένη γκάμα οργάνων σε παραγωγή και κυρίως αισθητά πεσμένη ποιότητα. Το '57 η κατάσταση έφτασε στο αμήν και η εταιρεία βάρεσε κανόνι κανονικά και με τη βούλα. Απο όσο ξέρω δεν αγοράστηκε ως επιχειρηματική οντότητα απο την CMI, χρεωκόπησε και έκλεισε, με τα διάφορα asset να πωλούνται δεξιά και αριστερά για να καλυφθούν χρέη.

Εδώ μπαίνει η Gibson - ο Ted McCarty είχε καλές (λέει) σχέσεις με τον Orphie, και όταν ο δεύτερος αποφάσισε να το κλείσει το μαγαζί πήρε τηλέφωνο τον McCarty να τον ρωτήσει αν τυχόν η Gibson ενδιαφέρεται να αγοράσει tooling και υλικά απο το stock της Epiphone.

Συγκεκριμένα, το έναυσμα ήταν η παραγωγή κοντραμπάσων. H Gibson έιχε μια σύντομη είσοδο στο χώρο στα late '30s, αλλα με το WWΙΙ η παραγωγή σταμάτησε και στα early '50s κοίταγε το ενδεχόμενο να ξανα-μπει στην αγορά. Το αστείο ήταν ότι κάπως, μάλλον με την αναμπουμπούλα του WWII και την αναδιοργάνωση της παραγωγής, όλο το tooling για την παραγωγή μπάσων... χάθηκε. Ο McCarty μάλιστα λέει το είχε συζητήσει με τον Orphie, και του είχε πει ότι άν ποτέ η Epiphone αποφάσιζε να σταματήσει την γραμμή κοντραμπάσων της (που ήταν αρκετά πετυχημένη) τότε η Gibson ίσως ενδιαφερόταν να αγοράσει το tooling τους. 

H επαφή λοιπόν έγινε με αφορμή αυτό το κομμάτι του inventory αλλά εν τέλει ο Orphie προσέφερε στον McCarty πρακτικά όλο το στοκ της εταιρείας (απο tooling και ξυλεία μέχρι μισοτελειωμένα όργανα) καθώς και τα δικαιώματα εμπορικής εκμετάλευσης του brand name, logo κλπ. Οι τύποι της Gibson πήραν ένα convoy φορτηγά απο το Kalamazoo μέχρι τη Philadelphia, φορτώσαν ότι μπορούσε να φορτωθεί απο το εργοστάσιο (το οποίο αυτό καθαυτό δε ξέρω τι απέγινε, δεν πήγε πάντως στην Gibson, όπως και το εργατικό δυναμικό) και γυρίσαν πίσω με ένα κάρο υλικό το οποίο για κάποιο καιρό δεν ξέρανε τι να το κάνουνε - ήταν λέει σχεδόν απόφαση του ποδαριού το ολο deal.

Εν ολίγοις δυστυχώς οι φίλοι στην Epiphone το έιχαν λούσει απο μόνοι τους καιρό πριν καταλήξουν να γίνουν ένα Gibson brand, αν μη τι άλλο η "αναβίωση" που ήρθε απο τις Gibson-made Epiphone στα late 50's - 60's συνέβαλε στο να μην ξεχαστεί τελείως το legacy.